ناتوانی جنسی در زنان

رضایت جنسی و ناتوانی جنسی در زنان

ناتوانی جنسی در زنان

شما از زندگی سالم ، همراه با رضایت جنسی خود در خلال بیشترین دوره بزرگسالی خود لذت می برید. اما اگر اخیرا لحظات با همسر خود بودن نسبت به قبل کمتر کمتر شما را ارضاء میکند.

شما ممکن است احساس کنید که میل جنسی شما کم رنگ شده است. یا چیزهایی که قبلا برای شما لذت آور بوده اکنون ناراحت کننده به نظر می رسد. شما مضطرب در باره سلامت جنسی خود هستید.

شما تنها نیستید. خیلی از زنان دچار مشکلات جنسی در نقاطی از زندگی خود می شوند. با تخمین هایی حدود ۴ نفر از ۱۰ زن یک نگرانی جنسی حداقل تجربه کرده است. در دایره های پزشکی این عارضه به عنوان ناتوانی جنسی در زنان شناخته می شود.

ناتوانی جنسی در زنان دلالت بر مشکلات مزمن یا عود کننده در مصاف با یک یا بیشتر از پاسخ های جنسی می باشد. آنچه که شما تجربه می کنید ناتوانی جنسی در زنان نمی گویند مگر اینکه شما در باره آن مضطرب بوده یا تاثیر منفی بر ارتباط شما با همسرتان داشته باشد.

اگرچه مشکلات جنسی در ارتباط با ناتوانی جنسی در زنان چندین رویه دارد، آنها قابل درمان هستند. ارتباط دادن دلواپسی های خود و فهم کالبد شناسی و فیزیولوژی طبیعی پاسخ های بدن به میل جنسی قدم های مهمی است به طرف دوباره بدست آوردن رضایت جنسی .

علائم و نشانه ها

دلواپسی جنسی در زنان با هر سنی اتفاق می افتد ولی ممکن است در زمان های آسیب پذیری هورمونی شایع تر باشد، مانند بعد از زایمان یا در زمان انتقال به یائسگی. نگرانی های جنسی همچنین ممکن است با بیماریهای عمده  مانند سرطان اتفاق افتد.

مشکل شما به عنوان ناتوانی جنسی در زنان دسته بندی می شود اگر شما یک یا بیشتر از موارد زیر را تجربه کرده اید و یا تجربه نگرانی شخصی به علت آنها دارید:

–  میل جنسی در شما کم یا وجود ندارد.

–  شما با فعالیت جنسی برانگیخته نمی شوید یا علیرغم میل جنسی برانگیخته نمی شوید.

–  شما نمی توانید به اوج لذت جنسی(ارگاسم) برسید.

–  شما دارای درد در زمان تماس جنسی هستید.

علل

عوامل متعددی ممکن است ارتباط با ناخشنودی یا ناتوانی جنسی داشته باشد. این عوامل میل به مناسبات مشترک با هم دارند.زنان با نگرانی های جنسی از درمان های ترکیبی که هم شامل دارویی و هم هیجانی است سود بیشتری می برند.

–   جسمی. مشکلات جسمی که ممکن است علت یا در ارتباط با مشکلات جنسی باشد شامل:آرتریت، مشکلات ادراری یا روده ای، جراحی های لگن، خستگی، سردرد ها، دیگر مشکلات درد دار و اختلالات عصبی مانند ام اس Multiple sclerosis است.اغلب داروها، شامل برخی ضد افسردگی ها، داروهای فشار خون، ضد حساسیت ها و داروهای شیمی درمانی، می توانند میل جنسی را کاهش داده و توانای فرد را برای رسیدن به لذت جنسی(ارگاسم) کاهش دهند.

– هورمونی. میزان کم استروژن در زمان انتقال به مرحله یائسگی ممکن است منجر به تغییراتی در بافت دستگاه تناسلی زنانه و پاسخ های جنسی شود. لبه های پوست که ناحیه تناسلی را پوشانده چروکیده و نازک تر می شود و کلیتوریس (خروسه) بیشتر در معرض قرار می گیرد. این در معرض قرار گرفتن گاه موجب کاهش حساسیت این ناحیه شده، یا موجب یک احساس ناخوش آیند مانند مور مور شدن یا سوزن سوزنی شدن شود.

