وضعیت ناخنها میتواند نشان دهنده نکتههای مهمی از وضعیت سلامت عمومی بدنمان باشد.
برای داشتن ناخنهای سالم و جذاب باید چند نکته را مدنظر داشته باشید: سبزیجات تازه و حبوبات را به وفور مصرف کنید. ناخن را با برس مخصوص تمیز کنید.
هیچگاه ناخنهایتان را ابزاری برای انجام برخی کارها قرار ندهید. ناخن ها را خشک و تمیز نگه دارید تا دچار عفونت نشوند.
آب و مایعات فراوان بنوشید. تخممرغ و جگر بخورید؛ چرا که حاوی بیوتین هستند و برای سلامت ناخن ها مفیدند. آب هویج نیز سرشار از کلسیم و فسفر است و به استحکام ناخنها کمک میکند. سیگار نکشید.
بهترین زمان برای تمیز کردن ناخنها بعد از حمام است.
برآمدگیهایی که در سطح ناخنها بروز میکنند معمولا نشان دهنده استرس درونی و یا شکنندگی و آسیب پذیر شدن ناخنها نشانه کمبود آهن است. علاوه بر این خود ناخنها نیز ممکن است دچار بیماری شوند.
– همیشه ناخنهای خود را خشک نگه دارید. عفونتهای قارچی ناخن بسیار شایع هستند و در شرایط نمناک و مرطوب به سادگی رشد میکنند. بنابراین همیشه ناخنهای دستها و پاهای خود را بلافاصله پس از کار کردن با آب خشک کنید.
– از سوی دیگر اگر احساس میکنید پوست اطراف ناخنهایتان خشک است با یک کرم مربوط کننده مناسب آن را چرب کنید.
– پاهای خود را مرتب بشوئید و آن را تمیز نگه دارید. مخصوصا پس از خارج شدن از استخر شنا یا تماس با آب باران انگشتان پاهایتان را خوب بشویید و تمیز کنید.
– هر روز یک جوراب تمیز بپوشید چون عرق زیاد در پاهایی که داخل کفش هستند موجب بروز عفونت میشود. با پوشیدن جوراب تمیز در هر روز از بروز این عفونتها جلوگیری میکنید.
– هنگام کار کردن دستکش بپوشید. جدا از رطوبت آب، گرد و غبار و مواد آلاینده نیز در حین کار کردن به ناخنها آسیب میرسانند. عادت کنید که سر کار دستکش دست کنید. شاید در ابتدا سخت به نظر برسد اما به تدریج به این وضعیت عادت میکنید.
– حتما ناخنهای خود را به طور منظم کوتاه و تمیز کنید تا هم آسیب نبینند و هم آلودگی و گرد و خاک در زیر آنها تجمع نکند. ناخنها را از ته نگیرید چون این کار به ایجاد عفونت کمک میکند.
– مبتلایان به دیابت باید دو برابر بیشتر مراقب سلامت ناخنهایشان باشند. شکستگی و آسیب ناخنهای پا برای افراد دیابتی میتواند بسیار خطرناک باشد. در این بیماران اعصاب آسیب میبینند و احساس درد در پای بیمار کاهش مییابد در نتیجه بریدگیها و آسیبهایی که به آنها بیتوجهی میشود میتوانند موجب عفونتهای شدید شوند و به زخم پا منجر شود که در نهایت برای جلوگیری از شیوع عفونت به سایر نقاط بدن پزشکان مجبور به قطع پای بیمار میشوند.
به نقل از پزشکان بدون مرز