بی اختیاری ادرار و راهکارهای درمان آن

هر آنچه باید از علل و راههای درمان بی اختیاری ادرار در زنان بدانید

بی اختیاری ادرار و از دست دادن کنترل مثانه،یک مشکل رایج و شرم آور است. زمانی که سرفه یا عطسه می کنید، شدت آن اتفاق باعث چکه و نشت ادرار می شود و شما به موقع به دستشویی نمی رسید. اغلب این اتفاق در افراد مسن می افتد و نتیجه اجتناب ناپذیر پیری است.

اگر بی اختیاری ادرار بر فعالیت های روزانه شما تاثیر می گذارد، به پزشک خود مراجعه کنید.برای اغلب افراد، تغییر سبک زندگی ساده و یا درمان پزشکی می تواند باعث بهبود یا توقف بی اختیاری ادراری شود.

علایم بی اختیاری ادرار:

بسیاری از مردم گهگاه، نشتی خفیف ادراری را تجربه می کنند. اما در برخی دیگر ممکن است این مقدار کمی بیشتر باشد.

انواع بی اختیاری ادراری:

• بی اختیاری فشاری:

زمانی که بر روی مثانه تان با سرفه، عطسه، خندیدن، ورزش یا بلند کردن چیز سنگین فشار وارد شود، ادرار نشت می کند.

• بی اختیاری اضطراری:

یک نیاز شدید و ناگهانی برای ادرار کردن و ریختن غیر ارادی ادرار. شما ممکن است زیاد نیاز به ادرار کردن داشته باشید، از جمله در طول شب. بی اختیاری اضطراری ممکن است ناشی از مشکلات کوچکی مثل عفونت، یا شرایط جدی تر از جمله اختلال عصبی یا دیابت باشد.

• بی اختیاری بیش از حد:

به دلیل اینکه مثانه به طور کامل خالی نمی شود، اغلب یا مداوم چکه کردن ادرار را تجربه می کنید.

• بی اختیاری عمل کردی:

اختلال جسمی یا روانی نمی گذارد به موقع به دستشویی بروید. برای مثال، اگر ورم مفاصل شدید داشته باشید، ممکن است به اندازه کافی نتوانید سریع دکمه های شلوار خود را باز کنید.

• بی اختیاری مخلوط:

شما بیش از یک نوع بی اختیاری ادراری را تجربه می کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

ممکن است برای صحبت کردن با پزشکتان در مورد بی اختیاریتان احساس خوبی نداشته باشد اما اگر بی اختیاریتان مکرر است یا بر کیفیت زندگی شما تاثیر می گذارد، بسیار مهم است که به دنبال توصیه پزشکی باشید، زیرا بی اختیاری ادراری ممکن است:

• یک وضعیت و مشکل جدی تری را نشان دهد.
• فعالیت های شما و تعاملات اجتماعی تان را محدود کند.
• به خطر افتادن بزرگسالان مسن تر در هنگامی که به توالت می روند را افزایش دهد.

علل بی اختیاری ادرار:

• بی اختیاری ادراری یک بیماری نیست، بلکه نشانه ای از بیماری است.
• می تواند ناشی از عادات روزمره، مشکلات پزشکی و یا مشکلات جسمی باشد.
• یک ارزیابی کامل توسط پزشک می تواند به تعیین پشت پرده بی اختیاری کمک کند.

علل بی اختیاری ادراری موقت:

نوشیدنی ها، غذاها و داروهای خاصی می توانند مانند دیورتیک ها عمل کنند – مثانه تان را تحریک کرده و میزان ادرار شما را افزایش دهند.

آن ها شامل موارد زیر هستند:

• الکل
• کافئین
• نوشیدنی های کربوناته و آب گازدار
• شیرین کننده های مصنوعی
• شکلات
• فلفل قرمز
• غذاهایی که ادویه، قند یا اسید بسیار بالایی دارند، به خصوص مرکبات
• داروهای فشار خون ، مسکن و شل کننده های ماهیچه
• مقدار زیاد ویتامین C

مشکلات پزشکی که موجب بی اختیاری ادرار می شوند

بی اختیاری ادراری ممکن است ناشی از یک مشکل پزشکی قابل درمان باشد، مانند:

عفونت دستگاه ادراری:

عفونت می تواند مثانه تان را تحریک کند و باعث شود که فشار بیشتری برای ادرار کردن و گاهی بی اختیاری داشته باشید.

