بادام هندی

● موطن اصلی و قدمت کاشت :

موطن اصلی این درخت از آمریکای جنوبی ویرزیل می باشدکه پس ازکشف آمریکا توسط پرتقالیها به سایر نقاط دنیا برده شد . امروزه کشور هندوستان بزرگترین تولید کنندهٔ این محصول بوده وجنوب غربی این کشور ازمراکز عمدهٔ کاشت می باشد .

مقاومت درختچهٔ کاشو نسبت به کم آبی بیشتر از درخت انبه است ، اما در مقابل سرما حساستر از انبه می باشد .

● ارزش غذایی میوه :

ترکیب شیمیایی این میوه بدین قرار است که :

* گلوکز یا لوولز ۹%-۷%

* اسید تانیک ۵.۰درصد (این ماده باعث گس شدن طعم میوه می شود)

* مواد معدنی ۱۲%

* مغز درکاشو علاوه بر طعم مطبوعی که دارد ، ۱۵% پروتئین و ۴۰% چربی هم دارد.

● شرایط آب وهوایی ومحیط کاشت :

همان طوری که ذکر گردید کاشو بومی مناطق گرمسیری است و طبعاً درمناطقی که دارای اینگونه آب وهوا باشد رشد خوبی دارد . درخت در بدترین وکم عمق ترین خاکها رویش دارد ومحصول میدهد ولی خاکهای عمیق ولیمونی باعث افزایش باردهی ورشد بهتر درخت میگردد .

● میوهٔ کاشو :

میوهٔ حقیقی دراین درخت محتوی مغز یعنی قسمت خوراکی میوه می باشد . میوه دارای قسمتی لوبیایی شکل ، و در انتها نسبتا طویل و متورم است که در داخل این برآمدگی مغز یا قسمت خوراکی میوه قرار دارد که پس ازرسیدن کامل میوه و برداشت بایستی مغز میوه را برای عرضه به بازار از پوست آن جدا بنمایند .

سه تاچهار هفته پس ازباز شدن گل وتشکیل میوه یعنی تلقیح گلهای ماده دم گل شروع به رشد کرده و ۳-۲ ماه بعد که میوهٔ حقیقی کاملا رسید رشد دم میوه نیز به حداکثر رسیده جسمی نرم وگوشتی با طعم کمی ترش که بسیار معطراست تولید می کند . این شبه میوه یا دم گل متورم و برای تهیهٔ یک نوع شراب و یا مصرف به صورت تازه خوری به عنوان میوه مورد استفاده قرار میگیرد . درموقع رسیدن کامل ، قطر دم میوه به ۵-۴ و طول آن به۱۰-۵ سانتیمتر می رسد و رنگ آن صورتی یا زرد می گردد .

مغز بادام هندی که دارای مقدار زیادی چربی می باشد خیلی زود تند و فاسد می گردد یعنی چربی آن درمجاورت اکسیژن هوا اکسید می شود . برای حمل این محصول به نقاط دوردست باید آنها را درجعبه های فلزی قابل نفوذبه هوا قرار دهند و پس از پرکردن جعبهٔ اول هوای داخل آنرا خارج نموده و به جای آن گاز دی اکسید کربن وارد کرده و درجعبه را مسدود نمایند ، بدین طریق می توان مغز کاشو را تا دو سال بدون اینکه فاسد شود ، نگاهداری کرد .

● ازدیاد درخت کاشو :

این درخت گرمسیری همیشه سبز حساس ، که عمدتا درهندوستان پرورش داده می شود ، معمولا با بذر تکثیر گردیده و برای انجام این عمل ۳-۲ عدد بذر ، مستقیما درباغ کاشته می شود (به علت اینکه انتقال نهال های جوان توام با اشکالاتی است از کشت آن درخزانه صرف نظر می نمایند) . بعد از رویش بذور یک عدد ازآنها را نگه داشته و بقیه را حذف می نمایند .

با اینکه بذرهای درخت هیچ نوع رکود بذری ندارند ، اما بذور راباید باقرار دادن درآب ، ازنظر وجود جنین مورد آزمایش قرار داد (بذور غوطه ور حذف می شوند) . جوانه زنی درمدت ۲۰-۱۵ روز صورت می گیرد .

همانطوری که گفته شد نهال ها قدرت انتقال ندارند و به همین جهت درحالتی که بخواهیم آنها را بعد از رویش به زمین اصلی انتقال داده و نسبت به کاشتشان اقدام کنیم ، ازگلدان های توربی استفاده می نمائیم ؛ بدین صورت که بذور را درگلدانهای توربی کاشته و در زمان انتقال توام با گلدان ، گیاهان جوان را هم در زمین اصلی می کاریم . بنابراین گلدان با نهال ها در داخل خاک قرار می گیرد ، و به مرور پوسیده و از بین می رود .

● کاشت درخت :

این درخت در دورهٔ جوانی رشد سریعی دارد ولی طول عمر آن کم است و حدود بیست سال زندگی می کند ، درحالی که درخت انبه و پسته که با بادام هندی در یک خانواده قرار دارند تا یکصد سال عمر می کنند .

بیشتر محصول کاشو از درختانی که در نامرغوب ترین اراضی و بطور وحشی و خودرو سبز شده اند ، جمع آوری می گردد . منتها باغهای کاشته شده هم نسبتا زیاد است و درختی که درزمین مرغوب کاشته شده و مورد مراقبت قرار می گیرد ، محصول بیشتری می دهد .

فاصلهٔ کاشت درخت کاشو در باغات دیم و اراضی نامرغوب درحدود ۱۸متر درهر جهت ، ودر اراضی زراعتی حاصلخیز با آبیاری ،۱۲ -۱۰متر می باشد .

* نکتــه :

نیاز درخت کاشو نسبت به گرده افشانی زیاد بوده ، و میزان دگرگشنی درآن کم است .