پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
علف مرغ
نام علمی: Agropyron repens (L.) Beauv
از خانواده‌ی گندمیان: Graminaceae
نام انگلیسی: Couchgrass, Twitch _ grass , Quick _ Grass
- اسم من ((مرغ )) است!
- در فارسى به من بیدگیاه – بید گیاه کرک – جوداش علف قوشک هم گفته اند.
- در کتاب هاى قدیم از من به نام هاى ثیل – ابریق اوتى – عرق النجیل – خومه – فرز – فرزد – مرج و سبزه چمن یاد شده است.
- فرنگى ها به من ((شین دان )) یعنى ((دندان سگ )) گویند و اینکه عده اى از مترجمین ((شین – دان )) را علف هفت بند ترجمه کرده اند، اشتباه است زیرا علف هفت بند گیاه دیگرى است که بعدا خود را معرفى خواهد کرد.
گیاه شناسی
- علف مرغ یک علف هرز معمولی در خانواده میخک است.
- دارای ارتفاعی اندک با ساقه ای مو دار،
- با گل هایی کوچک، سفید و ستاره ای شکل.
- به صورت طبیعی در آمریکای شمالی و اروپا می روید.
- معمولا در مناطق متعدله از جمله ایران در کنار جویها و زمینهاى نمناک روییده و تولید چمن مى کند و از چمنهاى اصیل ایرانى است.
- سرعت انتشارش به قدرى زیاد است که تمام سطح مزارع را می گیرد.
- گلهاى آن در فاصله خرداد و تیرماه ظاهر مى شوند و سبز رنگ بوده و به شکل سنبله مى باشد.
- در تهران هم آنرا در کنار جویها می توان مشاهده کرد.
- قسمت مورد استفاده آن بیشتر ساقه ى زیرزمینى اش است که عده اى به غلط آنرا ریشه مى دانند.
- برگ و ساقه هوایى علف مرغ بى مزه و ساقه زیرزمینى آن کمى شیرین – تند و گس است.
- این ساقه زیرزمینى دو درصد قند، کمى لعاب و چند ترکیب دارویى دارد.
محتوای مقاله (با استفاده از این لیست به موضوع مورد نظر دسترسی سریعتر دارید) [hide]
خواص گیاه علف مرغ
علف مرغ حاوی ترکیبات غنی گیاهی است! از جمله آن ها می توان به فیتواسترول ها، توکوفرول ها، تری تپن ساپونین ها، فلاونوئیدها و ویتامین C اشاره کرد.
این گیاه مزایای زیادی برای سلامتی به همراه دارد، که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
- زیادکننده ی ادرار که منجر به دفع سموم بیشتری از بدن می شود.
- مبارزه با میکروب ها و کمک به بهبود سریع تر زخم ها،
- تصفیه کننده ی خون،
- تقویت کننده ی قلب،
- زیاد کننده ی عرق،
- نرم کننده ی پوست،
- رفع کننده ی خشکی زبان،
- تقویت کننده ی دستگاه دفع ادرار،
- معالج قولنج کبدی، سنگ کلیه و مثانه، نقرس، یرقان و نیز سنگهای صفراوی،
- مفید به فایده برای پیچش شکم، زخم ها، التهابات مثانه، سختی ادرار و خرد کردن سنگهای داخلی،
- ضماد ساقه زیرزمینى علف مرغ جهت التیام زخمهاى تازه و ورمهاى گرم و جلوگیرى از آبریزش بینی،
- بذر این گیاه پیشاب آور بوده و از قى و اسهال جلوگیرى مى کند.
- براى سنگهاى داخلى و التیام زخم ها و رفع التهابات نافع است.
- حساسیت هاى مزمن و اختلالات هاضمه و امراض جلدى با نوشیدن جوشانده ى این گیاه برطرف مى شوند.
- شیره و ساقه و برگ تازه علف مرغ، خاصیت نرم کننده دارد و سرفه هاى پى در پى را معالجه می کند.
- آب علف مرغ می تواند با ویرس هپاتیت ب مقابله کند.
- علف مرغ یک درمان معمول برای کاهش مشکلات پوستی، تسریع در بهبود زخم ها و کاهش سوزش و خارش محسوب می شود.
- می تواند به عنوان یک اکسکتورانت (خلط آور) عمل نموده و در نتیجه خروج خلط ها بوسیله سرفه را تسهیل نماید.
- سى گرم از ساقه زیرزمینى خشک آن در یک لیتر آب و هشت گرم ریشه شیرین بیان و مقدارى پوست لیمو براى کلیه اختلالات معده، یبوست و نفخ مفید است.
مصرف به عنوان دمنوش داغ
برگ های علف مرغ را در آب داغ دم کنید و از آن یک دمنوش گیاهی تهیه نمایید. نوشیدن این دمنوش به تسکین درد، کاهش التهاب و احساس آرامش کمک می کند.
- برای تهیه این دمنوش:
- ۳۰۰ گرم گیاه علف مرغ را در ۷۱۰ میلی لیتر آب داغ ریخته،
- و اجازه دهید بر روی حرارت کم، به مدت ۱۰ دقیقه، دم بکشد.
- سپس آن را صاف نموده و از نوشیدنش لذت ببرید.
مصرف برگ های خام
می توانید برگ های خام و خرد شده علف مرغ را به غذاهایی مانند انواع سوپ، غذاهای تخم مرغی، ماکارونی و یا پیتزا، اضافه کنید.
معایب و احتیاط ها
- مصرف افراطی و بیش از حد علف مرغ می تواند موجب حالت تهوع، ناراحتی معده، اسهال و استفراغ شود. بعلاوه، این گیاه سرشار از ساپونین است. ساپونین ترکیبی است که در برخی افراد موجب ناراحتی های معده خواهد شد.
- همچنین گزارش شده که استعمال مستقیم علف مرغ بر روی پوست می تواند موجب بثورات پوستی شود، اگرچه احتمالاً این پیامد نتیجه آلرژی برخی افراد به این گیاه است و به خود گیاه مربوط نمی شود.
- بعلاوه، شواهد کافی برای بی ضرر بودن علف مرغ در مورد کودکان و خانم ها باردار و شیرده در دست نیست، بنابراین این افراد باید در مورد مصرف این گیاه احتیاط کنند.