یبوست:

راست روده در نزدیکی مثانه قرار دارد و بسیاری از اعصاب را با هم به اشتراک دارند.

مدفوع سفت و فشرده در راست روده، باعث می شود این اعصاب بیش فعال شوند و فرکانس ادرار را افزایش دهند.

علل بی اختیاری ادرار مداوم:

بی اختیاری ادراری می تواند ناشی از بیماری مزمن یا مشکلات جسمی و یا تغییراتی خاص باشد، از جمله:

• بارداری:

تغییرات هورمونی و افزایش وزن جنین می تواند منجر به بی اختیاری فشاری شود.

• زایمان:

زایمان طبیعی می تواند ماهیچه های مورد نیاز برای کنترل مثانه را ضعیف کند و همچنین به اعصاب مثانه و بافت حمایتی آسیب برساند که منجر به افت (پرولاپس) کف لگن می شود. با پرولاپس، مثانه، رحم، مقعد و یا روده کوچک می تواند از وضعیت عادی خارج شوند و به واژن نزدیک شوند. چنین جلوافتادگی هایی می تواند با بی اختیاری در ارتباط باشد.

عواملی که موجب بی اختیاری ادرار در زنان و مردان می شوند

• تغییرات به همراه سن:

پیش از این هم در بخش سلامت نمناک خواندید که پیری ماهیچه مثانه می تواند توانایی مثانه را برای نگهداری ادرار کاهش دهد.

هم چنین غیر ارادی شدن مثانه با پیر شدن بیشتر می شود.

• یائسگی:

بعد از یائسگی، زنان استروژن کمتری تولید می کنند، هورمونی که به حفظ پوشش مثانه و مجرای پیشاب کمک می کند.

برخی از این بافت ها بی اختیاری را تشدید می کنند.

• هیسترکتومی:

در زنان، مثانه و رحم توسط ماهیچه ها و رباط های یکسانی مورد حمایت قرار می گیرند.

هر جراحی مربوط به سیستم تولید مثل زن، مثل برداشتن رحم، ممکن است بر ماهیچه های کف لگن تاثیر بگذارد که می تواند منجر به بی اختیاری می شود.

• بزرگ شدن پروستات:

به خصوص در مردان مسن، بی اختیاری اغلب ناشی از بزرگ شدن غده پروستات است، شرایطی که به عنوان هیپرپلازی بی خطر شناخته می شود.

علت بی اختیاری ادرار در زن ها و مرد ها

• سرطان پروستات:

در مردان، بی اختیاری استرسی یا بی اختیاری اضطراری می تواند با سرطان پروستات ایجاد شود.

اما اغلب، بی اختیاری عارضه جانبی درمان سرطان پروستات است.

• گرفتگی:

وجود تومور در هر جایی در امتداد مجرای ادرار می تواند جریان نرمال ادرار را مسدود کند که منجر به بی اختیاری بیش از حد می شود. سنگ هایی مثل سنگ مثانه و توده های سنگ مانندی که در مثانه ایجاد می شوند – گاهی اوقات باعث نشت ادرار می شوند.

• اختلالات عصبی:

اسکلروز چندگانه، بیماری پارکینسون، سکته مغزی، تومور مغزی یا آسیب نخاعی می تواند با علایم عصبی که در کنترل مثانه شرکت دارند تداخل پیدا کند و باعث بی اختیاری ادراری می شود.

عوامل خطر بی اختیاری ادرار:

عواملی که ریسک ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش می دهند، عبارتند از:

• جنسیت:

به احتمال زیاد زنان دچار بی اختیاری استرسی بیشتری می شوند. بارداری، زایمان، یائسگی و بدن طبیعی زنانه باعث این تفاوت می شوند. با این حال، مردانی که مشکلات غدد پروستاتی دارند، در معرض خطر بسیاری برای بی اختیاری ادراری قرار دارند.

