دارو های شیمیایی (۴)

دارو های شیمیایی

با توجه به طولانی بودن متن و تعداد زیاد داروها میتوانید با فشردن کلیدهای (CTRL+F) نام داروی مورد نظر خود را سرچ کنید.

– ضد دردهای غیر مخدر و یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی
(NON-STEROIDAL ANTI INFLAMMATORY DRUGS) (NSAIDs):

این دسته از داروها دارای اثر ضد درد، ضد التهاب و ضد تب میباشند.

دارو های شیمیایی ضد التهاب غیر استروئیدی:

1. آسپرین (ASPIRIN) و یا استیل سالیسیلیک اسید (ACETYLSALICYLIC ACID=ASA)
2. دیکلوفناک (DICLOFENAC)
3. ایبوپروفن (IBUPROFEN)
4. مفنامیک اسید (MEFENAMIC ACID)
5. ناپروکسن (NAPROXEN)
6. کتوپروفن (KETOPROFEN)
7. سولینداک (SULINDAC)
8. پیروکسیکام (PIROXICAM)
9. ملوکسیکام (MELOXICAM)
10. تولمتین (TOLMETIN)
11. نابومتون (NABUMETONE)
12. ایندومتاسین (INDOMETHACIN)
13. اتودولاک (ETODOLAC)
14. اگزاپروزین (OXAPROZIN)
15. فنیل بوتازون (PHENYLBUTAZONE)
16. سلکوکسیب (CELECOXIB)
17. فلور بیپروفن (FLURBIPROFEN)
18. نیمسولاید (NIMESULIDE)
19. مکلوفنامات (MECLOFENAMATE)

نکته: استامینوفن (ACETAMINOPHEN) و یا پاراستامول (PARACETAMOL) اثر ضد التهابی بسیار اندکی داشته و جزو دسته ضد دردهای غیر استروئیدی قرار نمی گیرد. استامینوفن را میتوان به عنوان یک ضد درد و تب بر استفاده کرد. استامینوفن بر خلاف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی بروی عملکرد انعقاد خون اثری نداشته و همچنین باعث تحریک گوارشی نیز نمی گردد، اما مصرف بی رویه آن باعث آسیب به کبد میشود.

مکانیسم اثر:

با مهار آنزیمهای سیکلواکسیژناز ۱ (CYCLOOXYGENASE-1)(COX-1) و سکلواکسیژناژ ۲ (COX-2) سنتز پروستاگلاندین ها(PROSTAGLANDINS) و ترومباکسان(THROMBOXANE) از آراکیدونیک اسید(ARACHIDONIC ACID) را متوقف می سازد. پروستاگلاندین ها کارکردهای متفاوتی در بدن دارند، از جمله ایجاد التهاب، درد و تب-حمایت از عملکرد پلاکت های خون-محافظت از پوشش معده-جریان خون طبیعی کلیه ها و غیره.

موارد مصرف:

برای کاهش درد، التهاب و تب.

1. آرتروز وآرتریت.
2. سردرد و میگرن.
3. قاعدگی دردناک.
4. درد استخوانها و مفاصل.
5. کنترل درد.
6. تب (به ویژه ایبوپروفن، ناپروکسن و استامینوفن)
7. رگ به رگ شدگی و کشیدگی عضلات.
8. دندان درد و کمر درد.
9. تسکین درد ناشی از سنگ کلیه.
10. نقرس حاد.
11. پیشگیری از سکته مجدد (آسپرین)

موارد منع مصرف:

1. در صورت سابقه حساسیت به هر یک از این داروها.
2. مصرف آسپرین در کودکان و نوجوانان پایین تر از ۱۶ سال ممنوع می باشد. چراکه کودکانی که درمعرض ابتلا به آنفلوآنزا و آبله مرغان می باشند، با مصرف آسپرین ممکن است دچار نشانگان ری(REYE) گردند. این ضایعه موجب آسیب مغزی و مرگ می گردد.
3. در دوران بارداری و شیردهی نبایستی مصرف گردند (اما مصرف استامینوفن مجاز است).
4. افرادی که از زخم معده و نقص سیستم انعقادی رنج می برند.
5. همراه با داروهای ضد انعقاد خون نباید مصرف گردند.

مصرف باید تحت نظر پزشک صورت گیرد:

1. مبتلایان به آسم.
2. مبتلایان به احتلالات قلبی،کبدی و کلیوی.

تداخلات دارویی:

1. داروهای فشار خون.
2. داروهای انعقاد خون.
3. داروهای ادرار آور.

اشکال دارویی:

• کپسول
• قرص
• آمپول
• شیاف
• ژل و کرم.

عوارض جانبی:

1. تحریک گوارشی: تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، زخم و خونریزی معده، اسهال و یبوست.
2. آسیب به کلیه ها: احتباس مایع و نمک،افزایش فشار خون،نارسایی کلیه ها(چنانچه بصورت بی رویه و یاهمراه با داروهای ضد فشارخون و ادرار آورها مصرف گردند)
3. افزایش حساسیت به نور: آفتاب سوختگی افزایش می یابد (به ویژه دیکلوفناک و پیروکسیکام)
4. آسیب به جنین و نوزاد: نباید در دوران باداری و شیردهی مصرف گردند. (به استثنای استامینوفن)
5. واکنش حساسیتی: بثورات جلدی، تنگی نفس و شوک حساسیتی.
6. سایر عوارض: سردرد، سر گیجه، کاهش اشتها، خواب آلودگی و افزایش آنزیم های کبدی.
7. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (به ویژه آسپرین): از تجمع پلاکت ها و انعقاد خون جلوگیری می کنند. بنابراین افرادی که دچار احتلالات خونی می باشند و یا از داروهای ضد انعقادی استفاده می کنند باید از مصرف آنها خودداری کنند.
8. مصرف آسپرین: علام آسم را تشدید می کند.

نکته: افرادی که الکل مصرف میکنند، عوارض ناشی از مصرف در آنها افزایش می یابد.

نکته: عوارض در افراد سالخورده ممکن است شدید ترباشد. در افراد مسن گیجی، ورم صورت و پاها و کاهش ناگهانی ادرار میتواند روی دهد.

نکته: چنانچه ازاینگونه داروها برای کنترل درد استفاده میگیردد، نباید بیش از ۷-۱۰ روز از آنها استفاده شود.

نکته: آسپرین روکشدار دارای روکش انتریک (ENTERIC) می باشد. روکش باعث می گردد آسپرین بدون تغییراز معده عبورکرده و درروده کوچک حل گردید. بنابراین از تحریک گوارشی در معده جلوگیری می گردد. اما روکش شروع اثر آسپرین را به تاخیر می اندازد.

نحوه مصرف:

1. اشکال خوراکی را همراه با یک لیوان پر از آب مصرف کنید. پس از مصرف تا ۱۵-۳۰ دقیقه به حالت قائم باقس مانده و از دراز کشیدن خودداری کنید تا تحریک گوارشی کاهش یابد.
2. برای کاهش تحریک گوارشی میتوان آنها را همراه با غذا و یا داروهای ضد اسید معده مصرف کرد.
3. هیچگاه میزان دوز تجویزی را افزایش ندهید.

ضد دردهای شبیه افیونی و یا مخدر (OPIOIDS) (NARCOTIC) 

• دارای اثرات قوی تر و سریعتر نسبت به ضد دردهای غیر مخدری می باشند.
• ضد دردهای مخدر به انواع طبیعی،نیمه صناعی و صناعی تقسیم بندی می گردند.

