شیزوفرنی چیست و چگونه می توان آن را درمان نمود؟ (بخش دوم)

شیزوفرنی: در مقاله قبل به بررسی تعریف و علل بروز شیزوفرنی پرداختیم. در این مقاله به تشخیص و درمان آن خواهیم پرداخت.

تشخیص شیزوفرنی

• آزمایشات طبی برای تشخیص شیزوفرنی وجود ندارد.
• پزشکان در تمام افراد بر اساس تاریخچه و سابقه خانوادگی و رفتارهای خاص و علائم شخص مبتلا قادر به تشخیص این بیماری می باشند.
• دوره زمانی از زمان شروع علائم تا تشخیص کامل این بیماری، قسمت اول روانپزشکی (FEP) یا دوره تشکیل پرونده نامیده می شود.
• این دوره می تواند روزها، هفته ها یا حتی یک سال طول بکشد.
• بعضی اوقات بسیار دشوار است، زیرا معمولا روش تشخیصی خاصی برای این بیماری وجود ندارد.
• یکی از علایم تشخیص این بیماری به نام Prodrome نامیده می شود،
  – که در حقیقت با تغییرات ظریف رفتاری همراه است،
• به ویژه در نوجوانان. این رفتارها شامل حذف از گروه های اجتماعی و بیان سوء ظن های غیر معمول است.
• اما برای تشخیص شیزوفرنی کافی نیست.
• بنابراین به تبحر پزشک برای تشخیص صحیح این بیماری نیاز است.

داروهای مورد استفاده برای درمان شیزوفرنی

• داروهای تجویزی برای این بیماری می توانند علائمی از قبیل تفکرات غیرطبیعی و توهمات را کاهش دهند.
• این داروها برای برخی افراد عوارض جانبی از جمله لرزش و افزایش وزن دارند.
• همچنین مصرف مواد مخدر ممکن است با این داروها یا مکمل ها تداخل داشته باشد.
• اما در اکثر موارد، مصرف دارو برای درمان شیزوفرنی ضروری است.

نقش تراپی (مشاوره) در درمان شیزوفرنی

• مشاوره می تواند به افراد مبتلا به شیزوفرنی کمک کند تا راه های بهتری برای شناخت رفتار و افکار خود پیدا کنند و بهتر با این مشکل روبرو شوند.
• در درمان رفتاری شناختی (CBT) افراد بیمار یاد می گیرند تا ماهیت واقعی افکار خود را بدانند و علائم بهتر را مدیریت کنند.
• هدف از سایر روش های درمانی ارتقاء مراقبت از خود و بهبود ارتباطات و مهارت های ارتباطی است.

بازگشت به روابط اجتماعی

• برنامه های توانبخشی برای درمان شیزوفرنی به افراد بیمار یاد می دهد که چگونه کارهای روزمره خود را مانند استفاده از حمل و نقل عمومی، مدیریت پول، خرید مواد غذایی، یا پیدا کردن و نگه داشتن کار انجام دهند.
• این برنامه ها به فرد کمک می کند تا در برخورد با جامعه بتوانند به عنوان عضوی از یک تیم در فعالیت های اجتماعی موثر باشند.
• این نوع درمان شامل مصرف دارو و ارائه خدمات و آموزش های اجتماعی است.

تکمیل دوره درمانی

• افراد مبتلا به شیزوفرنی بعضی اوقات از داروهای خود به دلیل عوارض جانبی شان بی خبرند،
• و با مشاهده عوارض جانبی، از ادامه مصرف داروها خودداری می کنند.
• این امر خطر بروز عوارض جدی تری را در بیماران افزایش می دهد که می تواند به نوعی روانپریشی منجر شود.
• مشاوره منظم می تواند به درمان بیماران کمک کند و از عود و یا نیاز به بستری شدن آنها جلوگیری کند.