پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
هپاتیت ب
• هپاتیت ب چیست؟
• چگونه تشخحیص داده می شود؟
• علائم این بیماری چیست؟
• چگونه گسترش داده می شود؟
• راه های پیشگیری از آن چیست؟
• چه کسانی در معرض خطر هستند و باد واکسینه شوند؟
• چه کسانی نباید واکسینه شوند؟
• راه های جانبی برای پیشگیری از شیوع و گسترش آن؟
• چگونه می توانید از خودتان در برابر آن محافظت کنید؟
• چگونگی درمان هپاتیتB؟
• هپاتیت B و بارداری؟
• اطلاعات بیشتر و منبع آن؟
هپاتیت B نوعی ویروس است که می تواند باعث سرطان کبد شود اما می توان با واکسن از ابتلا به آن پیشگیری کرد.
محتوای مقاله (با استفاده از این لیست به موضوع مورد نظر دسترسی سریعتر دارید)
هپاتیت ب می تواند باعث:
- عفونت (آلودگی) کوتاه مدت(حاد) یا دراز مدت (مزمن) در کبد شود.
- عفونت مزمن می تواند باعث سیروز کبدی یا سرطان کبد شود.
- تقریبا ۲۵/۱ میلیون از مردم آمریکا هپاتیت ب مزمن دارند.
هپاتیت ب چگونه تشخیص داده می شود؟
این بیماری با آزمایش خون تشخیص داده می شود.
در آزمایش خون آنتی بادی های مختلف نشان داده می شوند.
وجود این آنتی بادی ها به پزشک شما نشان میدهد که شما مبتلا به این بیماری هستید یا خیرو اینکه آیا قبلا واکسن هپاتیت B را دریافت کرده اید یا نه؟
علائم این بیماری چیست؟
علائم این بیماری شامل:
- کم اشتهایی،
- خستگی،
- تب خفیف،
- درد ماهیچه ها و مفاصل،
- حالت تهوع و استفراغ،
- مدفوع کم رنگ(خاکستری و خاکی رنگ)،
- ادرار تیره،
- زردی پر تان(زردی پوست یا سفیدی چشمها) می شود.
فرد مبتلا به هپاتیت B حاد ممکن است ۲ تا ۵ ماه بعد از زمان ابتلا علائم را نشان ندهد و حتی ممکن است هیچوقت علائمی نشان ندهد.
بطور میانگین علائم برای اولین بار ۳ ماه بعد از ابتلا نشان داده می شوند.
واغلب تا چندین هفته و یا حتی تا ۶ ماه طول می کشد.
هپاتیت نوع مزمن
هپاتیت نوع مزمن ممکن است هیچ علائمی نداشته باشد و احتمال دارد باعث التهاب و تخریب کبد شود و این امر می تواند در طی سالیان سبب سیروز کبد یا حتی سرطان کبد شود.
این بیماری چگونه گسترش پیدا می کند؟
در فرد مبتلا ویروس در خون یا مایعات بدنی اش (منی و ترشحات واژینال) وجود دارد.
این ویروس هنگامی که خون یا مایعات بدنی فرد مبتلا به بدن فرد غیر مبتلا وارد شود ، انتقال می یابد.
ویروس هپاتیت ب صد برابر از ویروس HIV عفونی تر و مسری تر است و در بیرون از بدن حداقل تا ۷ روز زنده می ماند و هنوز دارای قابلیت انتقال و آلوده کنندگی است.
فعالیت های که می تواند شخصی را به هپاتیت B مبتلا کند:
• داشتن رابطه سکس با کسی که مبتلا به هپاتیت B است.
• سوزن و سرنگ، تیغ مشترک و یا تجهیزات درمانی مشترک.
• ارتباط با خون یا زخم های سرباز و تبخال فرد آلوده.
• استفاده مشترک از وسایل شخصی شخص مبتلا (تیغ،مسواک،ناخن گیر،و موچین)
• نوزادی که مادرش هپاتیت B دارد.
• در معرض خون آلوده قرار گرفتن
هپاتیت ب از طریق غذا ، آب،ظروف آشپز خانه،شیردهی،بوسیدن،سرفه و عطسه انتقال نمی یابد
راههای پیگشری از آن چیست؟
واکسیناسیون بهترین راه پیشگیری است.
واکسیناسیون برای نوزادان تازه متولد شده و کودکان زیر نوزده سال که واکسینه نشده اند،
همه افراد بالغ در خطر ابتلا و کسانی که مایل به تزریق دوباره واکسن هستند توصیه می شود.
این واکسن سه مرحله ای هست در ابتدا در طی دو ماه متوالی ۲ دوز زده می شود و دوز آخر ۶ ماه بعد زده می شود.
