بوی بد دهان : علل و درمان آن

بوی بد دهان یک علامت شناخته شده با سابقه تاریخی قدیمی است.

این امر می‌تواند دلیل عمومی یا موضعی داشته باشد. مشخص شده که تقریبا ۸۵ درصد بوی دهان ناشی از عوامل موضعی است.

از این جهت اهمیت روشهای بهداشتی مثل مسواک زدن دندانها و زبان محرز شده است.

باید یادآوری کرد که این به تنهایی یک بیماری نیست بلکه علامت بیماریهای مختلف است.

وجود آن معمولا در اکثر مواقع ناشی از عوامل بیماریزاست و نشان دهنده وجود یک بیماری است که باید شناسایی و تصحیح شود.

نگرانی از بوی بد دهان

اکثر افراد احساس نگرانی درباره این امر دارند. این نگرانی گاهی به آنجا میرسد که فرد از تماس با دیگران پرهیز می‌کند و هنگام صحبت کردن دست خود را جلوی دهان می‌گیرد و یا بطور مرتب از آدامس یا از انواع دهان شویه‌ها استفاده می‌کند.

گیرنده‌های بویایی خیلی سریع خسته می‌شوند و این گیرنده‌ها حدود یک ثانیه پس از تحریک به میزان ۵۰ درصد با محیط سازگاری می‌یابند و سپس با سرعت کمتری به سازگاری خود ادامه می‌دهند،

از دریافت بوها عاجز می‌شوند. به همین دلیل فرد مبتلا خیلی سریع به آن عادت خواهد کرد،

بوی بد دهان ناشی از عوامل بیماریزا

این حالت به وسیله وضعیت‌های موضعی مثل بهداشت ضعیف دهان و عفونت لثه (ژنژیویت) مزمن بوجود می‌آید.

مخصوصا در ژنژیویت مزمن اگر همراه با خونریزی از لثه‌ها باشد موجب بوی زننده و تنفرآور بخصوص هنگام صبح می‌شود.
در تنفس دهانی (مثلا در وجود لوزه‌های بزرگ) بدبویی دهان در نتیجه ممانعت از شسته شدن طبیعی مخاط و دندان‌ها توسط بزاق است.

زبان شیاردار، زبان مودار و زبان باردار چون به تجمع و نگهداری مواد غذایی کمک می‌کنند در ایجاد بوی بد دهان دخالت دارند.

• بیماریهای سینوس نظیر
• سینوزیت مزمن و فیستول سینوس دهانی
• بیماریهای بینی ازجمله رینیت آتروفیک سل
• سیفیلیس و رینیت چرکی همراه با ترشح
• و بیماریهای حلق نیز از علل بوی بد دهان هستند

بوی بد دهان ناشی از بیماریهای عمومی بدن:

در این نوع بیماریها، بیماریهای دستگاه تنفس تحتانی از درجه اول اهمیت برخوردارند.

آبسه ریه بوی گندیده شبیه به بوی گوشت فاسد دارد که حتی گاهی اولین علامت بیماری است.

علت این بوی بد بیشتر باکتریهای بی‌هوازی هستند.

سل ریوی در حالت پیشرفته به سبب نکروز کازئوز و زخمی شدن ضایعات سلی باعث بدبویی دهان و بازدم ناشی از تنفس می‌شود.

سایر بیماریهای ریوی

• نظیر برونشیت مزمن،
• پنومونی نکروزه
• و کلا هر حالت بیماری‌زا که بر روی درخت تنفسی و نای اثر بگذارد،ممکن است بوهای قابل اعتراض تولید کند.

 اختلالات گوارشی

• سوهضم،
• زخم‌های معده‌،
• سرطان مری و معده‌،
• یبوست و عفونت‌های روده‌ای نیز مشاهده می‌شود.

دیابت

بوی استون در هوای بازدم به مشام می‌رسد.

 نارسایی کلیه

بوی شبیه آمونیاک و در سیروز کبدی بوی کیک گندیده به مشام می‌رسد.

کمبود ویتامین و هر بیماری که سبب تب شود از علل این بیماری می‌باشند.

بوی بد دهان ناشی از عوامل غیربیماریزا

از این عوامل سیگار کشیدن را باید نام برد که نه تنها به خاطر بوی خود سیگار و توتون، بلکه به سبب ایجاد زبان مودار و کاهش جریان بزاق به بدبویی دهان کمک می‌کند.

