پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
کلستیرامین Cholestyramine
در مورد این دارو
کلستیرامین دارویی است که برای پایین آوردن کلسترول خون از آن استفاده می‌شود. با کاهش کلسترول خون از بیماری‌هایی که در آنها کلسترول موجب انسداد رگ‌های خونی می‌گردد، جلوگیری می‌شود. سطح بالای کلسترول خون احتمال بروز آنژین قلبی، حمله قلبی، یا سکته مغزی را افزایش می‌دهد. از کلسترول برای کاهش خارش ناشی از افزایش اسیدهای صفراوی به دنبال بیماری‌های کبدی نیز استفاده می‌شود. کلستیرامین با متصل شدن به اسیدهای صفراوی به‌دنبال بیماری‌های کبدی نیز استفاده می‌شود. کلستیرامین با متصل شدن به اسیدهای صفراوی و دیگر مواد داخل روده و کمک به دفع آنها از بدن عمل می‌کند. بدین طریق کلسترول و اسیدهای صفراوی اضافی را کاهش می‌دهد، ولی بیماری زمینه‌ای را درمان نمی‌کند، خارش ناشی از مشکل کبدی ۲-۱ هفته پس از توقف درمان مجدداً بازمی‌گردد و سطح کلسترول خون ۴-۲ هفته پس از توقف درمان به سطح پیش از شروع درمان می‌رسد.
چگونگی مصرف
کلستیرامین به شکل یک پودر عرضه می‌شود که باید پیش از مصرف با چیزهای دیگر مخلوط شود. آن را به صورت پودر خشک مصرف نکنید زیرا ممکن است موجب خفگی شود. پودر را داخل حدوداً ۶۰ میلی‌لیتر ۵-۴ قاشق غذاخوری، از یک نوشیدنی کاملاً مخلوط کنید و سپس ۱۲۰-۶۰ میلی‌لیتر دیگر مایع اضافه کنید و پس از ۲-۱ دقیقه مجدداً مخلوط کنید. این پودر در مایعات حل نمی‌شود، بنابراین مخلوط شما حالت دانه‌دانه خواهد داشت. پس از نوشیدن تمامی لیوان، مجدداً کمی نوشیدنی داخل لیوان بریزید و آن را بنوشید تا مطمئن شوید که تمامی دارو را مصرف کرده‌اید. کلستیرامین را همچنین می‌توان با سوپ یا فرینی در صبحانه مخلوط کرد. برخی از بیماران ترجیح می‌دهند این دارو را با کمپوت میوه‌جات یا پوره میوه‌جات مخلوط کنند. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید، مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی منظم‌تان برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر مصرف کلستیرامین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: معده‌درد شدید و تهوع و استفراغ؛ یا مدفوع سیاه و قیری. بسیاری از افرادی که کلستیرامین مصرف می‌کنند تا عادت کردن بدنشان به دارو دچار یبوست، سوزش سر دل، تهوع، یا نفخ و آروغ می‌شوند. اگر این علایم ادامه پیدا کردند یا مشکل‌ساز شدند پزشکتان را مطلع سازید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف کلستیرامین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به کلستیرامین.
بارداری یا شیردهی.
صرف داروهای دیگر، به ویژه ضدانعقادها (رقیق‌کننده‌های خون، مثل وارفارین)، دیگوکسین (یک داروی قلبی)، دیورتیک‌ها، پروپرانولول (یک داروی فشار خون و قلبی)، آنتی‌بیوتیک‌ها (پنی‌سیلین خوراکی، تتراسایکلین‌ها، وانکومایسین خوراکی)، و داروهای تیرویید.
سابقه یا ابتلا به یبوست، مشکلات کیسه صفرا، زخم‌های معده و دوازدهه، یا فنیل کتونوری.
هنگام مصرف کلستیرامین توصیه می‌شود
کلستیرامین را طبق دستور پزشکتان مصرف کنید.
طبق تجویز پزشکتان برنامه غذایی خود را تغییر دهید. به یاد داشته باشید که این دارو کلسترول بالا را درمان نمی‌کند، بلکه آن را تا حدی مهار می‌کند. و تغییر در شیوه زندگی در زمینه برنامه غذایی و تحرک (ورزش) است که مهم می‌باشد.
داروهای دیگرتان را حداقل ۱ ساعت پیش یا ۴ ساعت پس از خوردن کلستیرامین مصرف کنید.
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا پیشرفتتان را زیر نظر داشته باشد.
کلستیرامین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط کلستیرامین فاسد می‌شود).
کلستیرامین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان، در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف کلستیرامین نباید
بدون هماهنگی با پزشکتان داروی دیگری نیز مصرف کنید.
بدون تأیید پزشکتان مصرف دارو را قطع کنید.
lovergod14paramourand
۱۰-۲۸-۲۰۰۶, ۱۰:۳۸ AM
کاپتوپریل Captopril
در مورد این دارو
کاپتوپریل به تنهایی یا همراه با داروهای دیگر برای درمان پرفشاری خون تجویز می‌شود. در کنار داروهای دیگر برای درمان نارسایی احتقانی قلب هم مصرف می‌شود. پزشکتان ممکن است به‌دلایل دیگری نیز کاپتوپریل تجویز کند. کاپتوپریل از طریق مهار آنزیمی که آنژیوتانسین I (شکل غیرفعال) را به آنژیوتانسین Ii (شکل فعال) تبدیل می‌کند عمل می‌کند. آنژیوتانسین Ii یک ماده پرقدرت است که موجب تنگ شدن رگ‌های خونی و احتباس سدیم و آب در بدن می‌شود. به همین علت کاپتوپریل به عنوان یک مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین شناخته می‌شود. با جلوگیری از تنگ شدن رگ‌ها و احتباس مایع در آنها، کاپتوپریل فشار داخل رگ‌های خونی و بار کاری قلب را کاهش می‌دهد.
