آلزایمر (زوال عقل)

آشنایی با آخرین اطلاعات در رابطه با بیمای آلزایمر ( زوال عقل )

آلزایمر چیست؟

آلزایمر نوعی اختلال مغزی است که فرد مبتلا را به فراموشی دچار می سازد. در این بیماری، سلولهای مغز به تدریج تخریب شده و فرد دچار فراموشی می شود، به طوریکه دیگر قادر نیست خاطرات گذشته را به یاد بیاورد و یا رویدادهای جدید را در مغز خود شکل دهد.
در صورت پیشرفت بیماری، حافظه دراز مدت هم تحت تأثیر قرار گرفته و در نهایت منجر به فوت می شود.
عوامل مؤثر در ایجاد آلزایمر:

۱- مهمترین عامل، سن است. مطالعات نشان داده ، میزان ابتلا به این بیماری برای کلیه سنین ۱ درصد، ولی برای افراد ۶۵ سال و بیشتر ۵ درصد است. این میزان پس از ۶۵ سالگی به ازای هر ۵ سال افزایش عمر، دو برابر می شود.
۲- عامل دیگر ارث است . ۴۰ درصد از مبتلایان به آلزایمر از دخالت عوامل ارثی ، به این بیماری مبتلا گشته اند.
۳- عواملی از قبیل ضربه ها یا آسیب هایی که به جمجمه وارد می شود ، دیابت، عدم تحرک ، داشتن وزن اضافی، افزایش فشار خون و کلسترول در بروز و پیشرفت این بیماری نقش دارند.
۴- رژیم غذایی سرشار از کالری و چربی نیز ، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را در افرادی که از لحاظ ژنتیکی مستعد هستند
افزایش می دهد.
سیر و سرانجام بیماری:
پیشرفت بیماری را به ۳ مرحله می توان تقسیم کرد:
مرحله اول: مرحله ای است که در آن اختلال حافظه رفته رفته نمایان می شود. بیمار در این مرحله از عهده کارهای روزمره شخصی برمی آید. ولی اداره امور اجتماعی نظیر خرید و کارهای بانکی برای او دشوار است.
مرحله دوم: در این مرحله اختلال حافظه پیشرفت می کند و علائم روانی – رفتاری نظیر ترس، اضطراب، افسردگی، بی خوابی و بی قراری دیده می شود. بیمار قدرت تشخیص زمان و مکان را از دست می دهد و گویش او دچار اختلال می گردد. در این مقطع از بیماری، فرد قادر به مراقبتهای شخصی می باشد.
مرحله سوم: در این مقطع اختلال حافظه تا به آنجا پیشرفت می کند که بیمار حتی نامش را فراموش می کند، قدرت تکلم او تقریباً از بین رفته و عضلاتش سفت می شود، بلع غذا برای او مشکل شده و دیگر قادر نیست از بستر خارج شود .
به تدریج دچار زخمهای بستر می شود و کنترل اعمال دفعی را نیز دست می دهد.

بیماری آلزایمر یک بیماری تحلیل برنده و پیش رونده سیستم عصبی مرکزی انسان است که باعث زوال قوای عقلانی می‌شود.
منشاء این بیماری دقیقا معلوم نیست و علاجی هم برای آن فعلاً در دسترس نیست.

تغییرات متعددی در مغز بیمار رخ می دهد که باعث کوچک شدن مغز و نیز از بین رفتن سلول‌های مغزی می‌شود و به جای آنها اشکال خاصی به نام “پلاکهای پیری” در مغز به وجود می‌‌آید.

علامت دیگر بیماری وجود کلافه‌های ظریف مارپیچی‌شکل در سلول‌های مغزی است، که در نهایت سلول‌های سالم را از بین می‌برد.

علائم: عارضه اصلی بیماری دمانس یا زوال عقل است که از علائم شاخص آن از دست دادن حافظه، قضاوت، استدلال و تغییراتی در حالات و رفتار می باشد.