همچنین می‌توان بوی دهان صبحگاهی ناشی از توقف حرکت گونه، زبان و لب‌ها و نیز بر اثر کاهش جریان بزاق در طی شب اشاره کرد.

به همین دلیل مسواک زدن قبل از خواب در کاهش بوی دهان صبحگاهی تاثیر زیادی دارد.

بوی بد دهان ناشی از عوامل عمومی غیربیماری‌زا

دوران قاعدگی چون با افزایش میکروب‌های بزاق و همچنین افزایش ۳۰۰ درصدی ترکیبات سولفوردار همراه است، بوی بد دهان را به دنبال دارد.

در حاملگی، در یائسگی و بلوغ نیز به دلیل تغییرات هورمونی بوی بددهان وجود دارد.

در گرسنگی به علت فساد شیره پانکرآس بوی بددهان وجود دارد که حتی با مسواک زدن ازبین نمی‌رود.

در افراد مسن بوی بد دهان به سبب تغییرات متابولیک و سایر علل نظیر کم‌آبی بدن‌، کاهش مقاومت به عفونت، کاهش اشتها و غیره است.

در خستگی و ضعف که بدن نمی‌تواند محصولات فرعی زائد را با سرعتی بیش از سرعت تولید آنها دفع کند، امکان بوی بد دهان است.

در مورد نقش تغذیه در ایجاد بوی بد دهان

باید گفت که دهان ما بوی آن چیزی را که می‌خوریم می‌دهد.

به همین دلیل آنهایی که برنامه غذایی با فرآورده‌های گوشتی دارند، دهانشان بوهای مختلف زیادی نسبت به گیاه‌خواران می‌دهد.

همچنین مشخص شده است که مصرف رژیم پرچربی منجر به ایجاد اسیدوز می‌شود و در هوای تنفسی بویی شبیه به آنچه در کمای دیابتی وجود دارد، بوجود می‌آید.

بطور کلی غذاهایی که پروتئین زیاد و مواد قندی کمی دارند به علت ایجاد مواد سولفوردار باعث بدبوشدن دهان می‌شود.

بوی بد دهان ناشی از داروها

ایزوسورباید (Isordil) که محتوی هیدرات کلراید می‌باشد می‌تواند باعث بوی بد دهان شود

آنتی‌هیستامین‌ها، آمفتامین‌ها، آرامبخش‌ها، دیورتیک‌ها، فنوتیازین‌ها و داروهای شبه آتروپین:

باعث کاهش تولید بزاق و بنابراین کاهش شستشوی خودبخودی حفره دهان و در نتیجه ایجاد بوی بد دهان می‌شوند.

فنوتیازین‌ها سبب ایجاد زبان مودار می‌شوند

علل دیگر

• افراط در مصرف دخانیات،
• کهولت سن،
• یائسگی،
• بیماریهای عمومی با تب بالا،
• اضطراب،
• کم‌آبی بدن،
• مصرف بی‌رویه ادویه‌جات
• و عدم رعایت بهداشت دهان نیز ازایجاد بوی بد دهان هستند

درمان و پیشگیری

چون اغلب بوهای بد دهان به علت عوامل موضعی است، بنابراین حذف این عوامل و اصلاح ناهنجاری‌های موجود در دهان اولین قدم درمان است.

رعایت بهداشت دهان

شامل مسواک زدن دندان‌ها، لثه، زبان و استفاده از نخ دندان در کاهش بوی بددهان با منشا دهانی بسیار موثر است.

در بیمارانی که به سبب خشکی دهان (به دنبال مصرف داروهایی که قبلا ذکر شد و یا بر اثر بیماری) بوی بد دهان دارند می‌توانند از آدامس‌های بدون شکر استفاده کنند

بطور کلی بوی بددهان ناشی از عوامل موضعی بیماری‌زا زمانی ازبین می‌رود که بیماری درمان شود و بهداشت دهان رعایت گردد.

استفاده از دهان‌شویه‌ها

اثر موقتی در کاهش بوی بددهان دارد.

در حقیقت کوشش برای حذف بوی بد دهان با استفاده از دهان‌شویه‌ها علاوه بر اینکه موقتی است، حتی ممکن است بیماری عمومی را نیز از دید دندانپزشک مخفی نگه دارد

بطور کلی پوشاندن بوی دهان با یک بوی معطر و قوی‌تر مناسب نیست و درمان باید بیشتر معطوف درمان علت اصلی باشد.