گیاه شناسی

فندق درختچه ای است به ارتفاع تقریبا دو متر که در نواحی مساعد تا ارتفاع ۶متر نیز می رسد.
درخت آن بومی اروپا و آسیای صغیر است.
برگهای درخت فندق پهن و نوک تیز با دو ردیف دندانه، برنگ سبز و یا دمبرگی بطول تقریبا یک سانتیمتر می باشد.
دارای دو نوع گل نر و ماده است که بصورت سنبله آویخته در پائیز ظاهر می شود.
میوه آن گرد و ۲/۵-۱/۵ سانتیمتر است. دارای پوششی سبز رنگ بوده که پس از خشک شدن تدریجا از آن جدا می گردد.

خواص داروئی:

فندق از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است. برگ و شکوفه،‌ گل وپ وست آن (مخصوصا پوست ریشه آن) قابض است.

بدلیل اینکه دارای مقدار کمی مواد نشاسته ای است ضمنا دارای مواد معدنی زیادی مانند کلسیم،‌ پتاسیم، فسفر،‌ منیزیوم،‌ سدیم و آهن می باشد، غذای بسیار خوبی بای مبتلایان به بیماری قند است.
غذای مناسبی برای تقویت بدن و مخصوصا دوره نقاهت است.
مقوی روده ها و معده است.
سموم را از بدن خارج می سازد.
فشار خون را بالا می برد.
خانم هائیکه در بین دو عادت ماهانه خونریزی دارند برای درمان آن باید جوشانده پوست فندق بخورند.
روغن آن برای از بین بردن سرفه و درد سینه مفید است.
روغنش برای کبد نافع است.
برای جلوگیری از ریزش مو پوست آن رابسوزانید و خاکستر آنرا با پیه مخلوط کرده و قسمت هایی را که مو ریخته با آن ماساژ دهید.
فندق بو داده مخلوط انیسون برای سوزش مجرای ادرار و تقویت نیروی جنسی مفید است.
آنهائیکه کارهای فکری می کنند باید فندق بخورند زیرا بدلیل داشتن فسفر زیاد مغز را تقویت می کند.
برای سلامت مفصل و استخوان بسیار مفید است.
از پیری زود رس جلوگیری می کند.
مفید برای زنان باردار است.
گزینه ای عالی و مناسب برای گیاهخواران است.

عوارض جانبی:

به نظر می رسد فندق برای بسیاری از مردم در مقادیر غذایی امن است اما بعضی از افراد به فندق آلرژی دارند و واکنش های جدی آلرژیک شامل مشکلات تنفسی تهدید کننده حیاتی (آنافیلاکسی) می باشد، بنابراین در کل بهتر است که از مصرف بیش از حد آن اجتناب کنید و حد تعادل را رعایت کنید.