یعلاوه ، با نازک شدن و کاهش خاصیت ارتجاعی این پوشش ، واژن کم عمق تر شده ، بخصوص اگر فرد از لحاظ جنسی غیر فعال باشد. همچنین ورم و لزجی طبیعی واژن در مرحله برانگیختگی آهسته تر صورت میگیرد. این عوامل می تواند منجر به تماس های جنسی دردناک و ناخوش آیند شود(Dysparunia)، و به لذت جنسی رسیدن طولانی تر می گردد.

– روانی و اجتماعی. عوامل روانی که موجب یا در ارتباط با مشکلات جنسی است شامل مشکلات هیجانی مانند اضطراب درمان نشده، افسردگی یا استرس ، و یک تاریخچه سوء استفاده جنسی است. در خلال حاملگی، بعد از تولد بچه یا در زمان شیردهی ، ممکن است تمایل جنسی کم شود. شما ممکن است دریابید که بر آوردن نیازهای متعدد و نقش آنها مشکل است، مانند مطالبات شغلی ، کارهای خانه، مادر بودن و همچنین برخی اوقات مراقبت از والدین پیر. احساس شما نسبت به همسرتان ، و دیدگاهتان راجع به بدن خودتان و یا همسرتان عوامل اضافی هستند که ممکن است ترکیب شده و موجب مشکلات جنسی شوند. اعتقادات فرهنگی و مذهبی همچنین عوامل در ارتباط باشند.

عوامل روانی ممکن است در ارتباط با یا در نتیجه ناتوانی جنسی باشد.بدون در نظر گرفتن علت ناتوانی جنسی ، شما معمولا نیاز به درمان موثر برای مسائل هیجانی و ارتباطی خود دارید.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر نگرانی های جنسی موجب دردسر شما شده است به پزشک خود مراجعه کنید تا یک ارزیابی از شما به عمل آورد.

غربالگری و تشخیص

پزشک شما ممکن است بیدرنگ یک مصاحبه با شما در مورد نگرانی های جنسی در طول دوره ویزیت معمولی پزشکی انجام دهد، یا شما می توانید بحث را شروع کنید اگر نگرانی هایی دارید که باید به پزشک خود پیام بدهید. شما و پزشک در مورد تاریخچه جنسی صحبت می کنید ، که آیا در حال حاضر از نظر جنسی فعال می باشید و یا نگرانی های جنسی شما کدام هستند.

سپس ، پزشک شما داروهایی را که شما استفاده کرده اید در خلال تاریخچه پزشکی تان مرور میکند و یک معاینه کامل انجام میدهد. در معاینه لگنی، پزشک برای علائم و تغییرات جسمی در ارتباط با نگرانی های جنسی شما بررسی می کند، مانند نازک شدن بافت واژن، کاهش خاصیت ارتجاعی پوست، داغ زخم ها، درد یا بیرون زدن اعضاء لگنیProlapse .

پزشک ممکن است شما را ارجاع به یک متخصص مشاور یا یک درمان کننده جنسی برای ارزیابی عوامل هیجانی و ارتباطی و همچنین بررسی مجدد هویت جنسی، اعتقادات و نگرش های شما کند.

ناتوانی جنسی در زنان عمدتا به چهار دسته تقسیم می شوند:

–  میل جنسی کم. داشتن میل جنسی کم ، یا گرایش جنسی ضعیف. این شایعترین نوع اختلال جنسی در میان زنان است.

–   اختلالات انگیختگی جنسی. تمایل شما به عمل جنسی ممکن است دست نخورده باشد، اما شما توانایی برانگیخته شدن یا نگهداری آن در زمان فعالیت جنسی ندارید.

–  اختلالات اوج لذت جنسی. شما دارای مشکل مزمن یا عود کننده در رسیدن به لذت جنسی بعد از انگیختگی کافی جنسی و یا تحریکات مداوم دارید.

–  اختلالات درد جنسی. شما درد در ارتباط با تحریک جنسی یا تماس واژنی دارید.

اغلب مشکلات جنسی در زنان بیش از یک دسته را می پوشاند. با افزایش اطلاعات در باره طبیعت پیچیده پاسخ جنسی زن، یک منظر جدید پدیدار شده است- تمرکز بر پاسخ جنسی به عنوان یک تداخل پیچیده از اجزائی که تاثیر بر صمیمیت می گذارد، شامل فیزیولوژی، عواطف، تجربیات، اعتقادات، شیوه زندگی و ارتباطات است. اگر هر کدام از این اجزا تحت تاثیر قرار گیرد، تمایل جنسی، انگیختگی یا رضایت جنسی تحت تاثیر قرار می گیرند.

