گوجه سبز و چاقاله بادام

شرکت تحقیقاتی پارسی طب 2015-10-07 دانستنیهای پزشکی ارسال دیدگاه 3,882 بازدید

از ابتدای فصل زیبای بهار، فروش میوه هایی نظیر گوجه سبز و چاقاله بادام توسط میوه فروشان و همچنین فروشندگان دوره گرد آغاز می شود. این میوه ها اگر نشسته و آلوده باشند، احتمال ابتلا به بیماری های عفونی گوارشی از جمله حصبه و مسمومیت های غذایی را مطرح می سازند.

بسیاری از افراد معتقدند که این میوه ها “سرد” هستند و مصرف زیاد آنها موجب عوارضی از قبیل دل به هم خوردگی، تهوع، اسهال ، سردرد و دل درد می شود. در واقع گرد و غبار نشسته بر روی میوه ها حاوی بسیاری از میکروب هاست که موجب ایجاد عوارضی شبیه همان “سردی کردن” می شود.

عموماً کودکان با دیدن این گونه میوه ها بر روی چرخ دستی ها که ظاهری تمیز و خیس دارند، به گمان اینکه این خوراکی ها توسط فروشنده تمیز شده اند آنها را خریده و بلافاصله با پاشیدن مقداری نمک آن را را میل می کنند. در حالی که این خوراکی ها اصولاً شسته و ضد عفونی نشده اند و آبی که بر روی آنها پاشیده می شود صرفاً برای تازه و خوش منظره نگه داشتن آن هاست.

محتوای مقاله (با استفاده از این لیست به موضوع مورد نظر دسترسی سریعتر دارید)

0.1 آبیاری این میوه ها

1 گوجه سبز و چاقاله بادام

آبیاری این میوه ها

برخی از این میوه ها تنها با آب جوی، چاه و دیگر آب های غیر خوراکی توسط فروشنده ها شسته شده و بنابراین فرد مصرف کننده را گرفتار بیماری های گوارشی و حتی بسیاری از بیماری های عفونی که تمام بدن را مبتلا کرده و عوارض جدی در پی دارند، می نماید.

بیماری حصبه نوعی عفونت باکتریایی دستگاه گوارش ناشی از مصرف آب و مواد غذایی آلوده است که می تواند افراد بی احتیاط را در کلیه ی سنین مبتلا کند، اما شدت این بیماری در کودکان و افراد بالای ۶۰ سال بیشتر است و عوارضی از قبیل کاهش شدید آب و املاح بدن، سوراخ شدن روده ها، خونریزی دستگاه گوارش، عفونت استخوان و زردی را ایجاد می کند.

مسمومیت های غذایی ناشی از باکتری هایی مثل باسیلوس سرئوس و استافیلوکوک اورئوس نیز از جمله بیماری هایی هستند که در اثر مصرف غذا و میوه ی آلوده فرد را مبتلا کرده و عوارض خود را به او تحمیل می کنند.

گوجه سبز و چاقاله بادام

چغاله بادام

میوه ی درخت بادام در ابتدای رویش تا حدودی سفت بوده و قشر خارجی آن سبز رنگ و پوشیده از کرک ظریفی می باشد. در داخل آن نیز روکشی قرار دارد که سفید و نرم بوده و مغز آبکی و نازک بادام را در خود نگهداری می کند. به مرور پوسته های رویی و داخلی بادام سخت تر شده و مغز بادام نیز شکل نهایی خود را می یابد. از زمانی که میوه جوان است و هنوز رشد کامل نکرده و کال است، به آن چغاله بادام گفته می شود.

بادام رسیده بسیار مغذی است. البته لازم به ذکر است که بادام و به ویژه انواعی از آن که مقداری تلخی دارند، حاوی مقدار بسیار کمی اسید سیانیدریک (ترکیبی از سم خطرناک سیانور) هستند که مصرف بسیار زیاد و غیر منطقی آنها می تواند به مسمومیتی از خفیف تا متوسط در فرد مصرف کننده منجر شود.

بادام تلخ وحشی مقدار بیشتری سم داشته و حتی وقتی چند بار در آب نمک جوشانده و آب حاصله دور ریخته شود نیز هنوز دارای اندکی ماده سمی می باشد. البته مصرف مقدار کمی بادام شیرین و یا بادام وحشی تلخ گرفته، برای سلامتی مضر نبوده و نافع نیز می باشد. در قدیم معتقد بودند چغاله بادام، لثه و ریشه ی دندان را تقویت نموده و برای خشکی دهان مفید می باشد.

گوجه سبز

گوجه سبز نیز جزء اولین میوه هایی است که در بهار به بازار می آید. گوجه سبز اگر به مقدار مناسب مصرف شود، خاصیت مُسهلی ندارد و تنها ممکن است خوردن نشسته ی آن میکروب هایی را وارد بدن سازد که به ناراحتی های گوارشی از قبیل دل درد و اسهال منجر شوند.

این میوه چون حاوی برخی ویتامین ها و نیز پیش ساز ویتامین A می باشد، برای کمک به درمان شبکوری و نیز رشد بدن (در صورت مصرف تمام مواد غذایی دیگری که مورد نیاز کودکان هستند) مفید است. گوجه سبز دارای ویتامین های B و C است و به همین جهت برای آرامش اعصاب نیز مفید می باشد. ولی البته مصرف زیاد آن حالتی از حساسیت موقت را در دهان و دندان های مصرف کننده ایجاد می نماید. هر صد گرم گوجه سبز ۳۰ کیلوکالری انرژی دارد.

در خاتمه یادآوری می شود که گوجه سبز و چغاله بادام کاملاً تمیز و ضد عفونی شده که به صورت کمپوت، خورش و ترشی آنها در حد مناسب مصرف شوند، هیچ گونه خطری را متوجه مصرف کننده نمی کند و مواد مغذی مناسبی را نیز به بدن می رساند. امید که در این ایام با مصرف متعادل و مناسب مواد غذایی به سلامت خود و اطرافیان کمک کنیم.