ضد دردهای مخدر:

1. مورفین (MORPHINE)
2. کدئین (CODEINE)
3. فنتانیل (FENTANYL)
4. متادون (METHADONE)
5. پتیدین (PETHIDINE)
6. ترامادول (TRAMADOL)
7. مپردین (MEPERDINE)
8. پنتازوسین (PENTAZOCINE)
9. اکسی کدون (OXYCODONE)
10. بوپرنورفین (BUPRENORPHINE)
11. پروپوکسیفن (PROPOXYPHEN)
12. اکسی مورفون (OXYMORPHONE)
13. پروپوکسیفن (PROPOXYPHENE)
14. لوورفانول (LEVORPHANOL)
15. هایدرومورفون (HYDROMORPHONE)
16. دیامورفین (DIAMORPHINE)

نحوه اثر:

• با اتصال به گیرنده های اوپیود در مغز، نخاع و مجاری روده و معده از ارسال پیام های درد به مغز جلوگیری می کنند. در واقع شبیه ضد دردهای مخدر طبیعی بدن موسوم به آندورفین ها عمل می کنند.
• تحریک مرکز لذت در مغز.

اشکال دارویی:

• قرص،
• کپسول و آمپول.

تداخلات دارویی:

الکل، آنتی هیستامینها، بنزودیازپین ها، باربیتورات ها.

عوارض جانبی:

• وابستگی و اعتیاد.
• خواب آلودگی و سرخوشی.
• گیجی.
• یبوست و کاهش ادرار،تهوع و خشکی دهان.
• تپش قلب.
• توهم.
• کما.

دارو های شیمیایی ضددردهای کمکی :

این دسته از داروها مسکن درد نیستند، اما در برخی شرایط خاص باعث کاهش درد می شوند. (کاهش دردهای نوروپاتیک = حاصل از آسیب عصبی)

1. داروهای ضد افسردگی: مانند فلوکسیتین (FLUXITINE) و دسیپرامین (DESIPRAMINE)
2. داروهای ضد تشنج: مانند گاباپنتین (GABAPENTIN)، فنیتوئین (PHENITOIN) و کلونازپام (CLONAZEPAM)
3. بی حس کننده های موضعی: نظیر لیدوکائین (LIDOCAINE) و کاپسایسین (CAPSAICIN) .

محققان می گویند با استفاده از انرژی سونوگرافی می توان راهی به درون سلولها برای انتقال دارو و دیگر ترکیبات گشود. این مطالعه میتواند مراقبتهای پزشکی را متحول کند. به گزارش خبرگزاری رویترز از واشنگتن، محققان موسسه فناوری جورجیا و دانشگاه امری در آتلانتا می گویند، سونوگرافی انرژی کافی برای گشودن منافذی در غشای بیرونی سلولها فراهم می کند.

این منافذ که به سرعت بسته‌ها می شوند امکان ورود مولکول‌هایی به قطر ‪۵۰ نانومتر را به داخل سلول فراهم می کنند. حجم ‪ ۵۰نانومتر از بیشتر داروهای خوراکی و بسیاری از پروتیین‌ها بزرگتر و هم اندازه دیان‌آ مورد استفاده در ژن درمانی است.

مارک پراسنیتز استاد دانشکده مهندسی شیمی و بیومولکول می گوید حبابها در میدان سونوگرافی به نوسان درمی آیند و می ترکند، در نتیجه یک موج شوک ایجاد می کنند. حرکت سیال مرتبط با موج شوک ایجاد شده منافذی در غشاهای سلولی ایجاد میکند و امکان ورود مولکول‌ها را به داخل سلول فراهم می آورد.

درحال حاضر سونوگرافی کاربرد گسترده‌ای در تصویربرداری داخل بدن دارد.

داروی شیمی درمانی را میتوان بطور موضعی یا در تمام قسمتهای بدن وارد کرد سپس از سونوگرافی برای تمرکز دارو در قسمتهایی که تومور وجود دارد استفاده نمود.

این شیوه نفوذپذیری سلول و جذب دارو را در سلولهای هدف افزایش میدهد بیآنکه به سلولهای سالم آسیبی برساند.

این محققان از میکروسکوپ‌های اسکن و انتقال الکترون برای بررسی بمباران سونوگرافی بر روی سلولهای سرطانی پروستات استفاده کردند.

مشروح این مطالعه در مجله ‪Ultrasound in Medicine and Biology منتشر شده است.

دیکلوفناک خطر سکته قلبی را ۴۰ درصد افزایش میدهد!

مصرف معمولی “دیکلوفناک” یک داروی ضد درد و التهاب، خطر سکته قلبی و مرگ ناگهانی قلب را ۴۰ درصد افزایش می‌دهد.

ال‌ اس‌ دی (L.S.D)

ال‌ اس‌ دی دارویی نیمه ترکیبی است که در لابراتورهای پیشرفته از اسید لیزرتیک بدست می‌‌آید. این ماده به صورت طبیعی در قارچ گندم سیاه (زنگ چاودار) وجود دارد و از مهم‌ترین و قوی‌ترین داروهای شیمیایی توهم‌زا است.

طرز شناسایی ال.اس.دی

ال.اس.دی به صورت گرد سفید رنگ، قرص، کپسول و همچنین مایعی صاف و روشن و بدون رنگ و بو یافت می‌شود. تشخیص آن از طریق رؤیت و به صورت ظاهری غیر ممکن است و وجود آن را می‌توان از طریق آزمایشات تحلیل کمی و کیفی مورد تایید قرار داد.

آثار ال.اس.دی

پس از آنکه ال.اس.دی وارد بدن انسان شد ممکن است ۲۰ تا ۱۲۰ دقیقه هیچ اثری در بدن پدیدار نشود. اما تأثیر آن پس از ۲ الی ۳ ساعت پـس از جـذب آن پـدیـدار می‌شــود و کم کم به اوج خود می‌‌رسد. اعتیاد به ال.اس.دی نوعی اتکا روانی به آن است. یکی از مهم‌ترین عوارض مصرف این ماده تیره شدن مردمک چشم است که بطور کامل در مقابل نور واکنش نشان می‌دهد. حالت تهوع، استفراغ، سرد شدن بدن و لرزش در بسیاری از اوقات در بدن بیمار مشاهده می‌شود.

از دیگر علائم مصرف این ماده، خطوط رنگینی است که به هنگام بسته شدن چشم‌ها در منطقهء بینایی پدیدار شده و حرکت می‌‌کنند.

همین خطوط ممکن است به صورت اشباح و رویدادهای نامفهومی در نظر بیمار پدیدار گردد و یا چهره افراد و سمبل‌های رویایی دیگر را به خود بگیرد.

اگر شخص معتاد به ال.اس.دی چشم‌هایش را باز کند، رنگ‌ها را اشباع‌ شده‌تر خواهد دید.

عمق تصاویر و اشیاء در نظرش تشدید خواهد شد و بعد تصاویر طولانی تر می‌شود. اشیای ثابت ممکن است در نظرش به حرکت در آیند و به عمق کابوس‌های مختلف خواهد رفت و گاهی‌ چیزهایی پیرامون خود خواهد دید که سایرین توان دیدن آن را ندارند. در این حالت توهمی اشیا در نظر بیمار نوعی زیبایی و معنا پیدا می‌کنند.