• اضافه وزن:

وزن اضافی فشاری را روی مثانه و ماهیچه های اطرافش می آورد، آن ها را تضعیف می کند و به ادرار اجازه می دهد تا زمانی که سرفه یا عطسه می کنید تخلیه شود.

• سیگار کشیدن:

مصرف دخانیات می تواند خطر بی اختیاری ادراری را افزایش دهد.

چه عاملی موجب بی اختیاری ادرار می شود؟

سابقه خانوادگی:

اگر یکی از اعضای خانواده دارای بی اختیاری ادراری، به خصوص بی اختیاری اضطراری باشد، ریسک ابتلا به این بیماری بیشتر است.

بیماری های دیگر:

بیماری های عصبی یا دیابت می توانند ریسک بی اختیاری را افزایش دهند.

مشکلات بی اختیاری ادرار:

مشکلات مربوط به بی اختیاری ادراری شامل این موارد است:

مشکلات پوستی:

عفونت پوستی، جوش و زخم می تواند از پوست به طور مداوم مرطوب ایجاد شود.

عفونت دستگاه ادراری:

بی اختیاری ریسک ابتلا به عفونت های مکرر مجاری ادراری را افزایش می دهد.

تاثیرات بر زندگی شخصی:

بی اختیاری ادرار می تواند بر روابط اجتماعی، کار و روابط شخصی شما تاثیر بگذارد.

پیش گیری از بی اختیاری ادرار:

بی اختیاری ادرار همیشه قابل پیش گیری است با این حال، برای کمک به کاهش ریسک خود این کارها را انجام دهید:

• حفظ وزن سالم.
• تمرینات کف لگن.
• از محرک های مثانه ای، مانند کافئین، الکل و غذاهای اسیدی اجتناب کنید.
• فیبر بیشتری بخورید که می تواند از یبوست جلوگیری کند، بنا به علت های بی اختیاری ادراری.
• سیگار را ترک کنید.

برای کمک به بی اختیاری ادرار به چه نوع پزشک یا پرستاری باید مراجعه کرد؟

اگر بی اختیاری ادراری دارید، می توانید با پزشک مراقبت های اولیه خود، OB / gyn و یا یک پرستار متخصص، قرار ملاقات بگذارید. پزشک یا پرستار با شما کار خواهند کرد تا بی اختیاری ادراری را درمان کرده یا اگر به درمان متفاوتی نیاز دارید، به متخصص مراجعه کنید. متخصص ممکن است اورولوژیست باشد که مشکلات ادراری را در مردان و زنان درمان می کند.

شما همچنین ممکن است نیاز به مراجعه به متخصص مغز و اعصاب داشته باشید، کسی که آموزش خاصی در سیستم ادراری زن دارد یا نیاز به متخصص کف لگن داشته باشید، یک نوع درمانگر فیزیکی که با شما کار خواهد کرد تا ماهیچه های کف لگن تان که از دستگاه ادرار پشتیبانی می کنند را تقویت کنید.

بی اختیاری ادراری چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک یا پرستار از شما در مورد علائم و تاریخچه پزشکی تان سوالاتی خواهند پرسید، از جمله:

1. چه مدت یکبار مثانه تان را خالی می کنید.
2. چگونه و چه هنگامی نشتی ادرار دارید.
3. چه مقدار از ادرار شما نشت می کند.
4. چه زمانی علائم شما شروع شده است.
5. چه دارویی می خورید.
6. آیا تا به حال باردار شده اید و تجربه زایمان شما چگونه بوده است.

پزشک یا پرستار شما تست های فیزیکی انجام می دهند تا به دنبال نشانه هایی از مشکلات سلامتی در شما باشند که بی اختیاری را تشدید می کند.

پزشک یا پرستار شما نیز ممکن است چنین کارهایی را انجام دهند:

• آزمایش ادرار:

بعد از اینکه یک فنجان ادرار را پر کردید، پزشک یا پرستار ادرارتان را به آزمایشگاه خواهند فرستاد.در آزمایشگاه، ادرار شما برای عفونت و یا علل دیگر بی اختیاری چک خواهد شد.

