زالو درمانی در تبریز ( اثرات درمانی زالو در طب سنتی و طب مدرن)

به دلیل شکایت های زیادی که از برخی مراکز زالو درمانی در تبریز و برخی شهرهای دیگر داشتیم (عدم رعایت اصول بهداشتی، برخورد نامناسب، قیمت های نامتعارف و …) برای احترام به حقوق کاربران پارسی طب تا زمانی که اعتبار یک مرکز برای ما مسجل نباشد اقدام به معرفی نخواهیم کرد.

شرایط همکاری با پارسی طب

بیماران عزیزی هم که مایل هستند با پزشکان مورد اعتماد پارسی طب در ارتباط باشند به سامانه ایزو ویزیت مراجعه کنند.

در ادامه برای اینکه شما دوست عزیز دست خالی از پارسی طب بیرون نروید ابتدا به برخی از خواص زالو درمانی اشاره می کنیم و در ادامه چکیده ای از زندگی خدمت گزار نامی دکتر سید محمد حسین مُبَیِّن را مطالعه خواهید کرد.

اثرات شگفت انگیز زالو درمانی

• زالو هنگام مکیدن خون ، مواد متنوعی ترشح می کند که خواص درمانی دارند.
• معروف ترین ماده مترشحه از زالو هیرودین است.
• خواص مواد ترشح شده در خون توسط زالو به انواع مختلفی دسته بندی می شوند.
• تجربیات طب سنتی نشان می دهد که زالو خون را بهتر از حجامت از عمق بدن بیرون می کشد.
• زالو انداختن برای بیماریهای پوستی مثل جوش، دمل صورت، لک ها و نقطه های سیاه و سفید و نظایر آن مفید است.
• امروزه زالو به دلیل خاصیت ضد انعقاد خود یکی از ابزارهای جراحی در پیوندها و دوام بافت پیوندی است.

طب مدرن و زالو درمانی

بدلیل اثر ضدانعقادی هیرودین (Hirudin) بزاق زالو، امروزه در تحقیقات جدید ثابت شده است که به طور کلی در بیماری های کرونری قلب، زالو می تواند نقش موثری ایفا کند و خطر جراحی و حملات قلبی را به حداقل کاهش دهد. جامعه جراحان انگلستان پس از مشاهده اثرات معجزه آسای زالو در جراحی های پلاستیک و گرافتهای پوستی و پیوند اعضاء، کاربرد زالو پس از پایان جراحی و حتی در حین عمل را کاملا پذیرفته اند و مورد تأکید قرار می دهند. در کشور روسیه درمان با زالو بسیار رواج یافته است به طوری که بیماری های مختلف از سردرد و بیماری قلبی و پوستی گرفته تا حتی ضعف قوای جنسی را با زالواندازی معالجه می کنند.

کرسی زالو درمانی سن پترزبورگ (MAPS) توصیه می کند:

ما معتقدیم هر پزشکی اعم از جراح، ارتوپد، دندانپزشک، ژینکولوژیست بایستی توانایی های درمانی زالو را بشناسد و استفاده کند.

زالو توانایی درمان گروه متنوعی از بیماری ها را دارد نظیر:

• زخم معده،
• پروستاتیت و آدنوم پروستات،
• برونشیت،
• التهابات کبد و کیسه صفرا،
• گاستریت،
• هموروئید،
• اغلب بیماری های پوستی،
• اسپاسم عضلانی،
• واریس،
• نازائی،
• ناباروری مردان،
• کاهش میل جنسی،
• الکلیسم،
• ترک اعتیاد (موادمخدر).

دکتر سید حسین مبین زاده

سیّد محمدحسین مُبَیِّن (زاده ۱۳ آذر ۱۳۰۶ – درگذشت ۶ مهر ۱۳۹۴) پزشک، نویسنده و شاعر اهل ایران بود. به جهت فعالیت‌های گسترده وی در حوزه بیماری جذام، از وی به عنوان «پدر جذامیان ایران» یاد می‌شود. وی در ریشه‌کنی این بیماری در ایران، نقش به سزایی داشت. مبین در ۱۳ آذر ۱۳۰۶ در محله چرنداب، تبریز به دنیا آمد. او سه برادر و دو خواهر داشت که در بین آن‌ها او پنجمین فرزند خانواده بود.

