چغندر (سلق)

چغندر و خواص دارویی آن

نام علمی  BEETS ، Beta vulgaris

گیاه شناسی

چغندر دو نوع می باشد یک نوع آن معمولی است برنگ بنفش تیره و یا قرمز است و نوع دیگر آن قند است برنگ زرد روشن می باشد، که بمقدار بسیار زیاد در نقاط مختلف دنیا برای استفاده از شکر آن کشت می شود.
چغندر خوب آن است که زیاد در خاک نمانده باشد و یا باصطلاح جوان باشد، زیرا چغندری که زیاد رسیده باشد سفت می شود. چغندر پیر معمولا گردنی باریک درد و شیارهایی روی آن بوجود می آید.

خواص داروئی:

برگ چغندر خواص درمانی بسیاری دارد؛
۱-بعنوان ملین و رفع یبوست بکار می رود.
۲-تقویت کننده کلیه است.
۳-درمان کننده التهاب مجاری ادرار است.
۴-بعنوان مصرف خارجی برای پانسمان زخم و درمان تاول مصرف می شود.
ّ چغندر مخلوط با آّ ب هویج دفع کننده سنگ کیسه صفرا نیز هست.
شربت چغندر بهترین نوشابه و تقویت کننده بدن و دافع سموم بدن است.

خواص آن از نظر احادیث:

بر ساحل بهشت روئیده است و در آن شفای دردهاست استخوان را کلفت می کند و گوشت می رویاند و برگ آن صالح است که غذای بیمار باشد؛ زیرا که در آن شفا است و دردی و دردسری ندارد خواب را برای بیمار آرام می کند اما باید از ریشه آن بپرهیزند زیرا سودا را زیاد می کند، آن ریشه جزام را از بن می کند و چیزی داخل شکم بیمار برسام ( آماس پرده های حجاب حاجز ) دارد نشده و همراه با گوشت گاو برای سفیدی ( ظاهرا سفیدی چشم ) مفید است.