پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
دارو های شیمیایی
با توجه به طولانی بودن متن و تعداد زیاد داروها میتوانید با فشردن کلیدهای (CTRL+F) نام داروی مورد نظر خود را سرچ کنید.
محتوای مقاله (با استفاده از این لیست به موضوع مورد نظر دسترسی سریعتر دارید)
آسپرین
وقتى نخستین بار در سال ۱۷۶۳ از پودر پوست درخت بید براى تسکین بیمارى که از تب رنج مى برد استفاده کردند کسى فکرش را نمى کرد که سال ها بعد دارویى را از آن کشف کنند که جان میلیون ها نفر را از خطر مرگ نجات دهد.
سال ۱۸۹۹ بود که آسپیرین را کشف کردند و آن را به جامعه بشریت هدیه دادند و امروز ما مى خواهیم این دارو را قدرى بیشتر به شما خواننده گرامى بشناسانیم.
آسپیرین دارویى است که مدت ها است اثرات ضد درد، ضد تب و ضد التهابى آن به اثبات رسیده اما امروزه از آسپیرین در مصارف دیگرى بهره مى برند که در زیر به تفصیل برایتان عرضه مى داریم.
آسپیرین و تسکین دردها
- آسپیرین یکى از پرمصرف ترین داروها در تسکین دردهاى خفیف تا متوسط با علل گوناگون به شمار مى رود.
- آسپیرین در تسکین دردهاى ناشى از آرتریت روماتوئید و استئو آرتریت به کرات استفاده مى شود.
- همچنین دردهاى ناشى از التهاب تاندون ها به خوبى به آسپیرین جواب مى دهند و به راحتى تسکین پیدا مى کنند.
- آسپیرین در تسکین دردهاى شدید مثل انفاکتوس قلب و دردهاى کلیوى و یا کیسه صفرا بى تاثیر است و نباید در این موارد آن را مصرف کرد.
- در بیماران سرطانى جهت تسکین دردهاى آنها از آسپیرین به همراه ضد دردهاى مخدر دیگر استفاده مى کنند که به خوبى دردهاى این عزیزان را کنترل مى کند.
آسپیرین و سکته ها
از آسپیرین جهت پیشگیرى از بروز سکته هاى قلبى و مغزى در افراد مسن استفاده مى کنند.
بسیارى از افرادى که از درد سینه و بیمارى هاى قلبى رنج مى برند جهت پیشگیرى از بروز سکته در آنها از آسپیرین استفاده مى کنند.
آسپیرین و بیماران دیابتى
به بیماران دیابتى آسپیرین مى دهند چون این بیماران در معرض ابتلا به آب مروارید هستند و مصرف آسپیرین در آنها از بروز این عارضه مى تواند پیشگیرى کند.
آسپیرین و سرطان ها
کسانى که سابقه خانوادگى سرطان کولون دارند، مى توانند از آسپیرین بهره هاى فراوانى ببرند چرا که مصرف درازمدت دوز پائین آسپیرین باعث کاهش میزان بروز سرطان کولون در افراد مستعد مى شود.
پیامدهاى مصرف آسپیرین
عوارض گوارشى:
مهم ترین عارضه آسپیرین همین عوارض گوارشى است که مى تواند بیمار را بسیار آزار دهد. بیمار به دنبال مصرف آسپیرین دچار آشوب معده مى شود که به همین دلیل توصیه مى شود آسپیرین را همراه غذا با یک لیوان آب یا شربت هاى ضد اسید مصرف کنند تا دچار این عارضه نشوند.
علاوه بر این به سبب آسیبى که آسپیرین به مخاط معده وارد مى کند مصرف کنندگان آن باید مراقب زخم معده ناشى از آسپیرین باشند.
احساس تهوع، سوزش سر دل و خونریزى هاى گوارشى از جمله عوارض بحث برانگیز آسپیرین به شمار مى روند. از این رو در صورت مشاهده هرکدام از اینها سریعاً مصرف آن را قطع کنید و به پزشکتان این نکته را اطلاع دهید.
عوارض عصبى:
سرگیجه، گیجى، وزوز گوش را در حین مصرف آسپیرین جدى بگیرید. از این رو پس از مصرف آسپیرین از انجام کارهاى پرخطرى که نیاز به تمرکز دارند برحذر باشید.