در بعضی افراد معتاد نیز خلاف این عادت دیده می‌شود.

• مثلاً قدرت شنوایی تشدید شده و زمزمه‌هایی نامفهوم در آن می‌‌آمیزد.
• ذائقه، شامه و لامسهء معتاد به صورت‌های گوناگون تغییر می‌‌کند و تجارب، توام با هراس و وحشت و درد است.
• مغز کار عادی خود را رها می‌کند و در خیالات غرق می‌شود. تفکرات منطق کمتری در ذهن شکل می‌گیرد.
• خود و شخصیت فرد خرد شده و درک وجود خود متغیر می‌گردد و در نهایت معتاد تمامی وجود، فکر و شخصیت خود را از دست می‌دهد.
• اگر این تغییرات شدید و ضربه‌زننده به صورت وحشت و از خود بی‌خود شدن ادامه و رشد پیدا کند، باعث مختل شدن تعادل روانی معتاد خواهد شد.

مصرف بسیار کم ال اس دی (حدود نیم میلی‌گرم) نیز خطرناک است!

ممکن است پس از استعمال آن علائم مسمومیت شدیدی از قبیل پیدایش اختلالاتی در سلسله اعصاب خودکار، بی نظمی در حرکات انبساط حدقهء چشم، اختلالاتی در ضربان قلب، قابلیت تحریک شدید و حالت تهوع را به دنبال می‌آورد که این اختلالات با احساس خوشی و خنده‌های ناگهانی بدون علت و ضعف عمومی در بدن و اضطراب و نیز اشکال و تصاویر رنگی کاذبی در نظر شخص ظاهر شده که تخیلات بی‌اساس ایجاد می‌کند، همراه است.

این ماده امراض مغزی ایجاد می‌کند و عوارض روانی حاصله از آن، بیش از همه شباهت به انواع اختلالات روانی از ردیف شیزوفرنی یا نوعی از جنون‌های آنی دارد.

این ماده ارزان‌ترین نوع مواد مخدر است که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است که می‌تواند افراد بسیاری را به عالم وهم و خیال و جنون روانه سازد و از این رو است که مصرف این ماده بر خلاف سایر مواد مخدر به حالت اجنماعی در آمده و گروه گروه قشر جوان به سوی این سم مهلک کشانده می‌شوند.

بسیاری از مصرف کنندگان حواس پنجگانه‌شان تحت تأثیر این ماده قرار می‌گیرد و احساسات دروغین در آنها ایجاد می‌شود و آنها احساس می‌کنند قادر به پرواز هستند و به همین دلیل از ساختمان‌های بلند خود را به بیرون می‌افکنند و جان خود را از دست می‌دهند.

آزمایش‌هایی نمایانگر توهم‌زا بودن ال.اس.دی

در گربه‌هایی که ال.اس.دی به بدن‌ها آن‌ها وارد شده بود مشاهده شد که تغییر حالت روانی موجب آن شده که بر خلاف حالات طبیعی گربه از موش ترسیده و پا به فرار بگذارد.

تأثیر این دارو بر روی عنکبوت‌ها نشان داد که این حیوان با سرعت و مهارت عجیبی شروع به تنیدن تارهای پیچیده و درهم و نامنظمی می‌نماید و بررسی رفتار سربازانی که پس از استعمال ال.اس.دی از آنان فیلم برداری شده بود نشان می‌داد که آنان موقعیت خود را درک نکرده و قادر به انجام دستورات فرمانده خود نیستند.

اولین آزمایش اتفاقی بیانگر آثار ال.اس.دی

«وقتی که روی تختخوابم دراز کشیدم در عالم هزیان و هیجان و مستی غوطه‌ور شدم. تمام اثاث خانه به دنبال هم حرکت می‌‌کردند و پیوسته تغییر رنگ می‌‌دادند. به نظرم می‌آمـد که سـتارگان آبـی رنـگ آسـمان روی سـقـف خانه‌های شهر فرو می‌ریزند. پس از دو ساعت که در عالم بی‌خبری بودم، یادم آمد که همان روز مقدار کمی از عصاره قارچ چاودار خوردم. فردای همان روز تصمیم گرفتم که همان آزمایش را با مصرف مقدار یک هزارم میلی گرم از این دارو تکرار کنم و نتیجه را یادداشت کنم و یادداشتم چنین بود؛ چهل دقیقه پس از خوردن این مقدار مختصری احساس سرگیجه کردم و بی اختیار قهقههء خنده سر دادم.

جثهء کسانی که در اطرافم بودند به طور عجیبی کوچک شد. از همکارم در خواست کردم که مرا با دوچرخه به یک ویلا هدایت کند. با اینکه باسرعت با دوچرخه پا می‌زدیم، ولی احساس می‌کردم از جای خود تکان نمی‌خورم. پس از ۶ ساعت وضع عادی خود را باز یافتم.»

روش درمان بیماران ال.اس.دی

درمان شامل فراهم کردن یک محیط آرام، آرام بخشی با نوعی دارو (لینزو دیازپینها)، مایع‌درمانی (هیدراسیون) و مصرف هالوپریرول در موارد توهم‌های وحشت‌زا است.

ساکشن معده (مکیدن یا مکش) و اسیدی کردن ادرار به کمک کلرید آمونیوم یا اسید آسکوربیک برای افزایش دفع می‌تواند مفید باشد.

اسید استیل سالیسیلیک

تاریخچه

• کینین که از پوست درخت سین کونا بدست می‌آید.
• یک از قدیمی‌ترین داروهایی است که جهت درمان درد و تب بکار می‌رفته است.
• پوست درخت بید نیز سالها به عنوان یک داروی عامیانه برای همین موارد بکار می‌رفت.
• در سال ۱۷۶۳ رورند ادموند استون موفقیت خود را در درمان تب با استفاده از پودر پوست درخت بید اظهار داشت. او متوجه شد که تلخی مزه پوست بید شبیه مزه پوست سین کونا که منبع کینین است می باشد.
• جزء فعال پوست بید، سالیسین است که با هیدرولیز آن اسید سالیسیلیک بدست می‌آید.
• بعدها از منابع طبیعی دیگر نیز سالیسیلین تهیه شد.
• استیل سالیسیلیک در سال ۱۸۵۳ ساخته شد ولی تا ۱۸۹۹ مورد استفاده قرار نگرفت.
• در این زمان بود که متوجه شدند این دارو در درمان آرتریت مؤثر بوده و بخوبی توسط بیماران تحمل می‌شود.

نام آسپرین از نام آلمانی این ترکیب یعنی Acetylspirsaure گرفته شده است.

آسپرین بخاطر قیمت ارزانتر و تأثیر بیشتر به سرعت جانشین فرآورده های طبیعی مورد استفاده در آن هنگام شد و برای بیش از ۹۰ سال به عنوان یکی از رایج ترین داروهای مورد استفاده باقی ماند.

