پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
دارو های شیمیایی
با توجه به طولانی بودن متن و تعداد زیاد دارو ها میتوانید با فشردن کلیدهای (CTRL+F) نام داروی مورد نظر خود را سرچ کنید.
محتوای مقاله (با استفاده از این لیست به موضوع مورد نظر دسترسی سریعتر دارید)
جمفیبروزیل
دارویی است که برای پایین آوردن کلسترول لیپوپروتئین کم‌چگال (ldl) وتری‌گلسیریدها و افزایش سطح لیپوپروتئین پرچگال (ldl) درخون استفاده می‌شود.
بنابراین جمفیبروزیل دارویی است که به جلوگیری از بیماری عروقی کرونری کمک می‌کند.
این دارو بالا بودن سطح کلسترول خون را درمان نمی‌کند، بلکه فقط شرایط را کنترل می‌کند.
برای افزایش تأثیر این دارو باید از دستورات پزشکتان مبنی‌بر کاهش دریافت اسیدهای چرب اشباع و کلسترول از طریق غذاها، پرداختن به ورزش به مقدار کافی، کاهش وزن تا رسیدن به وزن مطلوب و ترک سیگار (اگر سیگاری هستید) پیروی کنید.
چگونگی مصرف
جمفیبروزیل باید روزی ۲ بار، ۳۰ دقیقه پیش از صبحانه و شام خورده شود. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید، مصرفش کنید. مگر اینکه تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده باشد. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی این دارو
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف جمفیبروزیل را قطع کرده، با پزشکتان مشورت کنید:
- شکم درد شدید همراه با تهوع و استفراغ ( سنگ کیسه صفرا )،
- درد عضلانی یا خستگی غیرعادی،
- سرفه، تب یا لرز ، یا کمردرد.
علایم‌ی که ممکن است رخ دهند ولی فقط اگر مشکل‌ساز شوند باید به اطلاع پزشک برسند:
- اسهال،
- نفخ،
- یبوست،
- سوزش سردل،
- تهوع،
- سرگیجه،
- سردرد یا بثورات جلدی.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف جمفیبروزیل، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به جمفیبروزیل
بارداری یا شیردهی
در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه لووستاتین یا ضد انعقادهای خوراکی ( وارفارین )
سابقه یا ابتلا به مشکلات کیسه صفرا ، سنگ کیسه صفرا، یا بیماری‌های کلیوی یا کبدی.
توصیه هنگام مصرف دارو
- به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
- اگر ظرف ۳ ماه درمان با این دارو پاسخی مشاهده نشود، پزشک معمولاً دارو را قطع می‌کند.
- از دستورات تغذیه‌ای و دیگر توصیه‌های پزشکتان پیروی کنید.
- پیش از هرگونه جراحی، و نیز کارهای دندانپزشکی سایر پزشکان را از اینکه این دارو را مصرف می‌کنید مطلع سازید.
- جمفیبروزیل را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط جمفیبروزیل فاسد می‌شود).
- جمفیبروزیل تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان توالت دور بریزید.
نبایدها
نباید پیش از مشورت با پزشکتان دارو را قطع کنید. در صورت قطع دارو چربی‌های خونتان ممکن است به شدت افزایش یابند.
دیازپام
این دارو برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب، و اختلالات هراس تجویز می‌شود. این دارو همچنین به‌عنوان ضد تشنج و شل‌کننده ماهیچه اسکلتی استفاده می‌شود.
چگونگی مصرف دارو
- دیازپام بسته به شرایط متفاوت و در افراد متفاوت با مقادیر متفاوتی تجویز می‌شود.
- هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
- شکل‌های مایع دیازپام را می‌توان با غذاهای مایع یا نیمه جامد مثل پوره مخلوط کرده نگذارید دیازپام مایع یخ بزند.
- اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید.
- اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی منظمتان بازگردید.
- مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی دارو
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف دیازپام را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- افت قوای ذهنی،
- خواب‌آلودگی شدید،
- تکلم نامفهوم،
- ضربان قلب کند،
- تنگی‌نفس،
- عدم تعادل،
- بثورات جلدی،
- گلودرد،
- تب، لرز،
- کبودی یا خونریزی غیرعادی،
- زخم‌های دهانی،
- زردی پوست یا چشمان،
- از دست رفتن حافظه،
- بی‌خوابی،
- اضطراب، یا تحریک‌پذیری.
