پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
دارو های شیمیایی
با توجه به طولانی بودن متن و تعداد زیاد دارو ها می توانید با فشردن کلیدهای (CTRL+F) نام داروی مورد نظر خود را سرچ کنید.
محتوای مقاله (با استفاده از این لیست به موضوع مورد نظر دسترسی سریعتر دارید)
- 1 رانیتیدین Ranitidine
- 2 دیازپام
- 3 دیفن هیدارمین
- 3.1 چگونگی مصرف
- 3.2 هشدارها و عوارض جانبی
- 3.3 موارد احتیاط
- 3.4 هنگام مصرف دارو دیفن هیدرامین توصیه می‌شود
- 3.5 وارفارین Warfarin
- 3.6 چگونگی مصرف
- 3.7 هشدارها و عوارض جانبی
- 3.8 موارد احتیاط
- 3.9 هنگام مصرف دارو وارفارین توصیه می‌شود
- 3.10 هنگام مصرف دارو وارفارین نباید
- 3.11 والپروئیک اسید Valpraic Acid
- 3.12 چگونگی مصرف
- 3.13 هشدارها و عوارض جانبی
- 3.14 موارد احتیاط
- 3.15 هنگام مصرف دارو والپروئیک اسید توصیه می‌شود
- 3.16 هنگام مصرف دارو والپروئیک اسید نباید
- 4 استامینوفن
- 5 آلندرونات Alendronate
- 6 ایندو متاسین Indomethacin
- 6.1 چگونگی مصرف
- 6.2 هشدارها و عوارض جانبی
- 6.3 موارد احتیاط
- 6.4 هنگام مصرف دارو ایندومتاسین توصیه می‌شود
- 6.5 هنگام مصرف دارو ایندومتاسین نباید
- 6.6 در مورد دارو های ویتامین چقدر می دانید؟
- 6.7 روزی یک عدد
- 6.8 خیلی زیاد از یک دارو خوب
- 6.9 اول غذا
- 6.10 خودآزمائی ها درباره مکمل ها
- 6.11 ۲- صحیح یا غلط : تمامی افراد از مصرف یک عدد مولتی ویتامین مینرال سود می برند.
رانیتیدین Ranitidine
رانیتیدین برای مهار ترشح اسید معده برای پیشگیری و درمان رخم‌های معده و دوازدهه و نیز بیماری پس‌زنش معده ـ مری تجویز می‌شود.
چگونگی مصرف
رانیتیدین معمولاً روزی یک یا دو نوبت تجویز می‌شود. مقدار تجویزی بسته به شکل‌های دارویی (که قدرت‌های متفاوتی دارند) و علت مصرف فرق می‌کند.
هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.
از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی‌تان بازگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
درمان با رانیتیدین معمولاً ۸ هفته ادامه می‌یابد، اگرچه علایم ممکن است پس از یکی دو هفته کاملاً رفع شوند.
حتی در صورت احساس بهبودی، مصرف دارو را ادامه دهید. در اولین یا دومین هفته اگر هنوز درد داشتید می‌توانید از آنتی‌اسید استفاده کنید مشروط بر اینکه نوبت مصرف رانیتیدین و آنتی‌اسید بیش از یک ساعت فاصله داشته باشد. اگر درد شما برگشت، پزشکتان را مطلع سازید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر رانیتیدین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- بثورات جلدی،
- خس خس سینه،
- تنگی نفس،
- احساس فشار در قفسه سینه،
- گیجی،
- ضربان قلب تند یا کند،
- گلودرد،
- کبودی یا خونریزی غیرعادی.
علایم زیر ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورت ایجاد مشکل باید گزارش شوند:
- یبوست،
- اسهال،
- سرگیجه،
- خواب‌آلودگی،
- تهوع یا استفراغ،
- کاهش میل جنسی،
- یا تورم پستان‌ها.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف رانیتیدین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به سایمتیدین، رانیتیدین، فاموتیدین، یا نیزاتیدین.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه کتوکونازول (یک داروی ضدقارچ)، داروهای ضد دیابتی خوراکی، داروهای ضد انعقاد، داروهای قلبی یا پرفشاری خون (نیفدیپین، متوپرولول، پروکانیامید) فنی‌توئین (یک داروی ضد صرع)، یا الکل.
سابقه یا ابتلا به بیماریهای کبدی یا کلیوی
هنگام مصرف دارو رانیتیدین توصیه می‌شود
- به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بتواند بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
- از پزشکتان در مورد خوراکی‌های که باید در برنامه غذایی‌تان محدود شود راهنمایی بخواهید. مثلاً نوشابه‌های گازدار، قهوه، آسپیرین و محصولات تهیه شده از مرکبات ممکن است برای معده شما مضر باشند.
- رانیتیدین ممکن است با آزمون‌های پوستی یا آزمون‌های اندازه‌گیری اسیدمعده تداخل ایجاد کند. در این مورد با پزشکتان مشورت کنید.
- رانیتیدین را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط رانیتیدین فاسد می‌شود).
- رانیتیدین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت بریزید.
هنگام مصرف دارو رانیتیدین نباید
- الکل بنوشید.
- سیگار بکشید. سیگار تأثیر این دارو را کاهش میدهد.
- سیگار را ترک کنید یا حداقل بعد از آخرین نوبت مصرف رانیتیدین تا پایان روز سیگار نکشید.
دیازپام
این دارو برای:
- تسکین اضطراب،
- اختلالات خواب، و اختلالات هراس تجویز می‌شود.
- این دارو همچنین به‌عنوان ضد تشنج و شل‌کننده ماهیچه اسکلتی استفاده می‌شود.
چگونگی مصرف
دیازپام بسته به شرایط متفاوت و در افراد متفاوت با مقادیر متفاوتی تجویز می‌شود.
هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.
از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
شکل‌های مایع دیازپام را میتوان با غذاهای مایع یا نیمه جامد مثل پوره مخلوط کرده نگذارید دیازپام مایع یخ بزند.
اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید.
اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی منظمتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف دیازپام را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- افت قوای ذهنی؛
- خواب‌آلودگی شدید؛
- تکلم نامفهوم؛
- ضربان قلب کند؛
- تنگی‌نفس؛
- عدم تعادل؛
- بثورات جلدی؛
- گلودرد؛
- تب؛
- لرز؛
- کبودی یا خونریزی غیرعادی؛
- زخم‌های دهانی؛
- زردی پوست یا چشمان؛
- از دست رفتن حافظه؛
- بی‌خوابی؛
- اضطراب؛ یا تحریک‌پذیری.
دیازپام می‌تواند اعتیادآور باشد، و علایم ترک دارو ممکن است در صورت قطع ناگهانی آن روی دهد؛
علایم ترک دارو عبارتند از:
- گیجی،
- افت قوای ذهنی،
- دردهای شکمی،
- افزایش تعریق،
- تهوع،
- استفراغ،
- حساسیت به نور و صدا،
- یا احساس سوزن‌سوزن شدن یا گزگز.
اگر می‌خواهید مصرف دیازپام را قطع کنید با پزشکتان تماس بگیرید تا شاید این کار تدریجی انجام گیرد.
علایم زیر ممکن است مشاهده شوند اما فقط در صورتی که مشکل‌ساز شوند نیاز به گزارش دارند: سرگیجه، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، سردرد، تهوع، یبوست، اسهال، ضربان قلب سریع و شدید، یا لرزش.
موارد احتیاط
- در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیازپام، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به دیازپام، بنزودیازپین‌های دیگر، یا هرگونه ماده غذایی، رنگ‌های خوراکی، یا نگهدارندهها.
- بارداری یا شیردهی.
- مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل، آرامبخش‌ها، داروهای ضدافسردگی، یا داروهای ضدتشنج.
- سابقه اعتیاد به الکل یا مواد مخدر، گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)، میاستنی‌گراویس، بیماری انسدادی ریوی مزمن شدید، یا آمفی‌زم یا ابتلا به این موارد.
هنگام مصرف دارو دیازپام توصیه می‌شود
به پزشکتان به‌طور منظم مراجعه کنید تا بهبود شما را زیر نظر داشته باشد.تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید.
- برخی افراد با مصرف این دارو دچار خواب‌آلودگی و افت سطح هوشیاری می‌شوند.
- در صورت شک به مصرف بیش از حد دارو، بلافاصله تقاضای کمک پزشکی کنید.
- اگر در هنگام مصرف دیازپام دچار افکار یا احساسات عجیب شدید با پزشکتان مشورت کنید.
- یک برگه شناسایی پزشکی به همراه داشته باشید که نشان دهد دیازپام مصرف می‌کنید.
- دیازپام را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط دیازپام فاسد می‌شود).
- دیازپام تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف دارو دیازپام نباید
- داروهای آرامبخش دیگری مصرف کنید.
- الکل بنوشید.
- دیازپام را به‌عنوان قرص خواب مصرف کنید، مگر اینکه برنامه شما اجازه دهد ۸-۷ ساعت خواب داشته باشید؛ در غیر این صورت ممکن است تا بی‌اثر شدن دارو خواب‌آلوده باشید و فراموشکار شوید.
دیفن هیدارمین
از داروهای بدون نیاز به نسخه است که به‌عنوان آنتی‌هیستامین هم مورد تجویز قرار می‌گیرد.
این دارو یک آنتی‌هیستامین است که برای درمان یا پیشگیری مواردی نظیر علایم ناشی از حساسیت‌ها (آبریزش بینی، سرفه، خارش و قرمزی چشم، خارش بدن)، سرماخوردگی‌ها (عطسه، آبریزش بینی، سرفه)، پارکینسونیسم (لرزش، حرکات غیرارادی)، بیماری حرکت، سرگیجه، تهوع یا استفراغ، و بی‌خوابی تجویز می‌شود.
دیفن‌هیدرامین همچنین یکی از ترکیبات داروهای گوناگونی است که برای تسکین سرفه و سرماخوردگی در هنگام مصرف می‌شوند. نام تجاری دیفن هیدارمین بنادریل است.
چگونگی مصرف
دیفن هیدارمین را میتوان با غذا، آب یا شیر مصرف کرد تا معده را ناراحت نکند.
اگر برای پیشگیری از بیماری حرکت این دارو را مصرف می‌کنید، دارو را حداقل ۳۰ دقیقه (ترجیحاً ۲-۱ ساعت) پیش از شروع سفر مصرف کنید.
اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید، مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. از دو برابر کردن مقدار دارو بپرهیزید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: گلودرد و تبی که با بیماری‌ای که به‌خاطرش دیفن هیدارمین مصرف می‌کنید بی‌ارتباط باشد؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ خستگی یا ضعف شدید؛ خشکی شدید دهان، بینی یا گلو؛ کاهش مهارت‌های حرکتی یا مشکل در حفظ تعادل؛ تاری دید؛ ادرار کردن مشکل یا دردناک؛ برافروختگی یا قرمزی صورت؛ کابوس؛ توهمات (دیدن، شنیدن، یا حس کردن چیزی که وجود ندارد)؛ یا تشنج. کودکان و افراد مسن ممکن است با مصرف این دارو دچار سراسیمگی، بی‌قراری، و هیجان شوند؛ در این صورت پزشکتان را مطلع سازید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیفن هیدرامین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارندهها، رنگ‌های خوراکی، یا داروهای دیگر (به ویژه آنتی‌هیستامین‌ها).
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای آرامبخش، خواب، تشنج، مسکن‌ها، شل‌کننده‌های عضلانی، یا داروهای دل‌پیچه (داروهای آنتی‌کولینرژیک).
ابتلا یا سابق بزرگی پروستات، مشکل در ادرار کردن، انسداد گردن مثانه، گلوکوم زاویه بسته.
هنگام مصرف دارو دیفن هیدرامین توصیه می‌شود
- از مصرف الکل، داروهای خواب، یا آرامبخش‌ها بپرهیزید؛ این داروها اثرات تخدیری دیفن هیدارمین را افزایش می‌دهند.انتظار خواب‌آلودگی را داشته باشید.