عوارض حساسیتى:
اگر آسپیرین مصرف کردید و دیدید که کهیر زدید تعجب نکنید که این مورد از عوارض تقریباً شایع آسپیرین به شمار مى رود. بروز کهیر، خس خس سینه و خونریزى هاى زیرپوستى از جمله دیگر عوارض آسپیرین به شمار مى روند که نباید به راحتى از کنار آنها گذشت.
یادمان باشد که:
۱- این دارو را ترجیحاً بین دماى ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد در ظروف مقاوم به هوا و در محیط خشک نگهدارى کنید مگر اینکه کارخانه سازنده دستور دیگرى بدهد. اگر دارویتان به صورت شیاف است از یخ زدن آن جلوگیرى کنید و آن را در مکان خنک نگهدارى کنید.
۲- اگر از عوارض گوارشى آسپیرین رنج مى برید این دارو را با یک لیوان پر از آب یا شیر و همراه غذا استفاده کنید. از خرد کردن و جویدن آسپیرین برحذر باشید که سبب آسیب هاى وخیمى در ناحیه دهان و مرى مى شود.
۳- بیماران مبتلا به آسم، پولیپ بینى، تب یونجه و کهیر مزمن باید با احتیاط این دارو را مصرف کنند و حتماً قبل از مصرف با پزشک معالجشان مشورت کنند.
۴- به کودکان و نوزادان تا آنجایى که مى شود آسپیرین ندهید که سبب مسمومیت شدیدى مى شود و عوارض وخیمى را به
دنبال دارد.
۵- قبل از مصرف دارو را بوکنید و در صورت استشمام بوى سرکه همه داروها را دور بریزید چون دارو فاسد شده است.
۶- خانم هاى باردار هرگز این دارو را خودسرانه مصرف نکنند چرا که مصرف خودسرانه این دارو در دوران باردارى و خصوصاً ۳ ماهه سوم عواقب خطیرى بر روى مادر و جنین به همراه دارد.
آمفتامین ها
گروهى از مواد محرک مغزى هستند که معمولاً به شکل پودر سفیدرنگ و گاهى سفید متمایل به قهوه اى روشن یا سفید چرک مشاهده میشوند.
به گزارش ایسنا واحد علوم پزشکى تهران برخى انواع آمفتامین ها داراى مصارف طبى هستند و تحت نظارت کامل پزشک در مواردى چون افسردگىها، اختلالات پرتحرکى، کم توجهى کودکان و حمله هاى خواب مورد استفاده قرار مىگیرند. آمفتامین ها اغلب براى بهبود کارآیى و ایجاد حالت سرخوشى توسط دانش آموزان، دانشجویان و رانندگان مورد سوء مصرف قرار مىگیرند.
از جمله نامهاى رایج آن مىتوان به آیس (ICE، اسپید (SPEED،میتسىبوشى (Mitsibushi و ترکیبى از آمفتامینهاى جایگزین بهنام MDMAتحت نام Ecstasy اشاره کرد.
راههاى مصرف دارو
معمولاً به صورت خوراکى و گاهى همراه مشروبات استفاده مىشود. انفیه کردن، تزریق یا تدخین با سیگار نیز از سایر راههاى مصرفى است. شکل تزریقى آن نسبت به سایر انواع آن اعتیاد بیشترى ایجاد مىکند.
آثار مصرف دارو
همه آمفتامین ها به سرعت از راه دهان جذب شده و در عرض یکساعت علایم آنها شروع مىشود. آثار مصرف آمفتامین ها ۱ تا ۲ روز طول مىیکشد. از جمله عوارض جسمانى مصرف آمفتامین ها مىتوان به افزایش ضربان قلب و فشار خون، خشکى دهان، تعریق، افزایش انرژى، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ و بى خوابى اشاره کرد.
از جمله عوارض روانى آن نیز احساس سرخوشى، احساس قدرت، افزایش توانایى تمرکز، نوسانات خلقى، برآشفتگى و تحریکپذیرى است.
مصرف مداوم آمفتامین ها منجر به ایجاد تحمل و وابستگى مىشود؛ به نحوى که با قطع ناگهانى آنها علایمى همچون تحریک پذیرى، گرسنگى شدید، اختلال خواب و افسردگى حاد بروز خواهد کرد و در مصارف طولانى مدت، امکان بروز حالات جنون شبیه به اسکیزوفرنى وجود دارد.