این واکسیناسیون ایمنی طولانی مدتی را برای ویروس هپاتیت ب به وجود می آورد.
چه کسانی در معرض خطر هستند و باید واکسینه شود؟
- کسانی که میخواهند از این بیماری محافظت شوند
- همه کودکان و نوجوانان بین ۱۸ – ۰ سال
- اهالی خانواده که با شخص مبتلا به هپاتیت در ارتباط هستند.
- افرادی که فعالیت سکسی زیاد دارند، مخصوصا کسانی که با افراد گوناگون سکس دارند.
- مهاجران و کودکانشان که از مناطقی می آیند که درصد هپاتیت بالایی داشته است.
- افرادی که در بخشهای تزریقات کار می کنند.
- افرادی که در طول زندگی شان بیماری های مقاربتی گرفته اند.
- افرادی که HIV مثبت دارند.
- پزشکان و افرادی که در مراکز عمومی کار می کنند و در معرض خون و ترشحات بدنی دیگران هستند.
- مسافران بین المللی که به مناطقی که هپاتیت ب شایع است تردد دارند.
- افرادی که بیماری های کبدی مزمن دارند.
- بیماران دیالیزی و افرادی که بیماری کلیه دارند.
- واکسن هپاتیت ب در همه در دسترس هست.
- افراد بی بضاعت یا افرادی که بیمه ندارند باید با یکی از ادارات محلی ناحیه تماس بگیرند.
چه کسانی نباید واکسینه شوند؟
افرادی که به مخمر آبجو یا دیگر عناصر سازنده واکسن آلرژی شدید دارند نباید واکسینه شوند.
و همچنین کسانی که به دوز های اولیه واکسن حساسیت دارند
و کسانی که در هنگام واکسن زدن مریض هستند، باید این موضوع را حتما با پزشک معالج شان در میان بگذارند.
راههای جانبی برای پیشگیری از شیوع و گسترش هپاتیت B
- روابط جنسی بی خطر داشته باشید.
- وسایل شخصی مثل سوزن و تیغ و لوازم دارویی و درمانی تان را به طور مشترک استفاده نکنید.
- اگر شما مبتلا هستید زخم ها ، جراحات و جوش های حود را بپوشانید و به آنها دست نزنید.
- اگر باردار هستید یا قرار است باردار شوید حتما خود را تست کرده و آزمایش خون بدهید.
- لوازم شخصی خود مانند مسواک حوله ،تیغ،ناخن گیر و موچین خود را به اشتراک نگذارید.
- برای تاتو یا سوراخ کردن گوش و بقیه اجزای بدن حتما از سوزن و تجهیزات استریل شده استفاده کنیم
- اگر احساس میکنید ممکن است مبتلا شده باشید سریعا ازمایش بدهید.
- به دکتر،دندانپزشک و… بگویید که هپاتیت ب دارید.
- اگر مبتلا هستید هرگز اهدای خون و اهدای عضو نکنید.
- لکه های خون را با محلول ۱۰ درصد سفید کننده و آب پاک کنید.
- افراد مبتلا به هپاتیت ب نباید برای اطفال غذا را بجوند و خورد کنند.
چگونه میتوانید از خودتان در برابر این بیماری محافظت کنید؟
• از مصرف الکل و سیگار به عنوان استامینوفن و داروهای دیگر که شامل استامینوفن هستند خودداری کنید زیرا در کار کبد اختلال ایجاد می کند.
• قبل از انجام هر تجویز دارویی و گیاهیی با پزشک خود مشورت کنید.
• رژیم غذایی سالمی داشته باشید که در آن مقدار چربی کم باشد و حاوی مقادیر زیادی از میوه ها و سبزیجات باشد.
• از خوردن غذا های دریایی بصورت خام پرهیز کنید زیرا ممکن است حاوی باکتری ها و ویروس های باشند که برای کبد مضر هستند.
• اگر هپاتیت ب دارید باید واکسن هپاتیتA را نیز دریافت کنید.اگر همزمان دو نوع هپاتیت را بگیرید برای کبد شما بسیار خطرناک است و خطر آسیب های کبدی و سرطان کبد بسیار بیشتر می شود.
درمان هپاتیت B
هپاتیت ب حاد:
هیچ دارویی برای این و این ویروس وجود ندارد .
درمان های پیشنهادی:
- استراحت فراوان،
- نوشیدن آب زیاد،
- داشتن رژیم غذایی سالم و پرهیز از الکل هستند.
مراجعه دائمی به دکتر برای اطمینان از پیشرفت نکردن ویروس بسیار مهم است.
بسیاری از افراد بعد از ۶ ماه درمان از ویروس پاک شده و ایمنی مادام العمر پیدا می کنند.
