پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
استفاده از زالوی طبی (Hirudo Medicinalis) در درمان بیماری‌ها سابقه‌ای به قدمت مصر باستان داشته، و در طب نوین نیز در سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ به کار گرفته می‌شده است. در دو دهه اخیر جهت درمان بسیاری از بیماریهای از جمله مشکلات قلبی عروقی، واریس پاها و جراحی‌های بسیار ظریف از این کرم خونخوار برای زالو درمانی استفاده‌های فراوانی شده است. همچنین استفاده از خواص ضدالتهابی، ضددردی و ضدعفونی‌کننده بزاق آن نیز در مشکلات اسکلتی و مفاصل مورد توجه قرار گرفته است.
محتوای مقاله (با استفاده از این لیست به موضوع مورد نظر دسترسی سریعتر دارید)
بهترین مراکز زالو درمانی در سراسر کشور ( تحت نظر انجمن پزشکی پارسی طب )
زالو درمانی
آن‌چه می‌تواند چنین روند فزاینده‌ای از کاربرد زالو را توجیه کند، کشف خواص برخی از مواد پروتئینی و آنزیمی بزاق آن می‌باشد که به شرح زیر توضیح داده می‌شود:
ـ خاصیت بی‌حس‌کنندگی:
باعث کاهش درد موضعی هنگام نیش زدن می‌شود که عمدتاً به دلیل وجود ماده هیرودین (Hirudin) است.
ـ خاصیت گشادکنندگی عروق بزاق زالو :
به دلیل وجود ماده هیستامین است.
ـ خاصیت ضدانعقادی:
به دلیل وجود آنزیم هیالورونیداز موجود در بزاق زالو می‌باشد.
این آنزیم خاصیت آنتی بیوتیکی و حل کردن موکوس بسیار قوی دارد به طوری که در درمان گلوکوم هم بسیار موثر است.
ـ خاصیت آنتی بیوتیکی:
که اخیراً مورد توجه بسیاری قرار گرفته و روی بیماریهای ناشی از استاف طلایی و میکروب سل و اسهال خونی و دیفتری موثر است.
ـ خاصیت ضدالتهابی و ضدلخته‌ای زالو
- محل نیش حیوان به شکل Y می‌باشد و هنگام گزش فرد درد بسیار خفیفی احساس می‌کند.
- زالو در حین مکیدن خون، بزاق خود را به بدن فرد تزریق می‌کند،
- و در اثر مکش خون ۵ تا ۱۰ برابر افزایش وزن پیدا می‌کند.
- در بسیاری از کشورهایی که از زالو برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌شود.
- مکان‌های خاص جهت پرورش زالو به طریق بهداشتی و استریل وجود دارد،
- تا احتمال انتقال بیماریهای خونی نظیر هپاتیت و ایدز به صفر برسد.
