پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
نخستین اقدام، تلفن کردن به اورژانس پیش بیمارستانی( تلفن ۱۱۵) است، زیرا آن ها برای اندازه گیری قند خون و دادن اکسیژن به بیمار دارای امکانات لازم هستند.
نکته ی مهم بعدی، انتقال بیمار به مرکز درمانی است که دارای وسایل تشخیصی و درمانی کافی و لازم باشد تا بیمار نیازمند انتقال بین بیمارستانی نگردد، مثلا بیمارستان باید دارای دستگاه سی تی اسکن باشد.
بهتر است سنجش اشباع اکسیژن از طریق پایانه های متصل شونده به بند انتهایی انگشت، برای بیمار انجام شود. اگر این وسیله در دسترس نبود، یا اشباع اکسیژن کمتر از ۹۲ درصد بود، باید به بیمار اکسیژن داد.
بسیار دیده شده است که پرسنل اورژانس یا همراهان بیمار، فشار خون او را اندازه گیری می کنند و با دیدن اعداد بالا، سریعا فشار بیمار را پایین می آورند، در صورتی که علت فشار بالا در افراد مبتلا به سکته مغزی، جبران کاهش خون رسانی است. در این بیماران فشار درون مغز بالا می رود و خون رسانی در کل مغز کاهش می یابد. بدن برای جبران این مساله، با افزایش دادن فشار خون بر مقاومت موجود غلبه می کند. به همین دلیل، کاهش دادن فشار خون به این مکانیسم هوشمندانه ی بدن آسیب رسانده و مغز را درگیر کاهش خون رسانی شدید می کند.
استفاده از داروهای خود بیمار یا دارویی جدید نیز تا قبل از تایید تشخیص، ممنوع است.
برای تشخیص دقیق، بیمار نیازمند عکسبرداری از مغز به روش سی تی اسکن است. اگر در سی تی اسکن خون ریزی وجود نداشته باشد، آسپیرین برای جلوگیری از بروز لخته ی مجدد در عروق مغزی تجویز می شود.
بیمار به مصرف ۳۲۵ میلی گرم آسپیرین در روز نیاز دارد که از میزان مصرفی آسپیرین در سکته های قلبی بیشتر است.
بیماران دیابتی نیز نیازمند کنترل قند خون در محدوده ی طبیعی هستند.
در بیمارانی که دمای بدن شان بیشتر از ۵/۳۷ درجه سانتی گراد می شود، باید تب را کنترل کرد. افزایش دما با افزایش ناخوشی و مرگ بیمار همراه است.
در نظر داشته باشید تمام بیماران مبتلا به سکته مغزی مستعد بروز تشنج نیستند و نیازی به درمان با داروهای ضد تشنج ندارند، مگر این که تشنج در آن ها بروز کند یا خون ریزی مغزی داشته باشند. در این شرایط برای پیشگیری از بروز تشنج، اقدام به تجویز فنی توئین می کنند.
برای شروع غذا در این بیماران باید با رژیم مایعات شروع کرد. اگر پس از نوشیدن مایعات، علامتی از عدم تحمل غذا و بروز سرفه دیده نشد، می توان رژیم غذایی جامد را شروع کرد.
برای دادن آسپیرین می توان آن را با مربا مخلوط کرد و به بیمار داد تا قابل تحمل شود و برای بیمار، خطری در موقع بلع ایجاد نکند.
