بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون : این بیماری بر اساس چهار علامت مخصوص آن مشخص می شود:

علایم بیماری

– ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت)

– آرام شدن حرکت

– سختی حرکت ( خشک شدن) دست و پا یا بدن

– تعادل بد (تعادل ضعیف)

در حالی که دو یا بیشتر از این علایم در بیمار دیده شود، مخصوصا وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود، تشخیص پارکینسون داده می‌شود

مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند.

سایر علایم

بیمار ممکن است در اوایل، بیماری را با لرزش دست و پا یا با ضعیف شدن حرکت احساس کند

و دریابد که انجام هر کاری بیشتر از حد معمول طول می کشد و یا اینکه سختی و خشک شدن حرکت دست

اولین نشانی‌های پارکینسون

مجموعه‌ای متفاوت از ارتعاش، سفت شدن عضلات و تعادل ضعیف هستند.

معمولا علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می کنند.

تغییراتی در حالت صورت و چهره روی می دهد، از جمله

ثابت شدن حالت صورت (ظاهرا احساسات کمی بر چهره نمایان می‌شود)

و یا حالت خیرگی چشم ( به دلیل کاهش پلک زدن).

علاوه بر اینها، خشک شدن شانه یا لنگیدن پا

پوکی استخوان

حالت قوز این بیماری را هم خیلی از این افراد به سن یا پوکی استخوان ربط می دهند.

هم بیماران مسن و هم بیماران جوان ممکن است بعد از بیش از یک سال که با این عوارض روبرو بوده اند برای تشخیص به پزشک مراجعه کنند.

آمار مبتلایان

از هر۱۰۰ نفر بالای سن ۶۰ سال یک نفر به پارکینسون مبتلا می‌شود و معمولا این بیماری در حدود سن ۶۰ سالگی آغار می‌شود.

افراد جوانتر هم می‌توانند مبتلا به پارکینسون شوند. تخمین زده می‌شود که افراد جوان مبتلا به پارکینسون (مبتلا شده در سن چهل یا کمتر) ۵ تا ۱۰ درصد کل این بیماران را تشکیل می دهند.

پیشرفت بیماری پارکینسون

بعد از بیماری آلزایمر بیماری پارکینسون معمولترین بیماری مخرب اعصاب به حساب می آید.

پارکینسون یک بیماری مزمن و همیشه در حال پیشرفت است.

این بیماری نتیجه از بین رفتن یا ضعیف شدن و لطمه خوردن سلولهای عصبی در مغز میانی است.

این سلولهای عصبی ماده‌ای به نام دوپامین، ترشح می کنند. دوپامین پیام‌های عصبی را از سوبستانتیا نیگرا (مغز میانی) به بخش دیگری از مغر به نام کارپوس استراتوم می برد.

این پیام ها به حرکت بدن تعادل می بخشند. وقتی سلول‌های ترشح کننده دوپامین در سوبستانتیا نیگرا می میرند، مراکز دیگر کنترل کننده حرکات بدن نامنظم کار می کنند.

این اختلال ها در مراکز کنترل بدن در مغز باعث به وجود آمدن علایم پارکینسون می شوند.

اگر ۸۰ درصد سلول‌های ترشح کننده دوپامین از بین بروند، علامتهای پارکینسون پدیدار می شوند.

علایم پارکینسون در مراحل اولیه بیماری ملایم و بیشتر اوقات در یک سمت بدن دیده می شوند و گاه حتی احتیاج به درمان پزشکی ندارند.

ارتعاش در حالت استراحت یک علامت ویژه بیماری پارکینسون است، که یکی از معمولترین علایم‌های پارکینسون به حساب می آید.

ولی بعضی از مبتلایان پارکینسون هیچ وقت با این مشکل برخورد نمی کنند. بیماران ممکن است دست لرزان خود را در جیب یا پشت پنهان کنند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش در دست نگه دارند. لرزش می تواند بیشتر از هر محدودیت جسمی دیگر اثر منفی روحی داشته باشد.

درمان توسط محصولات پارسی طب

امروزه روش های درمان و داروهای مورد استفاده برای  درمان افسردگی و پارکینسون غالباً اثر درمانی نداشته  و تنها علایم بیماری را تسکین می دهد. در طب سنتی با استفاده از تکنولوژی های نوین، درمان بدون عارضه بیماری ها با استفاده از گیاهان دارویی موثر، که دارای مکانیسم اثر ساده ای می باشند بسیاری از مشکلات روحی خصوصاً افسردگی به سرعت درمان می شوند. یکی از این فرآورده های گیاهی، سایکودایجست است که از ۹ گیاه دارویی تشکیل شده است و سبب رفع استرس و نگرانی و ایجاد شادابی و نشاط می شود. اما باید توجه داشت که تنها مصرف دارو کافی نیست و باید پیش نیازهای درمانی نیز رعایت شود.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانید مقاله سایکودایجست را مطالعه کنید و یا از مشاوره آنلاین بهره گیرید.