علایم مسمومیت دارو
خونریزى مغزى در اثر افزایش شدید فشارخون، شوک ناشى از افت شدید فشارخون، افزایش شدید درجه حرارت بدن، بی نظمى در ضربان قلب، اختلال هوشیارى، تشنج، اغماء و مرگ.
چگونه کمک کنیم؟
آمفتامین ها به شدت وابستگى ایجاد مىکنند. بیمارانى که علایم جنون مثل اسکیزوفرنى را نشان مى دهند باید بلافاصله به روانپزشک معرفى شوند.
بیمارانى که علایم افسردگى حاد را نشان مىدهند به خاطر امکان خودکشى باید به شدت تحت نظارت باشند. باید به مصرف کنندگان اطمینان خاطر داد که علایم ترک آمفتامین مشتمل بر خستگى، اضطراب، اختلال خواب و افسردگى حداکثر تا روز چهارم پس از ترک زیاد بوده و در عرض یک هفته فروکش خواهد کرد.
معمولاً داروى خاصى براى ترک لازم نمى شود. در هنگام ترک باید بیماران را تشویق کرد تا آب کافى بنوشند، روزانه سه وعده غذا مصرف کنند، ورزشهاى آرامش بخش انجام دهند و در هواى آزاد راه بروند.
معمولاً الکل در همراهى با آمفتامین به دلیل خواص خواب آلودگى اش استفاده مى شود.
همچنین آمفتامین ها در ادرار ۲ تا ۴ روز پس از مصرف قابل تشخیص است.
تریامترن هیدروکلروتیازید
تریامترن هیدروکلروتیازید یک داروی مُدر رایج است. این دارو مقدار مایعات دفعی از طریق ادرار را افزایش می‌دهد، در نتیجه با کاهش مایعات در گردش خون از فشار خون می‌کاهد.
کاهش فشار خون خود موجب کاهش بار کاری قلب و شریان‌ها سرخرگ‌ها می‌شود. بالا باقی ماندن فشار خون به سرخرگ‌های مغز، قلب و کلیه‌ها آسیب می‌زند که این آسیب خطر سکته مغزی، نارسایی قلبی، و نارسایی کلیوی را افزایش می‌دهد.
هیدروکلروتیازید همچنین موجب دفع برخی مواد شیمیایی، مثل سدیم و پتاسیم ، از بدن می‌شود. تریامترن به هیدروکلروتیازید اضافه می‌شود تا از دفع پتاسیم جلوگیری کند و آن را در بدن نگاه دارد.
چگونگی مصرف دارو
- برای جلوگیری از ناراحت شدن معده تریامترن هیدروکلروتیازید را می‌توان با غذا یا شیر خورد.
- سعی کنید دارو را هر روز ساعت معینی مصرف کنید تا فراموشش نکنید.
- اگر روزی یک نوبت تریامترن هیدروکلروتیازیدبرایتان تجویز شده است، بهتر است دارو را اول روز یا وقتی که به توالت دسترسی دارید مصرف کنید.
- اگر به سبب خرید یا کاری خارج از خانه مصرف دارو را به تعویق انداخته‌اید، دارو (یا نوبت آخر دارو) را پیش از ساعت ۴ بعداز ظهر بخورید.
- این کمک می‌کند تا شب هنگام مجبور نشوید برای ادرار کردن از خواب برخیزید.
- اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید.
- اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی معمولتان بازگردید.
- مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی دارو
در صورت بروز هر یک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید:
- واکنش‌های حساسیتی (بثورات جلدی)، خشکی دهان،
- تشنگی شدید،
- ضربان قلب نامنظم،
- گرفتگی‌های عضلانی،
- تهوع یا استفراغ،
- خستگی یا خواب‌آلودگی شدید،
- درد یا سوزش معده، کبودی یا خونریزی غیرعادی،
- مدفوع سیاه و قیری،
- لکه‌های قرمز روی پوست، دفع خون در ادرار یا مدفوع،
- درد مفصلی،
- کمردرد،
- زردی چشم ها یا پوست.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف تریامترن هیدروکلروتیازید، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به تریامترن، هیدروکلروتیازید یا دیگر داروهای مُدر تیازیدی،
- داروهای حاوی سولفور، بومتانید، فوروسماید،
- یا داروهای مُدر دیگر نظیر مهارکننده‌های کربنیک آینداز (استازولامید)،
- بارداری یا شیردهی،
- مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگوکسین، لیتیم، ضد انعقادها (رقیق‌کننده‌های خون)،
- مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (مثل کاپتوپریل)،
- سیکلوسپورین،
- شیر کم نمک،
- مواد حاوی پتاسیم،
- اسیدفولیک،
- داروهای پایین آورنده کلسترول خون (کلستیرامین، کلتیپول) یا داروهای پرفشاری خون،
- سابقه یا دچار بالا بودن پتاسیم خون، نوروپاتی دیابتی، یا بیماری‌های کلیوی یا کبدی.
توصیه هنگام مصرف دارو
- دارو را مطابق تجویز پزشک مصرف کنید.
- در مورد لزوم احتمالی کاهش وزن، ترک سیگار، برنامه ورزشی یا تغییرات در برنامه غذایی (مثلاً کاهش مصرف نمک با پزشکتان مشورت کنید)
- به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
- هر هفته (یا طبق زمانبدی مورد نظر پزشکتان) فشار خون و وزنتان را اندازه‌گیری کرده، در یک دفترچه یادداشت کنید تا در هر ملاقات آنها را به پزشکتان نشان دهید.
- اگر روش اندازه‌گیری فشار خون را نمی‌دانید از یک پزشک یا پرستار بخواهید آن را به شما بیاموزد.
- هرگونه افزایش یا کاهش وزن به مقدار ۲/۵ کیلوگرم را که طی یک هفته ایجاد شده باشد به اطلاع پزشکتان برسانید.
- پیش از مصرف هر داروی دیگر، حتی داروهای مجاز بدون نسخه یا داروهای گیاهی ، با پزشکتان مشورت کنید.
- از مواجهه بدون محافظت با نور خورشید بپرهیزید. از آفتاب ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر و استفاده از وسایل برنزه کننده اجتناب کنید.
- هنگام مواجهه با آفتاب از یک کرم ضد آفتاب با قدرت محافظتی (اِس پی اِف) حداقل ۱۵ برای حفاظت مناطق در معرض نور استفاده کنید.
- هیدروکلروتیازید موجب حساسیت پوست به نور آفتاب می‌شود که می‌تواند منجر به آفتاب سوختگی شدید یا تغییر رنگ پوست در نواحی‌ای از پوست که در معرض آفتاب می‌باشد، گردد.
- تریامترن هیدروکلروتیازید را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط هیدروکلروتیازید فاسد می‌شود).
- تریامترن هیدروکلروتیازید تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان، در توالت دور بریزید.
نبایدها
نباید از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده، یا نشسته به ایستاده سریع تغییر وضعیت دهید.
برای جلوگیری از سیاهی رفتن چشم یا احساس غش به آرامی تغییر وضعیت دهید.
نباید الکل بنوشید، مدت طولانی سرپا بمانید، یا در هوای گرم ورزش کنید، چرا که ممکن است دچار سیاهی رفتن چشم یا غش شوید. حتی در صورت احساس بهبودی، نباید دارو را قطع کنید. این دارو بیشتر نقش کنترل کننده دارد تا نقش درمانی و ممکن است لازم باشد برای مدتی طولانی آن را مصرف کنید اگر سؤالی در مورد داروهایتان دارید از پزشکتان بپرسید. تاموکسیفن برای درمان سرطان پستان و نازایی وابسته به‌اولیگومنوره یا آمنوره ثانویه مصرف‌می‌شود.
مکانیزم اثر
تاموکسیفن آنتی استروژن غیراستروئیدی می‌باشد که اثرات ضعیف استروژنی نیز دارد.
تاموکسی فن‌گیرنده‌های استرادیول را مهار می‌کند. القاء تخمک‌گذاری با اشغال گیرنده‌های استروژن و حذف اثر مهاری هورمون و در نیتجه تحریک ترشح هورمون آزاد کننده گناد و تروپین از هیپوتالاموس انجام می‌گیرد.