- پیش از اقدام به رانندگی یا کار با وسایل خطرناک از واکنش بدنتان نسبت به این دارو مطمئن شوید. دیفن هیدارمین ممکن است روی سطح هوشیاری شما تأثیر بگذارد.
- برای رفع خشکی دهان آدامس بجوید یا آب‌نبات بمکید. اگر خشکی دهان بیش از ۲ هفته ادامه یافت با پزشکتان مشورت کنید.
- دیفن هیدارمین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط دیفن هیدارمین فاسد می‌شود). از منجمد کردن شکل شربت این دارو بپرهیزید.
- اگر ظرف ۳ روز از مصرف دارو احساس بهبودی نداشتید، با پزشکتان مشورت کنید.
- هنگام مصرف دیفن‌هیدرامین نباید
- دارو را پس از تاریخ انقضایش مصرف کنید.
وارفارین Warfarin
وارفارین جلوی لخته‌شدن خون را می‌گیرد، بنابراین از مشکلات ناشی از تشکیل لخته در رگ‌های خونی پیشگیری می‌کند.
گاهی به داروهای ضد انعقاد نظیر وارفارین، رقیق‌کننده خون گرفته می‌شود در حالی که در واقع این داروها خون را رقیق نمی‌کنند.
اگر لخته‌ای وجود داشته باشد، وارفارین آن را حل نمی‌کند، بلکه از بزرگ شدن آن و در نتیجه بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری می‌کند. این دارو در موارد گوناگونی از مشکلات قلبی، ریوی، و رگ‌های خونی مصرف می‌شود. وارفارین یک داروی ضد انعقاد خوراکی است.
چگونگی مصرف
وارفارین معمولاً روزی یک نوبت مصرف می‌شود. مهم است که هر روز در ساعت معینی خورده شود. هیچگاه بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.
از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تا روز بعد متوجه آن نشدید، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید که ممکن است موجب خونریزی شود.
هر نوبت که دارو را مصرف می‌کنید، روی یک برگه علامتی بگذارید تا دچار اشتباه نشوید. پیش از هماهنگی با پزشکتان وارفارین را قطع نکنید.
مهم است که به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد. در حین مصرف این دارو مکرراً باید آزمایش خون داده شود تا سرعت لخته شدن خون اندازه‌گیری شود. پزشک براساس سرعت لخته شدن خون مقدار وارفارین را تعیین می‌کند تا در حالی که از لخته شدن خون جلوگیری می‌شود، خطر خونریزی خود به خودی وجود نداشته باشد.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف وارفارین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- کبودی یا درد انگشتان پا؛
- ادرار کدر یا تیره؛
- ادار کردن مشکل یا دردناک؛
- زخم یا لکه‌های سفید در دهان؛
- گلودرد، تب، و لرز؛
- تورم پا و ساق پا؛
- خستگی؛
- افزایش وزن غیرعادی؛ یا زردی چشم‌ها یا پوست.
- به‌علاوه هرگونه علامتی از خونریزی خارچی مثل خونریزی از لثه‌ها هنگام مسواک‌زدن؛
- کبودی وسیع بدون ضربه؛
- خون دماغ؛
- خونریزی شدید و غیرعادی از بریدگی‌ها؛
- خونریزی شدید و غیرعادی هنگام عادت ماهانه.
علایم خونریزی داخلی عبارتند از:
- درد معده یا شکم؛
- درد پشت؛
- ادرار خونی؛
- مدفوع سیاه و قیری؛
- سرفه خونی؛
- درد، خشکی یا تورم مفصلی؛
- استفراغ خونی یا حاوی مواد غذایی در یک زمینه قهوه‌ای.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف وارفارین، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به وارفارین، سایر داروهای ضد انعقاد، یا هر نوع ماده غذایی، رنگ خوراکی، یا دارو.
- بارداری یا شیردهی.
- مصرف داروهای دیگر، به‌ویژه آنتی‌بیوتیک (کاربنیسیلین، کلرامفنیکل، اریترومایسین، ریفامپین)؛ داروهای ضد سرطان (استراموستین)؛ داروهای ضد تشنج (باربیتورات‌ها، کاربامازپین، فنی‌توئین، پریمیدون)؛ داروهای ضد قارچ (گریزوفولوین) داروهای ضد پلاکت (دیپیریدامول)؛ داروهای ضد تیروئید (پروپیل تیواوراسیل، متی‌مازول)؛ سایمتیدین؛ دیسولفیرام؛ داروهای قلبی (آمیودارون، کینیدین)؛ داروهای نقرص (آلوپورینول، سولفین پیرازون)؛ هورمون‌ها (استروژن، قرصهای ضدباردرای، استروئیدها، آندروژن‌ها، داروهای تیروئید)؛ داروهای پایین آورنده کلسترول (کلستیرامین، کلوفیبرات، کلستیپول، ژمفیبروزیل)؛ مترونیدازول، داروهای ضددیابت خوراکی؛ مسکن‌ها (مثل دیفلونیازال، فنوپروفن، ایندومتاسین، مفنامیک‌اسید، فنیل بوتازون، سولینداک)؛ داروهای خواب (اتکلورینول، گلوتتیماید)؛ سولفونامیدها؛ یا ویتامین K .
- سابقه یا ابتلا به هر نوع بیماری.
- زایمان اخیر؛ سقوط یا ضربه به سر یا بدن؛ تبی که چندین روز طول کشیده باشد؛ خونریزی هنگام [عادت ماهانه] شدید؛ استفاده از «آی یو دی»؛ جراحی شامل کارهای دندانپزشکی؛ اسهال شدید؛ بی‌حسی نخاعی؛ یا پرتودرمانی با اشعه ایکس. همه اینها احتمال خونریزی را افزایش می‌دهند.