- دیازپام می‌تواند اعتیادآور باشد، و علایم ترک دارو ممکن است در صورت قطع ناگهانی آن روی دهد.
علایم ترک دارو عبارتند از:
- گیجی،
- افت قوای ذهنی،
- دردهای شکمی،
- افزایش تعریق،
- تهوع، استفراغ،
- حساسیت به نور و صدا،
- یا احساس سوزن‌سوزن شدن یا گزگز.
اگر می‌خواهید مصرف دیازپام را قطع کنید با پزشکتان تماس بگیرید تا شاید این کار تدریجی انجام گیرد.
این علایم ممکن است مشاهده شوند اما فقط در صورتی که مشکل‌ساز شوند نیاز به گزارش دارند:
- سرگیجه،
- خواب‌آلودگی،
- خشکی دهان،
- سردرد،
- تهوع،
- یبوست،
- اسهال،
- ضربان قلب سریع و شدید، یا لرزش.
موارد احتیاط دارو
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیازپام، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به دیازپام،
- بنزودیازپین‌های دیگر،
- یا هرگونه ماده غذایی،
- رنگ‌های خوراکی، یا نگهدارندهها.
- بارداری یا شیردهی.
- مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل، آرامبخش‌ها، داروهای ضدافسردگی، یا داروهای ضدتشنج.
- سابقه اعتیاد به الکل یا مواد مخدر، گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)،
- میاستنی‌گراویس،
- بیماری انسدادی ریوی مزمن شدید،
- یا آمفی‌زم یا ابتلا به این موارد.
توصیه هنگام مصرف دارو
- به پزشکتان به‌طور منظم مراجعه کنید تا بهبود شما را زیر نظر داشته باشد.
- تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. * برخی افراد با مصرف این دارو دچار خواب‌آلودگی و افت سطح هوشیاری می‌شوند.
- در صورت شک به مصرف بیش از حد دارو، بلافاصله تقاضای کمک پزشکی کنید.
- اگر در هنگام مصرف دیازپام دچار افکار یا احساسات عجیب شدید با پزشکتان مشورت کنید.
- یک برگه شناسایی پزشکی به همراه داشته باشید که نشان دهد دیازپام مصرف می‌کنید.
- دیازپام را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط دیازپام فاسد می‌شود).
- دیازپام تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نبایدها
نباید داروهای آرامبخش دیگری مصرف کنید.
نباید الکل بنوشید.
نباید دیازپام را به‌عنوان قرص خواب مصرف کنید، مگر اینکه برنامه شما اجازه دهد ۸-۷ ساعت خواب داشته باشید، در غیر این صورت ممکن است تا بی‌اثر شدن دارو خواب‌آلوده باشید و فراموشکار شوید.
دیفن‌هیدارمین
از داروهای بدون نیاز به نسخه است که به‌عنوان آنتی‌هیستامین هم مورد تجویز قرار می‌گیرد. این دارو یک آنتی‌هیستامین است که برای درمان یا پیشگیری مواردی نظیر علایم ناشی از حساسیت‌ها (آبریزش بینی، سرفه، خارش و قرمزی چشم، خارش بدن)، سرماخوردگی‌ها ( عطسه، آبریزش بینی، سرفه)، پارکینسونیسم (لرزش، حرکات غیرارادی)، بیماری حرکت، سرگیجه ، تهوع یا استفراغ، و بی‌خوابی تجویز می‌شود.
دیفن‌هیدرامین همچنین یکی از ترکیبات داروهای گوناگونی است که برای تسکین سرفه و سرماخوردگی در هنگام مصرف می‌شوند. نام تجاری دیفن‌هیدارمین بنادریل است.
چگونگی مصرف دارو
- دیفن‌هیدارمین را می‌توان با غذا، آب یا شیر مصرف کرد تا معده را ناراحت نکند.
- اگر برای پیشگیری از بیماری حرکت این دارو را مصرف می‌کنید، دارو را حداقل ۳۰ دقیقه (ترجیحاً ۲-۱ ساعت) پیش از شروع سفر مصرف کنید.
- اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید، مصرفش کنید.
- البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید.
- از دو برابر کردن مقدار دارو بپرهیزید.
