پارسی طب مجله سلامت جسم و روان
محققان دانشگاه جورجیا می‌گویند نور آبی که برای محکم کردن پرکننده‌های دندانی استفاده می‌شود میتواند مانع از رشد تومورهای سرطانی نیز شود.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از فیزورگ، آلپش پاتل محقق دانشکده دندانپزشکی جورجیا گفت این نور طول موج‌هایی از نور آبی- بنفش را به کامپوزیت می‌فرستد.
این امواج نوری، رایکالهای آزادی تولید می‌کنند که با فعال‌سازی این کاتالیست پلیمری شدن رزین کامپوزیتی را تسریع می‌کند.
با این حال این رادیکالهای آزاد در سلولهای سرطان دهانی موجب آسیب دیدگی می‌شوند که رشد سلولهای سرطانی را کاهش و مرگ سلولها را افزایش می دهند.
پاتل و همکارانش ۱۰موش مبتلا به سرطان را مورد مطالعه قرار دادند.
پژوهشگران پنج موش را با نور آبی درمان کردند ولی از این شیوه برای درمان بقیه موشها استفاه نکردند.
وی، نیمی از این موشها را به مدت ۱۲روز و هر روز ۹۰ثانیه در معرض نور آبی قرار داد.سپس تومورها را خارج و هر یک را به دوبخش تقسیم کرد.
دانشمندان از نیمی از این تومورها،لام‌هایی را برای بررسی‌های بافتی تهیه و نیم دیگر را برای تولید عصاره پروتئینی منجمد کردند.
تحلیل‌های بافتی تومورهای درمان شده با نور نشان‌دهنده افزایش تقریبا ۱۰درصدی خودکشی سلولی یا آپاپتوسیس بود.
همچنین نمونه‌های پروتئین منجمد شده در تومورهایی که در معرض نور قرار گرفته بودند، نشان داد که رشد سلولهای تومور تا ۸۰درصد کاهش یافته است.
کاهش رشد سلولی به همراه خودکشی سلولها میتواند توضیحی برای این موضوع باشد که چرا رشد تومور تا این حد کاسته می‌شود. از یکسو سلولها تقسیم نمی شوند و از سوی دیگر دسته دیگری از سلولها خودکشی می‌کنند.
بر اساس پیش بینی یکی از پژوهشگران این طرح، درمان تومورها با این نور به زودی میزان خودکشی سلولی را افزایش خواهد داد که احتمالا این مساله مانع از رشد تومور شده و درمان را آسانتر می‌کند.
دکتر لوییس گفت یک ویژگی دلخواه این نور آبی آنست که ظاهرا دوزهای نوری که سلولهای سرطانی را از بین می‌برد سلولهای سالم و غیرسرطانی را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.
این پژوهشگران فکر می‌کنند روزی درمان با نور آبی میتواند به عنوان شیوه درمانی کمکی برای درمان‌های کنونی سرطان مورد استفاده قرار گیرد.
از این رو بیماران می‌توانند برای درمان تحت شیمی درمانی با دوزهای کمتری قرار گیرند که این موضوع میتواند عوارض مضر ناشی از رژیم‌های شیمی درمانی استاندارد برای بیماران سرطانی را کاهش دهد.