چگونگی مصرف
کاپتوپریل معمولاً روزی ۲ تا ۳ نوبت مصرف می‌شود. مهم است که دارو هر روز سر ساعت یکسانی مصرف شود. کاپتوپریل را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آورید، مصرف کنید. البته اگر تقریباً موقع مصرف نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی‌تان برگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید و بدون مشورت با پزشکتان دارو را قطع نکنید. با قطع کاپتوپریل ممکن است دچار «پرفشاری خون برگشتی» شوید که عبارت است از افزایش فشارخون تا اندازه قبل از درمان یا شاید حتی بالاتر از آن در اکثر مواردی که کاپتوپریل تجویز می‌شود، بیماری را درمان نمی‌کند بلکه آن را مهار می‌کند پس حتی در صورت احساس بهبودی نیز ممکن است لازم باشد آن را سال‌ها یا تا آخر عمر مصرف کنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف کاپتوپریل را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: اشکال در تنفس، تنگی نفس، یا خس خس سینه؛ خشونت صدا؛ تورم صورت، لب، دست، یا پا؛ سرگیجه، سیاهی رفتن چشم یا غش؛ گیجی؛ بی‌نظمی ضربان قلب؛ درد قفسه سینه؛ درد مفاصل؛ تب؛ بثورات جلدی؛ درد شکمی، تهوع و استفراغ علایم دیگری نیز ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که طول کشیده، مشکل‌ساز شوند باید آنها را با پزشکتان در میان بگذارید. این علایم عبارتند از سردرد، سرفه خشک، اسهال، خستگی، یا تهوع. ممکن است تا حدی دچار کاهش حس چشایی شوید که معمولاً ظرف ۳-۲ ماه درمان رفع می‌شود، ولی ممکن است در این مدت کاهش وزن پیدا کنید. سرفه را می‌توان با قطره‌های ضد سرفه بدون قند و چند جرعه کوچک آب سرد درمان کرد.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف کاپتوپریل، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به کاپتوپریل یا دیگر مهارکننده‌های آنزیم مبدل‌کننده آنژیوتانسین.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به‌ویژه داروهای مدر یا دیگر داروهای پرفشاری خون (که اگر با کاپتوپریل همزمان مصرف شوند ممکن است فشارخون به‌شدت افت کند)؛ مکمل‌های حاوی پتاسیم، شیر با سدیم پایین، یا جایگزین‌های نمک (که حاوی مقادیر بالای پتاسیم هستند و ممکن است موجب تجمع بیش از حد پتاسیم در بدن شوند)؛ یا الکل.
سابقه یا ابتلا به حساسیت، کهیر، بالا بودن سطح پتاسیم خون، یا بیماری کلیوی یا کبدی.
هنگام مصرف کاپتوپریل توصیه می‌شود
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بتواند بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
وزنتان را متناسب با قد و استخوان بندی‌تان حفظ کنید. در صورت نیاز برای کاهش وزن از پزشکتان کمک بگیرید.
اگر سیگاری هستید سیگار را ترک کنید. از پزشکتان بخواهید شما را به یک مشاور یا گروه ترک سیگار معرفی کند.
الکل ننوشید.
از حالت درازکشیده به نشسته یا ایستاده، یا از حالت نشسته به ایستاده به آرامی تغییر وضعیت دهید تا دچار سرگیجه و سیاهی رفتن چشم یا غش نشوید.
فشارخون خود را هر هفته پایش کنید و تغییرات قابل توجه را به پزشکتان اطلاع دهید. فشارخون‌های اندازه‌گیری شده را در جایی ثبت کنید و در مراجعه به پزشکتان آن را به وی نشان دهید.
برای روزهای تعطیل داروی کافی در دسترس داشته باشید.
یک برگ شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد کاپتوپریل مصرف می‌کنید.
سایر پزشکتان را از این که کاپتوپریل مصرف می‌کنید مطلع سازید، چرا که این دارو می‌تواند روی برخی آزمون‌های آزمایشگاهی تأثیر بگذارد.
کاپتوپریل را دور از دسترس کودکان، دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط کاپتوپریل فاسد می‌شود).
کاپتوپریل تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف کاپتوپریل نباید
بدون مشورت با پزشکتان دارو را قطع کنید.
تا مشخص شدن واکنش بدنتان نسبت به دارو رانندگی کنید یا با وسایل خطرناک کار کنید. اگر سرگیجه تداوم یافت با پزشکتان مشورت کنید.
داروهای دیگر را بدون تأیید پزشکتان مصرف کنید؛ به‌ویژه داروهای سرماخوردگی و سرفه و داروهای محرک بدون نیاز به نسخه.