هشدارها و عوارض جانبی دارو
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید:
گلودرد و تبی که با بیماری‌ای که به‌خاطرش دیفن‌هیدارمین مصرف می‌کنید بی‌ارتباط باشد، کبودی یا خونریزی غیرطبیعی، خستگی یا ضعف شدید، خشکی شدید دهان، بینی یا گلو، کاهش مهارت‌های حرکتی یا مشکل در حفظ تعادل، تاری دید، ادرار کردن مشکل یا دردناک، برافروختگی یا قرمزی صورت، کابوس، توهمات (دیدن، شنیدن، یا حس کردن چیزی که وجود ندارد)، یا تشنج.
کودکان و افراد مسن ممکن است با مصرف این دارو دچار سراسیمگی، بی‌قراری، و هیجان شوند، در این صورت پزشکتان را مطلع سازید.
موارد احتیاط دارو
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیفن‌هیدرامین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارندهها، رنگ‌های خوراکی، یا داروهای دیگر (به ویژه آنتی‌هیستامین‌ها).
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای آرامبخش، خواب، تشنج، مسکن‌ها، شل‌کننده‌های عضلانی، یا داروهای دل‌پیچه (داروهای آنتی‌کولینرژیک ).
ابتلا یا سابق بزرگی پروستات، مشکل در ادرار کردن، انسداد گردن مثانه، گلوکوم زاویه بسته.
توصیه هنگام مصرف دارو
- از مصرف الکل، داروهای خواب، یا آرامبخش‌ها بپرهیزید، این داروها اثرات تخدیری دیفن‌هیدارمین را افزایش می‌دهند.
- انتظار خواب‌آلودگی را داشته باشید.
- پیش از اقدام به رانندگی یا کار با وسایل خطرناک از واکنش بدنتان نسبت به این دارو مطمئن شوید.
- دیفن‌هیدارمین ممکن است روی سطح هوشیاری شما تأثیر بگذارد.
- برای رفع خشکی دهان آدامس بجوید یا آب‌نبات بمکید.
- اگر خشکی دهان بیش از ۲ هفته ادامه یافت با پزشکتان مشورت کنید.
- دیفن‌هیدارمین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط دیفن‌هیدارمین فاسد می‌شود).
- از منجمد کردن شکل شربت این دارو بپرهیزید.
- اگر ظرف ۳ روز از مصرف دارو احساس بهبودی نداشتید، با پزشکتان مشورت کنید.
نبایدها
نباید دارو را پس از تاریخ انقضایش مصرف کنید.
دیلتیازم
در درمان آنژین ، زیادی فشارخون و آریتمی مصرف‌می‌شود.
این دارو بخوبی از مجرای گوارش جذب می‌شود و به دلیل متابولیسم عبور اول از کبد، فراهمی زیستی آن تقریبا ۴۰ درصد می‌باشد.
فراهمی زیستی بامصرف طولانی مدت و افزایش مقدارمصرف، افزایش می‌یابد. پیوند این دارو به‌پروتئین‌های پلاسما زیاد می‌باشد. نیمه‌عمر این دارو پس از مصرف یک مقدار واحد خوراکی ۳۰ ـ ۲۰ دقیقه و برای مقادیرمصرف تکراری و زیاد، تقریبا ۵ تا ۸ ساعت می‌باشد. نیمه عمر آن از راه تزریقی‌نیز تقریبا ۳/۴ ساعت است. اثر دیلتیازم ازراه تزریقی طی ۳ دقیقه (به منظور کاهش‌سرعت ضربان قلب یا تبدیل تاکی کاردی‌فوق بطنی حمله‌ای به ریتم سینوسی) و بامصرف قرصهای معمولی پس از ۶۰ ـ ۳۰دقیقه شروع می‌شود.
زمان لازم برای‌رسیدن به اوج اثر با مصرف مکرر از راه‌خوراکی حدود ۲ هفته و با تزریق سریع وریدی ۷ ـ ۲ دقیقه است. طول اثر دارو از راه خوراکی ۸ ـ ۴ ساعت، از راه تزریق‌سریع وریدی ۳ ـ ۱ ساعت و از راه‌انفوزیون مداوم وریدی ۱ ـ ۰/۵ ساعت‌است.
موارد منع مصرف دارو
این دارو در برادی‌کاردی، نارسایی بطن چپ، انسداد درجه ۲یا ۳ دهلیزی بطنی (مگر در مواردی که ازضربان ساز مصنوعی استفاده شده باشد) و سندرم سینوس بیمار نباید مصرف‌شود.
