مهمترین داروهایی که باعث ریزش مو می شوند و روش جایگزین کردن آنها

داروهایی که باعث ریزش مو می شوند طیف وسیعی دارند که مقدار تاثیر آنها در ریزش موها بستگی به دوز دارو، میزان مقاومت بدن شخص، تغذیه و سایر بیماری های زمینه شخص دارد. لازم به ذکر است که معمولا داروهای شیمیایی چنین عوارضی را ایجاد می کنند و در نود درصد مواقع چنانچه درمان های طبیعی، جایگزین داروهای شیمیایی شود، ریزش مو از بین خواهد رفت.

بنابراین درمان های طبیعی و سالم، بهترین جایگزین، برای داروهای شیمیایی هستند که عوارضی ایجاد نمی کنند.

مهم ترین داروهایی که باعث ریزش مو می شوند :

داروهای شیمی درمانی

بیماران مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی هستند دچار ریزش موی شدید می شوند.

داروهای ضد سرطان جزو داروهای بسیار مهاجم و قوی محسوب می شوند که تولد و تکثیر سلول های مو را مسدود می کنند. البته تمام داروها الزاما منجر به ریزش مو نمی شوند.

امروزه با پیشرفت علم داروهای جدیدی تولید شده اند که بیش از پیش روی تومورها متمرکز شده و آسیب کمتری به سلول های دیگر وارد می کنند. در این صورت، ریزش مو کمتر می شود. البته پوست سر برخی افراد در مقایسه با افراد دیگر حساسیت بیشتری نسبت به ترکیبات شیمیایی نشان می دهد و به همین دلیل تاثیر داروهای شیمی درمانی در افراد مختلف متفاوت است.

چرا این داروها باعث ریزش مو می شوند؟

سلول های سرطانی با سرعت زیادی تکثیر می شوند. از طرف دیگر تقسیم سلولی در مناطقی مانند پیاز مو نیز با سرعت بالایی انجام می شود.

داروهای شیمی درمانی به گونه ای ساخته شده اند که بیشترین تاثیر را روی سلول های پُرتکثیر داشته باشند.

در نتیجه در دوره ی شیمی درمانی، ریزش مو در سر و همچنین بدن با سرعت بالایی اتفاق می افتد.

خوشبختانه بعد از اتمام دوره ی شیمی درمانی موها مجددا رشد می کنند.

اما در برخی موارد که دارو برای نابودی برخی از تومورهای مغزی یا تومورهای مخچه به کار می رود، در یک تا دو درصد امکان رویش مجدد موها وجود ندارد. یا اینکه موهای رشد کرده کیفیت خوبی ندارند.

داروهایی که سبب ریزش مو می شوند

داروهای تیروئیدی مانند لووتیروکسین:

غده تیروئید مسئول ترشح هورمون هایی است که تجدید و رویش موها را کنترل می کند.

کم کاری یا پرکاری تیروئید می تواند باعث بر هم خوردن چرخه ی رویش مو شده و ریزش مو ایجاد کند.

افرادی که دچار مشکلات تیروئیدی هستند، اگر دارویشان (مانند لووتیروکسین) را با دوز مناسبی مصرف نکنند، در برخی موارد دچار ریزش مو می شوند.

برای مقابله با این مشکل، بیماران باید توصیه های پزشک معالج خود را جدی بگیرند.

ویتامین A :

دو داروی آسیتریتین و ایزوترتینوئین برای بیماری‌های آکنه و پسوریازیس کاربرد دارند. این دو دارو ـ که به خانواده رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A) تعلق دارند ـ می‌توانند باعث آسیب به موها شوند.

داروی آسیتریتین:

که برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود، می‌تواند به ریزش مو، تغییر رنگ یا حالت موها منجر شود.

داروی ایزوترتینوئین:

نیز برای رفع جوش‌های غرور جوانی تجویز می‌شود و مصرف دوز بالای آن به مدت بیش از شش ماه، می‌تواند باعث ریزش مو شود. خوشبختانه با قطع این داروها ریزش مو هم متوقف خواهد شد.

قرص سرترالین و زولپیدم :

سرترالین برای درمان وسواس فکری و بیماری های عصبی مصرف می شود.

زولپیدوم برای درمان کم خوابی و بی خوابی به کار می رود و آرامبخش است.

هر دوی این قرص ها باعث ریزش مو و اخلال در تغذیه پیاز مو می شوند که البته با قطع مصرف آنها ریزش موها نیز قطع خواهند شد.

داروهای ضد کلسترول و فشار خون و حتی داروهای ضد میگرن:

برخی از استاتین ها مانند پراواستاتین باعث بروز عوارض جانبی در پوست سر مانند بروز خارش یا ریزش مو می شوند.

ممکن است مصرف طولانی مدت داروهای ضدکلسترول و داروهای ضدفشارخون روی ساخت موها (کراتینی زاسیون) تاثیر منفی بگذارد.

