تاریخچه ورزش

تاریخچه ورزش
براى پى بردن به اهمیت ورزش و لاینفک بودن آن از زندگى انسان ها در طول تاریخ ، خوب است بحثى پیرامون تاریخچه ورزش داشته باشیم .
اصل ورزش را از یونان دانسته اند که به منظور چابکى بدن و ایجاد قوت انجام مى یافت و پارو زنى ، بوکس ، کشتى ، شنا، شمشیرزنى ، تیراندازى ، اسکى و ورزشهایى چون بیس بال ، سافت بال ، و بسکتبال و انواع فوتبال و چوگان بازى ، والیبال ، گلف ، انواع تنیس ، شنا، پرتاب وزنه و… جزء ورزش محسوب مى شوند.

اولین ملتى که ژیمناستیک را بنیان و آن را نام نهاده اند، یونانیان قدیم مى باشند، که ابتدا اصول ورزش در یونان خیلى خشن و ناصحیح بود و اولین نتیجه از ورزش را بزرگ نمودن عضلات بدن مى دانستند. بعدها ورزش در یونان به شکل ریسمان بازى (جان بازى ) درآمد و براى آن اهمیت زیادى قایل بودند و عمل کنندگان آن را آکروبات مى نامیدند و این نوع حرکات را آکروباتیک مى گفتند. به محلهایى که در آن جا ورزش ‍ مى نمودند، ژیمنازیوم گفته مى شد، که مهمترین آنها یکى لیسه و دیگرى آکادمى نام داشت و چون مردم در آن محلها لخت ورزش مى کردند، کلمه ژیمناز از کلمه گیمنوس که به معناى لختى است گرفته و به آن محلها نام نهادند و بعدا به عموم ورزشهاى بدنى نیز ژیمناستیک نام گذاشته شد.

مورخ مشهور، ویل دورانت مى نویسد: آن ( مدینه فاضله بچه ها ) فنون خانه دارى را به دختران و فنون شکار و جنگ را به پسران مى آموختند و به پسران آموزش مى دادند که چگونه شکار کنند و ماهى بگیرند و شنا کنند و همچنین شخم زدن کشتزارها، دامگسترى ، دامپرورى و نشانه روى با تیر و نیزه را مى آموختند، تا در جمیع مخاطرات زندگى توان محافظت و حراست از خویش را دارا باشند.
اما اگر بیشتر در مسائله دقت کنیم ، درخواهیم یافت تعلیم و تربیت در حقیقت با پیدایش و سکنا گزیدن بشر در روى زمین آغاز شده است . خاک و سنگ و کوه و تپه و دریا و جنگل و جویبار و دیگر مظاهر طبیعت و نیز خود زندگى و نیازهاى آن . نخستین کتابهاى درسى نوع بشر بوده اند.

از قدیم ترین روزگاران و حتى پیش از پیدایش خط، نیاز به تامین خوراک و پوشاک از راه شکار حیوانات و احتیاج به کسب توانایى براى مقابله با خطرهاى طبیعى و دشمنان گوناگون ، جوامع کهن بشرى را واداشته بود که به امر تربیت بدنى ، به عنوان یکى از مهمترین امور زندگى توجه نمایند و این حقیقت را دریابند که قدرت ، استقامت ، مهارت و سرعت را که در زندگى انسانها از اهمیتى برخوردار است ، مى توان با بهره گیرى از تمرینها و فعالیتهاى جسمانى تا حد قابل ملاحظه اى تقویت کرد.

وقتى دولتها و حکومتها تشکیل و تاسیس شدند، رهبران آنها متوجه شدند که براى حفظ یا گسترش مرزهاى خود، نیازمند بازوان توانایى هستند که در جنگها بتوانند پیروزى را براى آنها به ارمغان آورند، ویل دورانت در این باره مى نویسد:
از ضروریات دولتها و تاءکید بر روى حفظ نیروى جسمانى ، پیروزمندى در جنگهایى بوده است که متکى بر قدرت بدنى و نیرومندى جسمانى بوده است ، و نیرومندى و مهارت بدنى ، حاصل نخواهد شد، مگر در ورزش هایى که (در بازیهاى المپیک ) مقرر گردیده است .

در توجه انسان به تربیت جسم و توانمندى ، عوامل زیر نقش اساسى داشته است :
۱٫انسان اولیه در جناح مبارزه با طبیعت ، که از بدو تولد تا سپرى شدن عمر او را تهدید مى کرده ، ضرورت نیرومندى را دریافته است .
۲٫ از طرفى بر اثر قهر طبیعت ، ناچار به مهاجرت براى یافتن معاش بوده و در این مهاجرت در برخورد با دیگر اقوام ، براى حفظ بقاى خویش و بقاى اجتماعى .
۳٫ و از جناح نیازهاى فیزیولوژیک که براى ارضاى نیازهاى طبیعى خویش و خانواده ، به ویژه نظام معیشتى جدیدى که در اثر مهاجرت براى او ایجاد مى گردید.

اما در خصوص تاریخچه ورزش در ایران باید گفت : در میان کشورهاى مشرق زمین ، بى گمان ایران تنها کشورى بود که در نظام تعلیم و تربیت خود بیشترین اولویت را به ورزش و تربیت بدنى داده بود، چه در حالى که چینیان به امر ورزش و تربیت بدنى توجه چندانى نداشتند و هندوان نیز پرورش تن و فعالیتهاى بدنى را گاه مذموم هم مى دانستند، ایرانیان به اهمیت و ارزش توانایى و سلامتى بدن به عنوان وسیله بسیار مهمى براى فراهم آوردن ارتشى سلحشور و پیروزمند، پى برده بودند.

هرودوت ، مورخ مشهور یونانى مى نویسد:
ایرانیان از پنج سالگى تا بیست سالگى سه چیز را مى آموختند: ۱٫ سوارى ، ۲٫ تیروکمان ۳٫ راستگویى .
جوانان تمرینات روزانه را از طلوع آفتاب با دویدن و پرتاب سنگ و پرتاب نیزه آغاز مى کردند، و از جمله تمرینات معمولشان ، ساختن با جیره اندک و تحمل گرماى بسیار و پیاده روى هاى طولانى و عبور از رودخانه ، بدون تر شدن سلاح ها و خواب در هواى آزاد بود.
سوارى و شکار نیز دو فعالیت معمول و رایج بود و جستن بر روى اسب و فرو پریدن از روى آن در حال دویدن و به طور کلى سرعت و چالاکى ، از ویژگى هاى سوارکاران سوار نظام ایران بود.
به خصوص درباره دوران پارتها یا اشکانیان و پیدایش کلمه پهلوان باید گفت : شرح فتوحات این قوم آریایى و حکومت پانصد ساله آنها پر از دلاورى ها و کوششهاى این مردم است . کلمه پهلوان و پهلوانى ، ریشه پارتى است که هر فرد زورمند را منتسب به پارت یا پرتو و پهلو دانسته اند. اینان مردمى جنگجو و شکارچى بودند.
هنستین ، مورخ یونانى مى نویسد:
((پارتها جنگ و شکار را دوست داشتند. این قوم از دوران طفولیت تا به هنگام کهولت همیشه با ورزش و تمرینات سخت جنگى و شکار بار آمده بودند.)).