منبع:انجمن درمانگران ایران
lovergod14paramourand
۱۰-۲۸-۲۰۰۶, ۱۰:۴۰ AM
متیل‌فنیدات Methylphenidate
در مورد این دارو
متیل‌فنیدیت دارویی است که در برنامه درمان کلی اختلال بیش‌فعالی کم‌توجهی به کار می‌رود. این برنامه شامل بخش‌های رفتاری (اجتماعی، تحصیلی، و روان‌شناختی) است. این اختلال با کاهش گسترده توجه، افزایش حرکات تکانه‌ای و (معمولاً) بیش‌فعالی، شناخته می‌شود. از این دارو در درمان نارکولپسی (یک بیماری که در آن بیمار دچار حملات خواب ناگهانی می‌شود) نیز استفاده می‌شود. نام تجاری این دارو ریتالین است.
چگونگی مصرف
قرص‌های متیل‌فنیدات معمولاً روزی ۲ یا ۳ بار، ۴۵-۳۰ دقیقه پیش از غذا مصرف می‌شود. مصرف به موقع تمامی نوبت‌ها در طی روز بسیار ضروری است. آخرین نوبت باید پیش از ساعت ۶ بعدازظهر خورده شود تا از بی‌خوابی ناشی از آن جلوگیری شود. در مورد کودکان، متیل‌فنیدات هفته‌ای ۵ روز (در روزهای مدرسه) تجویز می‌شود و دو روز آخر هفته دارو مصرف نمی‌شود. در ماه‌های تابستان و بقیه اوقاتی که کودک استرس کمتری دارد می‌توان مقدار دارو را کاهش داد. قرص‌های طولانی‌رهش تا ۸ ساعت اثر دارند و می‌توان آنها را ۳-۱ نوبت در روز تجویز کرد. این قرص‌ها ترجیحاً بهتر است با شکم خالی خورده شود. قرص‌ها را یکجا ببلعید، آنها را نشکنید، خرد نکنید، و نجوید. هیچگاه کمتر یا بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید، زیرا این دارو می‌تواند در شما ایجاد عادت نماید. اگر حس می‌کنید اثر دارو برایتان کم شده است، مقدار دارو را افزایش ندهید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آورید مصرفش کنید (البته اگر حداکثر یک ساعت دیر شده باشد). نوبت‌های باقیمانده همان روز را با فواصل مساوی تقسیم کنید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، مصرف متیل‌فنیدیت را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: درد قفسه سینه؛ ضربان قلب تند؛ حرکات کنترل نشده بدن؛ واکنش‌های حساسیتی (تب، درد مفصلی، بثورات جلدی، کهیر)؛ ضعف یا خستگی غیرمعمول؛ تاری دید یا دیگر تغییرات بینایی؛ تغییرات خلقی یا ذهنی؛ گیجی یا تشنج؛ گلودرد یا تب؛ خشکی دهان؛ سردرد شدید؛ یا لرزش بدن یا دست. علایم زیر ممکن است مشاهده شوند ولی فقط در صورتی که مشکل‌ساز شدند باید با پزشک در میان گذاشته شوند: تشویش، بی‌خوابی، کاهش اشتها، سرگیجه، خواب‌آلودگی، سردرد، تهوع، یا دل‌پیچه.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف متیل‌فنیدات، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به متیل‌فنیدات.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگر داروهای محرک دستگاه عصبی مرکزی نظیر مهارکننده‌های اشتها و کافئین؛ پیموزید و مهارکننده‌های مونوامین اکسیداز (فورازولیدون)، پروکاربازین، یا سلژیلین.
سابقه یا ابتلا به اضطراب یا بی‌قراری شدید؛ گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم): اختلال تورِت و دیگر اختلالات حرکتی تیک‌دار؛ پرفشاری خون.
هنگام مصرف متیل‌فنیدات توصیه می‌شود
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
با کمک پزشکتان دوره‌هایی بدون دارو برای خودتان برنامه‌ریزی کنید. ممکن است برای جلوگیری از بروز علایم ترک دارو ضروری باشد، مقدار دارو باید به صورت تدریجی کاهش یابد.
قد و وزن به‌صورت دوره‌ای اندازه گرفته شود.
در صورت شک به مصرف بیش از حد دارو و مسمومیت بلافاصله درخواست کمک پزشکی کنید.
در صورت داشتن افکار یا احساسات عجیب با پزشکتان مشورت کنید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد متیل‌فنیدات مصرف می‌کنید.
متیل‌فنیدات را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط متیل‌فنیدات فاسد می‌شود).
متیل‌فنیدات تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف متیل‌فنیدات نباید
بدون مشورت با پزشکتان دارو را به یک باره قطع کنید. ممکن است علایم ترک رخ دهند.
lovergod14paramourand
۱۰-۲۸-۲۰۰۶, ۱۰:۴۲ AM
فاموتیدین Famotidine
در مورد این دارو
فاموتیدین برای مهار تشرح اسیدمعده برای پیشگیری و درمان زخم‌های معده و دوازدهه و نیز بیماری پس‌زنش معده ـ مری تجویز می‌شود. فاموتیدین یک مسدودکننده گیرنده H2 (هیستامینی نوع دو) است.