چگونگی مصرف

• برای جلوگیری از آثار مضر آسپیرین بر روی معده‌، این دارو را با غذا، شیر، داروهای ضداسید، یا یک لیوان پر از آب مصرف کنید (این در مورد قرص‌های پوشش‌دار یا شیاف صدق نمی‌کند).
• همچنین برای پیشگیری از دل بهم خوردگی بهتر است از۳۰-۱۵ دقیقه پس از خوردن آسپیرین دراز نکشید.
• بجز در مورد قرص‌های پوشش‌دار و قرص‌های طولانی‌اثر، سایر قرص‌های آسپیرین را می‌توان برای سهولت بلع خرد یا در یک مایع حل کرد.
• به‌منظور استعمال راحت‌تر شیاف آسپیرین‌، آن را برای ۳۰ دقیقه قبل از استفاده داخل یخچال بگذارید.
• برای استعمال شیاف‌، پوشش شیاف را باز کرده‌، شیاف را با آب سرد مرطوب کنید، به یک پهلو دراز کشیده‌، شیاف را با کمک انگشتتان داخل مقعد فرو کنید.
• اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید، البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است‌، نوبت فراموش شده را رها کرده و به برنامه منظم دارویی‌تان بازگردید.
• مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

هشدارها و عوارض جانبی

در صورت بروز هریک از علایم زیر، مصرف آسپیرین را قطع کرده‌، با پزشکتان تماس بگیرید:

• سوزش سر دل‌،
• جوش پوستی،
• تورم دست‌ها، پاها و پلک‌ها،
• افزایش وزن‌،
• خس‌ خس سینه،
• مدفوع سیاهرنگ‌،
• خونریزی از لثه‌ها در هنگام مسواک زدن‌.

موارد احتیاط

در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آسپیرین پزشکتان را مطلع سازید:

• حساسیت به هر چیز، به ویژه آسپیرین یا داروهای شبه آسپیرین‌،
• بارداری یا شیردهی‌،
• مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن ‌)،
• داروهای ضدانعقادی (رقیق‌کننده‌های خون مثل وارفارین)،
• داروهای خوراکی ضددیابت‌،
• آنتی‌بیوتیک‌ها (سفالوسپورین‌ها، وانکومایسین)،
• داروهای ضدسرطان (متوترکسات‌)،
• والپروئیک اسید، پروبنسید و سولفین پیرازون (داروهای نقرس)،
• و زیدووودین،
• سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزی‌دهنده (مثل زخم معده، هموفیلی، و کمبود پلاکتی‌)،
• پولیپ‌های بینی ناشی از آسپیرین‌،
• نقرس‌،
• کمبود آنزیم G6PD،
• پرفشاری خون‌،
• و بیماری‌های کبدی‌، کلیوی‌ و قلبی‌.

توصیه های هنگام مصرف

1. برچسب‌ روی دارو را خوانده و از دستوراتش پیروی کنید.
2. برچسب روی سایر داروهای بدون نیاز به تجویز پزشک را بخوانید تا مبادا در حال مصرف داروهایی باشید که حاوی آسپیرین هستند یا حاوی داروهایی باشند که با آسپیرین تداخل ایجاد می‌کنند.
3. آسپیرین را دور از دسترس کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط آسپیرین فاسد می‌شود).
4. شیاف آسپیرین را در یک جای خنک نگاه دارید، ولی آن را و شکل‌های مایع آسپیرین را منجمد نکنید.
5. آسپیرین تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت‌ دور بریزید.

در صورتی که آسپرین را برای درد، تب یا گلودرد می‌خورید، در موارد زیر با پزشکتان مشورت کنید:

• درد بیش از ۱۰ روز طول بکشد یا علامت جدیدی اضافه شود.
• تب بیش از ۳ روز طول بکشد، تشدید شود یا علامت جدید اضافه شود.
• گلودرد دردناکتر شود، بیش از ۲ روز به طول انجامد، یا تب‌، تهوع‌، استفراغ ،جوش‌های پوستی یا سردرد رخ دهد.
• آسپیرین را فقط به مقدار تجویز شده برای جلوگیری از حمله قلبی‌، مغزی و دیگر مشکلات ناشی از لخته‌ شدن خون مصرف کنید.

نبایدها

• نباید آسپیرینی را که بوی سرکه می‌دهد استفاده کرد. این به معنای فاسد شدن آسپیرین است‌.
• در صورتی که در عرض ۷ روز گذشته عمل جراحی لوزه، کشیدن دندان‌، یا جراحی دندان یا دهان داشته‌اید، نباید آسپیرین را بجوید.
• آسپیرین را به همان صورت ببلعید. نباید آسپیرین را مستقیماً روی دندان یا لثه گذاشت‌؛ در این صورت ممکن است موجب سوزش شود.
• اگر آسپیرین را برای پیشگیری از لخته شدن خون مصرف می‌کنید، نباید بدون مشورت با پزشکتان قطع کنید.
• نباید تا ۵ روز پیش از هر جراحی آسپیرین مصرف کنید مگر به دستور پزشک‌، این کار موجب خونریزی خواهد شد.
• نباید به کودکی که تب یا دیگر علایم شبه آنفلوآنزایی که ممکن است ناشی از یک ویروس مثل ویروس آبله‌مرغان یا آنفلوآنزا باشد آسپیرین بدهید.
• آسپیرین در برخی از موارد با نشانگان «رای» که یک بیماری وخیم است ارتباط داشته است‌. در این موارد در مورد داروی مناسب با پزشکتان مشورت کنید.

مسمومیت‌

در صورت شک به مصرف بیش از حد آسپیرین‌، بلافاصله درخواست کمک پزشکی کنید.

علایم مصرف بیش از حد عبارت‌اند از:

• صدای زنگ داخل گوش‌ها،
• خواب‌آلودگی‌،
• گیجی‌،
• افت شنوایی‌،
• اضطراب‌،
• هیجان شدید،
• تنفس تند و عمقی‌.

برای پیشگیری از عوارض جدی نظیر تشنج یا حتی مرگ بلافاصله به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.

مکانیسم اثر آسپیرین

• اثر آسپرین بخشی به علت توانایی آن در مهار آنزیم سیکلو اکسیژناز بوده وبخش دیگر ناشی از اثر متابولیت آن، سالیسیلات، می‌باشد.
• سالیسیلات با مهار سیکلواکسیژناز وهم از راههای دیگر مثل زدودن رادیکال اکسیژن به اثربخشی آسپرین کمک می‌کند.
• این اثر با مسدود نمودن غیر قابل بازگشت آنزیم سیکلواکسیژناز صورت می‌گیرد.
• آسپرین در مقادیر مناسب سنتز پروستاگلندینها ونیز ترومباکسان A2 را کاهش می‌دهد ولی لکوترینها راکم نمی‌کند.

اطلاعات دیگر درباره آسپرین

انواع ژنریک آسپیرین از انواع دارای نام تجاری ارزانترند و در اکثر موارد به همان اندازه مؤثرند. انواع طولانی‌اثر گرانترند ولی ممکن است مصرف آنها راحت‌تر باشد.

معرفی جمفیبروزیل‌

دارویی است‌ که‌ برای پایین‌ آوردن‌ کلسترول‌ لیپوپروتئین‌ کم‌چگال‌ (ldl) و تریگلسیریدها و افزایش‌ سطح‌ لیپوپروتئین‌ پرچگال‌ (ldl) درخون‌ استفاده‌ می شود. بنابراین‌ جمفیبروزیل‌ دارویی است‌ که‌ به‌ جلوگیری از بیماری عروقی کرونری کمک‌ می کند. این‌ دارو بالا بودن‌ سطح‌ کلسترول‌ خون‌ را درمان‌ نمیکند، بلکه‌ فقط‌ شرایط‌ را کنترل‌ می کند.