فارماکوکینتیک
متابولیسم تاموکسی فن کبدی است و دارای چرخه روده‌ای ـ کبدی می‌باشد، حذف دارو دو مرحله‌ای بوده که مرحله اول ۴-۷ ساعت پس از تجویز و مرحله دوم ۷-۱۴ روز طول می‌کشد.
اثردرمانی مطلوب ۴-۱۰ هفته پس از شروع درمان حاصل می‌شود.
اثرات آنتاگونیستی دارو ممکن است چند هفته پس از یک نوبت مصرف آن ادامه داشته‌باشد.
دارو اغلب به‌صورت متابولیت از طریق صفرا و مدفوع دفع می‌شود.
موارد منع مصرف دارو
- با مصرف این دارو احتمال ایجاد کیست‌های تخمدان در زنان قبل از دوران یائسگی وجود دارد.
- احتمال افزایش کلسیم خون در صورت وجود متاستاز استخوان را باید در نظرگرفت.
- با مصرف تاموکسی فن تغییرات آندومتر شامل هیپرپلازی، پولیپ و سرطان گزارش شده‌است.
- خونریزی غیرطبیعی واژن و علائمی مانند درد یا فشار لگن باید مورد توجه قرار گیرد.
- در صورت وجود تاری دید،
- آب‌مروارید،
- کاهش تعداد پلاکتها و گلبول‌های سفید و نیز بالابودن چربی‌های خون، باید با احتیاط مصرف شود.
عوارض جانبی احتمالی دارو
- گر گرفتگی،
- خونریزی‌واژن،
- توقف قاعدگی،
- خارش فرج،
- اختلالات گوارشی،
- التهاب تومور،
- کاهش‌تعداد پلاکتها،
- احتباس مایعات،
- طاسی،
- فیبروم رحم،
- اختلالات بینایی (تغییرات‌قرنیه، آب مروارید و رتینوپاتی) کاهش‌پلاکت‌ها یا گلبول‌های سفید خون،
- به‌ندرت‌کاهش نوتروفیل‌ها و تغییرات آنزیم‌های کبدی از عوارض جانبی دارو هستند.
توصیه ها
روشهای غیر هورمونی جلوگیری از بارداری، طی‌درمان و به مدت ۲ ماه پس از درمان باید مورد استفاده قرار گیرد.
در صورت مشکوک بودن به بارداری فورا به پزشک‌مراجعه شود.
در صورت بروز اختلالات گوارشی مصرف دارو ادامه یابد و در صورت بروزاستفراغ زودرس پس از مصرف دارو به پزشک مراجعه شود.
بکلومتازون
استنشاقی به عنوان درمان نگهدارنده در افراد دچار آسم برونشیال مزمن تجویز می‌شود. استفاده منظم به رفع التهاب مزمن راه‌های هوایی و کاهش واکنش این مجاری به مواد محرک (یا حساسیت‌زا) کمک می‌کند. بکلومتازون با این سازوکار علایم آسم و دفعات حملات آسم را کاهش می‌دهد. بکلومتازون یک کورتیکواسترویید می‌باشد.
چگونگی مصرف دارو
- بر اساس شدت آسم، بکلومتازون به مقدار روزی ۴-۲ پاف تجویز می‌شود.
- مهم است که آن را طبق دستور پزشک یا دستورالعمل روی برچسب دارو مصرف کنید.
- هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
- چنانچه همزمان کورتیکواسترویید خوراکی مصرف نمی‌کنید، ممکن است شروع اثرات دارو تا یک ماه و اوج اثر دارو تا چند ماه به تأخیر بیافتد.
- مهم است که نوبت‌های مصرف دارو در فواصل مساوی در طی شبانه‌روز برنامه‌ریزی شود، مثلاً اگر قرار است روزی ۲ بار مصرف شود، ۸ صبح و ۸ شب و اگر قرار است روزی ۴ بار مصرف شود، هر ۶ ساعت.
- از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه که با فعالیت‌های روزمره شما تداخل نداشته باشد، به شما کمک کند.
- بهتر است دارو هر روز در ساعت یکسانی مصرف شود. پیش از استفاده از افشانه برای بار اول، آن را چک کنید.