مقدار مصرف دیلتیازم دربیماران مبتلا به عیب کار کلیه و کبد باید کاهش داده شود.
در موارد زیر، این دارو باید با احتیاط مصرف شود:
نارسایی قلبی و عیب شدیدکار بطن چپ، برادی کاردی خفیف، انسداددرجه یک دهلیزی بطنی و افزایش فاصلهpr در الکتروکاردیوگرام.
عوارض جانبی احتمالی
برادی کاردی، انسدادسینوسی ـ دهلیزی و دهلیزی ـ بطنی،کاهش فشارخون، کسالت، سردرد ، اختلالات گوارشی، برافروختگی و احساس گرما، خیز (ورم مچ پا) از عوارض‌جانبی مهم دارو می‌باشند.
توصیه ها
- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید. از اینرو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
- کاهش دفعات بروز درد قفسه سینه ممکن است بیمار را تشویق به فعالیت بیش از حد کند. بنابراین، در مورد میزان تمرینات بدنی باید با پزشک مشورت شود.
- از مصرف سایر داروها، بخصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.
- نبض بیمار باید کنترل شود و درصورتی که کمتر از ۵۰ بار در دقیقه باشد،مراجعه به پزشک ضروری است.
دیکلوفناک سدیم
در درد والتهاب ناشی از بیماری روماتیسمی شامل آرتریت جوانان و دیگر اختلالات عضلانی ـ اسکلتی، دردهای بعد از جراحی و نیز نقرس حاد به کار می‌رود.
دیکلوفناک از مهارکننده های قوی آنزیم سیکلواکسیژناز است که تولید طی ۲ سال گذشته گزارشات متعددی از فلج ناشی از تزریق دیکلوفناک در کودکان زیر ۱۳ سال به مرکز ثبت و بررسی عوارض جانبی داروها ارسال شده است. پروستاگلاندین، پروستاسایکلین و ترومبوکسان را کاهش می‌دهد.
دیکلوفناک از راه‌های‌خوراکی یا رکتوم به‌طور کامل جذب می‌گردد. حداکثر غلظت سرمی ۲ ساعت‌بعد از مصرف خوراکی ایجاد می‌شود. اتصال پروتئینی دارو ۹۹ درصد بوده و متابولیت‌های دارو غیرفعال و نیمه عمر آن ۲ ساعت است. دارو عمدتا از راه ادرار دفع می‌گردد.
موارد منع مصرف
در بیماران حساس به asa یا دیگر داروهای Nsaid در بیماران دچار پورفیری کبدی نباید مصرف شود.
در بیماران دچار اختلالات کلیوی، کبدی یا قلبی با احتیاط و با حداقل میزان ممکن به‌کار رود. در ضمن وضعیت عملکرد کلیه مرتبا کنترل گردد.
در بیماران دچار زخم معده فعال از مصرف آن خودداری شود. همچنین بیماران با سابقه زخم بهتر است از مصرف این دارو پرهیز نموده و در صورت بروز صدمات معدی ـ روده‌ای مصرف آن قطع گردد.
این دارو در افراد پیر و همچنین افرادی که سابقه حمله آسم و حساسیتی دارند با احتیاط مصرف شود. طی ۲ سال گذشته گزارشات متعددی از فلج ناشی از تزریق دیکلوفناک در کودکان زیر ۱۳ سال به مرکز ثبت و بررسی عوارض جانبی داروها ارسال شده است.
عوارض جانبی احتمالی دارو
عوارض گوارشی شامل تهوع ، اسهال و نیز گاهگاهی خونریزی یا زخم ممکن است بروز نماید. واکنش‌های آلرژیک بویژه آنژیوادم ، برونکواسپاسم و بثورات جلدی و نیز عوارضی نظیر سرگیجه، سردرد، اختلالات شنوایی مانند وزوز گوش و دفع خون از ادرار ممکن است ایجاد گردد. طی ۲ سال گذشته گزارشات متعددی از فلج ناشی از تزریق دیکلوفناک در کودکان زیر ۱۳ سال به مرکز ثبت و بررسی عوارض جانبی داروها ارسال شده است.