در میان افراد بالغ که مبتلا به هپاتیت ب شده اند، حدود ۹۰ درصد در طول ۶ ماه از عفونت پاک شده و عفونت مزمن گشترش نمی یابد.
اما در بین نوزادان و کودکانی که مبتلا شده اند،تنها ده درصد از عفونت پاک شده اند.
۹۰ درصد نوزادان و کودکان مبتلا شده ،هپاتیت ب مزمن گرفته اند و ممکن است در آینده سیروز کبدی و یا سرطان کبد بگیرند.
هپاتیت ب مزمن:
• همه افراد مبتلا به هپاتیت ب مزمن نباید تحت معالجه قرار بگیرند و دارو مصرف کنند. دکتر یا متخصص کبد به شما می گوید که آیا درمان و مصرف دارو برای آنها لازم است یا خیر.
• درمان های فعلی هپاتیت ب ویروس را درمان نمی کنند ولی میتوانند آسیب های کبدی را محدود کرده و احتمال ابتلا به سرطان کبد و سیروز کبدی را کاهش می دهد.
در طی درمان بیمار باید تحت نظر یک دکتر قرار بگیرد زیرا اثرات جانبی دارد.
اگر شما مبتلا به هپاتب ب هستید باید تخت نظر دکتر قرار بگیرید و هر ۶ تا ۱۲ ماه آزمایش داده شود و تعداد ویروسها و اندازه گیری های لازم محاسبه شود.
• معالجه هپاتیت ب نباید در طول حاملگی انجام شود. زن باردار باید به دکتر خود از ابتلایش به هپاتیت ب خبر دهد تا سریعا اقدامات لازم برای پیشگیری از انتقال یروس به کودک بعد از تولد صورت بگیرد.
هپاتیت B و حاملگی:
آیا زنان باردار باید تست هپاتیت ب بدهند؟
بله هنگامی که زن تحت مراقبت های پیش از زایمان قرار می گیرد تست هپاتیت B انجام می گیرد.
این آزمایش بسیار مهم است زیرا مادر مبتلا می تواند ویروس را در حین زایمان به نوزاد خویش منتقل کند.
راه هایی وجود دارد که می توان نوزادان را از ابتلا به هپتایت B در حین زایمان از مادران آلوده ،محافظت کرد.
اگر مبتلا به هپاتیت B باشد و باردار شود چه اتفاقی می افتد؟
در حین بارداری خانمی متوجه ابتلا به هپاتیت خود شود به مرکز هپاتیت اطلاع میدهد و آنها نیز به به بیمارستان گزارش می دهند و مطمئن می شوند تا اقدامات و معالجات لازم و صحیح برای مادر و بچه و واکسیناسیون های لازم برای پیشگیری از شیوع هپاتیت ب در طی تولد صورت گیرد.
آیا نوزاد از آلوده شدن توسط مادرش در هنگام تولد ،در امان است؟
بله نوزادان با واکسینه شدن و معالجات خاصی از ابتلا به این بیماری محافظت می شوند.
در طی ۱۲ ساعت بعد از تولد نوزاد اولین آمپول واکسیناسیون و نیز آمپول دیگر زده می شود که ایمونوگلوبین هپاتیت ب (HBIG) نامیده می شود.
این آمپول ها به نوزادکمک میکنند تا بر علیه ویروس هپاتیت ب مبارزه کند و از این عفونت پیشگیری کند.
نوزاد دو آمپول دیگر واکسیناسیون را یکی را یکماه بعد و دیگری را شش ماه بعد از تولد دریافت می کند.
آیا نوزادان به واکسن هپاتیت ب حتی اگر مادرشان مبتلا به هپاتیت نباشد نیاز دارند؟
بله. واکسن هپاتیت ب برای تمامی نوزادان متولد شده توصیه می شود.
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها در آمریکا(CDC) پیشنهاد می کند که نوزادان اولین آمپول واکسن را قبل از خروج از بیمارستان دریافت کنند و سپس بقیه واکسیناسیون را انجام دهند.
واکسن هپاتیت ب برای همه ی نوزادان توصیه مشود،
همچنین بدینوسیله آنها بیماریهای جدی محافظت میشوند.
نوزادانی که واکسینه نشده اند، و کودکانی که هپاتیت ب دارند ،۹۰ درصد احتمال ابتلا به هپاتیت مزمن را دارند.
نوزادان و کودکانی که هپاتیت ب دارند،ممکن است بیماریهای شدیدی بگیرندکه منجر به مشکلات جدی سلامتی شامل آسیب های کبدی ،سرطان کبد و حتی مرگ میشود.
منبع : cdc.gov/hepatitis
گروه ترجمه پارسی طب : فرزانه سعیدیان
