خواص انیسون (بادیان رومی)

بازکننده و کمی گیرنده و گس است. مسکن دردها، عرق آور و بادشکن است و اگر در روغن جوشانده شود تأثیرش بیشتر است.در مزاج انیسون اندکی تندی است که تقریباً با داروهای سوزنده برابر می‌باشد. سر: اگر آن را بخار کنند و بخار آن را استنشاق کنند سردرد و سرگیجه را از بین می‌برد.اگر آن را بکوبند و با روغن گل محمدی بیامیزند و در گوش بچکانند بیماری‌های درونی گوش را که ناشی از اثر ضربه یا برخورد باشد بهبود می‌بخشد و درد گوش را برطرف می‌نماید.

کاربرد اصلی آنیسون درمان میگرن می‌باشد. آنیسون یک آنتی باکتریای بسیار قوی می‌باشد که در مراکز بهداشتی می‌توان از آن به جای الکل استفاده نمود.روش مصرف: مقدار کمی از آنیسون تازه را درون قوری به همراه کمی آب بریزید و بگذارید تا ۱۰دقیقه به خوبی بجوشد و در لیوان میل کنید. از عوارض انیسون می‌توان احساس گرفتگی سینه و گلو و در صورت مصرف طولانی مدت به ترش کردن معده اشاره کرد. انیسون در نقاط مختلف جنوب ایران کشت می‌شود و از اقلام صادراتی ایران است.

چشم: برای سبل مزمن داروی خوبی است.

دستگاه تنفس و سینه: انیسون شیر را فزونی می‌دهد.

تغذیه: حالت تشنگی را که از رطوبت‌های به ورقی رخ می‌دهد از بین می‌برد.

برای بندآمدگی‌های کبدی مفید است و رطوبت طحال را برطرف می‌سازد.

اندام‌های دفعی: انیسون بول و حیض سفید را ریزش می‌دهد. رطوبت‌های سفید را از زهدان پاک می‌نماید و شهوت جماع را بر می‌انگیزد. گاهی که سبب ادرار می‌شود شکم را بند می‌آورد، راه بندان های کلیه و مثانه و زهدان را باز می‌نماید.

تب‌ها: با تب کهنه مقابله می‌کند.

زهرها: پادزهر هر سموم و حشرات سمی است و زبان آنها را دفع می‌نماید.

شکوفه سورنجان است و تأثیرش تأثیر سورنجان.

انیسون برای بیماری سبل (ورم خون قرنیه) کهنه مفید است و ادامه خوردن آن بادها را به تحلیل می‌برد، ادرارآور، موجب قاعدگی و عرق آور است و برای حرارت دست و پا و باز کردن گرفتگی‌های کبد سودمند می‌باشد