چگونگی مصرف
فاموتیدین را می‌توان با یا بدون غذا با شکم خالی مصرف کرد. معمولاً روزی یک یا دو نوبت تجویز می‌شود. مقدار تجویزی بسته به شکل‌های دارویی (که قدرت‌های متفاوتی دارند) و علت مصرف فرق می‌کند. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. درمان با فاموتیدین معمولاً حدود ۸ هفته ادامه می‌یابد، اگرچه علایم شما ممکن است پس از یک یا دو هفته رفع شود. حتی در صورت احساس بهبودی نیز مصرف دارو را دامه دهید. در هفته اول یا دوم اگر بازهم احساس درد داشتید، می‌توانید از آنتی‌اسیدها استفاده کنید، البته مشروط به اینکه حداقل یک ساعت بین نوبت دارویی و مصرف آنتی‌اسید فاصله باشد. اگر دردتان مجدداً عود کرد پزشکتان را مطلع سازید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی فرا رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر فاموتیدین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: بثورات جلدی، خس‌خس سینه، تنگی نفس، احساس فشار در قفسه سینه، گیجی، ضربان قلب تند یا کند، گلودرد کبودی یا خونریزی غیرعادی. علایم زیر ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورت ایجاد مشکل باید گزارش شوند: یبوست، اسهال، سرگیحه، خواب‌آلودگی، تهوع یا استفراغ کاهش میل جنسی، یا تورم پستان‌ها
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف فاموتیدین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به رانیتیدین، سایمتیدین، فاموتیدین، یا نیزاتیدین
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه کتوکونازول (یک داروی ضد قارچ)، داروهای ضد دیابت (داروهایی که قند خون را پایین می‌آورند)، ضد انعقادهای خوراکی (رقیق کننده‌های خون)، داروهای قلبی یا پرفشاری خون (نیفدیپین، متوپرولول، پروکاینامید)، فنی‌توئین (یک داروی ضد صرع)، یا الکل
سابقه یا ابتلا به بیماری کبدی یا کلیوی
هنگام مصرف فاموتیدین توصیه می‌شود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بتواند بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
از پزشکتان در مورد خوراکی‌هایی که باید در برنامه غذایی‌تان محدود شود راهنمایی بخواهید. مثلاً نوشابه‌های گازدار، قهوه، آسپیرین و محصولات تهیه شده از مرکبات ممکن است برای معده شما مضر باشند.
فاموتیدین ممکن است با آزمون‌های پوستی یا آزمون‌های اندازه‌گیری اسید معده تداخل ایجاد کند. دراین مورد با پزشکتان مشورت کنید.
فاموتیدین را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط فاموتیدین فاسد می‌شود).
فاموتیدین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت بریزید.
هنگام مصرف فاموتیدین نباید
الکل بنوشید.
سیگار بکشید. سیگار تأثیر این دارو را کاهش می‌دهد. سیگار را ترک کنید یا حداقل بعد از آخرین نوبت مصرف فاموتیدین تا پایان روز سیگار نکشید.
lovergod14paramourand
۱۰-۳۰-۲۰۰۶, ۰۷:۳۹ PM
متفورمین Metformin
در مورد این دارو
متفورمین یک داروی خوراکی برای درمان دیابت نوع دو (دیابت غیروابسته به انسولین) است. در این نوع بیماری قند، لوزالمعده نمی‌تواند انسولین کافی تولید کند تا سلول‌های بدن بتوانند غذایی را که می‌خورید مصرف کنند. متفورمین از طریق کاهش تولید گلوکز (قند موجود در خون) توسط کبد، کاهش جذب گلوکز از دستگاه گوارش، و افزایش حساسیت بدن به انسولین، قند خون را به‌طور ثابت و پس از غذا پایین می‌آورد. چون این دارو قند خون را پایین می‌آورد، ممکن است لازم باشد قند خونتان را به‌طور مرتب اندازه بگیرید تا ببینید دارو چقدر مؤثر است.
چگونگی مصرف
متفورمین معمولاً ۲ یا ۳ نوبت در روز همراه با غذا خورده می‌شود. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید. در حین مصرف متفورمین اگر بیش از همیشه ورزش کنید، مقدار زیادی مشروب الکلی بنوشید، یا کمتر از همیشه غذا بخورید، ممکن است دچار افت قند خون (هیپوگلیسمی) شوید. علایم کاهش قند خون عبارتند از: احساس اضطراب، تشویش، لرزش بدن، مشکل در تمرکز، ضعف، خستگی، عرق سرد، پوست رنگ‌پریده و سرد، گرسنگی، خواب‌آلودگی، ضربان قلب تند، سردرد، تهوع، استفراغ، درد شکمی، گیجی، تغییرات بینایی، مشکل در راه رفتن، عدم هوشیاری، و تشنج. به مجردی که دچار این علایم شدید، چیزی حاوی قند بخورید یا بنوشید. منابع خوب و سریع قند عبارتند از: آب‌میوه، عسل، نوشابه غیررژیمی، یا شربت قند. بعضی از بیماران قرص گلوکز یا آب‌نبات‌های قندی با خود همراه دارند. همچنین خوب است که قند خونتان را اندازه بگیرید تا اگر پایین است در اسرع وقت پزشکتان را مطلع سازید. اگر احساس می‌کنید دارید دچار کاهش هوشیاری یا تشنج می‌شوید، چیزی نخورید یا ننوشید (چرا که ممکن است دچار خفگی شوید)، بلکه بلافاصله تقاضای کمک پزشکی اورژانس نمایید. حتی اگر علایمتان با خوردن قند رفع شد نیز با پزشکتان تماس بگیرید؛ متفورمین قند خونتان را برای مدتی طولانی پایین می‌آورد و علایمتان ممکن است برگردد. اگر علایمتان بهبود نیافت از کسی بخواهید شما را به بخش اورژانس یک بیمارستان برساند.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر مصرف متفورمین را قطع کرده، در اسرع وقت با پزشکتان تماس بگیرید: خستگی، دردهای عضلانی، تنگی نفس، خواب‌آلودگی، یا معده‌درد. این علایم نادرند ولی باید بلافاصله با پزشک در میان گذاشته شوند. این‌ها می‌توانند علایم اسیدوز لاکتیک باشند که اگرچه نادر است ولی اغلب کشنده می‌باشد. علایم خفیف‌تر و معمول‌تر عبارتند از: از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ، نفخ، تولید گاز بیش از حد در روده‌ها، و اسهال. اگر این علایم مشکل‌ساز شدند با پزشکتان تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف متفورمین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به متفورمین یا هر نوع ماده غذایی، نگهدارنده، رنگ خوراکی یا دارو.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل؛ فوروسماید و تریامترن و دیگر داروهای مُدر؛ داروهای قلبی نظیر نیفدیپین، دیگوکسین، پروکاینامید، و کینیدین؛ کینین؛ سایمتیدین و رانیتیدین؛ تریمتوپریم؛ آمیلوراید؛ مورفین؛ و وانکومایسین.