بیماری آلزایمر بخشی از روند طبیعی پیری نیست و چنانچه علائم فوق دیده شود باید به پزشک متخصص مغز واعصاب مراجعه کرد. یک ارزیابی کامل می تواند تعیین نماید که این علائم مربوط به بیماری دیگری است یا آلزایمر سبب آن می شود.

درمان:

اگر چه بیماری آلزایمر علاج ندارد، اما درمان‌های موجود قادرند روی مسیر بیماری اثر کند‌کننده و کنترل کننده داشته باشند.

* عوامل احتمالی ایجاد بیماری:

علت اصلی بیماری آلزایمر همان‌ طور که اشاره شد ناشناخته است. با این حال عواملی چون سن و پیشینه خانوادگی را به آن بی‌ربط نمی دانند. این عوامل همیشه و صد در صد موجب بیماری نمی‌شوند ولی می توانند به آن مرتبط باشند.

سن اکثریت افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند، بیشتر از ۶۵ سال دارند و هر چه سن بیشتر باشد، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد. با این حال افرادی هستند که در سنین ۴۰ یا ۵۰ سالگی گرفتار آلزایمر شده‌اند.

افرادی که یکی از والدین برادر و یا خواهرشان مبتلا بوده‌اند شانس بیشتری برای گرفتن این بیماری را دارند تا افرادی که هیچگونه پیشینه‌ای ندارند.

انواع بیماری آلزایمر: تقریباً ۹۰ تا ۹۵ درصد از موارد بیماری آلزایمر از نوع تک‌گیر یا اسپورادیک است. نقش وراثت در این نوع چندان مشخص نیست و نیاز به تحقیقاتبیشتری دارد.

بیماری آلزایمر غالب موروثی نوع دیگری است که شایع نیست و فقط ۵ تا ۱۰ درصد موارد را تشکیل می‌دهد و از یک نسل به نسل دیگر مستقیماً انتقال می یابد.
* اثرات بیماری آلزایمر:

بیماری آلزایمر نهایتاً بر تمام جنبه‌های زندگی فرد مانند فکر کردن، احساسات و اعمال اثر می‌گذارد . این اثرات در افراد متفاوت است . بسیار دشوار است که ترتیب علائم و یا سرعت بیماری را در هر شخص پیش‌بینی کرد. بیماری بر روی موارد زیر تاثیر می‌گذارد.

توانائیهای فکری:‌ این بیماری بر توانائیهای فردی مانند درک، فکر کردن، به خاطر سپردن و ارتباط برقرار کردن تاثیر می گذارد. قدرت تصمیم گیری کاهش می‌یابد، کارهای ساده که یک فرد طی سالها انجام می داده بتدریج ویا به کلی فراموش می‌شود، درابتدا خاطرات نزدیک و بعداً خاطرات گذشته محو می شوند و شخص در طی صحبت کردن دچار سر در گمی می‌شود. شخص توانائی پیدا کردن لغات مناسب برای ادامه یک مکالمه را از دست می‌دهد.

* احساسات و حالات:

بیمار کنترل بر احساسات و حالات خود را از دست می‌دهد. با پیشرفت بیماری ، شخص دیگر، دوستان و محله های آشنا را نمی‌شناسد.

رفتار:‌

تغییرات ایجاد شده در مغز باعث تغییرات در رفتار شخص نسبت به محیط خود می‌شود. این عکس العمل‌ها ممکن است با رفتارهای معمول شخص تفاوت داشته باشد. واکنش‌هابی از این دست شامل ترک منزل، تکرار کارها یا کلمات، پنهان کردن اموال شخصی ،رفتار خشن، پرخاشگری، بیقراری و یا رفتار ناشایست جنسی در فرد مشاهده می‌شوند.

* توانائیهای جسمی:‌

بیماری می تواند بر هماهنگی جسمی (Physical Coordination) فرد اثر بگذارد. پیشرفت بیماری به تدریج باعث ضعف قوای جسمانی می‌شود.