در این صورت نیز موها قبل از ریزش، حساس و شکننده می شوند. افراد که دچار چنین وضعیتی می شوند بهتر است با پزشک معالج خود مشورت کنند تا تغییراتی در نوع داروی آنها داده شود.

در خصوص میگرن باید بگوییم این دردهای کمابیش فلج کننده، بیمار را مجبور به مصرف دارو می کند.

افرادی که مجبور هستند به مدت طولانی و حتی تمام عمر داروهای شیمیایی مصرف کنند بیشتر در معرض عوارض آنها روی موهایشان قرار می گیرند. متاسفانه گیاه درمانی هنوز در بین بسیاری از مردم غریبه ست، به آن اعتقادی ندارند و ترجیح می دهند تا آخر عمر داروهای شیمیایی استفاده کنند!

با مشورت با پزشکان متخصص گیاه درمانی  در سامانه مشاوره آنلاین ایزو ویزیت تغییراتی در داروهایتان بدهید و از بیماری خود رهایی یابید.

داروهای صرع موجب ریزش مو و برهم ریختگی آنها می شوند:

داروهایی که برای درمان مشکل صرع مصرف می شوند، بخصوص داروهای بر پایه سدیم والپروات، عوارضی مانند ریزش مو حتی تغییر در نوع و حالت طبیعی مو ایجاد می کنند. به عنوان مثال ممکن است موهای صاف تبدیل به موهای مجعد شوند. واقعیت این است که مکانیسم تاثیر سدیم والپروات در تغییر طبیعیت مو یا ریزش آنها هنوز به درستی مشخص نشده است.

برخی محققان معتقد هستند که این نوع داروها مواد مغذی مورد نیاز موها یعنی زینک، مس و منیزیم و غیره را از بین می برند و باعث ریزش مو می شوند. با قطع مصرف این داروها ریزش مو متوقف می شود. البته بیمار نباید به طور خودسرانه اقدام به قطع مصرف دارو کند و هر نوع تغییری در مصرف دارو یا تعویض آن باید تحت نظر پزشک معالج انجام شود.

داروهای ضد افسردگی:

مصرف برخی داروهای ضدافسردگی هم باعث ریزش مو می شود.

سیکل حیات مو با مصرف این داروها دچار اختلال شده و کوتاه می شود.
در واقع ریزش مو بعد از دو تا سه ماه از شروع مصرف داروهای ضدافسردگی کلید می خورد.

ریزش موی ایجاد شده در اثر مصرف این داروها با قطع مصرف دارو متوقف می شود و همه ی داروهای ضدافسردگی نیز چنین عوارضی ندارند. توصیه می کنیم افراد بدون تجویز پزشک اقدام به مصرف خودسرانه ی این داروها نکنند، چون عوارضی بیش از ریزش مو ایجاد می کنند.

داروهای ضد بارداری:

قرص های ضد بارداری تغییراتی در موها ایجاد می کنند. در واقع موی خانم ها نسبت به تغییرات هورمونی بسیار حساس است.

بنابراین در دوران نوجوانی، بعد از زایمان و یائسگی به دلیل تغییرات هورمونی زیاد دچار ریزش مو می شوند.

تاثیر قرص ها در خانم های مختلف متفاوت است و همه چیز به قرص مصرفی بستگی دارد.

قرص های خوراکی پروژسترون و استروژن مانند یاسمین روی موها تاثیر مثبتی دارند.

اما ممکن است یک ترکیب پروژسترونی دیگر با تاثیر آندروژنی (هورمون مردانه) ریزش مو ایجاد کند.

اینترفرون برای درمان هپاتیت C :

داروی اینترفرون در یک دوره طولانی برای درمان بیماری‌هایی مانند هپاتیت C تجویز می‌شود که گاهی اثرات منفی و مخربی روی موها می‌گذارد.

این دارو معمولا باعث ریزش مو می‌شود و می‌تواند رنگ یا بافت موها را تغییر دهد.

همینطور می‌تواند باعث وز شدن موها شود. البته باید گفت اثرات جانبی و مخرب این دارو به اندازه داروهای شیمی ‌درمانی نیست اما بهتر است بیمار درباره عوارض آن اطلاعات کافی داشته باشد. به عقیده متخصصان پوست و مو مصرف اینترفرون برای درمان سرطان پوستی ملانوم یا سرطان کلیه متاستاز داده، همان اثرات مخرب را روی موها می‌گذارد.

شامپوها و داروهای حاوی ماینوکسیدیل:

ماینوکسیدیل در لیست داروهایی که باعث ریزش مو می شوند جزو اولین هاست، گرچه که در طب نوین، از این دارو برای درمان ریزش مو استفاده می شود! طبق گزارشات، مصرف کنندگان رشد موها را فقط در اوایل مصرف این محلول شاهد بوده اند اما پس از حدود ۶ ماه استفاده مداوم، ریزش موها بسیار شدیدتر از قبل شده و مجدد عود میکند. شدت ریزش مو پس از مصرف مداوم ماینوکسیدیل به حدی خواهد بود که موهای قبل از مصرف این محلول هم خواهند ریخت.