• سونوگرافی:

پزشک از خارج از شکم تان، از کلیه ها، مثانه و مجرای پیشاب عکس هایی خواهد گرفت. او به دنبال هر چیز غیرعادی است که باعث بی اختیاری ادراری می شود.

• آزمایش فشار مثانه:

در طی این تست، شما سرفه خواهید کرد و یا این که در حین زایمان به عنوان پزشک خود به دنبال از دست دادن ادرار خواهید رفت.

آزمایش هایی بی اختیاری ادرار را تشخیص می دهند

سیستوسکوپی:

پزشک یک لوله نازک با یک دوربین کوچک در مجرای پیشاب و مثانه تان قرار می دهد تا به دنبال بافت های آسیب دیده باشد. بسته به نوع سیستوسکوپی که نیاز دارید، پزشک ممکن است از دارو برای بی حس کردن پوست و اندام های ادرار شما در حالی که هنوز بیدار هستید، استفاده کند، یا ممکن است به طور کامل بی هوش شوید.

اورودینامیک:

پزشک شما لوله نازکی را به مثانه وارد می کند و مثانه تان را با آب پر می کند. این به پزشک شما اجازه می دهد تا فشار در مثانه تان را اندازه گیری کند و ببیند که مثانه تان جا دارد و می تواند نگه دارد.

پزشک یا پرستار ممکن است از شما بخواهند به مدت ۲ تا ۳ روز یک دفتر یادداشت روزانه داشته باشید تا زمانی که مثانه تان را خالی می کنید یا نشتی ادرار دارید را در آن بنویسید. این دفتر می تواند به پزشک یا پرستار کمک کند تا الگوهای بی اختیاریتان را مشاهده کند که سرنخ هایی درباره علت ممکن و درمانی که ممکن است برایتان کارساز باشد را ارائه دهد.

چگونه می توان از بروز و پیشرفت بی اختیاری ادراری جلوگیری کرد؟

اگرچه شما نمی توانید همیشه از بی اختیاری ادراری جلوگیری کنید، اما می توانید برای کاهش ریسک خود اقدام های لازم را انجام دهید:

انجام تمرینات روزانه کگل:

هر روز به خصوص در دوران بارداری و بعد از صحبت با پزشک، پرستار و یا ماما تمرین کنید.

رسیدن و ماندن در یک وزن سالم:

اگر دچار اضافه وزن هستید وزنتان را با رژیم و ورزش کاهش دهید و سعی کنید در همان وضعیت باقی بماند.

درمان های غیرجراحی برای بی اختیاری اضطراری چیست؟

اگر گام هایی که می توانید در خانه برداریدمفید نبود، پزشک ممکن است یک یا چند درمان زیر را پیشنهاد کند:

دارو:

داروهایی که بی اختیاری اضطراری را درمان می کنند، به شل کردن ماهیچه مثانه کمک می کنند و میزان ادرار شما را افزایش می دهند.عوارض جانبی رایج این داروها؛ یبوست و خشکی چشم ها و دهان است.

بوتاکس:

تزریق بوتاکس در مثانه می تواند کمک کند اگر درمان دیگری کارساز نباشد. بوتاکس به آرامش مثانه کمک می کند و میزان ادرار شما را افزایش می دهد. ممکن است شما نیاز داشته باشید که هر ۳ ماه یک بار تزریق بوتاکسرا انجام دهید.

بی اختیاری ادرار را چگونه درمان می کنند؟

تحریک عصبی:

این درمان از پالس های الکتریکی ملایمی برای تحریک اعصاب در مثانه استفاده می کند. پالس ها می توانند جریان خون را به مثانه افزایش دهند و ماهیچه ها را تقویت کنند که به کنترل مثانه کمک می کنند. در مورد انواع مختلف تحریک عصبی با پزشک خود صحبت کنید.