این تغییرات بر روند کارهای روزانه شخص مانند خوردن، حمام کردن و لباس پوشیدن اثرات سوء داشته و شخص به تنهایی قادر به انجام آنها نخواهد بود.

اگر چه بیماری باعث تغییرات می‌گردد ولی فرد بیمار هنوز می تواند قدردانی خود را ابراز کند و احساساتی چون خوشحالی، خشم، ترس، عشق و یا غم را نشان دهد.با آگاهی از شخصیت بیمار و تجارب زندگی گذشته او می توان تدابیری اتخاذ کرد تا زندگی فعلی شخص از کیفیت خوبی برخوردار شود.

زندگی با بیماری آلزایمر: در حال حاضر، تشخیص طبی در مراحل اولیه بیماری امکان پذیر است .تشخیص بیماری آلزایمر عمدتا بر اساس تاریخچه بالینی، آزمون‌های حافظه و بررسی عملکرد فکری و ذهنی بیمار انجام می‌پذیرد پیشرفت در تحقیقات موجب شده که بعضی از علائم بیماری را در بعضی از بیماران بتوان معالجه کرد.

* آلزایمر چگونه شروع می شود :

آلزایمر می تواند ابتدا به شکل نوعی اختلال روانپزشکی خود را نشان دهد. بیمار ممکن است سوءظن داشته باشد یا حسادت کند یا ممکن است توهمات بینایی یا شنوایی داشته باشد.

اگرچه شروع هر اختلال روانپزشکی در سنین بالا به نفع آلزایمر است، اما در بسیاری از موارد این علائم همان جنبه های منفی شخصیتی هستند که در نوجوانی هم وجود داشتند، اما در میانسالی عقل و اراده یی سالم از بروز آنها جلوگیری می کرد.

بیش از این باید گفت توهمات موجود در آلزایمر مثل بیماری های روانی یا برخی دیگر از دمانس ها نظیر «لوی بادی» دمانس های شکل گرفته نیست، تنها جابه جا دیدن افراد و اشیا است.

– آلزایمر می تواند ابتدا به صورت نوعی اختلال در تکلم شروع شود. ممکن است بیمار اسامی را از یاد ببرد و ابتدا فقط یک آنومی داشته باشد.

– ممکن است تا مدت ها اختلال در راه رفتن، سایر علائم را تحت الشعاع خود قرار دهد. در اینجا مساله اصلی افتراق پارکینسون و ان پی اچ است.

– ممکن است اولین علامت آلزایمر اختلالات فضایی – مکانی باشد. بیمار ممکن است راه خود را گم کند.

– ممکن است اولین علامت نوعی اختلال سطح هوشیاری (کنفوزیون) همراه با بی قراری (دلیریوم) به دنبال یک بیماری داخلی مثل پنومونی یا عفونت ادراری یا یک جراحی مثل کاتاراکت یا پروستات باشد.

معمولاً قبل از این حوادث نیز علائمی وجود داشت که چندان مورد توجه قرار نگرفت، اما از این پس اگرچه آن بی قراری و دلیریوم به تدریج رو به بهبودی می گذارد، اما دیگر بیش از این نمی توان نوعی اختلال حافظه را نادیده گرفت.

* علائم اولیه ابتلا به این بیماری عبارتند از:

۱- از دست دادن حافظه:

یکی از شایع ترین علائم آلزایمر فراموش کردن چیزهایی است که در فاصله زمانی نه چندان دور فرا گرفته اید. در حالیکه فراموش کردن قرار ملاقات، نام یا شماره تلفن دوستان طبیعی است ، اما در افراد مبتلا به آلزایمر فراموشی بیشتر اتفاق می افتد و بعد ها نیز با گذر زمان موارد فراموش شده را به خاطر نخواهند آورد.