درمان

درمان ممکن است شامل درمان وضعیت های هورمونی یا پزشکی زمینه در ارتباط با ناتوانی جنسی باشد، به همان نسبت به  دنبال احساسات و موضوعات ارتباطی در رابطه یا در نتیجه ناتوانی باید بود.در برخی موارد، ناتوانی جنسی در زنان را می توان با استفاده از داروهای مخصوص تجویزی درمان کرد. ولی اغلب درمان موفقیت آمیز نیاز به دارو ندارد.

درمان های غیر دارویی برای ناتوانی جنسی در زنان

با ساختن انتخاب های سالم شیوه زندگی و تسهیل ارتباطات با همسر سلامت جنسی خود را بهبود بخشید.

–  ارتباط برقرار کردن با همسر خود. ارتباطات باز و صمیمی با همسر می تواند موجب بهبودی هیجانات و صمیمیت جنسی در شما شود. برخی جفت ها هرگز در مورد مسائل جنسی صحبت نمی کنند، در حال که دیگران کمتر محدودیت دارند.حتی اگر شما در ارتباطات در مورد دوست داشتن و دوست نداشتن صحبت نمی کنید، یاد بگیرید که چنین کاری را بکنید و باز خور آن رادر شیوه ای غیر تهدید کننده فراهم کنید که می تواند مرحله رضایت جنسی را بالاتر قرار دهد. کتاب های خوبی برای کمک به شما در این زمینه وجود دارد. از پزشک خود در مورد پیشنهادات سوال کنید. می تواند حل تفاوت های در میل جنسی با همسر خود حتی در طول عمر مشکل باشد. ارتباط برقرار کردن با احساسات خودتان می تواند کمک کننده باشد.

–  ایجاد تغییرات شیوه های سالم زندگی. از نوشیدن مقدار زیاد الکل پرهیز کنید، سیگار کشیدن را متوقف کنید، مرتبا ورزش کنید و زمان هایی را برای فراغت و استراحت قرار دهید. همه اینها برای سلامت جنسی و به همان نسبت برای سلامت کلی جسمی شما مفید هستند. استفاده زیاد از الکل باعث کندی در پاسخ جنسی شما می شود. سیگار کشیدن جریان خون را کم می کند. کاهش جریان خون به اعضای جنسی شما می تواند منجر به کاهش انگیختگی جنسی یا اوج لذت جنسی شود.

ورزش های هوازی منظم می تواند بنیه شما را افزایش دهد، شکل بدنی شما را بهبود بخشیده و خلق شما را بالا می برد. یادگیری شل و راحت بودن در میان استرس های زندگی روزانهمی تواند توانایی شما را برای تمرکز بر تجربیات جنسی و دست یابی به انگیختگی و اوج لذت جنسی را بهتر کند.

–   قوی کردن ماهیچه های لگن. ورزش های کف لگن می تواند کمک به برخی مشکلات انگیختگی و اوج لذت جنسی کند. انجام ورزش Kegel ماهیچه های درگیر در لذت جنسی را تقویت می کند. برای انجام این ورزشها، ماهیچه های لگن خود را سفت کنید به طوری که می خواهید جلو جریان ادرار را بگیرید.تا پنج بشمارید، خود را شل کنید و تکرار کنید. این ورزش را چندبار در روز تکرار کنید.

پزشک همچنین ممکن است توصیه به ورزش با وزنه های واژنی کند . با استفاده از یک سری از ۵ وزنه، که هر کدام سنگین تر می شود، که فرد در واژن قرار می دهد، شما می توانید ماهیچه های کف لگن را قوی کنید. شما بتدریج با وزنه های سنگین تر تا قدرت ماهیچه ای بهبود یابد.