بیوفیدبک:

بیوفیدبک به شما کمک می کند ببینید چگونه مثانه تان بر روی یک صفحه جواب می دهد. یک درمانگر، یک تکه الکتریکی را بر روی پوست مثانه و ماهیچه های رحمتان قرار می دهد. یک سیم متصل به چسب به یک صفحه متصل است. شما و درمانگر می توانید صفحه نمایش را تماشا کنید تا ببینید چه زمانی این ماهیچه ها منقبض می شوند و می توانید یاد بگیرید که آن ها را کنترل کنید.

درمان بی اختیاری ادرار با جراحی

اگر بی اختیاری اضطراری شدیدی داشته باشید، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند تا میزان ادرار را افزایش دهد و یا مثانه تان را پاک کند. برداشتن مثانه یک عمل جراحی جدی است و تنها زمانی پیشنهاد می شود که هیچ درمان دیگری کارساز نباشد و کیفیت زندگی شما به طور جدی تحت تاثیر قرار گرفته باشد.

اگر بی اختیاری ادراری داشته باشم، آیا باید آب کمتری بنوشم؟

خیر. بسیاری از افرادی که دارای بی اختیاری ادراری هستند، فکر می کنند که باید کم تر بنوشند تا میزان ادرارشان را کاهش دهند. اما شما به مایعات، به خصوص آب، برای سلامتی نیاز دارید. (اما کافئین می تواند مثانه را تحریک کرده یا فشار دهد و بی اختیاری ادراری را بدتر کند)

زنان از طریق مواد غذایی و نوشیدنی ها نیاز دارند که ۹۱ اونس (حدود ۱۱ فنجان) مایعات در روز مصرف کنند. استفاده از مایعات به اندازه کافی به سالم نگه داشتن کلیه ها و مثانه کمک می کند و از عفونت مجاری ادراری جلوگیری می کند که باعث می شود بی اختیاری ادراری بدتر شود.

بعد از پیری, افراد کم تر آب کافی مصرف می کنند و آن ها را در معرض خطر کم آبی و شرایطی قرار می دهند که بی اختیاری ادرارشان را بدتر می کند.

چه اقداماتی را می توانم برای درمان بی اختیاری ادراری در خانه انجام دهم؟

1. پزشک یا پرستار شما می تواند برخی کارهایی را پیشنهاد دهد که می توانید در خانه انجام دهید تا بی اختیاری ادرارتان را درمان کنید.
2. برخی افراد فکر نمی کنند که چنین اقداماتی می تواند بی اختیاری ادراری را درمان کنند.
3. اما برای بسیاری از زنان, این مراحل بی اختیاری ادراری را کاملاً بهبود می بخشد یا نشت ادرار را کم می کنند.
4. این مراحل شامل این مواردی هستند که در ادامه بخش سلامت نمناک خواهیم گفت :
5. مثانه تان را آموزش دهید:
6. شما به کنترل پنوماتیک مثانه بیش از حد فعال و یا بی اختیاری از طریق رفتن به دستشویی در زمان تعیین شده کمک کنید.
7. با پی گیری این که هر روز هر چندوقت یکبار به دستشویی می روید, شروع کنید.
8. سپس حدود ۱۵ دقیقه بین دستشویی رفتن ها اضافه کنید.
9. هر بار ادرار کنید, حتی اگر نیاز به رفتن و فشاری نداشته باشید.
10. با افزایش تدریجی زمان بین رفتن هایتان, مثانه یاد می گیرد که ادرار بیشتری را نگه دارد.

بی اختیاری ادرار را چگونه درمان کنیم؟

عادات غذایی خود را تغییر دهید:

نوشیدنی های حاوی کافئین, کربناتاسیون, یا الکل می توانند نشت مثانه یا بی اختیاری ادراری را بدتر کند.

پزشک می تواند پیشنهاد کند که از نوشیدن این نوشیدنی ها برای مدتی خودداری کنید تا ببینید آیا این نوشیدنی به شما کمک می کند یا خیر.

ترک سیگار:

سیگار کشیدن می تواند مشکلات سلامتی زیادی از جمله بی اختیاری ادراری داشته باشد.

درمان یبوست:

پزشک شما ممکن است توصیه کند که شما فیبر بیشتری می خورید چون یبوست می تواند بی اختیاری ادراری را بدتر کند.