۲- مشکل در انجام امور زندگی و کارهای روزانه:

افراد مبتلا به آلزایمر به سختی می توانند وظایف خود را بدون فکر کردن به خاطر بیاورند. فراموش کردن شیوه طبخ غذا، تعمیر لوازم منزل و یا بازی های ساده از جمله مشکلات این افراد است.
۳- مشکلات زبانی:

هر فردی ممکن است بعضی اوقات به سختی بتواند کلمات صحیح را پیدا کند. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب مواقع کلمات ساده را فراموش می کنند و یا واژه های غیر معمولی را جایگزین می کنند.
۴- سردرگمی زمانی و مکانی:

فراموش کردن تاریخ روز و یا اینکه به سمت کجا در حال رفتن هستید، تا حدودی نرمال است. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب خیابان خودشان را گم می کنند و فراموش می کنند کجا هستند و یا چگونه به این نقطه رسیده اند و یا اینکه چگونه به خانه باز گردند.
۵- کاهش قوه قضاوت :

هیچ کس در همه زمانها قضاوت درستی ندارد. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب بدون در نظر گرفتن آب و هوا لباس می پوشند. مثلا ممکن است در روزهای گرم چندین بلوز روی هم بپوشند و یا برعکس. افراد مبتلا به آلزایمر قضاوت صحیحی راجع به پول ندارند و ممکن است مقدار زیادی پول به فروشنده بدهند و یا چیزهایی بخرند که اصلا به آن نیازی ندارند.
۶- مشکل در تفکر انتزاعی:

افراد مبتلا به آلزایمر اغلب به طور کلی شماره ها را فراموش می کنند و یا نمی دانند که چه کاری باید با آن انجام داد.
۷- قرار دادن اشیاء در جای غلط:

هرکس ممکن است به طور اتفاقی کلید یا کیف پول خود را در جای غلط بگذارد. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب چیزها را در جای غلط می گذارند . مثلا ممکن است اتو را در یخچال قرار دهند.
۸- تغییر در رفتار و خلق و خو:

افراد مبتلا به آلزایمر به سرعت تغییر خلق و خو می دهند . مثلا ممکن است بدون هیچ دلیل مشخص از حالت آرام به گریه و یا عصبانیت تغییر خلق دهند.

۹- تغییر شخصیتی:

شخصیت افراد در طول زندگی معمولا تا حدودی عوض می شود. اما افراد مبتلا به آلزایمر به طور بارزی تغییر شخصیت می دهند. مثلا ممکن است بدگمان، ترسو و یا وابسته به سایر افراد خانواده شوند.
۱۰- از دست دادن قوه ابتکار و نوآوری:

بعضی اوقات خستگی بابت کارهای خانه، فعالیت های تجاری و یا مسئولیت های اجتماعی طبیعی است. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب بسیار غیر فعال هستند . ساعت های طولانی به تماشای تلویزیون می نشینند. بیش از حد طبیعی می خوابند و هیچ تمایلی برای فعالیت ندارند.

* عوامل مؤثر در ایجاد آلزایمر:

۱- مهمترین عامل، سن است. مطالعات نشان داده ، میزان ابتلا به این بیماری برای کلیه سنین ۱ درصد، ولی برای افراد ۶۵ سال و بیشتر ۵ درصد است.

این میزان پس از ۶۵ سالگی به ازای هر ۵ سال افزایش عمر، دو برابر می شود.

* دود سیگار احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد

زوال عقل در کسانی که به مدت طولانی در معرض دود سیگار قرار گرفتند ۳۰ درصد بیشتر است.

محققان می گویند استنشاق غیر مستقیم دود سیگار از طریق قرار گرفتن در محیطی که دیگران در آن سیگار می کشند احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد. این اولین مطالعه ای است که ارتباط استنشاق غیر مستقیم دود سیگار را با این نوع زوال ذهنی نشان می دهد.

به گفته سرپرست این تحقیق مطالعات گذشته نشان داده اند که دود سیگار غیر مستقیم باعث افزایش بیماری های قلبی عروقی شده و آترواسکلروزیس ، سخت شدن عروق خونی نیز با افزایش زوال ذهن ارتباط دارد.

