پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
تعریف بیماری :
فرو رفتن ناخن پا در گوشت(toenail ingrown) عبارت است از وضعیتی که در آن لبه تیز ناخن در گوشت یکی از انگشتان پا (معمولاً شست) فرو می رود.
علایم شایع :
درد، حساسیت به لمس، قرمزی، تورم و گرمی در انگشتان پا در جایی که لبه تیز ناخن در چین بافتی اطراف فرو رفته است.
وقتی بافت اطراف ناخن ملتهب گردد، معمولاً در ناحیه آسیب دیده عفونت ایجاد می‌شود.
علل :
فرو رفتن ناخن پا در انگشت احتمالاً با یکی از وضعیت زیر همراه است:
شکل ناخن بیش از حد طبیعی دارای انحنا باشد.
ناخن پا بیش از حد کوتاه شود، به طوری که بافت بتواند روی آن فشار بیاورد.
فرد در زمان ابتلا به این بیماری، در فعالیت هایی شرکت کند که که مستلزم توقف‌های ناگهانی باشد («گیرکردن انگشت پا»).
عوامل تشدید کننده بیماری :
هر یک از شرایطی که به عنوان علت ذکر شده است.
پیشگیری :
کفش‌های مناسب و جادار بپوشید.
ناخن‌های پا را با دقت کوتاه کنید، به ویژه افراد مبتلا به دیابت شیرین یا بیماری عروق محیطی باید در کوتاه کردن ناخن‌های پا دقت کنند. در این اختلالات، به خاطر جریان خون مختل پا، آسیب به پا خطرناک است.
عواقب مورد انتظار
با درمان، قابل علاج است. آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی معمولاً علایم عفونت را ظرف یک هفته تسکین می‌دهند. گاهی بخشی ازناخن یا تمامی آن با جراحی برداشته می‌شود و بستر ناخن تراشیده می‌شود و لذا این مشکل عود نخواهد کرد.
ناخن باید دوباره رشد کند، ولی احتمالاً مثل قبل نخواهد شد.
عوارض احتمالی :
عفونت مزمن که بدون جراحی قابل علاج نیست.
درمان :
جراحی برای برداشتن ناخن در موارد شدید یا عودکننده. قبل یا بعد از جراحی، درمان‌های خانگی زیر مناسب هستند:
از پوشش‌های مرطوب استفاده کنید.
با قرار دادن یک تکه کوچک کتان در زیر ناخن، در اطراف لبه‌ها، گوشه‌های ناخن را از بافت ملتهب اطراف آزاد کنید. بافت ملتهب را در برابر آسیب‌های بیشتر حفاظت کنید.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
به محض بهبود علایم، فعالیت های طبیعی خود را از سر بگیرید. ممکن است لازم باشد تا زمان بهبودی انگشت پا، از کفش جلو باز استفاده کنید.
رژیم غذایی خاصی ندارد.