همچنین می توانید در حالیکه در مراحل درمان بی اختیاری ادرار هستید، از پد استفاده کنید.

تمرینات کگل چیست که برای درمان بی اختیاری ادرار توصیه می شود؟

تمرین های کگل که به آن تمرین عضلات کف لگن نیز می گویند, برای کمک به پیش گیری یا کاهش بی اختیاری استرسی ادرار کمک می کند. ماهیچه های کف لگن شما رحم, مثانه, روده کوچک و راست روده را پشتیبانی می کنند. از هر ده نفر، چهار نفر از زنان پس از امتحان این کار, علایمشان بهبود می یابند.

این کار می تواند روزانه انجام شود و به ویژه در دوران بارداری مفید است. آن ها می توانند به جلوگیری از تضعیف عضلات کف لگن کمک کنند که اغلب در دوران بارداری و زایمان اتفاق می افتد.

ماهیچه های کف لگن ممکن است با سن و فعالیت بدنی کم تر ضعیف شوند.

برخی از زنان علائم ادراری دارند، زیرا عضلات کف لگن همیشه سفت هستند.

در این شرایط تمرینات کگل به علائم ادراری شما کمک نمی کند و ممکن است باعث مشکلات بیشتری شود. پیش از انجام تمرینات ورزشی, با پزشک خود یا پرستار خود صحبت کنید.

چطور می توانم ورزش کگل را برای بی اختیاری ادرار انجام دهم؟

• دراز بکشید.
• یادگیری نحوه عملکرد صحیح کگل در حین دراز کشیدن آسان تر است.
• ماهیچه های ناحیه تناسلیتان را فشار دهید، انگار که سعی دارید جریان ادرار یا گاز معده را متوقف کنید.
• سعی کنید ماهیچه های شکم و یا پاهای خود را همزمان فشار ندهید. سعی کنید فقط ماهیچه های لگن را فشار دهید.
• مراقب باشید که شکم، پاها و یا باسن خود را سفت نکنید (چون در آن زمان شما از ماهیچه های کف لگن تان استفاده نخواهید کرد).

چگونگی انجام کگل برای رفع بی اختیاری ادرار

آرام شوید.

دوباره ماهیچه ها را فشار دهید و ۳ ثانیه نگه دارید. سپس برای ۳ ثانیه استراحت کنید. در روز ۳ ست ۱۰ تایی انجام دهید.

کگل را می توان در هر جایی تمرین کرد. زمانی که ماهیچه های شما قوی تر شدند، سعی کنید در هنگام نشستن یا ایستادن هم تمرین کنید. شما می توانید این تمرین ها را در هر زمانی انجام دهید، از جمله نشستن پشت میز یا در ماشین، انتظار در صف، یا خوردن غذا.

در زمانی که ادرار می کنید این ورزش را انجام ندهید.

اینکار می تواند ماهیچه های کف لگن شما را در طول زمان تضعیف کند.

اگر با انجام این ورزش ناراحت می شوید و یا مطمئن نیستید برای شما مناسب باشد، پزشک یا پرستار هم می تواند به شما یاد دهد که چطور این کار را انجام دهید.

چند وقت بعد از شروع تمرینات کگل بی اختیاری ادرار بهتر می شود؟

ممکن است ۴ تا ۶ هفته طول بکشد تا بهبودی در شما دیده شود. تمرینات ورزشی برای هر فرد متفاوت عمل می کنند. ممکن است علائم شما به طور کامل از بین بروند یا ممکن است متوجه بهبودی در علائم خود شوید اما هنوز کمی نشتی دارید و یا ممکن است هیچ پیشرفتی نداشته باشید.

اما حتی اگر علائم شما بهتر نشد، تمرینات کگل می تواند به پیش گیری از بدتر شدن بی اختیاری شما کمک کند. ممکن است نیاز داشته باشید که تمرینات کگل خود را تا آخر عمرتان ادامه دهید. حتی اگر علائم بیماری شما بهبود یابد، بی اختیاری ادراری می تواند برگردد اگر شما تمرینات کگل را متوقف کنید.