در این مطالعه جدید ارتباط بین بیماری قلبی عروقی و زئال ذهن و همچنین اثرات مستقیم و مستقل سیگار بر سیستم عصبی مورد بررسی قرار گرفته است. زیرا دود غیر مستقیم سیگار می تواند فرآیند تحلیل اعصاب موثر در زوال ذهن را تحت تاثیر قرار داده و آستانه را برای ظهور علائم شبیه به زوال ذهن پایین می آورد.

* توهم و بدبینی از عوامل اولیه الزایمر است
درمان‌های دارویی مرسوم بیماری آلزایمر که وضعیت شناختی بیمار را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند و این دارو‌ها بر روی علائم روانی به رفتاری نیز اثر سودمند دارند.
علائم اولیه آلزایمر روانی ـ رفتاری همچون پرخاشگری‏، بی قراری و اضطراب، توهم و بدبینی است و این علائم در مراحل مختلف بیماری (خفیف، متوسط، شدید) و حتی گاهی قبل از شروع علائم بارز شناختی در بیمار آلزایمر دیده می‌شود.
در بسیاری اوقات عوامل ثانویه همچون بیماری جسمی‏، گرما، سرما، گرسنگی، درد و مشکلات ادراری باعث ایجاد این علائم و یا تشدید آنها می شود.
برای علائم روانی و رفتاری درمان‌های دارویی و غیر دارویی به کار می رود لذا توصیه می شود درمان های غیر دارویی معمولا در ابتدا و در صورت نیاز همراه با درمان‌های دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صورت نیاز برخی از دارو‌های آنتی سایکوتیک‏، ضد افسردگی تثبیت کننده خلق‏، نسبت به بقیه موارد ترجیح دارند.

بیماری آلزایمر سلول‌های مغز را متاثر کرده و باعث تخریب عملکرد هوش و ذهنی می‌شود و هر دو جنس مرد و زن به طور مساوی تحت تإثیر بیماری قرار می گیرند.
بیماری آلزایمر از ۷۵ سالگی به بعد این نسبت یک به ده می‌رسد و از نود سالگی به بعدمیزان ابتلا یک به ۳ می شود.

علت بروز آلزایمر ناشناخته است و برخی باور‌های علت آن را بیماری‌های اتواسمیسون می‌دانند و بعضی عقاید سابقه فامیلی وارثی را علت بروز آن می‌دانند.

بیماران آلزیمر از مصرف کافئین بخصوص در بعد از ظهر باید خودداری کنند و بهترین مراقبت در مراحل اولیه بیماری ساختارمند کردن زندگی و ایجاد برنامه برای حفظ عملکرد بیماری است.

البته وجود یک و یا تعداد بیشتری از نشانه‌های آلزایمر در افرد لزوما به معنی ابتلا وی بیه بیماری آلزایمر نیست و این افراد باید به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه و تحت بررسی قرار گیرند.
نشانه‌های بیماری آلزایمر پرسیدن سوالی مشابه به صورت مکرر به فواصل کوتاه، تعریف کردن یک موضوع دقیقا به یک شکل به دفعات متعدد، کم شدن در محیط‌های آشنا‏، قرار دادن وسایل خانه درمحل های اشتباه است.
فعالیت‌های جسمانی سبک سالم ماندن مغز را ترقی می‌‌بخشد و احتمال ایجاد بیماری قلبی، سکته و دیابت که همگی با افزایش خطر بیماری آلزایمر مرتبط هستند در افرادی که به صورت منظم ورزش می کنند کمتر است.

فعالیت جسمانی ملایم با بهتر نمودن جریان خون باعث می شود که سلول‌های عصبی در مغز غذا و اکسیژن بیشتری دریافت کنند

* مصرف آسپیرین خطر آلزایمر را کاهش می دهد :
دانشمندان شواهد تازه ای به دست آورده اند که نشان می دهد مصرف آسپیرین می تواند به حفاظت از بدن در برابر خطرات جدی کمک کند.

