کم تحرکی دانش آموزان بحرانی جدی در مدارس ایران!

افزایش روز افزون تکنولوژی و تمایل کودکان به بازی های رایانه ای به جای فعالیت های بدنی از یک سو و افزایش مصرف رژیم های غذایی نامناسب و فست فودها از سوی دیگر سبب بروز مشکلات چاقی و کم تحرکی دانش آموزان شده است. فعالیت های بدنی بخش تفکیک ناپذیر و حیاتی سوخت و ساز انرژی مصرف شده در بدن انسان است و کاهش فعالیت های بدنی سبب گسترش و اپیدمی شدن چاقی در جامعه می گردد.

آمار جهانی نشان داده است که درصد چاقی در کودکان در ۳۰ سال گذشته ۳ برابر شده است. و در دو دهه اخیر میانگین وزن کودکان در رده سنی بین ۶ تا ۱۱ سال، حدود ۶ تا ۱۸ درصد و برای سنین ۱۲ تا ۱۹ سالگی نیز حدود ۵ تا ۱۷ درصد افزایش یافته است. مطالعه ای که در دانشگاه کالیفرنیا آمریکا در سال ۲۰۰۸ منتشر شد نشان داد که فعالیت های بدنی در بین حدود یک سوم کودکان و نوجوانان، بین سنین ۹ تا ۱۱ سالگی کاهش می یابد.

نقش خانواده ها و مدارس در کاهش مشکلات کم تحرکی دانش آموزان

همراه با لزوم توجه خانواده ها به تغذیه و فعالیت بدنی کودکان، مدارس نیز در این زمینه نقش مهمی را ایفا می کنند، زیرا کودکان و نوجوانان بخش زیادی از ساعات مفید روز را در مدارس سپری می کنند. بنابراین رعایت استانداردهای ضروری در مدارس می تواند نقش شایانی در کاهش کم تحرکی دانش آموزان داشته باشد.
به گزارش مسئولین مربوطه با استناد به آمار و اطلاعات موجود، حدود ۶۰ تا ۸۰ درصد از دانش آموزان ایرانی دچار کم تحرکی هستند.

در این خصوص بهتر است مدارس در روزهای اول بازگشایی در مهرماه آزمایشاتی برای کنترل و آگاهی از وضعیت بدنی دانش آموزان داشته باشند و میزان چاقی یا لاغری و مشکلات حرکتی در اندام های زانو، کتف و شانه آنها در صورت وجود شناسایی شود. یکی از دیگر مشکلاتی که در این خصوص وجود دارد عدم استفاده از مربیان آموزش دیده برای انجام فعالیت های بدنی دانش آموزان با توجه به ویژگی های جسمی آنهاست. به کارگیری مربیان ورزش و بهداشت آموزش دیده برای کنترل فعالیت های بدنی و مشکلات جسمی دانش آموزان از یک طرف و رعایت استانداردهای جهانی مورد نیاز مدارس از طرف دیگر، می تواند گام موثری در جهت بهبود وضعیت سلامت نسل آتی باشد.

همچنین بهتر است در مدارس حداقل روزی یک ساعت از زمان دانش آموزان به فعالیت های بدنی اختصاص داده شود و اگر با توجه به سیستم آموزش و امکانات مدارس این امکان فراهم نیست، بهتر است خانواده ها اقدام به تدوین یک برنامه منظم برای فعالیت بدنی روزانه کودکان و نوجوانانشان نمایند.