چرا بی اختیاری ادراری بیشتر زنان را تحت تاثیر قرار می دهد؟

زنان دارای رویدادهای سلامتی منحصر به فردی نظیر بارداری، زایمان و یائسگی هستند که می توانند بر دستگاه ادراری و ماهیچه های اطرافش تاثیر بگذارد. ماهیچه های کف لگن که مثانه، مجرای پیشاب، رحم را پشتیبانی می کنند، و روده ها ممکن است ضعیف تر یا آسیب دیده باشند.

هنگامی که ماهیچه هایی که از دستگاه ادراری پشتیبانی می کنند ضعیف هستند، ماهیچه های دستگاه ادرار باید سخت تر کار کنند تا ادرار شما آماده ادرار باشند. این فشار یا فشار اضافی بر مثانه و مجرای پیشاب می تواند موجب بی اختیاری ادراری یا نشتی شود.

همچنین مجرای پیشاب زن کوتاه تر از مجرای پیشاب مرد است. هر گونه ضعف یا آسیب به مجرای پیشاب در یک زن به احتمال بیشتری باعث بی اختیاری ادراری در آنها می شود. به این دلیل است که ماهیچه کمتری وجود دارد که ادرار را تا زمانی که آماده ادرار باشند، نگه دارد.

بارداری چگونه باعث بی اختیاری ادرار می شود؟

بسیاری از زنان باردار در دوران بارداری بی اختیاری ادرار دارند. در دوران بارداری, همانطور که نوزاد متولد نشده شما رشد می کند, او به مثانه, میزراه و عضلات کف لگن خود فشار می آورد. در طول زمان, این فشار ممکن است ماهیچه های کف لگن را تضعیف کرده و منجر به نشت یا مشکلات ادرار شود. بیشتر مشکلات کنترل مثانه در دوران بارداری پس از زایمان, زمانی که ماهیچه ها زمانی برای درمان داشته باشند, از بین می رود. اگر هفته ها پس از زایمان هنوز مشکلات مثانه ای دارید, با پزشک, پرستار و یا مامای خود صحبت کنید.

راه هایی برای جلوگیری از نشت ادرار:

• انجام تمرینات کف لگن
• ترک سیگار
• انجام تمرینات درست
• اجتناب از بلند کردن اشیا سنگین
• برداشتن فشار از روی ماهیچه های کف لگن

بی اختیاری ادرار و راه پیشگیری از آن

• کاهش وزن
• درمان یبوست
• تلاش برای خالی کردن روده ها, اینها ماهیچه های کف لگن شما را تضعیف می کند و نشت را بدتر می کند.
• کاهش مصرف کافئین: کافئین مثانه را تحریک می کند و می تواند بی اختیاری را بدتر کند.
• نوشیدن زیاد آب:نوشیدن شش تا هشت لیوان آب در روز (اما نه بیشتر) مگر اینکه پزشک شما گفته باشد.
• خوردن غذاهای مناسب: از غذاهای تند و اسیدی مانند کاری و مرکبات اجتناب کنید چون آن ها می توانند مثانه را تحریک کنند و نشت و سایر علائم بی اختیاری را بدتر کنند.

درمان های خانگی بی اختیاری ادراری:

سرکه سیب:

یک قاشق چای خوری سرکه سیب را در یک لیوان آب مخلوط کنید و نصف قاشق چای خوری عسل را به آن اضافه کنید. این محلول را چندین بار در روز بنوشید.

مدیتیشن:

سعی کنید مدیتیشن را تمرین کنید تا مثانه را کنترل کنید.

گیاهی برای درمان بی اختیاری ادرار

بوشو:

• یک قاشق چای خوری از این گیاه را در یک فنجان آب بخار به مدت ۱۰ دقیقه قرار دهید و بعد بنوشید.
• علاوه بر اینها رژیم غذایی غنی از ویتامین d و منیزیم داشته باشید.
• چند منبع ویتامین d محصولات لبنی, زرده تخم مرغ, پنیر, شیر سویا و کبد گاو هستند.
• غذاهای غنی از منیزیم سبزیجات برگی سبز هستند.
• ماهی ها, غلات, حبوبات, میوه های خشک, شکلات تلخ, موز و ماست.