این داروی اعجاب انگیز که بیش از ۱۰۰سال قبل ساخته شده است، می تواند بیماری آلزایمر را به تاخیر انداخته و یا حتی مانع ابتلا به آن شود.

آسپیرین می تواند از جمله به مبارزه با سرطان، بیماری قلبی، فشارخون و آرتروز کمک کند.
با این حال پزشکان هشدار داده اند که نتایج آخرین مطالعه در زمینه آسپیرین به این معنی نیست که مردم می توانند بدون مشاوره پزشکان به مصرف منظم آن روی بیاورند.

در یک پژوهش بیش از ۵۰۰۰ نفر که بیش از ۶۵ سال سن داشتند، برای تشخیص آلزایمر مورد ارزیابی قرار گرفتند. آنها همچنین این مساله که آیا آنها به طور منظم آسپیرین ، داروهای حاوی آسپیرین یا داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی مانند ایبوپروفن مصرف کرده اند یا نه را مورد بررسی قرار دادند.
آنها دریافتند که از ۳۲۲۷ نفر از افرادی هنوز زنده هستند، ۱۰۴ نفر مبتلا به آلزایمر هستند. این مطالعه نشان داد بیمارانی که برای بیش از دو سال از آسپیرین یا داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی استفاده کرده اند، ۵۰درصد کمتر از سایرین با احتمال ابتلا به آلزایمر مواجه هستند.
با این حال به نظر می رسد، تنها کسانیکه به طور منظم و در دوره ای طولانی از این داروها استفاده کرده اند، از فواید آن بهره مند شده اند. اگر مصرف این داروها مدت ها پیش از پیدایش هرگونه علائم آلزایمر(ضعف توانایی های مغزی) آغاز شود، موثر است.
در پایان باید توجه داشت که محققان نسبت به مصرف آسپیرین بدون مشورت پزشک هشدار می دهند. زیرا عوارض جانبی مرتبط با استفاده بلندمدت از این داروها، از جمله خونریزی معده، زخم معده و ناراحتی های کلیوی می تواند خطرناک باشد.
* ورزش احتمال ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد :
ورزش به طور منظم خطر تحلیل قوای مغزی و بیماری آلزایمر را گاه تا ۴۰ درصد کاهش می دهد.

این جامع ترین پژوهش درباره تاثیر ورزش در تحلیل قوای مغزی است. این مطالعه نشان می دهد که فرد هر چه نحیف تر باشد، فواید ورزش احتمالا بیشتر خواهد بود.

محقق اصلی این مطالعه گفت: سه بار پیاده روی در هفته و هر بار ۱۵ دقیقه، کافی است تا خطر ابتلا به آلزایمر کاهش پیدا کند.
ورزش منظم نه تنها خطر تحلیل قوای مغزی را می کاهد، بلکه ممکن است پیشرفت بیماری در افرادی که نخستین علائم آن در آن ها ظاهر شده است را به تاخیر بیندازد.

ورزش ممکن است عملکرد مغز را از طریق افزایش جریان خون به بخش هایی از مغز که مسئول حافظه است، بهبود بخشد. تحقیقات قبلی نشان داده بود که ضعف جریان خون ممکن است باعث آسیب دیدن این بخش های مغز شود.
دکتر لارسون، محقق این مطالعه می گوید: حتی اگر ۷۵ ساله باشید و هرگز ورزش نکرده باشید، اگر همین امروز شروع کنید، می توانید از فواید آن بهره مند شوید.

بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که آن چه برای قلب خوب باشد، برای مغز هم خوب است. البته این مطالعه از این جهت مهم است که نشان می دهد ورزش حتی پس از ۶۵ سالگی و حتی برای افراد شکننده مفید است.

