گل همیشه بهار

گل همیشه بهار
مشخصات گیاه شناسی :
گیاهی است با برگ های تحتانی قاشقی شکل و برگ های فوقانی سرنیزه ای،. گل ها همواره زرد تا نارنجی رنگ بوده و میوه های فندقی آن خمیده و قلابی شکل می باشند.
انتشار جغرافیایی :
این گیاه خاستگاه مدیترانه دارد ولی در ایران در نقاط مختلف کشور به عنوان یک گل زینتی کاشته می شود.
ترکیبات شیمیایی :
ترکیب شیمیایی موسوم به کالاندولین ،اسید سالیسیک : صمغ و اسیدهای آلی عمدتاً ترکیبات شیمیایی گل همیشه بهار را تشکیل می دهند.
قسمت مورد استفاده :
گل ها و همچنین سرشاخه گل دار گیاه مصرف دارویی دارد.
اثرات دارویی و طرز استعمال :
۱٫درمان جوش ها، التهابات و ترک پوست : گل همیشه بهار اثر فوق العاده ای در درمان برخی از ناراحتی های پوستی همچون ترک پوست، جوش ها و انواع التهابات پوستی دارد به طوری که امروزه در داروخانه ها عصاره گیاه مذکور تحت عنوان پماد کالاندولا عرضه می گردد. برای تهیه پماد کالاندولا می توان ۴ تا ۶ گرم عصاره گل همیشه بهار را در مقداری کره یا چربی مخلوط نموده و به شکل خارجی در وضع استعمال نمود.
۲٫درمان پنبه، زگیل و میخچه : به این منظور برگ تازه کالاندولا را به شکل ضماد و یا برگ در سرکه خیسانده شده آن را در موضع می دهند.
۳٫درمان یرقان : ۱ـ۲ قاشق غذاخوری از گیاه در نیم لیتر آب به شکل خوراکی در درمان یرقان مؤثر است.
۴٫پائین آورنده کلسترول خون : دم کرده ۳۰ گرم گل همیشه بهار در یک لیتر آب اگر تماماً در یک روز مصرف شود پائین آورنده کلسترول خون است.