سابقه یا ابتلا به صرع، مشکلات قلبی یا بیماری‌های کبدی یا کلیوی.
هنگام مصرف متفورمین توصیه می‌شود
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
از برنامه غذایی توصیه شده توسط پزشکتان پیروی کنید. این برنامه معمولاً دارای یک تعادل در مقدار هیدرات‌های کربن، چربی‌ها و پروتئین‌ها است. یک متخصص تغذیه به شما کمک خواهد کرد تا به وزن مناسب‌تان برسید و آن وزن را حفظ کنید. او برنامه وعده‌های غذایی و نوبت‌های میان‌وعده‌ای را به نحوی برنامه‌ریزی خواهد کرد که در تمامی ساعات روز انرژی لازم به بدنتان برسد. اگر نمی‌دانید با برنامه غذایی خود چه کنید، از یک متخصص تغذیه کمک بگیرید. برنامه غذایی شما در مهار بیماری قندتان نقش اساسی دارد.
هنگام مصرف متفورمین نباید
پیش از هماهنگی با پزشکتان هر نوع داروی دیگر اعم از داروهای مجاز بدون نسخه و فراورده‌های گیاهی را مصرف کنید.
مشروبات الکلی بنوشید؛ که ممکن است خواب‌آلودگی و سرگیجه ناشی از دارو تشدید شود.
lovergod14paramourand
۱۱-۰۲-۲۰۰۶, ۰۱:۳۴ PM
آسیکلوویر ACYCLOVIR
در مورد این دارو
آسیکلوویر یک داروی ضدویروسی رایج است. از این دارو برای جلوگیری و درمان عفونت‌های ویروسی نظیر هرپس سیمپلکس و هرپس ژینتالیس، و درمان آبله‌مرغان استفاده می‌شود. اگر برای جلوگیری از تبخال راجعه استفاده شود، آسیکلوویر باید به مجردی که احساس گزگز یا سوزش (که اولین علامت عود مجدد است) آغاز شد مورد استفاده قرار گیرد. در مورد آبله‌مرغان اگر درمان ظرف ۲۴ ساعت اول از شروع پیدایش بثورات جلدی آغاز شود بیشترین تأثیر را خواهد داشت. زویراکس نام تجاری آسیکلوویر است.
چگونه مصرف
کپسول، قرص، و سوسپانسیون خوراکی آسیکلوویر را می‌توان با غذا مصرف کرد. دارو در هر نوبت باید با یک لیوان پر از آب مصرف شود. بهتر است برای حفظ یک سطح ثابت دارو در خون، آسیکلوویر در فواصل یکسان در طی ۲۴ ساعت مصرف شود. آسیکلوویر معمولاً هر ۴ ساعت، ۵ بار در روز تجویز می‌شود. برنامه زمانی مصرف دارو می‌تواند ۶ صبح، ۱۰ صبح، ۲ بعدازظهر و ۶ عصر و ۱۰ شب باشد. اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما تداخل می‌کند از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه دارویی که برای شما مناسب‌تر بوده و در عین حال اهداف درمانی را برآورده سازد، به شما کمک کند. بسیار مهم است که دارو سر وقت و به مقدار تجویز شده کامل مصرف شود، حتی اگر احساس می‌کنید حالتان بهتر شده است. اگر پیش از مصرف کامل دارویتان آن را قطع کنید، علایمتان ممکن است مجدداً ظهور کنند. پیش از مصرف سوسپانسیون خوراکی، شیشه را به خوبی تکان دهید و از وسیله‌ای اندازه‌گیری همراه دارو برای تعیین مقدار مصرفی در هر نوبت استفاده کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، آن را به مجردی که به یاد آوردید مصرف کنید. البته اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی رسیده است، نوبت قبلی را رها کرده به برنامه دارویی خود برگردید، مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال، دردهای شکمی، تهوع و استفراغ، سردرد، یا سیاهی رفتن چشم.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آسیکلوویر پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت نسبت به آسیکلوویر یا گان‌سیکلوویر [vitrasert ،cytovene].
بارداری یا شیردهی.
در حال مصرف دیگر داروها، به ویژه آنهایی که ممکن است برای کلیه‌هایتان مضر باشند، مثل مقادیر بالای استامینوفن تیلنول، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (NSAID) مثل ایبوپروفن، سیکلوسپورین، فوسکارنت، لیتیم، ریفامپین، سولفونامیدها و تتراسایکلین‌ها.