پدرش عطار بود و با گیاهان دارویی بیماران را معالجه می‌کرد و از آنجا که سید بود در خانه‌های مردم روضه می‌خواند. تحصیلات ابتدایی را در دبستان معرفت، تبریز به اتمام رسانده و در سال ۱۳۱۹ به همراه همه اعضای خانواده، به دلیل حضور برادر بزرگش در کرمان به آنجا کوچ کرده و کلاس شش و دوره دبیرستان را در مدرسه پهلوی کرمان به پایان رساند. در دوران متوسطه به‌خاطر علاقه‌ ای که به ادبیات داشت، سراغ شعر و شاعری رفت؛ اما با توصیه برادرش تغییر رشته داده و در رشته تجربی مشغول به تحصیل شد.

مبین در این مورد چنین گفته‌است:

«در دوران متوسطه به خاطر علاقه‌ای که به ادبیات داشتم سراغ شعر و شاعری رفتم؛ اما برادرم به من گفت باید در رشته‌ای تحصیل کنم که بتوانم برای مردم کشور مفید باشم و شعر نمی‌تواند دردی از دردهای آن‌ها را درمان کند. به همین خاطر تغییر رشته دادم و در رشته تجربی مشغول به تحصیل شدم. طبابت علاقه‌ای بود که در درون من وجود داشت.» پس از ۶ سال اقامت در کرمان به تبریز مراجعت و با اخذ دیپلم طبیعی از دبیرستان فردوسی در سال ۱۳۲۸ وارد دانشکده پزشکی تبریز شد و در سال ۱۳۳۴ به دریافت دکترای پزشکی نایل آمد.

وی پس از طی خدمت نظام وظیفه در سال ۱۳۳۷ به استخدام وزارت بهداری درآمد و خدمات پزشکی، اجتماعی خود را با بیماریابی جذام در آذربایجان شرقی آغاز کرد و پس از یک سال فعالیت در امر بیماریابی در سال ۱۳۳۸ به عنوان کفیل آسایشگاه جذامیان باباباغی، تبریز به ادامه فعالیت پرداخت. در سال‌های دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰، بیماری جذام در نقاط مختلف کشور به‌ ویژه آذربایجان شیوع زیادی پیدا کرده بود. مبین دربارهٔ این دوران چنین گفته‌است: «آن زمان ۵۵۰ بیمار جذامی در آنجا (باباباغی) زندگی می‌کردند. در آن سال‌ها پزشکان داخل کشور حاضر نبودند، برای درمان این بیماران کار کنند. دیدن رنج و عذاب آن‌ها باعث شد تا همه زندگی‌ام را وقف آن‌ها کنم. هر روز صبح زود به این مرکز می‌رفتم و تا ساعت ۱۰ شب مشغول درمان بیماران و رسیدگی به وضعیت زندگی آن‌ها می‌شدم.»

او در سال ۱۳۳۹ با نشاط وثوقی (مادر جذامیان ایران)، ازدواج کرد.

مبین در مورد ازدواج با همسرش نیز چنین گفته‌است:

«همسرم جزو نخستین فارغ‌ التحصیلان دانشکده مامایی در تبریز بود. وقتی با او پیمان زناشویی بستم شرط ازدواجمان کمک به بیماران جذامی بود و او هم پذیرفت و ۲۰ سال در کنار من در آسایشگاه باباباغی به بیماران خدمت کرد.» در سال ۱۳۴۱ با استفاده از بورس تحصیلی سازمان بهداشت جهانی برای طی دوره آموزشی علمی و عملی جذام، رهسپار کشورهای اسپانیا، پرتقال، نیجریه و مالی گردید. پس از این دوره آموزش عالی به ایران مراجعت و به عنوان رئیس آسایشگاه باباباغی مشغول به خدمت شد.