و شخص مصرف کننده در صورتیکه نخواهد شاهد ریزش موهای خود باشد بایست مادام العمر از ماینوکسیدیل استفاده کند.

برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره ماینوکسیدیل مقاله ذیل را مطالعه کنید:

همه چیز درباره درمان ریزش مو با ماینوکسیدیل، عوارض و مزایا

شامپوهای کنترل کننده ریزش مو بدون ماینوکسیدیل

متاسفانه بسیاری از شامپوهایی که در حال حاضر با عنوان ضد ریزش مو به بازار عرضه میشوند، حاوی ماینوکسیدیل میباشند.

این ماده همان طور که قبلا به آن اشاره شد در صدر لیست داروهایی که باعث ریزش مو می شوند قرار میگیرد!

بسیاری از آنها به دلیل عوارضی که ماینوکسیدیل برای مصرف کننده ایجاد میکند نامی از ماینوکسیدیل بر روی محصول نمیبرند.

در لینک ذیل یک شامپوی گیاهی کنترل کننده ریزش مو و فاقد ماینوکسیدیل را معرفی خواهیم کرد.

برای آشنایی با ترکیبات و خواص آن، روی عکس زیر کلیک کنید.

شامپو هفت گیاه آتو (کنترل کننده ریزش مو)

این محصول سعی کرده تا با استفاده از خواص عصاره های گیاهی و ترکیبات پایه طبیعی ریزش مو را کنترل کند.

مهمترین داروهایی که باعث ریزش مو می شوند :

• داروهایی که باعث ریزش مو می شوند و برای درمان افسردگی از آنها استفاده می شود: کلومی پرامین، آموکساپین، پاروکستین، آمی‌تریپتیلین و فلوکستین.
• داروهای ضدانعقاد خون: تیوکلومارول، هپارین (در دوز بالا) و وارفارین.
• داروهای ضدفشارخون: متیل دوپا، کاپتوپریل (بندرت)، کلونیدین و انالاپریل.
• داروهای ضدالتهاب: کلشی ‌سین (داروی ضدنقرس).
• داروهای ضدتشنج: والپیروئیک اسید (دپاکین) و والپرومید (دپامید).
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی که برای درمان درد و روماتیسم استفاده می‌شود: ناپروکسن و سولینداک (بندرت).
• داروهای مسدودکننده گیرنده‌های بتا: پروپرانولول، آتنولول، بیزوپرولول و نادولول.
• داروی لیتیوم (تثبیت کننده خلق).
• داروهای ضدروماتیسم: آلوکریزین.
• داروهای ضدمالاریا: مفلوکین (بندرت).
• داروهایی که برای درمان آکنه استفاده می گردند (نظیر آکوتان)
• داروهایی که در بیماری های خونی استفاده می گردند (نظیر وارفارین، هپارین)
• داروهایی که باعث ریزش مو می شوند و در بیماری های قلبی استفاده می گردند (نظیر آتنولول، پروپرانولول، متوپرولول)
• داروهایی که برای درمان چربی خون استفاده می گردند (نظیر کلوفیبرات و جم فیبروزیل)
• داروهایی که برای صرع استفاده می شوند (نظیر تری متادیون)
• داروهای ضد اولسر اثنی عشر (نظیر سایمتیدین و رانیتیدین)
• داروهای ضد التهاب (نظیر ناپروکسن، سولینداک و ایندومتاسین)

داروهایی که باعث ریزش مو می شوند و در کاهش وزن از آنها استفاده می گردد:

سیبوترامین، اورلیستات ( زنیکال یا ونوستات )، سیبوترامین ( ریداکتیل یا مریدیلا )، ریمونابانت ( آکومپلیا )، متفورمین، اگزنتاید، پرامیلاتید، شیمی درمانی و داروهایی که باعث ریزش مو می شوند: آدریامایسین، سیکلوفسفامید، داکتینیمایسین، دانوبلاستینا (Daunorubicin HCl)، دوکسوروبیسین Doxorubicin، متوترکسات Methotrexate، بسته لیتوسل، تاموکسیفن، توپوتکان، وینورلبین، کربوپلاتین(Carboplatin) ، اتوپوزاید (Etoposide)، فلوئوروراسیل (Fluorouracil – ۵-FU)، هولوکسان (Ifosfamide)، ایرینوتکان (Irinotecan Hydrochloride) اگر درمان های شیمیایی تاثیرات منفی از جمله ریزش مو روی بدن شما داشته و مایل به درمان بیماری خود با استفاده از گیاهان دارویی توسط پزشکان کار آزموده هستید به سایت ایزو ویزیت مراجعه کنید.