برای افزایش‌ تأثیر این‌ دارو باید از دستورات‌ پزشکتان‌ مبنیبر کاهش‌ دریافت‌ اسیدهای چرب‌ اشباع‌ و کلسترول‌ از طریق‌ غذاها، پرداختن‌ به‌ ورزش‌ به‌ مقدار کافی، کاهش‌ وزن‌ تا رسیدن‌ به‌ وزن‌ مطلوب‌ و ترک‌ سیگار (اگر سیگاری هستید) پیروی کنید.

چگونگی مصرف‌

• جمفیبروزیل‌ باید روزی ۲ بار، ۳۰ دقیقه‌ پیش‌ از صبحانه‌ و شام‌ خورده‌ شود.
• اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید، به‌ مجردی که‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید، مصرفش‌ کنید.
• مگر اینکه‌ تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی رسیده‌ باشد. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

هشدارها و عوارض‌ جانبی

در صورت‌ بروز هر یک‌ از علایم‌ زیر مصرف‌ جمفیبروزیل‌ را قطع‌ کرده‌، با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید:

• شکم‌ درد شدید همراه‌ با تهوع‌ و استفراغ‌ (سنگ‌ کیسه‌ صفرا)؛
• درد عضلانی یا خستگی غیرعادی؛
• سرفه‌؛
• تب‌ یا لرز؛ یا کمردرد

علایم‌ زیر ممکن‌ است‌ رخ‌ دهند ولی فقط‌ اگر مشکل‌ساز شوند باید به‌ اطلاع‌ پزشک‌ برسند:

• اسهال‌،
• نفخ‌،
• یبوست‌،
• سوزش‌ سردل‌،
• تهوع‌،
• سرگیجه‌،
• سردرد یا بثورات‌ جلدی.

موارد احتیاط‌

در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ جمفیبروزیل‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ جمفیبروزیل‌
• بارداری یا شیردهی
• در حال‌ مصرف‌ داروهای دیگر، به‌ ویژه‌ لووستاتین‌ یا ضد انعقادهای خوراکی (وارفارین‌)
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ کیسه‌ صفرا، سنگ‌ کیسه‌ صفرا، یا بیماریهای کلیوی یا کبدی

هنگام‌ مصرف‌ جمفیبروزیل‌ توصیه‌ می شود

1. به‌ طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
2. اگر ظرف‌ ۳ ماه‌ درمان‌ با این‌ دارو پاسخی مشاهده‌ نشود، پزشک‌ معمولاً دارو را قطع‌ می کند.
3. از دستورات‌ تغذیه‌ای و دیگر توصیه‌های پزشکتان‌ پیروی کنید.
4. پیش‌ از هرگونه‌ جراحی، و نیز کارهای دندانپزشکی سایر پزشکان‌ را از اینکه‌ این‌ دارو را مصرف‌ میکنید مطلع‌ سازید.
5. جمفیبروزیل‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ و دور از گرما، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگهداری کنید (در این‌ شرایط‌ جمفیبروزیل‌ فاسد می شود).
6. جمفیبروزیل‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ توالت‌ دور بریزید.

هنگام‌ مصرف‌ جمفیبروزیل‌ نباید

نباید پیش‌ از مشورت‌ با پزشکتان‌ دارو را قطع‌ کنید. در صورت‌ قطع‌ دارو چربیهای خونتان‌ ممکن‌ است‌ به‌ شدت‌ افزایش‌ یابند.

اطلاعاتی درباره انسولین‌ 

• رگولار یک‌ داروی قابل‌ تزریق‌ برای درمان‌ دیابت‌ نوع‌ یک‌ (دیابت‌ وابسته‌ به‌ انسولین‌ دیابت‌ نوع‌ ۱) است‌.
• این‌ نوع‌ دیابت‌ وقتی ایجاد میشود که‌ لوزالمعده‌ نتواند مقدار کافی انسولین‌ برای کمک‌ به‌ سلول‌های بدن‌ جهت‌ استفاده‌ از غذای خورده‌شده‌ تولید کند.
• انسولین‌ رگولار جایگزینی برای آن‌ انسولین‌ میباشد.
• انسولین‌ رگولار با اثر بر روی سلول‌های بدن‌ مقدار قند یا گلوکز خون‌ را پایین‌ میآورد.
• هدف‌ از تجویز انسولین‌، کاهش‌ قند خون‌ تا سطح‌ طبیعی است‌.
• شما باید قند خونتان‌ را به‌ طور مرتب‌ زیرنظر داشته‌ باشید تا ببینید بدنتان‌ برای یک‌ کارکرد طبیعی و نیز پیشگیری از عوارض‌ دیابت‌ به‌ چقدر انسولین‌ نیاز دارد.
• حتماً باید یک‌ برنامه‌ غذایی کم‌چربی و کم‌قند در سه‌ وعده‌ اصلی و سه‌ میان‌ وعده‌ داشته‌ باشید.
• اگر هنوز به‌ یک‌ متخصص‌ تغذیه‌ مراجعه‌ نکرده‌اید، از پزشکتان‌ بخواهید شما را به‌ چنین‌ شخصی معرفی کند.
• انسولین‌ انسانی رگولار در آزمایشگاه‌ ساخته‌ می شود. این‌ نوع‌ انسولین‌ برای یک‌ دوره‌ زمانی کوتاه‌ دارای اثر است‌. ظرف‌ نیم‌ تا یک‌ ساعت‌ اثرش‌ شروع‌ میشود، در ۴-۲ ساعت‌ به‌ حداکثر میرسد و در حدود ۷-۵ ساعت‌ باقی میماند.
• انسولین‌ انسانی رگولار را یک‌ انسولین‌ کوتاه‌ اثر میدانند، و شما ممکن‌ است‌ انسولین‌ طولانی اثری مثل‌ انسولین‌ انسانی Nph هم‌ همزمان‌ استفاده‌ کنید.

چگونگی مصرف‌ انسولین

• مقدار تجویز انسولین‌ انسانی رگولار میتواند بسیار مفید باشد. مقدار مصرفی انسولین‌ را پزشکتان‌ براساس‌ پاسخ‌ بدن‌ شما به‌ انسولین‌ تعیین‌ می کند. با رساندن‌ مقادیر مناسبی از انسولین‌ کوتاه‌ اثر و شاید طولانی اثر در طی ۲۴ ساعت‌ از عوارض‌ طولانی مدت‌ دیابت‌ میتوان‌ جلوگیری کرد.
• انسولین‌ رگولار معمولاً روزی ۳ یا ۴ نوبت‌، ۳۰-۱۵ دقیقه‌ پیش‌ از هر وعده‌ غذایی استفاده‌ میشود. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی کنید.
• انسولین‌ را در یخچال‌ نگهداری کنید، اما مراقب‌ باشید منجمد نشود.
• از یک‌ نوع‌ سرنگ‌ استفاده‌ کنید. اگرمی خواهید نوعی سرنگتان‌ را تغییر دهید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• در سرنگ‌های مختلف‌ مقدار «فضای مرده‌» متفاوت‌ است‌. این‌ فضا عبارت‌ است‌ از مقدار فضای موجود بین‌ نوک‌ سوزن‌ تا عدد صفر روی بخش‌ مدرج‌ سرنگ‌.
• شیشه‌ دارو را به‌ آرامی میان‌ دو کف‌ دست‌ بچرخانید تا انسولین‌ به‌ خوبی مخلوط‌ شود. آن‌ را به‌ شدت‌ تکان‌ ندهید زیرا انسولین‌ کف‌ آلوده‌ شده‌، اندازه‌گیری دقیق‌ مشکل‌ می شود. اگر محلول‌ انسولین‌ یکنواختی خود را از دست‌ داده‌ یا دانه‌دانه‌ است‌ و به‌ کف‌ یا جدار شیشه‌ دارو (و یال‌) میچسبد از آن‌ استفاده‌ نکنید. به‌ همان‌ اندازه‌ که‌ قصد دارید از شیشه‌ دارو انسولین‌ بکشید، هوا داخل‌ سرنگ‌ بکشید؛ بخش‌ لاستیکی روی شیشه‌ انسولین‌ را با یک‌ پنبه‌ الکل‌ ضدعفونی کنید.

