مشکلات پوستی شایع در شناگران

مشکلات پوستی شایع در شناگران را بررسی می کنیم.

به طور کلی مشکلات پوستی شایع در شناگران را می توان چنین بر شمرد:

۱- Swimmer’s Xerosis :

Swimmer’s Xerosis یا پوست خشک که در شناگران شایع است. علت این پدیده حل شدن و از بین رفتن تدریجی چربی محافظ پوست است که منجر به کاهش رطوبت لایه ی شاخی شده و سبب ایجاد یک پوست خشک،‌ پوسته پوسته و خارش دار می گردد.

این وضعیت با دوش گرفتن های داغ و طولانی که شناگران به انجام آن شهرت دارند و نیز باقی ماندن به مدت طولانی در جکوزی های گرم بدتر می شود. برای رفع این معضل می توان با کاهش مدت دوش گرفتن و در واقع یک دوش سریع با آب ولرم، از خشکی بیش از حد پوست جلوگیری کرد و از صابون های ملایم تر استفاده نمود. همچنین باید بلافاصله پس از خشک کردن بدن با حوله، از یک نرم کننده چرب استفاده کرد. وازلین طبی یک مرطوب کننده خوب و ارزان قیمت است. اگر خشکی پوست به اگزما تبدیل شود، باید از داروهای ترکیبی حاوی کورتون موضعی استفاده کرد و میزان استروئید بستگی به وضعیت بیماری دارد.

 ۲- التهاب پوست در اثر پوشیدن لباس شنا (Bikini Bottom) :

ممکن است، پس از یک روز استفاده ی طولانی مدت از یک مایوی مرطوب و تنگ و چسبان، این حالت اتفاق بیفتد که در واقع یک التهاب عفونی عمیق (فولیکولیت باکتریال عمیق) با درگیری شایع میکروب هایی مانند: استرپتوکوک و استافیلوکوک طلایی است که بیمار دچار توده های زیر پوستی عمیق ملتهب و سفت در طول ناحیه ی باسن می شود. یک دوره ی آنتی بیوتیک درمانی سیستمیک (مثل سفالکسین برای ده روز) در این موارد لازم است. کشت های پوستی برای شناسایی موارد استاف طلایی مقاوم به متی سیلین در ۳۵ درصد مناطق جغرافیایی کمک کننده است. استفاده از آب گرم در مناطق درگیر به تسریع درمان کمک می کند.

۳- التهاب فولیکول با لوله آب داغ (فولیکلیت Hot- tube):

این عارضه توسط نوعی باکتری به نام سودومونا آئروژینازا ایجاد می شود و در افرادی که از whirpool یا استخرهای آب گردان و جکوزی با لوله های داغ استفاده می کنند، دیده می شود. نواحی تماس داده شده با آب داغ ضایعات پوستی به صورت دانه های برجسته ی قرمز رنگ یا چرکی پیدا می کند که خود به خود در طول ۷ تا ۱۰ روز خوب می شوند. ممکن است سندرم پای داغ سودومونا(pseudomonas hot foot syndrome) به شکل برجستگی های زیر پوستی حساس روی پاشنه ی پای بچه ها پس از استفاده از جکوزی دیده شود.

درمان معمولا حمایتی و با استفاده از داروهای ضد خارش خوراکی است.

کمپرس اسید استیک ۵ درصد به مدت ۲۰ دقیقه دو بار در روز نیز علائم را بهتر می کند. در صورت وجود علائم عمومی (مثل تب و لرز و برجستگی های غدد لنفاوی)، یک دوره درمان با آنتی بیوتیک خوراکی با تجویز پزشک توصیه می شود.

رساندن کلرین کافی و کنترل PH لوله های آب می تواند به جلوگیری از این مشکل کمک کند.

اگر PH آب استخر شدیداً قلیایی یا اسیدی باشد می تواند سبب:

• گلو درد،
• تحریک و سوزش پوست و چشم ها شود.
• PH  آب استخر باید در حدود ۴/۷ نگه داشته شود.
• گاهی ممکن است شنا در استخر سبب سبز شدن موهای روشن شود.

در این صورت میزان مس موجود در آب استخر زیاد است و این ممکن است به علت اسیدی بودن آب استخر باشد که مس موجود در لوله های آب را حل کرده و سبب تغییر رنگ موهای روشن و رنگ کرده می شود.

۴- حساسیت پوستی آلرژیک نسبت به وسایل جز مشکلات پوستی شایع در شناگران:

چند ضایعه ی پوستی، منحصراً توسط وسایل شنا ایجاد می شود.

سودای (درماتیت) غواصی

توسط یک حساسیت پوستی آلرژیک به عینک شنا یا ماسک غواصی ایجاد می شود و علائم آن عبارتند از:

• قرمزی،‌
• خارش،
• و گاهی ضایعات ترشحی یا دلمه بستن در قسمت تحت تماس.

سودای لباس غواصی

• گردن،‌ تنه و اندام ها را به علت آلرژی تماسی نسبت به مشتقات تیوره آ (thiourea) درگیر می کند،
• و باید آن را از جوش های ناشی از فشار، افتراق داد.
• حساسیت پوستی نسبت به گیره ی بینی، گوشی ها و وسایل دیگر شنا نیز ممکن است دیده شوند.

test (آزمایش) پوستی می تواند در تایید تشخیص درماتیت (التهاب پوستی) تماسی آلرژیک نسبت به وسایل شنا کمک کند.

استروئید موضعی یا خوراکی و آنتی هیستامین برای درمان موارد حاد و شدید استفاده می شود.

باید به بیمار توصیه کرد که از مواد ایجاد کننده ی آلرژی دوری کنند(مثل استفاده از عینک های شنای بدون لاتکس).

۵- برجستگی گره ای(گرانولوم) استخر شنا:

این بیماری به علت نوعی میکروب از خانواده ی میکوباکتریوم به نام مارینوم (marinum) که یک میکوباکتریوم آتیپیک است، در آکواریم های خانگی و آب شور ایجاد می شود. پوست، برجستگی های سطحی یا عمقی قرمز تا تیره دارای سفتی و دلمه روی زانوها، آرنج یا سطح پشتی دست ها و پاها پیدا می کند که ممکن است بعد زخمی شوند. علائم اغلب مختصرند، ولی ممکن است درد و خارش موضعی دیده شود. برای درمان آنتی بیوتیک خوراکی لازم است و درمان ۴ تا ۶ هفته پس از فروکش علائم کلینیکی ضایعات ادامه پیدا کند.

۶- خارش شناگران یا درماتیت لاروی (cercarial dermatitis ):

یک واکنش آلرژیک نسبت به لارو نوعی کرم است که با خارش و دانه های قرمز موقتی همراه است که پس از شنا به صورت لکه و دانه های برجسته ی  قرمز ظاهر شده و در عرض چند روز ناپدید می شوند. اگر مناطق درگیری بزرگ نباشد، نیازی به درمان ندارد. آنتی هیستامین خوراکی و کمپرس سرد همراه با کورتون موضعی با قدرت متوسط ممکن است مفید باشد.

۷- قارچ تینه آپدیس یا قارچ کف پا:

این قارچ پوستی روی کف پا و کناره های پاشنه و پنجه ی پا رشد می کند و به علت اینکه معمولا شناگران با پاهای برهنه در محوطه ی استخر راه می روند، به آسانی قابل انتقال به دیگران می باشد.

علائم می تواند شامل لکه های قرمز یا قهوه ای همراه با پوسته پوسته شدن و گاهی ایجاد تاول باشد.

برای رفع این مشکل از درمان های رایج موضعی ضد قارچ می توان بهره گرفت.