هنگام مصرف دارو وارفارین توصیه می‌شود
- به طور به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
- پیش از مصرف داروهای دیگر، حتی داروهای مجاز بدون نسخه، ویتامین‌ها، و داروهای گیاهی، با پزشکتان مشورت کنید.
- یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد وارفارین مصرف می‌کنید.
- از ورزش یا فعالیت‌هایی که ممکن است در آنها آسیب ببینید بپرهیزید.
- مراقب باشید دستتان را نبرید و از خلال دندان استفاده نکنید. از ماشین ریش‌تراش (به جای تیغ ریش‌تراش) و مسواک نرم استفاده کنید.
- یک برنامه غذایی متعادل داشته باشید. ویتامین K که در گوشت، لبنیات، و سبزیهای برگ‌دار سبز وجود دارد، اثر وارفارین را در بدن کم می‌کند. اگر برنامه غذایی خود را تغییر دهید و به مقدار زیاد از این غذاها مصرف کنید ممکن است اثر وارفارین در بدنتان کاهش یابد.
- اگر چند روزی بی‌اشتها شدید پزشکتان را مطلع کنید؛ زیرا ممکن است دچار کمبود ویتامین K شوید و در نتیجه اثر وارفارین در بدنتان افزایش یابد.
- به هر یک پزشک و داروسازی که مراجعه می‌کنید بگویید که وارفارین مصرف می‌کنید.
- وارفارین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط وارفارین فاسد می‌شود).
- وارفارین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان، در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف دارو وارفارین نباید
- نوشیدنی الکلی بنوشید. الکل روی عملکرد وارفارین در بدنتان تأثیر می‌گذارد.
- رژیم بگیرید، عادات تغذیه‌ای خود را یک هفته تغییر دهید، یا بدون مشورت با پزشکتان هر نوع ویتامین یا مکمل غذایی مصرف کنید.
والپروئیک اسید Valpraic Acid
والپروئیک اسید برای درمان صرع اَبسنس ساده و مرکب تجویز می‌شود. در این نوع صرع بیمار به‌طور ناگهانی دچار از دست دادن هوشیاری می‌شود به‌طوری که چهره‌اش بی‌حالت شده، بی‌حرکت باقی می‌ماند. والپروئیک اسید کمک می‌کند تا دفعات بروز این صرع کمتر گردد.
چگونگی مصرف
- مقدار تجویزی والپروئیک اسید بر اساس پاسخ بالینی بیمار و سطح دارو در خون تعیین می‌شود.
- دارو را میتوان با یا بدون غذا مصرف کرد.
- هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.
- از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
- اگر شکل مایع (سوسپانسیون) والپروئیک اسید را مصرف می‌کنید، فقط از پیمانه داخل جعبه دارو یا پیمانه‌ای که پزشک در اختیارتان گذاشته است برای اندازه‌گیری داروی مصرفی استفاده کنید.
- شربت این دارو را میتوان با مقدار کمی آب‌میوه یا غذا مخلوط کرد تا راحت‌تر خورده شود.
- مراقب باشید سوسپانسیون یا شربت این دارو در یخچال منجمد نشود.
- اگر کپسول والپروئیک اسید مصرف می‌کنید، آن را درسته ببلعید و کپسول‌ها را نشکنید، خرد نکنید، یا نجوید. اگر روزی یک نوبت والپروئیک اسید مصرف می‌کنید و حال یک نوبت را فراموش کرده‌اید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید.
- البته اگر روزی دو یا چند نوبت والپروئیک اسید می‌خورید و حال یک نوبت را فراموش کرده‌اید، در صورتی که ظرف ۶ ساعت آن را به یاد آوردید مصرفش کنید و نوبت‌های باقیمانده آن روز را در فواصل یکسان بخورید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی بود، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر مصرف والپروئیک اسید را قطع کرده با پزشکتان تماس بگیرید:
- گیجی،
- تغییرات خلقی یا رفتاری؛
- تاری دید؛
- حرکت‌های غیرعادی چشم‌ها به عقب و جلو، دوبینی،
- مشاهده لکه در میدان بینایی؛
- افزایش دفعات صرع؛
- کبودی یا خونریزی غیرعادی؛
- خون در ادرار یا مدفوع؛
- بی‌اشتهایی؛
- تهوع و استفراغ؛
- درد شکمی شدید؛
- خستگی و ضعف؛ زردی پوست یا چشم‌ها.
علایم زیر ممکن است رخ دهند، که اگر مشکل‌ساز شدند میتوان آنها را با پزشک مطرح کرد:
- اسهال،
- یبوست،
- سرگیجه یا خواب‌آلودگی خفیف،
- سوءهاضمه،
- تهوع و استفراغ،
- سردرد،
- بی‌قراری،
- مشکل در به خواب رفتن،
- ریزش مو،
- تغییرات دوره ماهانه،
- بثورات جلدی،
- افت مهارت‌های حرکتی بدنی،
- یا کاهش یا افزایش وزن غیرعادی.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف والپروئیک اسید، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به والپروئیک اسید یا دیوالپروکس.
- بارداری یا شیردهی.
- مصرف داروهای دیگر، به ویژه ضدتشنج‌های دیگر (فنی‌توئین، کاربامازپین)؛ باربیتورات‌ها؛ پریمیدون؛ الکل؛ متادون؛ داروهای خواب؛ داروهای ضدافسردگی؛
- داروهای آرامبخش یا سایر داروهای ضعیف‌کننده دستگاه عصبی مرکزی؛ داروهای ضدانعقاد؛ یا داروهای ضدمالاریا.
- سابقه یا ابتلا به بیماریهای کبدی.
هنگام مصرف دارو والپروئیک اسید توصیه می‌شود
- به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
- برای جلوگیری از ناراحتی معده والپروئیک اسید را با غذا مصرف کنید.
- از مصرف الکل و سایر داروهای ضعیف‌کننده دستگاه اعصاب مرکزی (آرامبخش‌ها) اجتناب کنید.
- پیش از عمل جراحی، کارهای دندانپزشکی، یا درمان‌های اضطراری سایر پزشکان را از اینکه والپروئیک اسید مصرف می‌کنید مطلع سازید. این دارو ممکن است زمان خونریزی را افزایش دهد و با برخی آزمون‌های آزمایشگاهی تداخل کند.
- یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد والپروئیک اسید مصرف می‌کنید.
- والپروئیک اسید را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط والپروئیک اسید فاسد می‌شود).
- والپروئیک اسید تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان، در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف دارو والپروئیک اسید نباید
- پیش از مشورت با پزشکتان مصرف هر دارویی را شروع یا قطع کنید. سایر داروها ممکن است بر چگونگی اثر والپروئیک اسید بر بدنتان تأثیر بگذارند.
- پیش از اطمینان یافتن از پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا با وسایر خطرناک کار کنید؛ این دارو برخی افراد را دچار سرگیجه و خواب‌آلودگی می‌کند و سطح هوشیاری‌شان را پایین می‌آورد.
- پیش از هماهنگی با پزشکتان دارو را قطع کنید. اگر مدتی است فنی‌توئین مصرف می‌کنید، برای قطع این دارو مقدارش باید به تدریج کاهش یابد.
استامینوفن
استامینوفن مدت‌هاست که به عنوان داروی استاندارد ضد تب و درد برای کودکان شناخته شده است.
شما استامینوفن را به نوزادان تب‌دار هم می‌دهید، دارویی که می‌توانید در هر سوپرمارکت و مغازه‌ای بدون نسخه آن را بخرید، اما بیش از حد بودن چیزهای خوب هم می‌تواند به شما صدمه بزند. این اصل خصوصاً در مورد استامینوفن و کودکان صادق است.
استامینوفن؛ یک داروی عمومی
استامینوفن عمومی‌ترین مسکن درد و تب‌بری است که به‌طور گسترده در ایالات متحده استفاده می‌شود و در بسیاری نقاط دنیا نیز به آسانی در دسترس است.
در طی دو دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، این دارو به عنوان کالای اصلی و ثابت کمدداروی هر خانه‌ای جای آسپرین را گرفت. استامینوفن زمانی عمومیت پیدا کرد که رابطه بین آسپرین و بیماری نادری در کودکان- که خون، کبد و مغز را تحت تأثیر کشنده قرار میدهد- مورد توجه قرار گرفت.
استفاده بیش از حد( overdose)
شاید تا اندازه‌ای در دسترس بودن داروی استامینوفن بیش از هر داروی دیگری موجب اوردوز (overdose) و مرگ ناشی از آن است. این دارو معمولاً انتخاب جوانان برای خودکشی نیز هست. موارد دیگر نیز زمانی اتفاق می‌افتد که افراد سمی بودن استامینوفن را ناچیز می‌شمارند و یا این که از آن آگاه نیستند.
استامینوفن می‌تواند هم در کودکان و هم در بزرگسالان به کبد آسیب برساند. اشخاصی که برحسب عادت الکل می‌نوشند نیز بیش از دیگران در خطر آسیب کبد در اثر استفاده از استامینوفن هستند.
خطرات آسیب به کبد
شما بدون کبد نمی‌توانید زنده بمانید. کبد برای کمک به هضم غذای شما، صفرا تولید می‌کند و فاکتورهای لختگی خون را می‌سازد که وقتی انگشتتان را می‌برید، خون را بند می‌آورند. کبد، انرژی و اندوخته آهن را نیز ذخیره می‌کند و بسیاری از داروها و مواد شیمیایی که وارد جریان خون شما می‌شوند را تجزیه می‌کند.
استامینوفن بیش از حد، توانایی کبد را در به عمل آوردن بدون خطر دارو، زیاد می‌کند. محصول فرعی این فرآیند، سمی است و هم به کبد آسیب می‌رساند و هم می‌تواند نقص کلیه را به دنبال داشته باشد. اوردوز شدید می‌تواند مرگ آور باشد. خوشبختانه پادزهری نیز به نام (NAC) وجود دارد که باید هشت تا ده ساعت بعد از استفاده بیش از حد استامینوفن، استفاده شود.
اوردوز چه‌طور اتفاق می‌افتد؟
موارد شدید اوردوز استامینوفن زمانی اتفاق می‌افتد که والدین سهواً مقدار بیشتری از دارو را به کودک می‌دهند. علایم اوردوز یعنی دل درد، تهوع و استفراغ که معمولاً در اثر بسیاری از بیماری‌ها نیز رخ می‌دهند، غالباً آنقدر آشکار نیستند که شما بفهمید فرزندتان به معالجه فوری نیاز دارد. والدین ممکن است در مقدار دارویی که به کودک می‌دهند، اشتباه‌های متنوعی کنند.
گاهی وقتی از نتیجه دادن مقدار توصیه شده دارو راضی نیستند، تصمیم می‌گیرند که مقدار بیشتری استفاده کنند. بعضی والدین هم قرصهای بزرگسالان را به اشتباه به کودکان می‌دهند.
همان‌طور که حالت‌های مختلفی برای داروی کودکان در نظر گرفته شده، مقدار دارو نیز برای آنها متفاوت است. برای مثال، فرمولاسیون یک قرص مخصوص کودکان، سه برابر غلیظ‌تر از شربتی است که معمولاً به کودکانی داده می‌شود که هنوز تاتی می‌کنند.
به آسانی دیده شده که والدین گرفتار ممکن است فرض کنند که هر دوی این مواد مقدار یکسانی دارو در خود دارند. اما جانشین کردن شربت با قرص یعنی سه برابر آنچه که باید، دارو مصرف می‌شود. بسیاری از داروهای مربوط به سرماخوردگی نیز حاوی مقداری استامینوفن هستند، بنابر این ممکن است والدین کاملاً اتفاقی موجب اوردوز شوند، یعنی در کنار داروهای ضد سرماخوردگی، استامینوفن نیز به کودک بدهند.
کنجکاوی‌های خطرناک
اوردوز ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که بچه‌ها (خصوصاً کودکانی که تاتی می‌کنند) طی کنجکاوی‌های غیرمجازشان در کمد داروها یا کیف مادرشان، با دارو برخورد می‌کنند و ممکن است آن را با شکلات یا آب میوه اشتباه بگیرند.