• سوزن‌ را از راه‌ بخش‌ لاستیکی وارد شیشه‌ کرده‌ و هوا را تزریق‌ کنید.

• سپس‌ شیشه‌ دارو را سروته‌ گرفته‌ و مقدار انسولین‌ موردنظر را به‌ آرامی داخل‌ سرنگ‌ بکشید. برای جلوگیری از ایجاد حباب‌ هوا داخل‌ سرنگ‌ مراقب‌ باشید نوک‌ سوزنتان‌ در داخل‌ شیشه‌ دارو زیر سطح‌ دارو قرارگیرد. وقتی به‌ مقدار دلخواه‌ انسولین‌ داخل‌ سرنگ‌ کشیدید، سوزن‌ را از شیشه‌ دارو خارج‌ کنید.
• سپس‌ یک‌ ناحیه‌ از پوست‌ را برای تزریق‌ پاک‌ کنید. می توانید یک‌ قسمت‌ از پوست‌ را بین‌ دو انگشت‌ بگیرید و نوک‌ سوزن‌ را با زاویه‌ ۴۵-۳۰ درجه‌ درست‌ داخل‌ چین‌ یا در پایه‌ آن‌ فرو کنید.
• انسولین‌ را داخل‌ بافت‌ چربی تزریق‌ کنید. منطقه‌ تزریق‌ را مالش‌ ندهید زیرا اینکار سرعت‌ جذب‌ انسولین‌ را تغییر میدهد. ممکن‌ است‌ بخواهید منطقه‌ تزریق‌ را به‌ طور گردشی تغییر دهید، ولی از یک‌ الگو مشخص‌ تبعیت‌ کنید؛ مثلاً صبح‌ها همیشه‌ داخل‌ پوست‌ شکم‌ و عصرها همیشه‌ داخل‌ پوست‌ ران‌ها. انتخاب‌ محل‌ تزریق‌ به‌ شکل‌ تصادفی روی جذب‌ انسولین‌ اثر می گذارد.

• محل‌ تزریق‌ در ناحیه‌ موردنظر نیز باید به‌ طور گردشی تغییر داده‌ شود.

• یک‌ راه‌ خوب‌ این‌ است‌ که‌ اولین‌ تزریق‌ را با یک‌ چسب‌ زخم‌ کوچک‌ روی پوست‌ مشخص‌ کنید. سپس‌ در نوبت‌ بعدی تزریق‌ در همان‌ منطقه‌، علامت‌ مزبور را مرکز یک‌ ساعت‌ فرض‌ کنید و تزریق‌ جدید را در ساعت‌ ۱۲ نسبت‌ به‌ مرکز انجام‌ دهید.
• تزریقات‌ بعدی به‌ ترتیب‌ در ساعت‌ ۳، ۶ و ۹ انجام‌ خواهدشد. سپس‌ یک‌ مرکز جدید برای تزریق‌ انتخاب‌ کنید به‌ طوری که‌ حدود ۵/۲ سانتیمتر بین‌ نزدیک‌ترین‌ محل‌های تزریق‌ از دو دایره‌ فاصله‌ باشد.
• با این‌ کار در هر دایره‌ ۵ تزریق‌ انجام‌ میدهید (یکی در مرکز و ۴ تزریق‌ در محیط‌) پس‌ از دو یا سه‌ بار حمام‌ رفتن‌ چسب‌ زخم‌ شل‌ میشود و شما آماده‌ خواهیدبود تا یک‌ دایره‌ جدید را آغاز کنید.
• اگر در حین‌ مصرف‌ انسولین‌ بیشتر از معمول‌ ورزش‌ کنید، مقادیر زیادی الکل‌ بنوشید، یا غذای معمولتان‌ را نخورید، ممکن‌ است‌ دچار افت‌ سطح‌ قند خون‌ شوید (هیپوگلیسمی).

علایم‌ افت‌ قند خون‌ عبارتند از:

1. احساس‌ اضطراب‌، تشویش‌، لرزش‌ بدن‌، مشکل‌ در راه‌رفتن‌، بیهوشی و تشنج‌.
2. به‌ مجردی که‌ دچار این‌ علایم‌ شدید چیزی حاوی قند بخورید یا بنوشید.
3. از منابع‌ سریع‌ و خوب‌ قند آب‌ میوه‌، عسل‌، نوشابه‌های غیررژیمی یا شربت‌ قند است‌.
4. بعضی از بیماران‌ همیشه‌ مقداری قرص‌ یا آب‌نبات‌ قندی همراه‌ دارند.
5. کیک‌های آماده‌ به‌ راحتی در جیب‌ یا کیف‌دستی قابل‌ حمل‌ هستند ولی نتوان‌ آنها را به‌ مدت‌ طولانی نگهداری کرد.
6. در این‌ شرایط‌ ممکن‌ است‌ بخواهید منابع‌ طولانی اثرتری مصرف‌ کنید، مثل‌ پنیر و بیسکویت‌. اگر هم‌ نتوانستید قندخونتان‌ را اندازه‌ بگیرید و در اسرع‌ وقت‌ به‌ پزشکتان‌ اطلاع‌ دهید.
7. اگر احساس‌ میکنید که‌ در حال‌ غش‌ یا تشنج‌ هستید، چیزی نخورید و ننوشید (ممکن‌ است‌ دچار خفگی شوید) و بلافاصله‌ تقاضای کمک‌ پزشکی اورژانس‌ کنید.
8. حتی اگر با خوردن‌ مواد قندی علایم‌تان‌ رفع‌ شد، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید؛ علایم‌تان‌ ممکن‌ است‌ مجدداً عودکنند.
9. اگر علایم‌تان‌ رفع‌ نشد از کسی بخواهید شما را به‌ بخش‌ فوریت‌های یک‌ بیمارستان‌ برساند.
10. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید، ممکن‌ است‌ دچار افزایش‌ قندخون‌ (هیپرگلیسمی) شوید.

علایم‌ هیپرگلیسمی عبارتند از:

تشنگی، تکرار ادرار، خواب‌ آلودگی، پوست‌ برافروخته‌ و گر گرفته‌، بوی تنفس‌ میوه‌ای، یا اغماء. یکی در خانواده‌ باید روش‌ اندازه‌گیری قندخون‌ و تزریق‌ انسولین‌ را بلد باشد تا احیاناً اگر شما قادر به‌ انجامشان‌ نبودید به‌ شما کمک‌ کند. با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید؛ برای مقابله‌ با چنین‌ وضعیتی نقشه‌ و طرحی از پیش‌ تعیین‌ شده‌ داشته‌ باشید.