–  در جستجوی مشاوره. با یک درمان کننده جنسی یا مشاور ماهر در این زمینه مشورت کنید که آیا این وضعیت شما به علت عوامل احساسی است یا خیر، از آنجائیکه حتی مشکلات جنسی که منشا هورمونی دارد می تواند تاثیر بر سلامت و صمیمیت با جفت شما نماید. ارزیابی با یک سکس درمانگر به طور نمونه شامل یک بازدید از هویت جنسی شما ، اعتقادات و نگرش ها دارد، عوامل ارتباطی شامل صمیمیت و چسبیدن، ارتباط برقرار کردن و شیوه های فائق آمدن و بطور کلی سلامت کلی عاطفی شما است. درمان اغلب شامل آموزش پاسخ های جنسی و تکنیکها، راه های تسریع ایجاد صمیمیت جنسی با همسر خود، و توصیه هایی برای خواندن مطالب یا تمرینات با همسر.

درمان های دارویی برای ناتوانی جنسی در زنان

درمان موثر ناتوانی جنسی اغلب مربوط به بیماریهای زمینه ای یا تغییرات هورمونی که بر روی تماس جنسی شما تاثیر می گذارد است. وضعیت های پزشکی که می تواند در ارتباط با ناتوانی جنسی باشد شامل افسردگی و اضطراب، بیماری دیابت، بیماریهای قلبی و عروقی، بیماریهای عصبی، جراحی شکم و لگن، و سرطانها  است. زمان های آسیب پذیر هورمونی در زندگی یک زن در خلال حاملگی و دوره بعد از زایمان ، در حالیکه از شیوه های پیشگیری از حاملگی استفاده می کنند، و در خلال قبل از یائسگی و یائسگی .

بنابراین، برای درمان وضعیت های زمینه ای، درمان های پزشکی برای ناتوانی جنسی ممکن است شامل:

–   تنظیم یا تغییر داروهایی که دارای عوارض جانبی جنسی هستند.

–   درمان مشکلات تیروئید یا مشکلات هورمونی دیگر.

–   بهینه سازی درمان برای افسردگی و اضطراب.

–   قوی کردن ماهیچه های کف لگن.

–   امتحان کردن استراتژی های توصیه شده به وسیله پزشک شما برای کمک به دردهای لگنی یا دیگر مشکلات درد.

اگر پزشک شما احساس کرد که شما ممکن است از هورمون درمانی سود ببرید درمان های امکان پذیر شامل:

–    استروژن درمانی. استروژن در نگهداری سلامت واژن و بافت خارجی ناحیه تناسلی مهم است. جایگزین کردن استروژن می تواند عمل جنسی را به چند طریق بهبود بخشد، شامل افزایش قدرت و خاصیت ارتجاعی بافت واژن، افزایش جریان خون در واژن، افزایش نرمی، و داشتن یک تاثیر مثبت بر عملکرد مغز و عوامل خلقی که باعث ضربه به پاسخ های جنسی می شوند. استروژن درمانی موضعی در شکل های کرم واژینال، ژل یا قرص می تواند کمک به تغییرات جنسی به علت یائسگی کند.

– پروژسترون درمانی. در برخی مطالعات تحقیقاتی، زنانی که پروژسترون استفاده می کنند کاهش میل جنسی و کاهش جریان خون در ناحیه واژن را تجربه کرده اند. هرچند که، در تحقیقات دیگر، زنان بهبودی در میل و انگیختگی در زمانی که پروژسترون همراه با استروژن را دریافت کرده اند داشتند. تحقیقات بیشتری در راه است که نشان دهنده رژیم های مختلف پروژسترون به تنهایی یا همراه با استروژن و دیگر عوامل هورمونی هستند ، که ممکن است عمل جنسی را بهبود بخشند. پروژسترون عموما برای تنظیم اثر استروژن بر رحم استفاده می شود نه برای درمان ناتوانی جنسی.

–  آندروژن درمانی. آندروژن ها شامل هورمون های مردانه، مانند تستوسترون است. تستوسترون برای عمل جنسی در زنان به خوبی مردان مهم است، اگر چه میزان تستوسترون در زنان خیلی کمتر است. آندروژن درمانی برای ناتوانی جنسی بحث انگیز است. برخی مطالعات فوایدی را برای زنانی که دارای تستوسترون کم می باشند و دچار ناتوانی جنسی شده اند نشان داده است، برای مثال بعد از یائسگی در اثر جراحی به خاطر برداشتن تخمدان ها. در این زنان، تستوسترون درمانی بر اساس گزارش موجب بهبود تمایل جنسی، انگیختگی، و افکار جنسی شده است. دیگر مطالعات نشان دهنده عدم سود بری از تستوسترون درمانی برای زنان است.