تداخل‌های دارویی
در مصرف همزمان با مهارکننده‌های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ace)، سبب مهار اثر ضد فشار خون این داروها گردیده، و احتمالا خطر نارسایی کلیوی و هیپرکالمی را افزایش می‌دهد. مصرف داروهای ضدمیکروبی از دسته کینولون‌ها همراه دیکلوفناک خطر بروز تشنج را افزایش می‌دهند. خطر سمیت کلیوی در صورت‌مصرف همزمان سیکلوسپورین و دیکلوفناک افزایش می‌یابد. دفع لیتیوم و نیز احتمالا متوترکسات به وسیله این دارو کاهش یافته، سمیت آنها افزایش می‌یابد.
عوارض گوارشی شامل تهوع، اسهال و نیز گاهگاهی خونریزی یا زخم ممکن است بروز نماید.
توصیه ها
- در سابقه زخم معده یا اختلالات شدید کبدی با احتیاط مصرف شود.
- در محل تزریق ممکن است درد و گاهگاهی صدمات بافتی ایجاد گردد.
- مصرف شیاف ممکن است سبب تحریک موضعی گردد.
- شکل تزریقی این دارو در کودکان زیر ۱۳ سال نباید مصرف شود.
- دیگوکسین در درمان نارسایی قلب و آریتمی فوق بطنی (به ویژه فیبریلاسیون دهلیزی) مصرف می‌شود.
مکانیزم اثر
دیگوکسین نیروی انقباضی قلب را افزایش داده و هدایت الکتریکی آن را کاهش می‌دهد. تصور می‌شود افزایش سرعت و نیروی انقباضی عضله قلب ناشی از مهار حرکت یونهای سدیم و پتاسیم ازغشاء سلولی عضله قلب باشد. در نتیجه جریان ورودی کلسیم و آزاد شدن یونهای کلسیم آزاد در سلولهای میوکارد افزایش یافته که به نوبه خود بر فعالیت انقباضی فیبرهای میوکارد افزوده می‌شود. این دارو سرعت هدایت قلبی را کاهش داده و دوره تحریک ناپذیری گره دهلیزی ـ بطنی را افزایش می‌دهد.
فارماکوکینتیک
فراهمی زیستی قرص دیگوکسین ۸۰ ـ ۶۰ درصد، الگزیر و محلول تزریقی آن ۸۵ ـ ۷۰ درصد است. پیوند دیگوکسین به پروتئین کم می‌باشد (۲۵ ـ ۲۰ درصد).
متابولیسم این دارو به میزان کم در کبد صورت می‌گیرد. نیمه عمر دارو ۴۸ ـ ۳۶ ساعت است که در صورت ابتلاء به بی‌ادراری، ۶ ـ ۴ روز خواهد بود.
اثر دارو از راه خوراکی پس از ۲ ـ ۰/۵ ساعت و از راه تزریقی پس از ۳۰ ـ ۵ دقیقه شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر از راه تزریقی ۴ ـ ۱ ساعت و از راه خوراکی ۶ ـ ۲ ساعت است. طول اثر دارو از راه تزریقی و خوراکی ۶ روز است. دفع دیگوکسین کلیوی است.
موارد منع مصرف دارو
این دارو در بلوک کامل و متناوب قلب، بلوک درجه دوم دهلیزی بطنی، آریتمی فوق بطنی ناشی از سندرم w-p-w، کاردیومیوپاتی انسدادی هیپرتروفیک (مگر در موارد فیبریلاسیون دهلیزی همراه با نارسایی قلب که باید با احتیاط مصرف شود) و وجود علائم مسمومیت ناشی از مصرف قبلی هر یک از فرآورده‌های حاوی این دارو، نباید مصرف شود.
این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود:
- سکته اخیر،
- سندرم سینوسی بیمار،
- کم‌کاری تیروئید،
- عیب کار کلیه،
- کمی کلسیم و پتاسیم و منیزیم خون،
- زیادی کلسیم و پتاسیم خون، گلومرولونفریت،
- حساسیت مفرط سینوس کاروتید،
- بیماری‌شدید ریه یا میکزدم،
- تنگی زیر آئورتی هیپرتروفیک با علت نامشخص.
- در بیماران سالخورده و بیمارانی که از دستگاه ضربان ساز مصنوعی استفاده می‌کنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو ضروری است، زیرا ممکن است دچار مسمومیت شوند.
عوارض جانبی احتمالی دارو
- بی‌اشتهایی،
- تهوع،
- استفراغ،
- اسهال،
- درد شکم اغلب با مصرف مقادیر زیاد دارو مشاهده است.