این اتفاق خصوصاً زمانی خطرناک است که دارویی که کودک می‌یابد، استامینوفن مخصوص بزرگسالان باشد. قرصهای مخصوص بزرگسالان حاوی ۳۲۵ یا ۵۰۰ میلی‌گرم استامینوفن هستند، در حالی که قرصهای کودک حاوی ۸۰ یا ۱۶۰ میلی‌گرم از این دارو هستند.
خوشبختانه در این اکتشاف‌ها، معمولاً توجه کودکان به شربت‌ها جلب می‌شود. در این موارد به ندرت کودکی آنقدر از دارو می‌نوشد که برای او خطرناک باشد و به کبدش صدمه بزند.
چه مقدار یعنی «زیاد»؟
عوامل بسیاری، مانند سن کودک، مشخص می‌کند که چه مقدار از دارو و استفاده بیش از حد آن می‌تواند به کبد صدمه بزند. برای مثال، کودکان زیر ۵ سال نسبت به بزرگسالان و کودکان دیگر به آسیب کبد کمتر حساسند. مقدار غذای موجود در معده کودک نیز عامل دیگری است. برای تخمین میزان خطر، پزشکان وزن کودک را و مقدار استامینوفنی را که بلعیده باید بدانند. (برحسب کیلوگرم و میلی‌گرم).
به‌طور کلی اگر کودک به ازای هر کیلوگرم وزنش، ۱۵ میلی‌گرم استامینوفن اضافی مصرف کرده باشد، پزشکان درمان اورژانسی را توصیه می‌کنند.
برچسب دارو را بخوانید
استامینوفن زمانی یک داروی بی‌خطر و مؤثر است که آن را همان مقدار که توصیه شده، مصرف کنید. برچسب روی دارو را با دقت بخوانید و بیش از آنچه که به شما گفته شده، به کودک دارو ندهید. اگر دارویی را به راحتی و بدون نسخه میتوان خرید، بدان معنی نیست که اصلاً نمی‌تواند به کودک شما صدمه بزند.
آلندرونات Alendronate
در مورد این دارو
آلندرونات برای درمان پوکی استخوان، بیماری استخوان که در زنان یائسه معمول است، تجویز می‌شود. همچنین از این دارو در درمان بیماری پاژه، که ضعیف شدن دردناک استخوان‌ها است، استفاده می‌کنند. آلندرونات تحت نام تجاری فوساماکس شناخته می‌شود.
چگونگی مصرف
آلندرونات معمولاً روزی یک بار مصرف می‌شود. این دارو باید با یک لیوان پر از آب حداقل ۳۰ دقیقه پیش از اولین وعده غذایی، نوشیدنی یا دیگر داروهای روز خورده شود. با عقب انداختن بیشتر اولین وعده غذایی یا نوشیدنی جذب دارو بهتر نیز می‌شود.
قرص آلندرونات را یکجا ببلعید؛ این قرص‌ها را نباید مکید، شکست، خرد کرد یا جوید. برای جلوگیری از سوزش سر دل بهتر است حداقل تا ۳۰ دقیقه پس از خوردن آلندرونات دراز نکشید.
مهم است که دارو هر روز در زمان معینی استفاده شود.
هیچگاه مقدار بیشتری از آنچه برایتان تجویز شده مصرف نکنید.
به دقت از دستورات پزشکتان پیروی کنید. اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی فرا رسیده است، نوبت فراموش شده را حذف کنید و به برنامه منظم دارویی‌تان برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، آلندرونات را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: سوزش سر دل شدید، مشکل در بلع، یا بثورات جلدی. علایمی که ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که مشکل‌ساز شدند باید گزارش شوند عبارتند از: سردرد، تهوع یا استفراغ، اسهال، یبوست، نفخ شکمی، درد شکمی، یا درد ماهیچه‌ای و استخوانی.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آلندرونات پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به آلندرونات یا دیگر داروها.
- بارداری یا شیردهی.
- در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه آسپیرین و آنتی‌اسیدها.
- سابقه یا ابتلا به مشکل در بلع، بیماری مروی، گاستریت (التهاب معده)، زخم معده، یا بیماری کلیوی.
در هنگام مصرف دارو آلندرونات توصیه می‌شود
- مراجعات منظمی به پزشکتان داشته باشید تا بهبود شما را زیر نظر داشته باشد.
- هیچ دارویی، حتی فراورده‌های گیاهی، ویتامین‌ها و داروهایی که نیاز به نسخه ندارند را بدون مشورت با پزشکتان مصرف نکنید.
- اگر مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D در برنامه غذایی‌تان وجود ندارد از مکمل‌های حاوی آنها استفاده کنید.
- در صورت تأیید پزشکتان، یک برنامه پیاده‌روی را آغاز کنید. ورزش‌هایی که در آنها بدن وزن خود را تحمل می‌کند، به تقویت استخوان‌ها کمک می‌کند.
- آلندرونات را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگاه دارید (این شرایط موجب فاسد شدن آلندرونات می‌شود).
- آلندرونات تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در هنگام مصرف دارو آلندرونات، نباید
بیش از حد سیگار بکشید یا الکل بنوشید. سیگار کشیدن و نوشیدن الکل تشکیل استخوان‌ها را کاهش میدهد
ایندو متاسین Indomethacin
ایندو متاسین یک مسکن غیرمخدر است که برای تسکین آرتریت‌های متوسط تا شدید استفاده می‌شود.
به سبب خواص ضدالتهابی‌اش، در درمان بیماریهای مثل آرتریت روماتوئید، اسپوندیلیت آنکیلوزان، استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت نقرسی، بورسیت (التهاب بورس مفصل)، و تاندونیت (التهاب تاندون) بسیار مؤثراست. ایندومتاسین از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی است.
چگونگی مصرف
- ایندو متاسین را همیشه با غذا، بلافاصله پس از غذا، یا با آنتی اسید بخورید تا به معده کمتر آسیب بزند و موجب سوزش سردل نشود.