دارای سابقه یا دچار دهیدارتاسیون (کاهش آب بدن) یا بیماری کلیوی.
در هنگام مصرف آسیکلوویر توصیه می‌شود
دوره درمان با آسیکلوویر را به‌طور کامل طی کنید تا عفونت در بدنتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود؛ حتی اگر احساس بهبود می‌کنید.
اگر خانمی هستید که به علت هرپس ژینتالیس (تبخال در ناحیه تناسلی) آسیکلوویر مصرف می‌کنید، هر ساله یک آزمون گستره پاپانیکولا (پاپ) انجام دهید؛ زیرا این عفونت با افزایش احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم همراه است.
منطقه مبتلا را تا آنجا که می‌توانید تمیز و خشک نگاه دارید. لباس زیر گشادتری بپوشید تا ضایعات آزرده نشوند.
آسیکلوویر را دور از دسترس کودکان و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط آسیکلوویر فاسد می‌شود).
اگر آسیکلوویر مصرف می‌کنید و در عرض چند روز بهتر نشده‌اید با پزشکتان مشورت کنید.
در هنگام مصرف آسیکلوویر، نباید
با همسرتان، اگر دچار تبخال ناحیه تناسلی است، نزدیکی داشته باشید. کاندوم می‌تواند به جلوگیری از سرایت هرپس کمک کند، ولی ژل‌های اسپرم‌کش یا دیافراگم در پیشگیری از سرایت این بیماری نقشی ندارند.
از آسیکلوویر تاریخ گذشته استفاده کنید.
تا وقتی که دارو تمام نشده است مصرف آن را قطع کنید مگر اینکه پزشکتان چنین دستور دهد.
lovergod14paramourand
۱۱-۰۳-۲۰۰۶, ۰۲:۰۱ PM
تریامترن هیدروکلروتیازید Triamtereme Hydrochlorotiazide
در مورد این دارو
تریامترن هیدروکلروتیازید یک داروی مُدر رایج است. این دارو مقدار مایعات دفعی از طریق ادرار را افزایش می‌دهد؛ در نتیجه با کاهش مایعات در گردش خون از فشار خون می‌کاهد. کاهش فشار خون خود موجب کاهش بار کاری قلب و شریان‌ها [ سرخرگ‌ها ] می‌شود. بالا باقی ماندن فشار خون به سرخرگ‌های مغز، قلب و کلیه‌ها آسیب می‌زند؛ که این آسیب خطر سکته مغزی، نارسایی قلبی، و نارسایی کلیوی را افزایش می‌دهد. هیدروکلروتیازید همچنین موجب دفع برخی مواد شیمیایی، مثل سدیم و پتاسیم، از بدن می‌شود. تریامترن به هیدروکلروتیازید اضافه می‌شود تا از دفع پتاسیم جلوگیری کند و آن را در بدن نگاه دارد.
چگونگی مصرف
برای جلوگیری از ناراحت شدن معده تریامترن هیدروکلروتیازید را می‌توان با غذا یا شیر خورد. سعی کنید دارو را هر روز ساعت معینی مصرف کنید تا فراموشش نکنید. اگر روزی یک نوبت تریامترن هیدروکلروتیازیدبرایتان تجویز شده است، بهتر است دارو را اول روز یا وقتی که به توالت دسترسی دارید مصرف کنید. اگر به سبب خرید یا کاری خارج از خانه مصرف دارو را به تعویق انداخته‌اید، دارو (یا نوبت آخر دارو) را پیش از ساعت ۴ بعداز ظهر بخورید. این کمک می‌کند تا شب هنگام مجبور نشوید برای ادرار کردن از خواب برخیزید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: واکنش‌های حساسیتی (بثورات جلدی)؛ خشکی دهان؛ تشنگی شدید؛ ضربان قلب نامنظم؛ گرفتگی‌های عضلانی؛ تهوع یا استفراغ؛ خستگی یا خواب‌آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی؛ مدفوع سیاه و قیری؛ لکه‌های قرمز روی پوست؛ دفع خون در ادرار یا مدفوع؛ درد مفصلی؛ کمردرد؛ زردی چشم‌ها یا پوست.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف تریامترن هیدروکلروتیازید، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به تریامترن، هیدروکلروتیازید یا دیگر داروهای مُدر تیازیدی؛ داروهای حاوی سولفور؛ بومتانید؛ فوروسماید؛ یا داروهای مُدر دیگر نظیر مهارکننده‌های کربنیک آینداز (استازولامید)
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگوکسین، لیتیم، ضد انعقادها (رقیق‌کننده‌های خون)مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (مثل کاپتوپریل)، سیکلوسپورین، شیر کم نمک، مواد حاوی پتاسیم، اسیدفولیک، داروهای پایین آورنده کلسترول خون (کلستیرامین، کلتیپول)، یا داروهای پرفشاری خون
سابقه یا دچار بالا بودن پتاسیم خون، نوروپاتی دیابتی، یا بیماری‌های کلیوی یا کبدی
هنگام مصرف تریامترن هیدروکلروتیازید توصیه می‌شود
دارو را مطابق تجویز پزشک مصرف کنید.
