پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
علف مرغ
نام علمی: Agropyron repens (L.) Beauv
از خانواده‌ی گندمیان: Graminaceae
نام انگلیسی: Couchgrass, Twitch _ grass , Quick _ Grass
- اسم من ((مرغ )) است!
- در فارسى به من بیدگیاه – بید گیاه کرک – جوداش علف قوشک هم گفته اند.
- در کتاب هاى قدیم از من به نام هاى ثیل – ابریق اوتى – عرق النجیل – خومه – فرز – فرزد – مرج و سبزه چمن یاد شده است.
- فرنگى ها به من ((شین دان )) یعنى ((دندان سگ )) گویند و اینکه عده اى از مترجمین ((شین – دان )) را علف هفت بند ترجمه کرده اند، اشتباه است زیرا علف هفت بند گیاه دیگرى است که بعدا خود را معرفى خواهد کرد.
گیاه شناسی
- علف مرغ یک علف هرز معمولی در خانواده میخک است.
- دارای ارتفاعی اندک با ساقه ای مو دار،
- با گل هایی کوچک، سفید و ستاره ای شکل.
- به صورت طبیعی در آمریکای شمالی و اروپا می روید.
- معمولا در مناطق متعدله از جمله ایران در کنار جویها و زمینهاى نمناک روییده و تولید چمن مى کند و از چمنهاى اصیل ایرانى است.
- سرعت انتشارش به قدرى زیاد است که تمام سطح مزارع را می گیرد.
- گلهاى آن در فاصله خرداد و تیرماه ظاهر مى شوند و سبز رنگ بوده و به شکل سنبله مى باشد.
- در تهران هم آنرا در کنار جویها می توان مشاهده کرد.
- قسمت مورد استفاده آن بیشتر ساقه ى زیرزمینى اش است که عده اى به غلط آنرا ریشه مى دانند.
- برگ و ساقه هوایى علف مرغ بى مزه و ساقه زیرزمینى آن کمى شیرین – تند و گس است.
- این ساقه زیرزمینى دو درصد قند، کمى لعاب و چند ترکیب دارویى دارد.
محتوای مقاله (با استفاده از این لیست به موضوع مورد نظر دسترسی سریعتر دارید)
خواص گیاه علف مرغ
علف مرغ حاوی ترکیبات غنی گیاهی است! از جمله آن ها می توان به فیتواسترول ها، توکوفرول ها، تری تپن ساپونین ها، فلاونوئیدها و ویتامین C اشاره کرد.
این گیاه مزایای زیادی برای سلامتی به همراه دارد، که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
- زیادکننده ی ادرار که منجر به دفع سموم بیشتری از بدن می شود.
- مبارزه با میکروب ها و کمک به بهبود سریع تر زخم ها،
- تصفیه کننده ی خون،
- تقویت کننده ی قلب،
- زیاد کننده ی عرق،
- نرم کننده ی پوست،
- رفع کننده ی خشکی زبان،
- تقویت کننده ی دستگاه دفع ادرار،
- معالج قولنج کبدی، سنگ کلیه و مثانه، نقرس، یرقان و نیز سنگهای صفراوی،
- مفید به فایده برای پیچش شکم، زخم ها، التهابات مثانه، سختی ادرار و خرد کردن سنگهای داخلی،
- ضماد ساقه زیرزمینى علف مرغ جهت التیام زخمهاى تازه و ورمهاى گرم و جلوگیرى از آبریزش بینی،
- بذر این گیاه پیشاب آور بوده و از قى و اسهال جلوگیرى مى کند.
- براى سنگهاى داخلى و التیام زخم ها و رفع التهابات نافع است.
- حساسیت هاى مزمن و اختلالات هاضمه و امراض جلدى با نوشیدن جوشانده ى این گیاه برطرف مى شوند.
- شیره و ساقه و برگ تازه علف مرغ، خاصیت نرم کننده دارد و سرفه هاى پى در پى را معالجه می کند.
- آب علف مرغ می تواند با ویرس هپاتیت ب مقابله کند.
- علف مرغ یک درمان معمول برای کاهش مشکلات پوستی، تسریع در بهبود زخم ها و کاهش سوزش و خارش محسوب می شود.
- می تواند به عنوان یک اکسکتورانت (خلط آور) عمل نموده و در نتیجه خروج خلط ها بوسیله سرفه را تسهیل نماید.
- سى گرم از ساقه زیرزمینى خشک آن در یک لیتر آب و هشت گرم ریشه شیرین بیان و مقدارى پوست لیمو براى کلیه اختلالات معده، یبوست و نفخ مفید است.
مصرف به عنوان دمنوش داغ
برگ های علف مرغ را در آب داغ دم کنید و از آن یک دمنوش گیاهی تهیه نمایید. نوشیدن این دمنوش به تسکین درد، کاهش التهاب و احساس آرامش کمک می کند.
- برای تهیه این دمنوش:
- ۳۰۰ گرم گیاه علف مرغ را در ۷۱۰ میلی لیتر آب داغ ریخته،
- و اجازه دهید بر روی حرارت کم، به مدت ۱۰ دقیقه، دم بکشد.
- سپس آن را صاف نموده و از نوشیدنش لذت ببرید.
مصرف برگ های خام
می توانید برگ های خام و خرد شده علف مرغ را به غذاهایی مانند انواع سوپ، غذاهای تخم مرغی، ماکارونی و یا پیتزا، اضافه کنید.
معایب و احتیاط ها
- مصرف افراطی و بیش از حد علف مرغ می تواند موجب حالت تهوع، ناراحتی معده، اسهال و استفراغ شود. بعلاوه، این گیاه سرشار از ساپونین است. ساپونین ترکیبی است که در برخی افراد موجب ناراحتی های معده خواهد شد.
- همچنین گزارش شده که استعمال مستقیم علف مرغ بر روی پوست می تواند موجب بثورات پوستی شود، اگرچه احتمالاً این پیامد نتیجه آلرژی برخی افراد به این گیاه است و به خود گیاه مربوط نمی شود.
- بعلاوه، شواهد کافی برای بی ضرر بودن علف مرغ در مورد کودکان و خانم ها باردار و شیرده در دست نیست، بنابراین این افراد باید در مورد مصرف این گیاه احتیاط کنند.
