پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
به گفته متخصصان؛ عفونت گوش زمانی بروز می‌کند که مایع موجود در منطقه پشت پرده گوش افزایش یافته و عفونی شود.
به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، برای مطلع شدن از عفونت گوش در کودکان پیش دبستانی باید دانست که ممکن است کودک در این حالت گوش درد خود را ابراز کند، گوشش را بکشد و یا آن را بگیرد و حتی نق بزند.
متخصصان می‌گویند؛ اگر کودک شما به تازگی سرماخورده یا عفونت سینوسی پیدا کرده باشد، نیز سرنخ دیگری برای عفونت گوش است. این بیماری می‌تواند با تب همراه باشد و گاهی نیز علایم زیر در این بیماری بروز می‌کند:
۱- کاهش اشتها – عفونت گوش، جویدن و بلع غذا را برای کودک دردناک می‌کند.
۲- برهم خوردن عادات خواب – دراز کشیدن ممکن است درد گوش عفونی شده را بیشتر کند و خواب کودک را برهم بزند.
۳- اسهال یا استفراغ – ویروس عامل عفونت گوش ممکن است بر دستگاه گوارش نیز تاثیر بگذارد.
۴- ترشح مایع زرد یا مایل به سفید از گوش – این وضعیتها برای بیشتر کودکان اتفاق نمی‌افتد، اما نشانه‌ای است از ایجاد سوراخ کوچکی در پرده گوش که چرک دارای عفونت باکتریایی از آن ترشح می‌شود، بدتر از همه آن است که این وضعیت با رفع عفونت به حال خود رها می‌شود.
۵- بوی ناخوشایند – ممکن است متوجه بوی بدی از گوش شوید.
۶- دشواری در شنیدن صداهای آرام – افزایش مایع در گوش میانی مانع شنیدن صدا می‌شود.
۷- نداشتن تعادل – گوش به حفظ تعادل کمک می‌کند، بنابراین شاید متوجه شوید که کودکتان از حالت معمولی نامتعادل‌تر است.
آمارها نشان می‌دهد که عفونتهای گوش بعد از سرماخوردگی دومین بیماری رایج در کودکان در ایالات متحده هستند. در واقع سه چهارم کودکان در سه سالگی مبتلا به این بیماری می‌شوند.
عامل عفونت گوش معمولا باکتری است، اما ویروس نیز ممکن است عامل آن باشد. عفونت گوش زمانی بروز می‌کند که مایع موجود در پشت پرده گوش افزایش یافته و عفونی شود.
به طور معمول هر مایعی که وارد این منطقه می‌شود به سرعت از شیپور استاش که گوش میانی را به پشت بینی و گلو متصل می‌کند خارج می‌شود، اما اگر شیپور استاش در دوره سرماخوردگی، عفونت سینوس و حتی فصل حساسیت مسدود شود، مایع در گوش میانی جمع می‌شود. مایع انباشته شده در گوش میانی محیط مناسبی برای پرورش میکروبهایی می‌شود که در تاریکی، گرما و مکانهای مرطوب رشد می‌کنند. با زیاد شدن عفونت، داخل و پشت پرده گوش ملتهب و در نتیجه درد آن بیشتر می‌شود. زمانی که بدن سعی می‌کند با عفونت مقابله کند ممکن است کودک تب کند.
این وضعیت ایمنی یعنی التهاب گوش میانی که با تجمیع مایع، درد، قرمزی پرده گوش و گاهی تب همراه است و در اصطلاح پزشکی، التهاب حاد گوش میانی (AOM) نامیده می‌شود.
تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان و نوزادان بیشتر مستعد عفونتهای گوشی هستند چرا که شیپور استاش آنها معمولا حدود ۲/۱ اینچ کوتاهتر و افقی است. با رسیدن به سن بلوغ، طول لوله‌ها سه برابر و عمومی‌تر می‌شود و به همین دلیل مایع به راحتی خارج می‌شود.
متخصصان توصیه می‌کنند که با مشاهده اولین نشانه عفونی شدن گوش، کودک را نزد پزشک ببرید تا گوش او را با ابزاری که اتوسکوپ نامیده می‌شود، معاینه کند.
پرده گوش عفونی شده، قرمز، برآمده و احتمالا در حال خشک شدن است.
ممکن است پزشک بخواهد بررسی کند که پرده گوش در واکنش به وسیله‌ای که اتوسکوپ بادی نام دارد، جا به جا شده و صدای ضعیف باد در گوش ایجاد می‌شود.
اگر پرده گوش حرکت نکند علت آن است که مایع در گوش میانی جمع شده و احتمالا عفونی شده است.
