تاریخچه و توضیحات درباره سنگ درمانی در اعصار مختلف

تاریخچه سنگ درمانی :

سنگ درمانی که از دیرباز در زمره درمانهای طبیعی بوده ، امروزه تحت نام (Gem Therapy)به عنوان یکی از رشته های طب مکمل معرفی و طبقه بنده می شود .

استفاده از خواص درمانی سنگ های نیمه قیمتی و گوهرها برخلاف استقبال گسترده مردم جهان طی سالهای اخیر، موضوع جدیدی نیست بلکه هزاران سال قدمت دارد. شواهد کار برد سنگهای طبیعی برای درمان بیماریهای مختلف در قدیمی ترین تمدنهای بشری به چشم می خورد .

بر اساس این شواهد ، در طول تاریخ از سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی برای:
۱- مقاصد درمانی
۲- محافظت افراد در برابر بلایای طبیعی و تاثیرات نامطلوب محیطی
استفاده می شده است.

قدیمی ترین گزارشها در مورد خواص درمانی گوهرها به هزاره ۴ پیش از میلاد باز می گردد .

چنین به نظر می رسد که کتیبه های سومری و متون علوم ودایی مربوط به هند باستان ، کهن ترین آثار بر جای مانده از این دانش سنگ درمانی می باشند .

در طب سنتی هند (آیورودا)،دستورات دقیقی درمورد تهیه پودر ، خـــمیر و الگزیر ( مخلوط حاوی الکل ) با سنگهای شفا بخش وجود دارد .

متون و دستورات این طب تا به امروز حفظ شده و توسط پزشکان آن در سراسر دنیا و بخصوص درآمریکا ، اروپا و هند بکار گرفته می شود.

از جمله آثار قدیمی ودایی که در آنها از کاربرد سنگها برای مقاصد درمانی صحبت به میان آمده ، می توان به این موارد اشاره داشت :

 Ratnapariksha
 Mani-Mala
 Graha-gocara Jyotisha
 Garuda Purana
 Brhat Samhita
 Agni Purana

در چین باستان نیز درمانگران از خواص ارتعاشی سنگها آگاه بوده اند .

”کتاب امپراطور زرد“(حدود ۵۰۰۰سال قبل) که توسط “چی یو” نگاشته و گرد آوری شده دارای توضیحات فراوانی در مورد گوهرها و تاثیر آنها بر بدن انسان است .

امروزه نیز کشور چین یکی از بزرگترین عرضه کنندگان گوهرها و سنگهای شفابخش در سراسر دنیا است .

در یونان باستان، به مردم توصیه می شده است سنگها را در کیسه های چرمی کوچک با خود حمل کنند، بصورت گردنبند به گردن خود بیاویزند یا بصورت الگزیر ، پودر یا معجون از راه خوراکی استفاده نمایند تا به این وسیله از ارواح پلید ( که به اعتقاد آنان علت بروز بیماری بودند ) از انواع بیماریها ، چشم زخمها و بلایا و فجایع در امان بمانند.

ارسطو فیلسوف مشهور یونانی نیز از قدرت ویژه و منحصر به فرد سنگهای شفابخش صحبت کرده است.

رومیان نیز تحت تاثیر آموزه های یونان و سایر تمدنهای باستانی ، همواره سنگهای صِیقل داده شده را برای رفع بیماری و بد شانسی با خود حمل کرده و در جنگ ها در زره و سپر و شمشیر خود از آنها استفاده می کردند.

در دین مبارک اسلام نیز استفاده از انگشتر با نگین :

– عقیق
– فیروزه
– حجر الشمس
به مومنین توصیه شده و با استناد به کتب دینی ، ائمه اطهار غالبا” نگین انگشتری بر دست داشته اند.

دانشمندان ایرانی در دوره پس از اسلام نیز توجه و عنایت ویزه ای به گوهر ها و سنگهای شفا بخش داشته اند که از این میان می توان به ”صباح بن عمران“ از جواهر شناسان عهد هارون الرشِید خلیفه عباسی و”عطاربن محمد“ منجم و مولف کتاب ”منافع الاحجار“ اشاره نمود.

ابن سینا ، حکیم عالیقدر پارسی نیز ، در درمان تمایل به خودکشى از «سیترین» استفاده می کرده است .

شاید به جرات بتوان گفت پر ارزشترین و مهمترین کتب گوهر شناسی ایران ، کتاب “الجماهر فی الجواهر“ تالیف ابوریحان بیرونی به زبان عربی و رساله ” تنسوخنامه ایلخانی“(معروف به رساله جوهریه)تالیف خواجه نصیرالدین طوسی به زبان فارسی است .

تنسوخنامه ایلخانی که در عهد پادشاهی هلاکوخان(۶۵۳-۶۶۳ ه ق) و به امر او توسط خواجه نصیر الدین طوسی به رشته تحریر درآمده ، شامل منافع و خواص و صفات گوهرها و سنگهای بیش بها است .

یک درمانگر زن صاحب نام – هیلد گارد ” -درقرن دوازدهم میلادی ( اروپای قرون وسطی) در کتاب معروف خود به نام “فیزیکا” به طور مفصل به توضیح خواص درمانی سنگهای نیمه قیمتی پرداخته است.

از فراز های این کتاب مناسب است به این مفهوم اشاره شود: ” پزشکان برای درمان بیماریها باید دیدی کل نگر نسبت به وجود انسان داشته باشند و تاثیر عوامل محیطی نظیر ارتعاشات در یافتی از سنگهای شفابخش را نیز در درمان بیماری ها لحاظ کنند .“

هیلد گارد ضمن اصلاح عادتهای زندگی (عادات غذایی، خواب و استراحت کافی) بیماران خود ، با توجه به طالع نجومی و طبایع افراد مختلف ، به درمان های طبیعی می پرداخت.

یکی از این درمانهای طبیعی شامل قراردادن سنگهای خاص برروی نقاطی از بدن و نوشیدن آب از ظرفی بود که سنگهای شفابخش به مدت یک شبانه روز در آن قرارداده شده .

پاراسلسوس – پرآوازه ترین پزشک اروپا در دوران رنسانس – در مورد ویژگیهای شفابخش سنگها، سنگ درمانی و مواد معدنی و ارتباط این خواص با ساختمان فیزیکی و فرمول شیمیایی آنها به بررسی و مطالعه پرداخته است.

او پس از سالها مطالعه و بدنبال کسب تجربیات متعدد، به این نتیجه رسید که از سنگهای ساییده شده و یا خـــــرد شـــده می توان نه تنها برای درمان علایم بیماریها، بلکه برای علاج دلایل عمیق بیماری هم استفاده کرد.

رویکرد پاراسلسوس به سلامت و درمان بیماریها هنوز هم علیرغم گذشت چندین قرن، سرلوحه کار پزشکان کل نگر امروز است . او معتقد بود:

” تنها یک منشا برای سلامتی وجود داردکه آن هم نیروی نامحدود ، پرقدرت و آگاه درون ما انسانها است و شفاگر درون، می تواند همه بیماریها را درمان کند .

تنها دلیل بروز بیماری این است که شفاگر درون بخاطر عادتهای ناسالم زندگی و بی توجهی ما ، دچار ضعف و ناتوانی شده. من درهنگام درمان بیمارانم صرفا” تلاش می کنم تا نیروی شفابخش درونی آنان را دوباره زنده کنم.”