- پزشکتان تعیین می‌کند که از یک وسیله موسوم به آسم یار هم همراه افشانه استفاده کنید یا اینکه با روش دهان باز یا دهان بسته از افشانه استفاده کنید.
- این وسیله باعث می‌شود تا دارو بهتر به مجاری هوایی برونشی برسد.
- پودر و کپسول‌های بکلومتازون برای استنشاق نیازمند یک وسیله خاص برای آزادسازی دارو است، دستورالعمل روی جعبه را بخوانید یا چگونگی استفاده را از پزشکتان جویا شوید.
روش دهان بسته:
- کپسول دارو را ۵-۲ ثانیه تکان دهید.
- افشانه و کپسول متصل به آن را سر و ته بگیرید.
- قطعه دهانی را در دهان گذاشته، لب‌هایتان را دورش محکم ببندید.
- به آرامی و کامل از راه بینی نفستان را بیرون دهید.
- به آرامی و عمیق دم انجام دهید و در همان زمان کپسول حاوی دارو را بر روی افشانه به پایین فشار دهید.
- قطعه دهانی را از دهان خارج کرده، ولی نفستان را تا آنجا که ممکن است نگه دارید.
- در حالی که لب‌هایتان را جمع کرده‌اید از راه دهان نفستان را بیرون دهید.
- اگر در هر نوبت ۲ پاف لازم دارید، دو دقیقه تا پاف بعدی صبر کنید.
روش دهان باز:
- کپسول دارو را ۵-۲ ثانیه تکان دهید.
- افشانه و کپسول متصل به آن را سر و ته بگیرید.
- قطعه دهانی را حدوداً به اندازه عرض دو انگشت از دهان کاملاً بازتان فاصله بگیرید.
- کپسول را صاف نگه دارید.
- پس از یک بازدم عمیق، به آرامی از راه دهان نفس بگیرید و در همان زمان کپسول را به افشانه فشار دهید. به دم ادامه دهید.
- چشم‌هایتان را ببندید تا چیزی از اسپری واردشان نشود، چرا که ممکن است موجب تاری دید مختصری شود.
- در انتهای دم نفستان را تا آنجا که میتوانید نگاه دارید، و سپس در حالی که لب‌های خود را جمع کرده‌اید از راه دهان نفستان را بیرون دهید.
- اگر در هر نوبت ۲ پاف لازم دارید، دو دقیقه تا پاف بعدی صبر کنید.
- پس از استفاده از دارو، به هر کدام از روشهای فوق، برای جلوگیری از خشونت صدا و عفونت‌های دهانی، دهانتان را با آب کاملاً بشویید.
- آب را قورت ندهید.
- روزی یکبار قطعه دهانی پلاستیکی و پوشش آن را زیر آب گرم بشویید و پیش از استفاده مجدد خشک کنید تا این افشانه خشک شود در صورت نیاز از افشانه دیگری استفاده کنید.
- هفته‌ای دو بار قطعه دهانی پلاستیکی را با مایع ظرفشویی و آب گرم بشویید و کاملاً آب بکشید و خشک کنید.
- یک راه ساده برای تخمین مقدار داروی باقیمانده در کپسول محتوی دارو این است که کپسول را در یک ظرف آب بگذاریم و ببینیم چقدرش در آب فرو می‌رود.
- اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید، مصرفش کنید.
- نوبت‌های باقیمانده در آن روز را با فواصل مساوی مصرف کنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، مصرف بکلومتازون را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- پلاک‌های سفید نرم در دهان یا گلو ،
- درد دهان یا گلو هنگام خوردن و آشامیدن،
- افزایش خس‌خس سینه،
- احساس سفتی و گرفتگی در قفسه سینه، یا مشکل در تنفس.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف بکلومتازون، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به کورتیکواستروییدها، سایر داروها، غذاها، نگهدارنده‌ها، و رنگ‌های خوراکی.
- مصرف داروهای دیگر به ویژه کورتیکواستروییدها.
- سابقه یا ابتلا به سل یا پوکی استخوان.
توصیه هنگام مصرف
- به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد. گاهی افشانه را همراه خود ببرید تا پزشک چگونگی استفاده شما را از آن ببیند.
- در صورتی که یک دستگاه اندازه‌گیری حداکثر جریان هوای تنفسی در خانه دارید، مقادیر اندازه‌گیری شده را در یک دفترچه ثبت کنید.