- اختلالات بینایی،
- سردرد،
- کسالت،
- خواب آلودگی،
- اغتشاش‌فکر،
- توهم،
- هذیان،
- آریتمی و بلوک قلبی با مصرف این دارو گزارش شده است.
توصیه ها
- دوره درمان باید کامل شود و دارو هر روز در وقت معین مصرف شود.
- اگر یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، چنانچه پس از ۱۲ ساعت بیاد آورده شود، بهیچ وجه آن نوبت نباید مصرف شود و مقادیر مصرف بعدی نیز دو برابر نگردد. اگر به مدت دو روز یا بیشتر مصرف دارو فراموش شود، باید به پزشک مراجعه شود.
- در صورت بروز هر گونه نشانه مسمومیت از جمله تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش اشتها یا آهسته شدن شدید نبض، باید به پزشک مراجعه شود.
- از مصرف سایر داروها بدون دستور پزشک باید خودداری شود.
- مقدار مصرف دیگوکسین باید بر اساس نیاز هر بیمار تعیین گردد. این مقدار باید بر اساس وزن بدن بدون چربی محاسبه شود، زیرا این دارو در بافت چربی وارد نمی‌شود.
- تزریق وریدی دارو بر تزریق عضلانی آن ارجحیت دارد. تزریق وریدی باید طی‌حداقل ۵ دقیقه صورت گیرد.
- تزریق‌عضلانی تنها در صورتی که امکان مصرف دارو از راه خوراکی یا وریدی وجودنداشته باشد، انجام می‌شود.
- در صورت تغییر شکل تزریقی به شکل‌خوراکی دارو، تنظیم مقدار مصرف ممکن است ضروری باشد.
سایمتیدین
این دارو برای مهار ترشح اسید معده برای پیشگیری و درمان زخم‌های معده و دوازدهه و نیز بیماری وازنش معده ـ مری تجویز می‌شود.
چگونگی مصرف دارو سایمتیدین
- سایمتیدین معمولاً در ۴ نوبت (با هر وعده غذا و قبل از خواب)، گاهی در دو نوبت (صبح و قبل از خواب)، یا یک نوبت (قبل از خواب) تجویز می‌شود.
- مقدار تجویز دارو بسته به قدرت دارو و علت تجویز سایمتیدین فرق می‌کند. هیچگاه بیشتر از مقداری که برایتان تجویز شده مصرف نکنید.
- از دستوارت پزشکتان به دقت پیروی کنید.
- اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید.
- اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی‌تان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
- درمان با سایمتیدین معمولاً ۸ هفته ادامه می‌یابد، اگرچه علایم ممکن است پس از یکی دو هفته کاملاً رفع شوند.
- حتی در صورت احساس بهبودی، مصرف دارو را ادامه دهید.
- در اولین یا دومین هفته اگر هنوز درد داشتید میتوانید از آنتی‌اسید استفاده کنید مشروط بر اینکه نوبت مصرف سایمتیدین و آنتی‌اسید بیش از یک ساعت فاصله داشته باشد. اگر درد شما برگشت، پزشکتان را مطلع سازید.
هشدارها و عوارض جانبی دارو
در صورت بروز هریک از علایم زیر، سایمتیدین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- بثورات جلدی،
- خس‌خس سینه،
- تنگی نفس،
- احساس فشار در قفسه سینه،
- گیجی،
- ضربان قلب تند یا کند،
- گلودرد،
- کبودی یا خونریزی غیرعادی.
علایم زیر ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورت ایجاد مشکل باید گزارش شوند:
- یبوست،
- اسهال،
- سرگیجه،
- خواب‌آلودگی،
- تهوع یا استفراغ،
- سردرد،
- درد مفصلی یا ماهیچه‌ای،
- ریزش مو، کاهش میل جنسی،
- یا تورم پستان‌ها.
موارد احتیاط دارو
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف سایمتیدین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به سایمتیدین، رانیتیدین ، فاموتیدین ، یا نیزاتیدین.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه کتوکونازول (یک داروی ضدقارچ)، داروهای قلبی یا پرفشاری خون (نیفدیپین)، متوپرولول، پروکاینامید، فنی‌توئین (یک داروی ضدتشنج)، ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای، یا الکل.
سابقه یا ابتلا به بیماری کبدی یا کلیوی.