- پیش از ریختن سوسپانسیون‌آن، شیشه دارو را به خوبی تکان دهید. برای جلوگیری از تحریک و آسیب به مری پس از خوردن قرص و کپسول ایندومتاسین تا ۳۰-۱۵ دقیقه دراز نکشید.
- مراقب باشید شکل سوسپانسیون و شیاف در یخچال یخ نزند.
- اگر یک نوبت را فراموش کردید، در صورتی که تقریباً موقع نوبت بعدی نشده است، به مجردی که آن را به یاد آورید، مصرفش کنید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر مصرف ایندومتاسین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
درد قفسه سینه؛ خستگی یا خواب‌آلودگی شدید؛ سردرد شدید هنگام صبح؛ تغییرات خلقی یا گیجی؛ گزگز انگشتان دست‌ها و پاها؛ خونریزی از مقعد (در موارد استعمال شیاف)؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه و قیری؛ علایم شبه آنفلوآنزا (لرز، تب، درد عضلانی)، به ویژه اگر درست قبل یا همزمان با بروز بثورات جلدی رخ دهند؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی؛ بثورات جلدی؛ زخم‌های دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از مصرف ایندومتاسین وجود نداشته و ناشی از مشکلی که به خاطرش ایندومتاسین برایتان تجویز شده، نباشد.
افراد مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و دیگر مشکلات خونریزی دهنده‌اند. یک واکنش حساسیتی نادر به ایندومتاسین آنافیلاکسی است که به مراقبت و توجه فوری و پزشکی نیاز دارد.
آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می‌کند. در صورت بروز تورم لب‌ها و اطراف چشم، کهیر یا تورم‌های روی پوست، ضربان قلب تند، خس‌خس سینه، یا مشکل در تنفس، مصرف ایندومتاسین را قطع کرده، با یک مرکز اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف ایندومتاسین، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به آسپرین یا دیگر داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی.
- بارداری یا شیردهی.
- مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (مثل دیکلوفناک)، آسپرین، ضد انعقادها (رقیق‌کننده‌های خون نظیر وارفارین)، آنتی‌بیوتیک‌ها (سفالوسپورین‌ها)، داروهای ضد سرطان (متوترکسات، پلیکومایسین)، سیکلوسپورین، لیتیم، پروبنسید (یک داروی نقرس)، تریامترن، و اسید والپروئیک.
- عادت به مصرف نوشیدنی‌های الکلی.
- سابقه یا ابتلا به پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم‌های یا التهاب‌های دستگاه گوارش؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی‌دهنده؛ زخم‌های دهانی؛ یا بیماریهای کبدی یا کلیوی.
هنگام مصرف دارو ایندومتاسین توصیه می‌شود
برچسب روی همه داروهای مجاز بدون نسخه را به دقت بخوانید تا مطمئن‌شوید که دارویی مصرف نمی‌کنید که حاوی داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (مثل ایبوپروفن یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایندومتاسین تداخل ایجاد می‌کند باشد. به خاطر داشته‌باشید که آسپرین یک داروی ضد التهابی غیراستروئیدی است.
اگر ایندومتاسین را به خاطر درد مصرف می‌کنید و درد ظرف ۱۴ روز بهبود نیافته یا حتی بدتر شده‌است، پزشکتان را مطلع کنید.
فقط به مقدار تجویزشده توسط پزشکتان دارو مصرف کنید.
به طور منظم به پزشک مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد.
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی یاکارهای دندانپزشکی سایر پزشکان را از اینکه ایندومتاسین مصرف می‌کنید مطلع سازید.
ایندومتاسین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایندومتاسین فاسد می‌شود).
ایندومتاسین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف دارو ایندومتاسین نباید
بیش از مقدار تجویزشده از آن مصرف کنید. این دارو ممکن است موجب کبودی یا خونریزی شدید شود.
نوشیدنی‌های الکلی مصرف کنید. در اینصورت مشکلات معدی بیشتر رخ می‌دهند.
شکل مایع دارو را با آنتی‌اسیدها یا دیگر مایعات با خواص بازی (مثل شیر) مخلوط کنید، این کار اثر دارو را کاهش داد.
تا پیش از مشخص‌شدن پاسخ بدنتان نسبت به دارو رانندگی کنید یا در فعالیت‌های پرخطر شرکت کنید؛ این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب آلودگی می‌شود.
مسمومیت در اثر مصرف بیش از حد
در صورت شک به چنین مسمومیتی فوراً تقاضای کمک پزشکی اورژانس کنید. علایم این مسمومیت عبارتند از: خستگی یا خواب‌آلودگی شدید، کبودی یا خونریزی غیر عادی، ادرار تیره یا عدم تولید ادرار، تشنج، یا اغماء.
در مورد دارو های ویتامین چقدر می دانید؟
آیا مصرف روزانه یک یا دو یا ده قرص ویتامین ، مواد معدنی و یا سایر مکمل ها صحیح است؟
تصمیم گیری در مورد اینکه آیا از مکمل های ویتامینی استفاده شود و در این صورت هم از چه مکملی استفاده شود روز به روز سخت تر می شود . به نظر می رسد در هر روز یک مطالعه جدیدی در مورد این مواد انجام شده که باعث ابهام بیشتر در مورد نقش این مکمل ها در سلامتی ما می شود.
روزی یک عدد
اگر چه افراد مبتلا به بیماریهای خاص ممکن است به مکمل های بیشتری احتیاج داشته باشند، اما متخصصین عقیده دارند که تقریباً تمام افراد از مصرف روزی یک عدد مولتی ویتامین دارای مواد معدنی سود خواهند برد.
حتی در صورت استفاده از بهترین رژیم غذایی نمی توان تمامی بیش از ۴۰ ماده غذایی مورد نیاز روزانه بدن را بطور کامل تأمین کرد. تخمین زده می شود که فقط ۳ درصد افراد به اندازه کافی توصیه های تغذیه ای را بطور کامل رعایت می کنند و روشن است که وضعیت کلی بیشتر ررژیم های غذایی را می توان با مصرف روزانه یک عدد قرص مولتی ویتامین مینرال بهبود بخشید.