در مورد لزوم احتمالی کاهش وزن، ترک سیگار، برنامه ورزشی یا تغییرات در برنامه غذایی (مثلاً کاهش مصرف نمک با پزشکتان مشورت کنید.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
هر هفته (یا طبق زمانبدی مورد نظر پزشکتان) فشار خون و وزنتان را اندازه‌گیری کرده، در یک دفترچه یادداشت کنید تا در هر ملاقات آنها را به پزشکتان نشان دهید. اگر روش اندازه‌گیری فشار خون را نمی‌دانید از یک پزشک یا پرستار بخواهید آن را به شما بیاموزد. هرگونه افزایش یا کاهش وزن به مقدار ۲/۵ کیلوگرم را که طی یک هفته ایجاد شده باشد به اطلاع پزشکتان برسانید.
پیش از مصرف هر داروی دیگر، حتی داروهای مجاز بدون نسخه یا داروهای گیاهی، با پزشکتان مشورت کنید.
از مواجهه بدون محافظت با نور خورشید بپرهیزید. از آفتاب ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر و استفاده از وسایل برنزه کننده اجتناب کنید. هنگام مواجهه با آفتاب از یک کرم ضد آفتاب با قدرت محافظتی ((اِس پی اِف) حداقل ۱۵ برای حفاظت مناطق در معرض نور استفاده کنید. هیدروکلروتیازید موجب حساسیت پوست به نور آفتاب می‌شود که می‌تواند منجر به آفتاب سوختگی شدید یا تغییر رنگ پوست در نواحی‌ای از پوست که در معرض آفتاب می‌باشد، گردد.
تریامترن هیدروکلروتیازید را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط هیدروکلروتیازید فاسد می‌شود).
تریامترن هیدروکلروتیازید تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان، در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف تریامترن هیدروکلروتیازید نباید
از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده، یا نشسته به ایستاده سریع تغییر وضعیت دهید. برای جلوگیری از سیاهی رفتن چشم یا احساس غش به آرامی تغییر وضعیت دهید.
الکل بنوشید، مدت طولانی سرپا بمانید، یا در هوای گرم ورزش کنید؛ چرا که ممکن است دچار سیاهی رفتن چشم یا غش شوید.
حتی در صورت احساس بهبودی، دارو را قطع کنید. این دارو بیشتر نقش کنترل کننده دارد تا نقش درمانی، و ممکن است لازم باشد برای مدتی طولانی آن را مصرف کنید اگر سؤالی در مورد داروهایتان دارید از پزشکتان بپرسید.
lovergod14paramourand
۱۱-۰۳-۲۰۰۶, ۰۲:۰۲ PM
پنتوکسیفیلین Pentoxifylline
در مورد این دارو
پنتوکسیفیلین برای درمان بیماری عروق محیطی تجویز می‌شود. این دارو درد شبه اسپاسم در ماهیچه‌های ساق پا را که در اثر خونرسانی ضعیف به ماهیچه‌های پا ایجاد می‌شود، کاهش می‌دهد. ممکن است چند هفته طول بکشد تا اثرات پنتوکسیفیلین ظاهر شود. باوجودیکه این دارو علایم بیماری را کاهش می‌دهد، اما جایگزینی برای هرگونه مداخلات جراحی لازم مثل بای‌پس یا برداشتن انسداد شریانی نمی‌باشد.
چگونگی مصرف
پنتوکسیفیلین معمولاً روزی ۳ نوبت آنهم همراه غذا (برای جلوگیری از ناراحتی معده) مصرف می‌شود. قرص‌ها را درسته ببلعید؛ آنها را نشکنید، خرد نکنید و نجوید. مهم است که دارو هر روز رأس ساعت معینی مصرف شود. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده‌است، نوبت را فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر مصرف پنتوکسیفیلین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: بی‌نظمی ضربان قلب، درد قفسه سینه، خواب‌آلودگی، گرگرفتگی، غش، تشویش شدید، یا تشنج. علایمی که ممکن است رخ دهند ولی فقط اگر مشکل ساز شوند نیاز است به اطلاع پزشک برسند عبارتند از: سرگیجه، سردرد، تهوع یا استفراغ، یا احساس ناراحتی در معده.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف پنتوکسیفیلین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به پنتوکسیفیلین یا داروهای دیگر.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه ضدانعقاد (رقیق کننده‌های خون نظیر وارفارین)؛ داروهای ضدپلاکتی (دیپیریدامول)؛ سایمتیدین؛ داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل دیفلونیزال، فنوپروفن، ایندومتاسین، مفتامیک اسید، فنیل بوتازون، و سولینداک)؛ داروهای ضد تشنج (دیوالپروئکس، والپروئیک‌اسید)؛ یا گشادکننده‌های برونشی (گزانتین‌ها)
سابقه یا ابتلا به هر مشکل بدنی که با افزایش خطر خونریزی همراه باشد، یا بیماری‌های کلیوی یا کبدی
عادت به مصرف توتون یا تنباکو. نیکوتین رگ‌های خونی را تنگ می‌کند، بنابراین مشکلی را که به خاطرش پنتوکسیفیلین تجویز شده بدتر خواهد کرد.
هنگام مصرف پنتوکسیفیلین توصیه می‌شود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد.
پیش از مصرف هر نوع دارویی اعم از داروهای مجاز بدون نسخه، ویتامین‌ها و داروهای گیاهی، با پزشکتان مشورت کنید.
یک برگ شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد پنتوکسیفیلین مصرف می‌کنید.