هشدارها و عوارض‌ جانبی

اگر به‌ دنبال‌ یک‌ بیماری دچار استفراغ‌ شدید شده‌اید، علایم‌ کاهش‌ قند خون‌ پیدا کرده‌اید، یا در هر صورت‌ اگر سطح‌ قندخونتان‌ کنترل‌ شده‌ نیست‌، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید

موارد احتیاط‌

در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ انسولین‌انسانی رگولار، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

مواردی که حساسیت‌ به‌ انسولین‌ ایجاد می کنند

مصرف‌ داروهای دیگر، به‌ ویژه‌ داروهای مسدودکننده‌ بتا (داروهای قلبی و پرفشاری خون‌) که‌ ممکن‌ است‌ علایم‌ کمبود قند خون‌ را مخفی کنند؛

کورتیکواستروئیدها، داروهای خوراکی برای درمان‌ دیابت‌، داروهای مدر؛ یا الکل‌

سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ غددی (تیروئید، غددفوق‌ کلیوی، هیپوفیز) یا بیماریهای کلیوی

هنگام‌ مصرف‌ انسولین‌ انسانی رگولار توصیه‌ می شود

• به‌ طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بهبودتان‌ را زیرنظر داشته‌ باشد.
• یک‌ برنامه‌ غذایی متعادل‌ از نظر مقادیر کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و چربیها را که‌ برای شما تجویز شده‌ رعایت‌ نمایید.
• یک‌ متخصص‌ تغذیه‌ به‌ شما کمک‌ خواهد کرد تا با اجرای یک‌ برنامه‌ غذایی به‌ وزن‌ مطلوبتان‌ برسید.
• وعده‌های اصلی و میان‌ وعده‌ها طوری طراحی میشود تا در تمام‌ مدت‌ روز انرژی لازم‌ به‌ بدنتان‌ برسد.
• اگر مطمئن‌ نیستید چگونه‌ برنامه‌ غذایی خود را کنترل‌ کنید، در خواست‌ کمک‌ نمایید یک‌ برنامه‌ غذایی مناسب‌ برای کنترل‌ دیابت‌ ضروری است‌.
• اگر بیمار شدید به‌ مصرف‌ انسولین‌ ادامه‌ دهید.
• در صورت‌ بروز تهوع‌ و استفراغ‌ زیادتر مایعات‌ مصرف‌ کنید. در صورت‌ بروز تب‌ یا علایم‌ دیگر با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• الکل‌ ننوشید.
• در مورد یک‌ برنامه‌ ورزشی با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• در مورد دفعات‌ انجام‌ آزمون‌های خونی برای سنجش‌ قند خون‌ و موارد دیگر از پزشکتان‌ نظر خواهی کنید.
• یک‌ برگه‌ شناسایی پزشکی همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد دیابت‌ دارید و انسولین‌ انسانی رگولار مصرف‌ میکنید.

هنگام‌ مصرف‌ دارو های شیمیایی کلاریترومایسین‌

نباید بدون‌ مشورت‌ با پزشکتان‌ هرگونه‌ دارویی اعم‌ از داروهای قابل‌ تهیه‌ بدون‌ نسخه‌ یا فرآورده‌های گیاهی مصرف‌ کنید.

الکل‌ بنوشید.

مواد قندی زیاد بخورید.

اگر مجبورید انسولین‌ رگولار و Nph را با هم‌ مخلوط‌ کنید.

ابتدا به‌ مقادیر موردنظر داخل‌ هر دو شیشه‌ دارو هوا تزریق‌ کنید (ابتدا Nph سپس‌ انسولین‌ رگولار).
سپس‌ مقدار انسولین‌ رگولار مورد نیاز را داخل‌ سرنگ‌ بکشید، سپس‌ سرنگ‌ را وارد شیشه‌ Nph کرده‌ و مقدار Nph موردنظر را داخل‌ همان‌ سرنگ‌ قبلی بکشید.

این‌ مخلوط‌ باید در عرض‌ ۱۵ دقیقه‌ تزریق‌ شود، در غیراینصورت‌ این‌ دو انسولین‌ برهم‌ اثر کرده‌، ظهور اثرات‌ انسولین‌ رگولار به‌ تأخیر میافتد.

اطلاعاتی درباره دارو های شیمیایی متیل‌ پردنیزولون‌

برای رساندن‌ کورتیکواستروییدها به‌ افرادی که‌ بدنشان‌ دچار کمبود آنهاست‌ تجویز می شود.

این‌ دارو همچنین‌ برای خواص‌ ضدالتهابی و اثراتی که‌ در سرکوب‌ دستگاه‌ ایمنی بدن‌ دارد به‌ کار می رود.

متیل‌ پردنیزولون‌ کمک‌ میکند تا تورم‌، قرمزی، خارش‌، و واکنش‌های حساسیتی کاهش‌ یابند.

متیل‌ پردنیزولون‌ همچنین‌ در درمان‌ بیماریهای گوناگونی مثل‌ آسم‌، آرتریت‌، مشکلات‌ پوستی، حساسیت‌ شدید، و برخی سرطان‌ها کاربرد دارد.

چگونگی مصرف‌

متیل‌ پردنیزولون‌ به‌ مقادیر متفاوتی برای بیماران‌ متفاوت‌ با بیماریهای متفاوت‌ تجویز می شود.

این‌ دارو باید طبق‌ دستور پزشک‌ یا طبق‌ دستورالعمل‌ همراه‌ دارو مصرف‌ شود.

هیچگاه‌ بیشتر از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید.

از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی کنید.

اگر یک‌ روز در میان‌ از این‌ دارو مصرف‌ میکنید و یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید، در صورتی که‌ صبح‌ همان‌ روز یادتان‌ آمد بلافاصله‌ دارو را مصرف‌ کنید و سپس‌ به‌ برنامه‌ دارویی معمولتان‌ ادامه‌ دهید. اما اگر ساعاتی پس‌ از صبح‌ روزی که‌ باید دارو را مصرف‌ میکردید آن‌ را به‌ یاد آوردید تا صبح‌ روز فردا صبر کنید، و پس‌ از خوردن‌ دارو یک‌ برنامه‌ جدید را شروع‌ کنید. یعنی یک‌ روز جا بیاندازید و سپس‌ مجدداً یک‌ نوبت‌ مصرف‌ کنید. اگر روزی یک‌ نوبت‌ دارو مصرف‌ میکنید، در صورتی که‌ همان‌ روز متوجه‌ شدید مصرفش‌ کنید، اما اگر تا روز بعد یادتان‌ نیامد لازم‌ نیست‌ نوبت‌ قبلی را مصرف‌ کنید؛ بلکه‌ آن‌ را حذف‌ کرده‌ و مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

اگر روزی چند نوبت‌ دارو مصرف‌ میکنید، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را بلافاصله‌ پس‌ از به‌ یاد آوردن‌ مصرف‌ کنید و اگر تا نوبت‌ بعدی متوجه‌ آن‌ نشدید، مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

هشدارها و عوارض‌ جانبی دارو های شیمیایی

در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر مصرف‌ متیل‌ پردنیزولون‌ را قطع‌ کرده‌، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید:

• علایم‌ عفونت‌ (تب‌، گلودرد، سرفه‌، عطسه‌)
• کاهش‌ یا تاری دید؛
• افت‌ قوای ذهنی؛
• گیجی؛
• تغییرات‌ خلقی؛
• بیقراری؛
• یا احساس‌ هیجان‌.