هیچ تستوسترون تصویب شده توسط FDA برای درمان ناتوانی جنسی در زنان وجد ندارد. درمان با تستوسترون ممکن است داده شود به عنوان کرم یا چسب که به سطح پوست می چسبند. اغلب اوقات تستوسترون به صورت قرص یا تزریق داده می شود.

عوارض جانبی احتمالی برای زنان تحت درمان با تستوسترون شامل آکنه، افزایش موی بدن(هیرسوتیسم) ، بزرگ شدن کلیتوریس(خروسه)، و تغییرات شخصیتی و خلقی مانند تجاوز کاری و خصومت است. همچنین میزان زیاد تستوسترون می تواند موجب کاهش مقدار لیپو پروتئین های زنجیره سنگین(HDL) کلسترول خوب شود یا موجب افزایش در آنزیم های کبدی در خون گردد. به علت اینکه تاثیرات طولانی مدت شناخته شده نیست، اگر فرد تحت درمان با تستوسترون برای ناتوانی جنسی قرار گرفت، بایستی تحت مراقبت مداوم تحت نظر پزشک باشد.

درمان های هورمونی نمی توانند مشکلات جنسی را که علل دیگری فراتر از عوامل در ارتباط با هورمون ها دارند را حل نماید.چون موضوع ناتوانی جنسی در زنان معمولا پیچیده و جنبه های متفاوتی دارد، حتی بهترین داروها به نظر نمی آید کارآیی داشته باشند اگر عوامل هیجانی و اجتماعی حل نشده باقی بمانند.

درمان های در حال پدیدار شدن

تحقیقات در حال بررسی موثر بودن سیلدنافیل(Viagra) ، تادالافیل(Cialis) و دیگر داروهای تصویب شده برای درمان ناتوانی جنسی در مردان در درمان برخی انواع ناتوانی جنسی در زنان است. نتایج اولیه از مطالعات مخلوط است. اغلب مطالعات نشان دهنده فایده کم برای زنان می باشد، اما برخی گزارش فواید برای زنان با ناتوانی جنسی کرده اند که به علت عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب بوده است.

تیبولونTibolone  دارویی است که در حال حاضر در اروپا و استرالیا برای درمان پوکی استخوان بعد از یائسگی استفاده می شود. در یک مطالعه کوچک، زنانی که این دارو را استفاده کرده اند تجربه افزایش نرمی واژن، انگیختگی جنسی و افزایش میل جنسی داشته اند.اما تیبولون هنوز مجوز سازمانFDA را برای استفاده در امریکا را دریافت نکرده است.

مهارت های کنار  آمدنی

در هر مرحله از زندگی شما، شما تغییراتی را در میل جنسی، انگیختگی جنسی، رضایت جنسی تجربه میکنید. قبول کردن این تغییرات و کاوش کردن جنبه های جدید جنسی شما در زمان انتقال موجب تجربه های مثبت جنسی می شود.

فهم و شناخت از بدن خود و آنچه برای یک پاسخ جنسی مناسب است می تواند کمک کننده باشد. هرچه که شما و همسرتان در مورد جنبه های جسمی بدن خود بدانید و بدانید که چگونه کار میکند ، بهتر قادر به یافتن راه هایی برای حل مشکلات جنسی خود خواهید بود. از پزشک خود بخواهید که به شما بگوید که چگونه عواملی مانند مسن شدن، بیماری، حاملگی، یائسگی و داروها می تواند بر زندگی جنسی شما تاثیر بگذارد.

بدانید که پاسخ جنسی اغلب به همان اندازه که در ارتباط با احساس شما نسبت به همسرتان است به همان مقدار نیز در رابطه با تحریک جسمی است. شما ممکن است احساس جنسی داشته باشید چون شما می خواهید نزدیک شوید و یا عواطف خود تان را با همسر خود در ارتباط قرار دهید. برای زنان صمیمیت احساسی مقدمه رضایت جنسی می باشد. احساسات خود را بروز دهید و به صورت باز با همسر خود در مورد احساسات ارتباط برقرار کنید- که این می تواند کمک کننده به شما در وصل مجدد و کشف مجدد همدیگر باشد