پنتوکسیفیلین را دور از دسترس کودکان، دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (پنتوکسیفیلین در این شرایط فاسد می‌شود).
پنتوکسیفیلین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف پنتوکسیفیلین نباید
سیگار بکشید. نیکوتین رگ‌های خونی را تنگ می‌کند.
مصرف دارو را به یکباره قطع کنید. اول با پزشکتان مشورت کنید.
lovergod14paramourand
۱۱-۰۴-۲۰۰۶, ۰۴:۳۲ PM
آتنولول Atenolol
در مورد این دارو
آتنولول به علل گوناگونی مثل افزایش فشار خون؛ تسکین درد قلبی؛ پیشگیری از سردردهای میگرنی؛ و درمان بی‌نظمی ضربان قلب تجویز می‌شود. همچنین برای جلوگیری از دومین حمله قلبی در افرادی که یک بار دچار حمله قلبی شده‌اند، کاربرد دارد. ممکن است در شرایط دیگری نیز پزشکتان این دارو را برایتان تجویز کند. آتنولول با مسدود کردن برخی تکانه‌های عصبی به بخش‌های خاصی از بدن عمل می‌کند؛ به همین علت آن را یک مسدودکننده بتا می‌شناسند. با مسدود کردن این تکانه‌ها، آتنولول به قلب کمک می‌کند تا منظم‌تر و مؤثرتر بزند و در نتیجه بار کاری قلب کاهش یابد.
چگونگی مصرف
آتنولول معمولاً روزی یک بار مصرف می‌شود. مهم است که دارو را هر روز سر ساعت معینی بخورید. معمولاً بهتر است دارو را صبح پیش از صبحانه مصرف کنید تا فراموشش نکنید. آتنولول را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد. هر روز پیش از خوردن آتنولول نبضتان را بشمارید. اگر زیر ۵۰ در دقیقه بود پیش از خوردن داروی آن روز، با پزشکتان مشورت کنید. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر کمتر از ۸ ساعت تا نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی‌تان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید و دارو را بدون هماهنگی با پزشکتان قطع نکنید. با قطع مصرف آتنولول ممکن است در معرض خطر یک حمله قلبی باشید. در اکثر مواردی که آتنولول تجویز می‌شود، بیماری مهار می شود ولی درمان نمی شود. و این بدین معناست که ممکن است لازم باشد چندین سال یا تا پایان زندگی آن را مصرف کنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف آتنولول را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
– اشکال در تنفس تنگی نفس، یا خس‌خس سینه؛
– سرد شدن کف دست و پا؛
– ضربان قلب زیر ۵۰ در دقیقه؛
– سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم در هنگام بلند شدن از حالت خوابیده یا نشسته
– تورم دست‌ها و پاها یا افزایش وزن ناگهانی (۵/۱ کیلو در ۴۸-۲۴ ساعت)؛
-افسردگی، گیجی، یا توهم (شنیدن، دیدن، یا احساس چیزهایی که وجود ندارند)؛
– درد قفسه سینه، مفاصل یا کمر؛
– تب؛ گلودرد؛
– بثورات جلدی؛
– یا هرگونه کبودی یا خونریزی غیرعادی.
نشانه‌های زیر تا هنگام عادت کردن بدنتان با دارو ممکن است مشاهده شوند:
خواب‌آلودگی، خستگی، مشکل در خوابیدن، اضطراب، یبوست یا اسهال، کابوس، یا کاهش توانایی جنسی، اگر این علایم ادامه یافتند یا مشکل‌ساز شدند، وضعیت را با پزشکتان در میان بگذارید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آتنولول پزشکتان را مطلع سازید:
– حساسیت به آتنولول یا دیگر داروهای مسدودکننده بتا
بارداری یا شیردهی.
– در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه تزریقات حساسیت‌زدایی، کافئین، داروهای آسم (آمینوفیلین، دیفیلین، اکستریفیلین، تئوفیلین)، داروهای دیابت (انسولین، داروهای خوراکی پایین‌آورنده قند)، دیگر داروهای کاهنده فشار خون (مسدودکننده‌های کانال‌های کلسیمی، کلونیدین، گوانابنز)، کوکائین، یا مهارکننده‌های مونوآمین‌اکسیداز.
– سابقه یا ابتلا به حساسیت، آسم، یا آمفی‌زم؛ مشکلات احتقانی قلب؛ بیماری قند؛ پرکاری تیرویید؛ افسردگی؛ یا بیماری‌های کلیوی یا کبدی. اگر بیماری قند دارید، آتنولول ممکن است قند خون شما را افزایش دهد و نیز ممکن است علایم افت قند خون را مخفی کند. اگر دچار حساسیت باشید با مصرف آتنولول واکنش‌های حساسیتی‌تان ممکن است تشدید شود.
هنگام مصرف آتنولول توصیه می‌شود
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودی‌تان را زیر نظر داشته باشد.
-در مورد میزان فعالیت قابل قبول بر اساس وضعیت بدنی‌تان با پزشکتان مشورت کنید. آتنولول ممکن است درد قفسه سینه را کاهش دهد یا از آن جلوگیری کند و در نتیجه باعث شود تا از آن حد که برایتان بی‌خطر است فعال‌تر باشید. که این خود موجب درد قفسه سینه و علایم جدی دیگر می‌شود.
– وزنتان را نسبت به قد و استخوانبندی‌تان در یک محدوده مناسب نگاه دارید. در صور