توصیه هنگام مصرف دارو
- به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بتواند بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
- از پزشکتان در مورد خوراکی‌هایی که باید در برنامه غذایی‌تان محدود شود راهنمایی بخواهید. مثلاً نوشابه‌های گازدار، قهوه، آسپیرین و محصولات تهیه شده از مرکبات ممکن است برای معده شما مضر باشند.
- آنتی‌اسیدها را ۱ ساعت قبل یا بعد از مصرف سایمتیدین مصرف کنید.
- سایمتیدین ممکن است با آزمون‌های پوستی یا آزمون‌های اندازه‌گیری اسید معده تداخل ایجاد کند. در این مورد با پزشکتان مشورت کنید.
- سایمتیدین را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط سایمتیدین فاسد می‌شود).
- سایمتیدین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نبایدها
نباید الکل بنوشید.
نباید سیگار بکشید. سیگار تأثیر این دارو را کاهش می‌دهد. سیگار را ترک کنید یا حداقل بعد از آخرین نوبت مصرف سایمتیدین تا پایان روز سیگار نکشید.
سفادروکسیل
یک آنتی‌بیوتیک سفالوسپورینی است. این آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان طیف وسیعی از بیماری‌های عفونی نظیر عفونت‌های تنفسی، عفونت گوش میانی، عفونت پوست و بافت نرم، عفونت‌های استخوانی یا مفصلی، و عفونت‌های ادراری تناسلی مؤثرند.
این آنتی‌بیوتیک‌ها همچنین برای پیشگیری از عفونت در افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند و در افرادی که به هر دلیل مستعد عفونت هستند استفاده می‌شوند.
چگونگی مصرف دارو سفادروکسیل
- سفادروکسیل را می‌توان با شکم خالی مصرف کرد. یا می‌توان برای جلوگیری از دل بهم خوردگی آن را با غذا خورد.
- بهتر است دارو در نوبت‌های با فواصل یکسان در طی شبانه‌روز مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. مثلاً اگر قرار است دوبار در روز مصرف شود، هر ۱۲ ساعت (مثلاً ۸ صبح و ۸ شب). اگر این با فعالیت‌های کاری و خواب شما تداخل ایجاد کند، در تعیین یک برنامه مناسب دارویی از پزشکان کمک بخواهید مهم است که دارو سر وقت و به‌طور کامل مصرف شود.
- حتی اگر احساس بهبودی کنید: اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است علایم آن مجدداً عود کند.
- اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرف کنید. البته اگر تقریباً به موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی‌تان برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: کبودی یا خونریزی غیرعادی، درد مفاصل، اسهال ، درد شکمی، تهوع و استفراغ، زخم‌های دهانی یا زبانی، خارش یا ترشح واژن، یا پلاک‌های سفید در دهان یا روی زبان. یک واکنش حساسیتی نادر به ( سفادروکسیل ) آنافیلاکسی است که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد.
از آنجا که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می‌کند در صورت بروز تورم لب‌ها و دور چشم، بثورات جلدی، کهیر، یا تورم پوستی، تب، غش ناگهانی، ضربان قلب تند، یا خس‌خس سینه یا مشکل تنفسی، بلافاصله مصرف آنتی‌بیوتیک را قطع کرده با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط دارو سفادروکسیل
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف سفادروکسیل، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارندهها، رنگ‌های خوراکی، یا داروهای دیگر، به ویژه آنتی‌بیوتیک‌ها ( پنی‌سیلین‌ها یا سفالوسپورین‌ها).
- بارداری یا شیردهی.
- مصرف مشروبات الکلی.
- در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی (مثل ایبوپروفن، آسپیرین) ضدانعقادها (رقیق‌کننده‌های خون نظیر وارفارین) پروبنسید (یک داروی درمان نقرس ).
- سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزی‌دهنده (نظیر زخم معده، هموفیلی، کمبود پلاکتی)، کولیت (التهاب روده بزرگ) یا بیماری‌های کلیوی و کبدی.
توصیه هنگام مصرف دارو
- حتی در صورت احساس بهبودی، داروی تجویز شده را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده و از عود بیماری جلوگیری شود.
- سفادروکسیل را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگه دارید. (در این شرایط سفادروکسیل فاسد می‌شود).
- بعد از تهیه سوسپانسیون، دارو باید در یخچال نگهداری شود و ظرف ۲ هفته استفاده شود. پیش از مصرف شیشه را به خوبی تکان دهید.
- از پیمانه داخل جعبه برای اندازه‌گیری مقدار دارو استفاده کنید.