و بدین منظور لزومی در استفاده از مارک های مشهور وجود ندارد و یک مارک ژنریک بهمان خوبی مارک های مشهور می باشد. برای انتخاب مارک مناسب اجزاء تشکیل دهنده روی بسته را با سایر مارک ها مقایسه کرده و به دنبال قرص هائی باشید که تا ۱۰۰ درصد نیاز روزانه بیشتر ویتامین ها و مواد معدنی را تأمین کنند.
خیلی زیاد از یک دارو خوب
یکی از مسائل مبتلابه در مورد ویتامین ها و مواد معدنی مصرف بیش از حد آنها می باشد. متخصصین تغذیه سالهاست که در مورد خطرات مصرف بیش از حد ویتامین ها ومواد معدنی هشدار داده اند، بخصوص در مورد ویتامین های محلول در چربی ( ویتامین K,E,D,A ) که به راحتی از بدن دفع نمی شوند.
افرادی که روز خود را با یک نوشیدنی ویتامینی شروع می کنند، در طول روز شکلاتهای انرژی زا و غذاهای غنی شده مصرف می کنند و معجونی از مکمل های مختلف را می خورند در معرض ابتلا به مسمومیت های شدید با ویتامین و مواد معدنی هستند.
از طرف دیگر مصرف روزانه یک عدد مولتی ویتامین شما را د رمعرض خطر مسمومیت قرار نخواهد داد . احتمال کمبودهای تغذیه ای بسیار بیشتر از خطر مصرف بیش از حد ویتامین ومواد معدنی است.
اول غذا
متخصصین اعتقاد دارند که این نکته را باید در ذهن داشت که مکمل ها برای بهبودی ونه جایگزینی یک رژیم صحیح است . دلیل این مسئله نیز وجود موادی بیشتر از مواد معدنی و ویتامین در غذاست.
بهتر است که مواد مغذی را از غذاها بدست بیاوریم تا مکمل ها ، چون ترکیبات مهمی مثل فیبرها و مواد شیمیائی گیاهی که در غذا هست در یک قرص وجود ندارد . مرتباً اثرات مفید مواد مختلف موجود در غذا بر روی سلامتی انسان کشف می شود . برای مثال محققین اخیراً دریافته اند که آنتی اکسیدانهای موجود در بعضی از میوه ها و سبزیهای روشن در مقابل آرتریت از انسان محافظت می کنند.
خودآزمائی ها درباره مکمل ها
۱- در کدامیک از موارد زیر باید از مولتی ویتامین و مینرال استفاده کرد؟
الف – حاملگی
ب – شیردهی
ج – سیگار کشیدن
د – رژیم گرفتن
هـ – ابتلا به یک بیماری مزمن
استفاده از یک رژیم گیاهی
پاسخ : تمام موارد فوق نیازمند مصرف مولتی ویتامین می باشند.
برای زنان حامله و شیرده ، مصرف ویتامین در دوران حاملگی باعث وجود مواد تغذیه ای کافی برای اطمینان از رشد و تکامل جنین و یا طفل شیرخوار می شود. اسیدفولیک هم قبل از حاملگی و هم در طی حاملگی برای پیشگیری از نقایص مادرزادی بسیار مهم است.
سیگاریها نیاز به مصرف ویتامین C اضافی دارند . این نیاز را می توان با استفاده از یک مکمل و یا مصرف غذاهای غنی از ویتامین C ، میوه های ترش ، فلفل قرمز ،توت فرنگی ، بروکلی و گوجه فرنگی تأمین کرد.
افرادی که رژیم می گیرند ممکن است در صورت انتخاب غذاهای اشتباه دچار کمبود مواد غذائی شوند. بهترین استراتژی خوردن حداقل سه وعده غذا در روز و انتخاب غذاهای غنی مثل میوه، سبزیجات، غلات کامل و لبنیات کم چرب می باشد. برای پوشاندن کمبودهای تغذیه ای ، هوشمندانه ترین روش مصرف یک عدد مولتی ویتامین است.
اگر شما دچار یک بیماری مزمن هستید مصرف روزانه یک عدد مولتی ویتامین روش مطمئنی است. با پزشک خود در مورد برآورده شدن تمامی نیازهای تغذیه ای تان مشورت کنید.
اگر شما گیاهخوار هستید رژیم غذائی مخصوص شما نشان میدهد که به چه مکمل هائی نیاز دارید. گیاهخوارانی که اصلاً از محصولات حیوانی استفاده نمی کنند باید توجه خاصی به پروتئین، آهن، روی، کلسیم، ریبوفلاوین، ویتامین های A,D,B12 و ید داشته باشند. کمبود اینگونه مواد تغذیه ای را می توان با طراحی یک روش تغذیه ای مناسب و شامل مکمل ها برطرف کرد.
۲- صحیح یا غلط : تمامی افراد از مصرف یک عدد مولتی ویتامین مینرال سود می برند.
پاسخ : صحیح، یک مولتی ویتامین پایه و متناسب با سن و جنس تأمین کننده ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز برای برطرف کردن کمبودهای تغذیه ای رژیم غذائی شماست. اکثر قرصهای مولتی ویتامین تا ۱۰۰ درصد نیاز روزانه شما به مواد تغذیه ای را که در این قرص ها وجود دارد برطرف می کند. البته استثناءهایی وجود دارد، کلسیم و منیزم مورد نیاز برای برطرف نمودن نیاز روزانه ۱۰۰ درصد در یک قرص مولتی ویتامین بسیار حجیم می باشد.
در صورتی که روزانه سه وعده از محصولات لبنی یا غذاهای غنی از کلسیم استفاده نمی کنید احتمالاً نیازمند مصرف کلسیم اضافی خواهید.
جهت مشاوره آنلاین پزشکی، به متخصصان ما در سامانه ایزوویزیت مراجعه نمایید.