- اگر دچار استرس غیرمعمول مثل جراحی، آسیب بدنی، یا عفونت هستید، علایم آسم‌تان بهبود نداشته است، علایم‌تان بدتر شده است، یا علایمی از عفونت دهانی یا حلقی دارید با پزشکتان مشورت کنید.
- در صورتی که افشانه شما قابل پر کردن مجدد است، پس از اتمام دارو آن را دور نیاندازید.
- حتی اگر برای یک حمله آسمی داروهایی دیگر مصرف می‌کنید، استفاده از بکلومتازون را ادامه دهید، مگر آنکه پزشکتان دستور دیگری داده باشد.
- پیش از انجام جراحی، کارهای دندانپزشکی، یا واکسیناسیون سایر پزشکان را از اینکه بکلومتازون مصرف می‌کنید مطلع سازید.
- اگر تا به حال به آبله مرغان و سرخک مبتلا نشده‌اید و واکسن آنها را هم نزده‌اید، از تماس نزدیک با افراد مبتلا به این دو بیماری اجتناب کنید.
- در صورتی که فکر می‌کنید با این افراد مواجهه داشته‌اید با پزشکتان مشورت کنید.
- یک برگه شناسایی پزشک همراه داشته باشید که نشان دهد بکلومتازون مصرف می‌کنید.
- توجه داشته باشید که اگر کپسول و افشانه سرد باشند، ممکن است مقدار کامل دارو به شما نرسد.
- اگر مقدار معمول دارو به شکل استنشاقی برایتان مؤثر نیست، ممکن است به‌طور موقت به کورتیکو استرویید خوراکی نیاز داشته باشید.
- افشانه را دور از دسترس کودکان و دور از حرارت نگاه دارید.
نبایدها
نباید از بکلومتازون برای درمان یک حمله آسمی استفاده کنید.
نباید پیش از هماهنگی با پزشکتان آن را قطع کنید.
بوسپیرون
برای کاهش علایم اختلالات اضطرابی یا درمان کوتاه مدت اضطراب تجویز می‌شود. این دارو در مقایسه با سایر داروهای ضد اضطراب خواب‌آلودگی کمتری ایجاد می‌کند، ولی یک تا دو هفته طول می‌کشد تا اثراتش آغاز شود.
چگونگی مصرف دارو
- بوسپیرون معمولاً ۲ تا ۳ نوبت در روز تجویز می‌شود. بنابراین توجه خاص لازم است تا نوبت‌های مصرف دارو فراموش نشود.
- این دارو را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد. قرص‌های آن را در صورت نیاز می‌توان خرد کرد.
- هیچگاه کمتر یا بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
- اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آورید، مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی‌تان باز گردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی دارو
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف بوسپیرون را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- گیجی یا افت قوای ذهنی،
- گلو درد یا تب،
- ضعف عضلانی،
- انقباضات غیرارادی،
- احساس گزگز، درد یا بی‌حسی در دست‌ها یا پاها،
- خواب‌آلودگی شدید،
- تهوع و استفراغ، انقباض مردمک‌ها.
علایم زیر ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که مشکل‌ساز شوند باید با پزشک در میان گذاشته شوند:
- سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم،
- خشکی دهان،
- سردرد،
- تهوع،
- بی‌قراری،
- زنگ‌زدن گوش،
- بی‌خوابی، یا رویاهای غیرطبیعی.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف بوسپیرون، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به بوسپیرون.
- بارداری یا شیردهی.
- مصرف داروهای دیگر، به‌ویژه الکل، یا دیگر داروهایی که دستگاه اعصاب مرکزی را کند می‌کنند (آرامبخش‌ها، ضد افسردگی‌ها یا ضد تشنج‌ها)، دیگوکسین ، مهارکننده‌های مونوآمین‌اکسیداز ( فورازولیدون ، پروکاربازین ، یا سلژیلین ).
- مصرف داروهای گیاهی یا دیگر داروهای فرعی برای درمان اضطراب، اختلال خواب، یا افسردگی.
- سابقه یا ابتلا به سوءمصرف موادمخدر و یا بیماری کلیوی یا کبدی.
توصیه هنگام مصرف
- به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد.