* نوشیدن یک فنجان قهوه در روز احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش می‌دهد.
به گزارش واحد مرکزی خبر از لندن به نقل از روزنامه دیلی تلگراف، دانشمندان آمریکایی دریافتند کافئین راه انتقال کلسترول از خون به مغز را مسدود می‌کند.
براساس یافته‌های دانشمندان آمریکایی، کلسترول موجب افزایش پروتئین‌هایی می‌شود که در مغز تجزیه می‌شوند و در پی ان پلاک‌هایی تشکیل می‌شود که موجب ابتلا به آلزایمر می‌شود.

نتایج این تحقیق در نشریه نوروفلامیشن منتشر شده است و در این بررسی به تعدادی از خرگوش‌ها روزانه سه میلی گرم کافئین (معادل یک فنجان قهوه برای انسان) دادند که پس از ۱۲ هفته مشخص شد مایع خونی مغز که از سیستم عصبی مرکزی محافظت می‌کند، در خرگوش‌هایی که کافئین دریافت کرده بودند به شکل معناداری دست نخورده‌تر باقی مانده است .

* اگر توصیه‌های اخلاقی را جدی بگیرید و آدم با وجدان، بااخلاق و وظیفه‌شناسی باشید، این موضوع می‌تواند به سلامت شما هم کمک کند و باعث شود تا در دوران سالمندی کمتر مبتلا به آلزایمر شوید.

این نتایجی است که محققان به تازگی به آن دست یافته‌اند و در نشریه آرشیو روان‌پزشکی عمومی منتشر کرده‌اند.

این مطالعه جالب که از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۶ به طول انجامیده، روی هزار نفر از کشیش‌ها، راهبان و سایر فعالان کلیسایی، انجام شده است.

از این افراد خواسته شده به میزان وجدان و اخلاق‌مداری خود نمره بدهند. همچنین سؤالاتی از آنها پرسیده شده که به‌طور غیرمستقیم این موضوع را بررسی کرده است.

این افراد طی این مدت از لحاظ عصبی و ‌پزشکی ارزیابی شده‌اند تا عملکرد شناختی آنها، و این که به آلزایمر مبتلا هستند یا نه، خیلی زود تشخیص داده شود.

در طی این مدت، از این عده، ۱۷۶ نفر به آلزایمر مبتلا شدند. مقایسه این افراد با سایر افرادی که در این مدت به بیماری مبتلا نشده بودند، نشان داد که تعداد آدم‌هایی که به اخلاق و وجدان‌شان امتیاز کمتری داده بودند، در بین بیماران مبتلا بیشتر از بقیه بود؛ طوری که وقتی امتیاز فردی به ۴۰ می‌رسید، احتمال ابتلایش خیلی کم و اگر به زیر ۲۸ می‌رسید، احتمال ابتلایش خیلی زیاد می‌شد.

البته این محققان، از دانشگاه راش در شیکاگوی آمریکا، روی این موضوع تاکید داشتند که این افراد مذهبی، از طیف‌های مختلف شخصیتی بودند و همه یک‌جور نبودند. ضمن این که آنها به این نکته هم توجه داشتند که این رابطه ممکن است چندان معنی‌دار نباشد و تنها یک تصادف باشد. به همین علت، سایر متغیرها را هم در نظر گرفتند و اثر آنها را از این رابطه حذف کردند؛ متغیرهایی که پیش از این به‌عنوان عوامل خطر و زمینه‌ساز بروز بیماری آلزایمر معرفی شده بود.

آنها از این نتایج، اثر متغیرهایی مانند سیگار، کم‌تحرکی و ارتباطات اجتماعی را حذف کردند و جمع‌بندی آنها این بود که احتمال بروز آلزایمر در افراد اخلاق‌مدار، ۴۷ درصد کمتر از سایرین است.

توجیه محققان در این‌باره قابل‌تامل است. آنها می‌گویند افرادی که به امور اخلاقی و مذهبی پای‌بندتر هستند، زندگی موفق‌تر و ملایم‌تری هم دارند و این موفقیت و ملایمت، باعث شده تا احتمال بروز آلزایمر در آنها کمتر شود.