- اگر ظرف ۳ روز از مصرف دارو احساس بهبودی نداشتید با پزشکتان مشورت کنید.
نبایدهای دارو سفادروکسیل
نباید سفادروکسیل تاریخ مصرف گذشته استفاده کنید.
نباید پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید، مگر طبق دستور پزشک.
سفالکسین
سفالکسین یک آنتی‌بیوتیک سفالوسپورین است. این آنتی‌بیوتیک در درمان گروه زیادی از بیماری‌های عفونی مثل عفونت‌های تنفسی، عفونت گوش میانی، عفونت پوست و بافت نرم، عفونت‌های استخوانی یا مفصلی، و عفونت‌های ادراری تناسلی مؤثر می‌باشد.
سفالکسین همچنین در جلوگیری از عفونت در افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند و افراد دیگری که به هر علت مستعد عفونت می‌باشند استفاده می‌شود.
چگونگی مصرف دارو سفالکسین
- سفالکسین را می‌توان با شکم خالی مصرف کرد، یا می‌توان برای جلوگیری از دل بهم خوردگی آن را با غذا خورد.
- بهتر است دارو در نوبت‌هایی با فواصل یکسان در طی شبانه‌روز مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند.
- مثلاً اگر قرار است ۴ بار در روز مصرف شود هر ۶ ساعت (۶ صبح، ۱۲ ظهر، ۶ عصر، ۱۲ شب).
- اگر این برنامه با فعالیت‌های کاری و خواب شما تداخل دارد، در تعیین یک برنامه زمانی مناسب‌تر از پزشکتان کمک بخواهید.
- مهم است که دارو سر وقت و به‌طور کامل استفاده شود، حتی اگر احساس بهبودی می‌کنید.
- اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است علایم‌تان مجدداً عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید مصرف کنید.
- البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی‌تان برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی دارو
در صورت بروز هریک از علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: کبودی یا خونریزی غیرعادی، درد مفاصل، اسهال، درد شکمی، تهوع و استفراغ، زخم‌های دهانی و زبانی، خارش و ترشح واژن، یا پلاک‌های سفید در دهان یا روی زبان.
یک واکنش حساسیتی نادر به سفالکسین آنافیلاکسی که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد. از آنجایی که آنافیلاکسی با سرعت پیشرفت می‌کند، در صورت بروز تورم لب‌ها و دور چشم‌ها، بثورات جلدی، کهیر ، تورم‌های پوستی، تب، غش ناگهانی، ضربان قلب تند، یا خس‌خس سینه یا مشکل تنفسی، بلافاصله مصرف آنتی‌بیوتیک را قطع کرده و با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط دارو سفالکسین
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف سفالکسین، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارندهها، رنگ‌های خوراکی، یا داروهای دیگر نظیر آنتی‌بیوتیک‌ها یا پنی‌سیلین‌ها یا سفالوسپورین‌ها).
- بارداری یا شیردهی.
- عادت به مصرف مشروب الکلی.
- مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن، آسپیرین)، ضدانعقادها (رقیق‌کننده‌های خون نظیر وارفارین)، پروبنسید (یک داروی درمان نقرس).
- ابتلا به مشکلات خونریزی‌دهنده (نظیر زخم معده، هموفیلی و کمبود پلاکتی)، کولیت (التهاب روده بزرگ) یا بیماری‌های کلیوی و کبدی یا سابقه هریک از موارد مذکور.
توصیه هنگام مصرف دارو
حتی در صورت احساس بهبودی، داروی تجویز شده را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود.
سفالکسین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگهدارید (در این شرایط سفالکسین فاسد می‌شود).
پس از آماده کردن سوسپانسیون آن را باید در یخچال نگهداری کنید، سوسپانسیون در یخچال تا ۱۴ روز قابل استفاده است.
پیش از مصرف شیشه دارو را به خوبی تکان دهید.
از پیمانه داخل جعبه دارو برای اندازه‌گیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر ظرف ۳ روز درمان با سفالکسین احساس بهبود نداشته‌اید با پزشکتان مشورت کنید.
نبایدهای دارو سفالکسین
نباید سفالکسین تاریخ مصرف گذشته استفاده کنید.
نباید پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید، مگر به دستور پزشک.
جهت مشاوره آنلاین پزشکی، به متخصصان ما در سامانه ایزوویزیت مراجعه نمایید.