فعالیت های ایشان

در سال ۱۳۴۸ با ادغام سازمان بهداری و دانشگاه تبریز به دانشگاه منتقل و موفق به اخذ تخصص در رشته بیماری‌های پوستی و آمیزشی از دانشگاه تبریز شد. در بخش پوست دانشکده پزشکی بیمارستان بابک (هفتم تیر فعلی) به عنوان عضو هیئت علمی به فعالیت‌های علمی–پزشکی خود ادامه داد. مبین از بهمن ۱۳۵۳ به عنوان عضو افتخاری انجمن کمک به جذامیان ایران و چند سالی نیز به عنوان رئیس انجمن کمک به جذامیان آذربایجان به بیماران جذامی خدمت کرده‌است. دکتر مبین نه تنها در انجمن «حمایت از جذامیان» بلکه در بقیه مجامع خیریه نیز از آن جمله «کمیته امداد امام خمینی»، «انجمن خیریه نوبر تبریز»، «مؤسسه حمایت از مستمندان» و «هیئت عیادت از بیماران» فعالانه حضور داشت. وی در سال ۱۳۵۵ نیز به عضویت «هیئت تحریریه مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز» انتخاب شد.

دکتر مبین در آبان ماه ۱۳۶۷ بازنشست شد؛ با این حال خدمات خود را به عنوان رئیس «مرکز بررسی و تحقیق بیماری‌های پوست آذربایجان شرقی» و «بیمارستان جذامیان بابا باغی تبریز» ادامه می‌داد. بیمارستان جذامی باباباغی در سایه فعالیت‌های وی پیشرفت قابل توجهی در بعد کمی و کیفی یافته و به مرکز فعالی برای تحقیق و بررسی جذام و درمان نگهداری جذامیان تبدیل شده‌است. در زمینه تعلیم و آموزش بیماری‌های پوست به مرکز مجهز علمی و عملی مبدل شده و دانشجویان پزشکی، پرستاری، کارشناسان و کاردانان علوم آزمایشگاهی و دانشجویان علوم انسانی و پیراپزشکی از امکانات آموزشی این مرکز استفاده کرده و عده زیادی از دانشجویان پزشکی پایان‌نامه‌های تحصیلی خود را با راهنمایی و همکاری دکتر مبین تدوین و تهیه می‌کردند.

نشان افتخار تبریز

در شهریور ۱۳۷۸، در مراسمی از وی به عنوان یکی از ۱۰ پزشک پیشکسوت ایران تجلیل شد. در بهمن ۱۳۹۱، «نشان افتخار تبریز» توسط شهردار تبریز به وی اعطا شد. در دی ۱۳۹۳ نیز مجسمه‌ای برنزی از دکتر مبین در مقابل مطب سابق او واقع در تقاطع خیابان طالقانی و ۱۷ شهریور تبریز از سوی شهرداری تبریز نصب شد. محمدحسین مبین در صبح روز دوشنبه ۶ مهر ۱۳۹۴ در سن ۸۸ سالگی به علت کهولت سن درگذشت. پیکر وی بنا به وصیت خودش، در جوار آرامگاه همسرش نشاط وثوقی، در گورستان وادی رحمت تبریز به خاک سپرده شد.

روحش شاد و یادش گرامی

کتاب یادنامه دکتر مبین به نویسندگی محمد حسین قابل نژاد دربارهٔ زندگی و فعالیت‌های ادبی وی نوشته شده‌است.

منبع: ویکی پدیا

انجام زالو درمانی در تبریز به صورت کاملاً بهداشتی توسط پزشک

انجمن پزشکی پارسی طب در حال گزینش بهترین مراکز زالو درمانی در تبریز است،
به زودی در این صفحه بهترین مراکز انجام زالو درمانی در تبریز را معرفی خواهیم کرد.