اگر برای مدت‌ طولانی متیل‌ پردنیزولون‌ مصرف‌ میکنید ممکن‌ است‌ دچار علایمی شوید که‌ آنها را نیز باید گزارش‌ کنید:

• شکم‌درد یا سوزش‌ سر دل‌؛
• آکنه‌؛
• مدفوع‌ خونی یا سیاه‌؛
• صورت‌ گرد؛
• خستگی؛
• ضعف‌؛
• گرفتگیهای عضلانی، ضعف‌، یا درد؛
• ضربان‌ قلب‌ نامنظم‌؛
• پوست‌ نازک‌ یا براق‌؛
• خطوط‌ قرمزرنگ‌ روی صورت‌، بازوها، پاها، یا تنه‌؛
• کبودی غیرعادی؛
• زخم‌هایی که‌ دیر بهبود می یابند؛
• تهوع‌ و استفراغ‌؛
• تورم‌ پاها و ساق‌ها؛
• افزایش‌ وزن‌ سریع‌؛ یا اختلالات‌ قاعدگی (دوره‌ ماهانه‌).

علایم‌ دیگری نیز ممکن‌ است‌ به‌عنوان‌ عوارض‌ جانبی پردنیزولون‌ تا پیش‌ از عادت‌ کردن‌ بدنتان‌ به‌ دارو رخ‌ دهند که‌ اگر مشکل‌ساز شدند باید با پزشک‌ در میان‌ گذاشته‌ شوند؛ اینها عبارتند از:

• افزایش‌ اشتها،
• مشکل‌ در به‌ خواب‌ رفتن‌،
• تیره‌ یا روشن‌ شدن‌ رنگ‌ پوست‌،
• سیاهی رفتن‌ چشم‌،
• سردرد، یا افزایش‌ عادی رشد موهای صورت‌ و تنه‌.

موارد احتیاط‌

در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ متیل‌پردنیزولون‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ کورتیکواستروییدها، داروهای دیگر، یا هر نوع‌ ماده‌ غذایی، نگهدارنده‌، یا رنگ‌ خوراکی.
• بارداری یا شیردهی.
• مصرف‌ داروهای دیگر، به‌ ویژه‌ آنتیاسیدها، انسولین‌، داروهای ضددیابت‌ خوراکی، داروهای قلبی (دیگوکسین‌)، داروهای مدر یا داروهای دیگری که‌ موجب‌ دفع‌ پتاسیم‌ از بدن‌ میشوند،
• داروهای حاوی پتاسیم‌، غذاها یا داروهای حاوی سدیم‌، هورمون‌ رشد (سوماتروپین‌)
• داروهایی که‌ آنزیم‌های کبدی را تحریک‌ میکنند (الکل‌، داروهای ضدتشنج‌)، ریتودرین‌ (دارویی که‌ برای جلوگیری از زایمان‌ زودرس‌ به‌کار میرود)، یا واکسن‌های حاوی ویروس‌ زنده‌.
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ ایدز یا عفونت Hiv ؛ عفونت‌ تبخال‌، آبله‌ مرغان‌، یا سرخک‌ (یا مواجهه‌ اخیر با آنها)، بیماری قند (متیل‌پردنیزولون‌ ممکن‌ است‌ روی سطح‌ قند خونتان‌ تأثیر بگذارد)؛
• سل‌؛
• میاستنی گراویس‌؛
• عفونت‌های قارچی منتشر؛
• التهاب‌ مری، معده‌، یا زخم‌ معده‌ یا دوازدهه‌؛
• بیماری قلبی یا کلیوی.

هنگام‌ مصرف‌ دارو های شیمیایی متیل‌ پردنیزولون‌ توصیه‌ می شود!

• مرتب‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
• ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد پیش‌ از مصرف‌ طولانی مدت‌ متیل‌ پردنیزولون‌ و نیز در طول‌ درمان‌ به‌ صورت‌ دوره‌ای چشمهایتان‌ توسط‌ یک‌ چشم‌پزشک‌ معاینه‌ شود.
• برای جلوگیری از مشکلات‌ گوارشی متیل‌پردنیزولون‌ را با غذا بخورید.
• در مورد تغییراتی که‌ باید در برنامه‌ غذایی خود دهید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• برخی از این‌ تغییرات‌ عبارتند از محدودیت‌ سدیم‌ یا کالری، یا افزایش‌ دریافت‌ پتاسیم‌.
• مقادیر اضافی پروتئین‌ نیز ممکن‌ است‌ موردنیاز باشد. اگر برای برنامه‌ریزی تغذیه‌ای خود به‌ کمک‌ بیشتری نیاز دارید از پزشکتان‌ بخواهید شما را به‌ یک‌ متخصص‌ تغذیه‌ معرفی کند.
• اگر قرار است‌ این‌ دارو را به‌ مدتی طولانی مصرف‌ کنید، با پزشکتان‌ در مورد راهکارهایی برای جلوگیری از پوکی استخوان‌ (مثل‌ مصرف‌ کلسیم‌ و ویتامین D یا یک‌ برنامه‌ ورزشی مرتب‌) مشورت‌ کنید.
• اگر با کاهش‌ مقدار یا قطع‌ دارویتان‌، علایم‌ قبلی عود کردند یا بدتر شدند با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید.
• پیش‌ از هر نوع‌ عمل‌ جراحی، کارهای دندانپزشکی، یا واکسیناسیون‌، دیگر پزشکتان‌ را از اینکه‌ متیل‌پردنیزولون‌ مصرف‌ میکنید، مطلع‌ سازید.
• از تماس‌ با افرادی که‌ دچار آبله‌مرغان‌ یا سرخک‌ هستند یا به‌ تازگی واکسن‌ خوراکی فلج‌ اطفال‌ خورده‌اند اجتناب‌ کنید. در صورت‌ هرگونه‌ شک‌ به‌ تماس‌ با این‌ افراد با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید.
• یک‌ برگه‌ شناسایی پزشکی همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد متیل‌ پردنیزولون‌ مصرف‌ میکنید.
• متیل‌پردنیزولون‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌، یا حرارت‌ مرطوب‌ نگهداری کنید (در این‌ شرایط‌ متیل‌ پردنیزولون‌ فاسد میشود).
• متیل‌پردنیزولون‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ در توالت‌ دور بریزید.

هنگام‌ مصرف‌ دارو های شیمیایی متیل‌ پردنیزولون‌

• نباید مشوربات‌ الکلی بنوشید؛ چرا که‌ احتمال‌ تحریک‌ دستگاه‌ گوارش‌ را افزایش‌ دهد.بدون‌ هماهنگی با پزشکتان‌ مصرف‌ دارو را قطع‌ کنید.
• رانیتیدین‌ برای مهار ترشح‌ اسید معده‌ برای پیشگیری و درمان‌ رخم‌های معده‌ و دوازدهه‌ و نیز بیماری پس‌زنش‌ معده‌ ـ مری تجویز می شود.

جهت مشاوره آنلاین پزشکی، به متخصصان ما در سامانه ایزوویزیت مراجعه نمایید.