- تا پیش از مشخص شدن واکنش بدنتان نسبت به این دارو در هنگام رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. این دارو در برخی افراد موج خواب‌آلودگی و کاهش هوشیاری می‌شود.
- اگر مشکوک به مصرف بیش از حد بودید، تقاضای کمک پزشکی کنید.
- اگر دچار افکار یا احساسات عجیب شدید با پزشکتان مشورت کنید.
- یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد بوسپیرون مصرف می‌کنید.
- بوسپیرون را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید و در این شرایط بوسپیرون فاسد می‌شود).
- بوسپیرون تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نبایدها
نباید الکل بنوشید.
نباید بدون مشورت با پزشکتان هیچ دارویی برای خواب، اضطراب، یا افسردگی مصرف کنید.
ایبوپروفن
قرص‌های ۲۰۰ میلی گرم ایبوپروفن یک داروی مسکن است که بدون نسخه پزشک قابل تهیه است.
اما قرص‌های ۴۰۰ میلی گرم توسط پزشک تجویز می‌شود.
این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، دردهای هنگام عادت ماهانه و حملات نقرس است.
به علت خواص التهابی این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید، و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیب‌های حین ورزش (پیچ خوردگی‌ها و رگ به رگ شدن‌ها) بورسیت‌ها، تاندونیت‌ها (التهاب تاندون) و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن همچنین تب را نیز کاهش می‌دهد. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.
چگونگی مصرف دارو
- سوسپانسیون ایبوپروفن را با غذا یا داروهای ضداسید معده باید مصرف کرد،
- پیش از مصرف دارو شیشه آن را به خوبی تکان دهید، قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.
- پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک وی ۳۰-۱۵ دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.
- اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا ۲ ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم‌تان برگردید.
- اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می‌کنید، به مجردیکه نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید.
- اما اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.
- مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی دارو
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- خستگی یا خواب آلودگی شدید،
- درد یا سوزش معده، تهوع یا استفراغ،
- مدفوع سیاه و قیری،
- علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب ، دردهای عضلانی،
- به ویژه اگر درست هنگام یا پیش از بروز بثورات جلدی رخ دهند،
- افزایش وزن،
- کبودی یا خونریزی غیرطبیعی،
- بثورات جلدی،
- زخم‌های دهانی،
- یا تب یا گلو دردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.
- بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.
- یک پاسخ حساسیتی نادر به ایبوپروفن آنافیلاکسی است، که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد.
- آنافیلاکسی سریع پیشرفت می‌کند.
- خس‌خس سینه یا مشکل در تنفس مصرف ایبوپروفن را قطع کرده با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به آسپرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی.
- بارداری یا شیردهی.
- مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپرین، ضدانعقادها (رقیق کننده‌های خون، نظیر وارفارین) آنتی‌بیوتیک‌ها (سفالسپورین‌ها) داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس.
- مصرف سه قوطی یا بیشتر مشروبات الکلی در روز.
- ابتلا به سابقه پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپرین، زخم یا التهاب در دستگاه گوارش، پرفشاری خون، هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده، نارسایی مغز استخوان، زخم‌های دهانی، یا بیماری‌های کبدی یا کلیوی.
توصیه هنگام مصرف
- برچسب روی دارو را مطالعه کرده از دستوراتش پیروی کنید.
- برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد می‌کنند نباشد.
- اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف ۱۴ روز و تب ظرف ۳ روز بهتر نشده یا حتی بدتر شده است با پزشکتان مشورت کنید.
- ایبو پروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.
- به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).
- پیش از انجام هرگونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، دیگر پزشکان را از اینکه ایبوپروفن مصرف می‌کنید مطلع سازید.
- ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود)
- ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نبایدها
- نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید. مگر طبق دستور پزشک.
- این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.
- نباید مشروبات الکلی بنوشید. زیرا احتمال آسیب به معده بیشتر خواهد شد.
- نباید تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی یا در فعالیت‌های خطرناک شرکت کنید.
- این دارو در برخی از افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب آلودگی می‌شود.
جهت مشاوره آنلاین پزشکی، به متخصصان ما در سامانه ایزوویزیت مراجعه نمایید.
